ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 13 Ιούλη 2003
Σελ. /32
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
ΚΟΣΤΟΣ ΔΙΑΚΟΠΩΝ
Απαγορευτικό για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους

Με συντηρητικούς υπολογισμούς, για διακοπές διάρκειας 10 ημερών, ένα ζευγάρι (2 άτομα) θα χρειαστεί 1.300 ευρώ, αλλά το επίδομα άδειας δεν εξασφαλίζει αυτήν τη δυνατότητα

Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και η υπερεκμετάλλευση από το κεφάλαιο έχουν κάνει και τις διακοπές μια δύσκολη έως ακατόρθωτη υπόθεση για τους εργαζόμενους. Οι μέχρι τώρα επίσημες καταγραφές των τιμών των τουριστικών καταλυμάτων από διάφορες καταναλωτικές οργανώσεις, αλλά και τα πρώτα μηνύματα που έρχονται από διάφορες περιοχές, καθώς έχει αρχίσει ήδη η υψηλή τουριστική περίοδος, δικαιολογούν τα αποτελέσματα σχετικών ερευνών, που δείχνουν σταθερά ότι κάθε χρόνο μόνον οι 6 στους 10 Ελληνες πάνε διακοπές και ότι από αυτούς που τα καταφέρνουν ένας σημαντικός αριθμός, περισσότεροι από τους μισούς, φιλοξενούνται σε συγγενικά ή φιλικά σπίτια.

Μέχρι τα μέσα Ιούνη, σε συνδυασμό με το σημαντικό περιορισμό αφίξεων ξένων τουριστών, υπήρχαν ακόμη τιμές σε διάφορες περιοχές, που άρχιζαν από 25 έως 30 ευρώ. Παρ' όλα αυτά, τα 40 και 50 ευρώ προσέγγιζαν περισσότερο τη μέση τιμή ενός δίκλινου ενοικιαζόμενου δωματίου. Ανώτερο επίπεδο υπηρεσιών και ευκολίες συνεπάγονταν αντίτιμο άνω των 70 ευρώ. Αυτήν την περίοδο, οι τιμές έχουν εκτιναχτεί με εκκίνηση κυρίως τα 50 ευρώ. Αυτό συμβαίνει, παρόλο που ο αριθμός των αφίξεων συνεχίζει να μη σηματοδοτεί μια καλή τουριστική χρονιά. Μόνη επιλογή προβάλλει πλέον η επιτόπου διαπραγμάτευση, με την ελπίδα ότι τη στιγμή της άφιξης σε έναν προορισμό θα υπάρχουν πολλά κενά δωμάτια.

Γιατί δεν μπορούν να πάνε διακοπές

Αυτόν το μήνα και τον Αύγουστο για διακοπές δέκα ημερών, τα 500 ευρώ είναι απαραίτητα, με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς, μόνο για τη διαμονή ενός ζευγαριού. Η μετακίνηση, η διατροφή και η διασκέδαση για το αντίστοιχο διάστημα των δέκα ημερών υπερδιπλασιάζουν αυτό το ποσόν, που μπορεί να φτάσει τα 800 ευρώ για δύο άτομα για δέκα μέρες, ανεβάζοντας το συνολικό ελάχιστο κόστος στα 1.300 ευρώ.

Για «του λόγου το αληθές», ήδη υπάρχουν πολλές καταγγελίες για τη διάθεση τροφίμων και ποτών σε τουριστικούς προορισμούς σε τιμές εξαιρετικά υψηλές. Ακόμη και οι τουριστικοί φορείς, κυρίως ξενοδοχειακοί, αναφέρονται εκτενώς και καταγγελτικά στο ζήτημα της αισχροκέρδειας, η οποία διώχνει τους ξένους τουρίστες και καθιστά ασφυκτικούς τους όρους των διακοπών για τους περισσότερους Ελληνες.

Την ίδια στιγμή, το κατώτερο μεικτό μεροκάματο ανειδίκευτου εργάτη είναι 23,23 ευρώ. Το μεικτό επίδομα άδειας είναι περίπου 300 ευρώ. Αντίστοιχα, ο κατώτερος μεικτός μισθός υπαλλήλου είναι 518,32 ευρώ και το επίδομα άδειας περίπου 270 ευρώ. Σ' αυτήν την περίπτωση ένα ζευγάρι εργαζομένων με το βασικό μισθό είναι αδύνατο να πάει διακοπές, αφού και στο σπίτι του δύσκολα επιβιώνει. Στην καλύτερη περίπτωση, ένα ζευγάρι μέσων εργαζομένων με αρκετά χρόνια προϋπηρεσία και εξειδίκευση μπορεί να εξασφαλίσει 900 ευρώ από τα επιδόματα άδειας. Εάν επιχειρήσουν να εξασφαλίσουν τα υπόλοιπα 400 ευρώ από τις τακτικές αποδοχές τους, θα οδηγηθούν σε μια αντίστοιχη «τρύπα» στον οικογενειακό προϋπολογισμό και σε δύσκολες ώρες κατά την επιστροφή τους.

Η ύπαρξη παιδιών αυξάνει αναντίστοιχα τα ποσά των επιδομάτων αδείας, με αποτέλεσμα να είναι ακόμη πιο δύσκολο να κάνουν αυτές τις διακοπές των δέκα ημερών οικογένειες με ένα ή δυο παιδιά. Η μόνη λύση είναι ο ασφυκτικός περιορισμός των δαπανών για τις διακοπές με ευνόητες συνέπειες.


ΡΕΠΟΡΤΑΖ:
Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ


ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ
Γίγαντας με... πήλινα πόδια

Στις αρχές του 2003 ξεκίνησε ένας πρωτόγνωρος καταιγισμός τηλεοπτικών διαφημιστικών μηνυμάτων. Με βασικό σλόγκαν - κράχτη το «πληρώνετε όσο ένα πρωινό» και άλλα συναφή, η εταιρία «Media and Travel Group ΑΕ» στόχευσε με τη διαφημιστική εκστρατεία της στην «καρδιά» του προβλήματος: Στην αδυναμία ενός μεγάλου τμήματος εργαζομένων να πάει διακοπές και στην αφόρητη οικονομική πίεση που δέχονται πολλοί από αυτούς που πάνε. Χαρακτηριστική ήταν και η αναφορά στην ιστοσελίδα της εταιρίας στο Ιντερνετ: «Το δικαίωμα όλων των Ελλήνων να απολαμβάνουμε φθηνές και ποιοτικές διακοπές στην ίδια μας τη χώρα αποκαθιστά επιτέλους η Travel Card». Η υπόθεση φάνηκε προβληματική από την αρχή και σύμφωνα με τις καταγγελίες των τελευταίων ημερών, τόσο οι κάτοχοι της κάρτας όσο και τουριστικές επιχειρήσεις φαίνεται να εξαπατήθηκαν.

Το πρόβλημα όμως παραμένει. Οπως και τις προηγούμενες χρονιές, έτσι και φέτος πολλοί είναι εκείνοι που δε θα πάνε διακοπές και άλλοι θα περιοριστούν αφόρητα προκειμένου να κατορθώσουν να προσφέρουν στον εαυτό τους και στις οικογένειές τους την απαραίτητη διαφυγή. Τουριστικοί πράκτορες, ξενοδόχοι, ιδιοκτήτες ενοικιαζόμενων δωματίων και όλοι εκείνοι που εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα με τον τουρισμό, παραδέχονται ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά, αν και δεν έχουν παρουσιαστεί ακόμη επίσημα στοιχεία. Ωστόσο, οι τιμές δεν πέφτουν, οι παροχές δεν αυξάνονται, οι διακοπές παραμένουν ακριβές σε σχέση με το εισόδημα των εργαζομένων. Ο νόμος της προσφοράς και ζήτησης δεν μπαίνει σε εφαρμογή, τουλάχιστον πλήρως. Οι επιχειρηματίες του τουρισμού υποκύπτουν κυρίως σε οργανωμένες πιέσεις, από τους περιβόητους «τουρ οπερέιτορς», μεγάλα τουριστικά γραφεία του εξωτερικού, που προσφέρουν διακοπές στην Ελλάδα σε καλύτερες τιμές από αυτές που μπορεί να εξασφαλίσει ο Ελληνας! Ο μέσος εργαζόμενος μπορεί να αναρωτηθεί: «Αφού οι μισθοί είναι χαμηλοί, γιατί τα κέρδη να είναι υψηλά;».

Πρόκειται για φαύλο κύκλο. Οι «μικροί» του τουρισμού έχουν περιορισμένες δυνατότητες. Μπορεί να έχουν υψηλές τιμές και μικρά κέρδη, σε αντίθεση με τους «μεγάλους» που με αναλογικά χαμηλότερες τιμές αποκομίζουν μεγαλύτερα κέρδη. Η κυβέρνηση από την άλλη, σιγοντάρει και σε αυτό τον τομέα το μεγάλο κεφάλαιο, που θέλει τον «ποιοτικό τουρίστα», εκείνον που μπορεί να ξοδέψει πολλά και να μην κάνει διακοπές μόνο το καλοκαίρι. Η πολιτική της για τον τουρισμό μοιάζει λίγο με τη διαφημιστική καμπάνια της «Travel Card». Αρχικά εκκωφαντικά «ταρατατζούμ» και υποσχέσεις, στη συνέχεια ένα ηχηρό «μπουμ» και τέλος. Δεν είναι τυχαίο που τελευταία αναφέρεται με έμφαση στο ρόλο του τουρισμού στην οικονομική ανάπτυξη. Τον ανάγει σε καθοριστικό. Ελπίζει να καλύψει τις συνέπειες της πολιτικής της με μια εντυπωσιακή αύξηση των οικονομικών μεγεθών που σχετίζονται με τον τουρισμό. Αποκρύπτει τους κινδύνους που εμπεριέχει η μονομερής επένδυση σε αυτόν, καθώς μπορεί να πληγεί από αναρίθμητους αστάθμητους παράγοντες. Και φυσικά, το τελευταίο που την ενδιαφέρει είναι αν θα πάει διακοπές ο Ελληνας εργαζόμενος. Ο κόσμος, εξάλλου, είναι γεμάτος από εν δυνάμει τουρίστες.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ