Λιτό και συντηρητικό - όπως το απαιτεί η "εκσυγχρονιστική" οικονομική πολιτική λιτότητας - θα είναι και φέτος το πασχαλινό τραπέζι για την πλειοψηφία των οικογενειών των εργαζόμενων και των συνταξιούχων. Εκτός από ορισμένες εξαιρέσεις, οι τιμές των βασικών ειδών που αποτελούν το τραπέζι των ημερών δε φαίνεται να παρουσιάζουν σημαντικές αυξήσεις, καθώς τα περισσότερα από αυτά είναι εγχώρια - όπως τα αμνοερίφια και τα οπωροκηπευτικά - και η καλοκαιρία των τελευταίων ημερών συγκράτησε το ανατιμητικό κύμα των προηγούμενων βδομάδων. Ωστόσο, σε σχέση με τη συνεχή συρρίκνωση των λαϊκών εισοδημάτων από χρόνο σε χρόνο, οι περισσότεροι εργαζόμενοι θα διαπιστώσουν ότι το πορτοφόλι τους έχει γίνει "ελαφρύτερο" και θα αναγκαστούν να περιοριστούν στα απολύτως αναγκαία, αν δεν πέσουν στην παγίδα των "εορτοδανείων" που προσφέρουν οι τράπεζες σε όσους θέλουν να ζήσουν πιο γιορτινά το Πάσχα με... δανεικά.

Να σημειώσουμε, εξάλλου, ότι οι τιμές θα ήταν κατά πολύ υψηλότερες σε μια σειρά από τα είδη πλατιάς κατανάλωσης, εάν η κυβέρνηση δεν εξαπέλυε τις πρόσφατες απειλές και εκβιασμούς με το φοροκυνηγητό σε βάρος των μικρών λιανοπωλητών, εξαναγκάζοντάς τους να περιορίσουν το δικό τους ήδη συρρικνωμένο ποσοστό κέρδους για να συγκρατήσει τις επιπτώσεις στον τιμάριθμο.Κι αυτό, τη στιγμή που τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων παραμένουν στο απυρόβλητο, το ίδιο και οι αυξήσεις που επιβάλλουν στις χονδρικές τιμές προς τα μικρά καταστήματα.

Για ένα τραπέζι που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της παράδοσης χωρίς υπερβολές - πράγμα, βέβαια, σχετικό για τον προϋπολογισμό της κάθε οικογένειας - για μια τετραμελή οικογένεια με δυο - τρεις φίλους θα "κάνουν φτερά" στο "πι" και "φι" αρκετές δεκάδες χιλιάδες. Ποσό το οποίο υπολογίσαμε φτιάχνοντας ένα υποθετικό τραπέζι με είδη και ποσότητες που περίπου αγοράζει μια οικογένεια προς το τέλος της Μ. Εβδομάδας για τις ανάγκες όχι μόνο της Κυριακής του Πάσχα, αλλά και για το δείπνο μετά την Ανάσταση και τη δεύτερη μέρα του Πάσχα.

Την τιμητική του, λοιπόν, στο πασχαλινό τραπέζι έχει το αρνάκι ή το κατσίκι,το οποίο μέχρι προχτές πωλούνταν στις 2.000 - 2.200 δρχ. το κιλό. Υπήρχαν βέβαια και τα "θηρία" που πωλούνταν στις 1.700 δρχ. Υπολογίζουμε ότι ένα αρνί 12 κιλών θα κοστίσει με τα δεδομένα αυτά - γιατί την επόμενη βδομάδα μπορεί να υπάρξουν εκπλήξεις ανάλογα με τη ζήτηση και την προσφορά - γύρω στις 24.000 δρχ. Το απαραίτητο "συνοδευτικό" του αρνιού, η δεύτερη σούβλα, δηλαδή το κοκορέτσι, μπορεί κανείς να το αγοράσει έτοιμο εάν θέλει να αποφύγει τη, χρονοβόρα είν' η αλήθεια αλλά για κάποιους απολαυστική, διαδικασία της προετοιμασίας. Το έτοιμο κοκορέτσι κοστίζει 1.700 δρχ. το κιλό, το ίδιο και η γαρδούμπα. Για κάποιον, πάλι, που θα προτιμήσει να απολαύσει τη διαδικασία της προετοιμασίας, καλό είναι να πούμε ότι η συκωταριά πωλείται προς 1.500 δρχ., ενώ στις 1.000 πωλούνται τα έντερα.Η μαγειρίτσα με μια συκωταριά, τα συμπληρωματικά κηπευτικά, το ρύζι και τα καρυκεύματα μπορεί και να ξεπεράσει τις 3.000 δρχ.

Το πώς θα προτιμήσετε να ψήσετε το αρνί ή το κατσίκι θα εξαρτηθεί άμεσα και από το εάν η τσέπη το σηκώνει να προμηθευτείτε τη σούβλα. Γιατί μια σούβλα με προ υποτίμησης τιμή, όπως μας είπαν σε κάποια καταστήματα, κοστίζει περί τις 2.500 δρχ. Η ψησταριά ξεκινάει από 14.000 μέχρι 22.000 δρχ. Οσο για τους υποστηρικτές της τεχνολογίας, να πούμε ότι το μοτεράκι για "αυτόματη" κίνηση της σούβλας πωλείται προς 6.000 δρχ.

Οσο για τις σαλάτες και τα φρούτα,δηλαδή, περίπου 2 - 3 μαρούλια, μερικά κρεμμυδάκια φρέσκα, ένα λάχανο, 3 - 4 κιλά ντομάτες, τέσσερα - πέντε αγγουράκια και ακόμα μερικά κιλά μήλα, πορτοκάλια, μανταρίνια και αχλάδια θα προσθέσουν στο ποσό των οικογενειακών δαπανών πάνω από 7.000 δρχ. Επίσης, η φέτα που συνοδεύει και το πιο λιτό ελληνικό τραπέζι κοστίζει γύρω στις 1.800 δρχ. το κιλό, ανάλογα, βέβαια, με την ποιότητα. Οι εκλεκτικοί που θα θελήσουν να βάλουν στο τραπέζι τους τυρί εισαγωγής, θα το πληρώσουν κυριολεκτικά... ακριβότερα - λόγω υποτίμησης - τουλάχιστον κατά 14%. Ετσι, το τυρί έμενταλ πωλείται προς 2.125 - 2.265 δρχ. το κιλό, ενώ το ελληνικό ρεγκάτο στις 1.190 δρχ. και το κασέρι προς 2.590 δρχ. το κιλό. Το γιαούρτι για το τζατζίκι, που μάλλον όλη η επικράτεια θα γευτεί χωρίς... αναστολές την ημέρα του Πάσχα, κοστίζει 880 δρχ. το κιλό.

Το "καύσιμο" για το γλέντι, δηλαδή, περίπου 5 μπουκάλια κρασί, 15 μπουκάλια μπίρα και 4 - 5 αναψυκτικά θα σας "απαλλάξουν" από 13.000 δρχ. ακόμα. Τέλος, όσον αφορά στα παραδοσιακά γλυκίσματα των ημερών, το τσουρέκι πωλείται προς 2.000 δραχμές το κιλό, τα κουλουράκια 1.800 - 2.000 δρχ., έτσι, για να γλυκάνουμε τον πόνο μετά το οικονομικό "ξήλωμα".

Πάντως, μετά απ' όλα τα παραπάνω, και επειδή τις δυσκολίες μας πρέπει και να τις διασκεδάζουμε και λίγο, εμείς οφείλουμε κλείνοντας να σημειώσουμε ότι η χορτοφαγία στις μέρες μας - ίσως όχι τυχαία τελικά - κερδίζει όλο και περισσότερους οπαδούς. Οπως και να 'χει, εμείς σας ευχόμαστε καλό Πάσχα, με όλες τις δυσκολίες.

Μελίνα ΖΙΑΓΚΟΥ

Η συζήτηση γύρω από το ρόλο της πόλης, όπως τουλάχιστο αντιλαμβάνεται αυτό το ρόλο η άρχουσα τάξη και η οικονομική ολιγαρχία, έχει φορτιστεί και με την καταγγελία από εφημερίδα της Θεσσαλονίκης ότι η πόλη "πέφτει πάλι θύμα της κυβερνητικής αδράνειας" επειδή η κυβέρνηση αποδέχτηκε την πρόταση η έδρα του υπό ίδρυση "Κεντρικού Χρηματιστηρίου Νοτιοανατολικής Ευρώπης" να είναι η Κωνσταντινούπολη και ούτε καν πρόβαλε την υποψηφιότητα της Θεσσαλονίκης.

Δε χωρεί αμφιβολία ότι θύμα της κυβερνητικής πολιτικής είναι όχι μόνο η Θεσσαλονίκη αλλά ολόκληρη η Ελλάδα. Οπως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ιμπεριαλιστικοί κύκλοι στην Ευρώπη επιδιώκουν και προωθούν διάφορες μορφές χρηματιστικής και γενικά καπιταλιστικής ενοποίησης. Και αυτό γιατί μέσω της ενοποίησης επιχειρούν να εξασκούν καλύτερο και αποτελεσματικότερο έλεγχο στην οικονομική ζωή των χωρών συγκεκριμένων περιοχών. Ούτε πρέπει να εκπλήσσει το γεγονός ότι οι κύκλοι της ευρωπαϊκής οικονομικής ολιγαρχίας εκδηλώνουν, αυτή την περίοδο, έντονο ενδιαφέρον για την περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων ιδιαίτερα.

Η περιοχή αυτή, λόγω των αλλαγών στις οικονομικές και κοινωνικές δομές πολλών χωρών, μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων, προσφέρεται ιδιαίτερα για "διείσδυση" και προσαρμογή των οικονομικών και πολιτικών τους δομών στα γενικότερα σχέδια "παγκοσμιοποίησης" και "φιλελευθεροποίησης" της αγοράς, για πιο συστηματική "αφαίμαξη" των λαών τους. Μέσα σ' αυτούς τους γενικότερους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ενδέχεται να επιλέχτηκε η Κωνσταντινούπολη σαν έδρα του "Κεντρικού Χρηματιστηρίου" της περιοχής ίσως γιατί αυτό βολεύει καλύτερα τις ΗΠΑ που προωθούν την ανάδειξη της Τουρκίας σε ισχυρή περιφερειακή δύναμη για την αστυνόμευση της περιοχής. Ισως ακόμα αυτό να βολεύει και την ΕΕ που θα μπορεί να χρησιμοποιήσει τις εξελίξεις γύρω από τη λειτουργία του "Χρηματιστηρίου" και τον αναβαθμισμένο ρόλο της Τουρκίας, ως ισχυρά επιχειρήματα για την επιτάχυνση των διαδικασιών για ένταξη της Τουρκίας στην Ενωση.

Η ελληνική κυβέρνηση, ως συνήθως, υποχώρησε κάτω από το βάρος των πιέσεων και δεν προχώρησε στην υποβολή της υποψηφιότητας της Θεσσαλονίκης. Γιατί θα ήταν βέβαια αφέλεια να πιστέψουμε ότι η μη προβολή της ελληνικής υποψηφιότητας έγινε λόγω μη συντονισμού των διαφόρων υπηρεσιών ή κακής συνεννόησης της Τράπεζας της Ελλάδας με τα διάφορα υπουργεία, όπως άφησαν να εννοηθεί τα σχετικά δημοσιεύματα. Ακόμα κι αν υποθέσουμε όμως, ότι προτεινόταν η Θεσσαλονίκη για έδρα του "Χρηματιστηρίου" και η πρόταση γινόταν αποδεκτή και λειτουργούσε τελικά αυτό στην πόλη μας, το μεγάλο ερώτημα που μπαίνει και πρέπει ν' απαντηθεί είναι τι θα κέρδιζαν οι εργαζόμενοι, ο λαός και η πόλη γενικά απ' αυτή την εξέλιξη.

Η λειτουργία ενός Χρηματιστηρίου για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη θα μείωνε την ανεργία στην πόλη; Θα αύξαινε την αγοραστική δύναμη των μισθών, θα ανέβαζε το βιοτικό επίπεδο του λαού; Θα βελτιωνόταν η άσχημη ποιότητα της ζωής, θα περιοριζόταν ο σημαντικός αριθμός κατοίκων που ζουν στο όριο φτώχειας, θα ανέβαινε το πολιτιστικό επίπεδο, θα γινόταν πιο ανθρώπινη η ζωή των κατοίκων;

Στην ουσία τίποτα από όλα αυτά δε θα συνέβαινε. Από τη λειτουργία του Χρηματιστηρίου σαν κέντρο διαβαλκανικής μεταφοράς κεφαλαίων και χρηματιστικής σπέκουλας θα ήταν ωφελημένη μόνο μια μικρή ομάδα μεγαλοκεφαλαιούχων, χρηματιστών που τα συμφέροντά της θα ήταν ταυτισμένα και "διαπλεκόμενα" με τα συμφέροντα και επιδιώξεις της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης πραγμάτων. Ο μικρός αυτός κύκλος των μεγαλοκεφαλαιούχων - επενδυτών μπορεί να είχε ή να μην είχε σχέση με τη Θεσσαλονίκη. Αλλα κι αν ακόμα υποτεθεί ότι ήταν όλοι τους Θεσσαλονικείς σε τίποτα δε θα άλλαζαν τα πράγματα και το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο.

Δεν μπορούσε βέβαια να ήταν διαφορετικά αφού τα χρηματιστικά παιχνίδια αφήνουν το λαό αδιάφορο μια που δεν έχει καμία δυνατότητα ούτε συμμετοχής σ' αυτά ούτε μπορεί να περιμένει κάποιο όφελος από όποια κέρδη πραγματοποιεί το "Κεντρικό Χρηματιστήριο".

Αλλα και η πόλη γενικά δεν μπορεί να περιμένει κάποιο συγκεκριμένο οικονομικό όφελος από τη λειτουργία του Χρηματιστηρίου. Κι αυτό γιατί είναι γνωστό ότι το κεφάλαιο "δεν έχει πατρίδα" και η οποιαδήποτε συγκέντρωση κεφαλαίων στο Χρηματιστήριο θα χρησιμοποιείται για μεταφορά και επενδύσεις στις διάφορες χρηματαγορές ή στην παραγωγική διαδικασία σε περιοχές που καθορίζονται από τη γενικότερη στρατηγική και επιδιώξεις των κυρίαρχων κύκλων που θα ελέγχουν το Χρηματιστήριο και όχι φυσικά από τις ανάγκες της Θεσσαλονίκης και του λαού της.

Στράτος ΜΑΥΡΑΝΤΩΝΗΣ