Από την άποψη της συλλογής πείρας, έχει ενδιαφέρον να αναφερθούν ορισμένα στοιχεία και γεγονότα που συνέβησαν αυτό το διάστημα.
Να δούμε πώς παρεμβαίνουν πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις από τη μεριά των διδασκόντων, των πανεπιστημιακών αρχών!
Εχει ακόμη σημασία να παρακολουθήσουμε πώς επιδρούν στο Πανεπιστήμιο οι δυνάμεις εκείνες, με προεξάρχοντα τον οπορτουνισμό, που μιλάνε για τα συμφέροντα της δήθεν «ενιαίας πανεπιστημιακής κοινότητας»! Μια κοινότητα που εμφανίζεται ενιαία -ενώ δεν είναι αντικειμενικά-, μόνο για να μπορέσουν οι δυνάμεις αυτές να πάρουν μέρος στη μοιρασιά της νέας πίτας που διαμορφώνει το «Πανεπιστήμιο ΑΕ».
Με την ανάπτυξη των απεργιακών κινητοποιήσεων, οι ανακοινώσεις αυτών των παρατάξεων επικεντρώθηκαν στην άποψη ότι τα Πανεπιστήμια θα πρέπει να ανοίξουν αμέσως και η απεργία των εργαζομένων θα έπρεπε... να υπακούσει σε τούτη την «πανεθνική ανάγκη». Ακόμα υποστήριζαν ότι την απάντηση απέναντι στις απολύσεις δεν μπορεί να τη δώσουν οι συνδικαλιστικοί αγώνες και οι κινητοποιήσεις εργαζομένων, διδασκόντων, φοιτητών, αλλά τα όργανα των Ιδρυμάτων και δη τα Συμβούλια Διοίκησης!
Με τη λογική τού «όλοι μαζί» και των παν-πανεπιστημιακών συνελεύσεων καλούσαν να «δοθεί η μάχη, μακριά από στερεότυπα και διαχωρισμούς που δεν αντιστοιχούν στα προβλήματα του σήμερα». Αναρωτιέται, λοιπόν, κανείς: στερεότυπα θεωρούν τους συλλόγους των διδασκόντων και των φοιτητών που άφηναν σκόπιμα απ' έξω; Απαξιώνοντας και υποτιμώντας την αγωνία και τον αγώνα ειδικά των νέων φοιτητών και των οικογενειών τους στις σημερινές συνθήκες, τους έσπρωξαν σαν λεία στον προβοκατόρικο μύλο κυβέρνησης - ΔΑΠ - καθηγητών που νιώθουν περισσότερο δεμένοι με τα λογής ευρωπαϊκά προγράμματα, τα οποία καθυστερούσαν λόγω των κινητοποιήσεων...! Εθρεψαν αυταπάτες για κοινότητα στόχων με τις πρυτανικές αρχές και για δικαίωση των αγώνων των εργαζομένων μέσα από τα αστικά Δικαστήρια, με λογιστικού επιπέδου επιχειρήματα.
Οι πρυτάνεις, από την άλλη, περιορίστηκαν στις ανακοινώσεις τους στην επίκληση του γνωστού «διαλόγου που δεν έγινε». Ζήτησαν από το υπουργείο «η αξιολόγηση των διοικητικών δομών τους να προχωρήσει άμεσα, με τον ορθόδοξο όμως τρόπο, αυτόν που πρότεινε το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης την προηγούμενη χρονιά...», ενώ φρόντισαν να διευκρινίσουν ότι «αν παρόλα αυτά υπάρξει επιμονή στην προτεινόμενη ανορθόδοξη "fast track" διαδικασία αξιολόγησης, τα πανεπιστήμια και πάλι θα ανταποκριθούν»! Αλλωστε, οι πρυτάνεις έχουν σοβαρή ευθύνη στην ολοένα αυξανόμενη διείσδυση των επιχειρήσεων στα πανεπιστήμια και στον τομέα της έρευνας. Οι εργολάβοι και οι ελαστικές σχέσεις εργασίας των εργαζομένων στα ΑΕΙ είναι χρόνια πραγματικότητα με τη συνδρομή των πρυτανικών αρχών και των λεγόμενων «αυτοδιοίκητων οργάνων». Οι Ειδικοί Λογαριασμοί έφερναν στο πανεπιστήμιο μαζί με τις επιχειρήσεις και τους ελαστικά εργαζόμενους!
Ταυτόχρονα, μέσω εισαγγελικών παρεμβάσεων, θέτει τους εργαζόμενους των ΑΕΙ που δεν απεγράφησαν σε αργία, βγάζει παράνομες τις κινητοποιήσεις. Στο νέο «Πανεπιστήμιο-ΑΕ» δε χωράνε οι οργανωμένοι αγώνες των εργαζομένων κατά των αντιλαϊκών πολιτικών. Το δόγμα «νόμος και τάξη» θα γίνεται πιο έντονο. Από τις πύλες των εργοστασίων μέχρι τις πόρτες των σχολείων και τα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων, κυβέρνηση - αστικό σύστημα θέλουν να στείλουν μήνυμα υποταγής προς όλες τις κατευθύνσεις.
Η ΔΗΠΑΚ στα μέλη ΔΕΠ και το ΠΑΜΕ στους εργαζομένους στήριξαν από την αρχή το δίκαιο αγώνα των εργαζομένων. Είναι οι μόνες δυνάμεις που ανέδειξαν τα πραγματικά αίτια των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων και στο χώρο της Παιδείας. Ολα αυτά τα μέτρα εντάσσονται στη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με την οποία συμφωνούν τόσο τα κόμματα της σημερινής κυβέρνησης όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝΕΛ και η ΔΗΜΑΡ. Είναι τα μέτρα που έχουν στηρίξει και εφαρμόσει οι πρυτανικές αρχές, παλιές και νέες.
Γι' αυτό επιμένουμε ότι ο αγώνας δε θα είναι αποτελεσματικός αν δε συνδέσει το τι γίνεται μέσα στα πανεπιστήμια με όσα γίνονται στην κοινωνία. Αν δεν εδραιωθούν συμμαχίες με το εργατικό - λαϊκό κίνημα ενάντια στην αιτία των αντιλαϊκών μέτρων και της κρίσης, που είναι η πολιτική και οικονομική εξουσία των μονοπωλίων. Ο αγώνας των εργαζομένων, συνολικά ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που προωθούν κυβέρνηση, ΕΕ και οι υποστηρικτές τους πρέπει να συνεχιστεί, αξιοποιώντας όλες τις μορφές πάλης, στη γραμμή της ενιαίας λαϊκής αντεπίθεσης, με συντονισμένο αγώνα των εργαζομένων όλων των κλάδων, σε Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα.
Οι άνεργοι και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, οι φοιτητές και οι οικογένειές τους θα πρέπει να καταλάβουν ότι δεν έχουν κανένα συμφέρον από τις απολύσεις υπαλλήλων στα ΑΕΙ και γενικότερα στο Δημόσιο Τομέα. Δε θα αυξηθούν οι μισθοί τους, δε θα σωθούν από τα βάρη της κρίσης, δε θα βρουν δουλειά. Δε θα έχουν καλύτερα σχολεία για τα παιδιά τους με συγχωνεύσεις και λιγότερους δασκάλους, καλύτερα νοσοκομεία με καταργήσεις μονάδων και οργανικών θέσεων, καλύτερα πανεπιστήμια και αναβαθμισμένες σπουδές χωρίς προσωπικό. Θα πρέπει να συνταχθούν στο πλευρό των αγωνιζόμενων εργαζομένων σήμερα στα πανεπιστήμια, στο Δημόσιο, αύριο στα εργοστάσια και σε ολόκληρο τον Ιδιωτικό Τομέα. Να αγωνιστούν ενιαία, να αποτρέψουν, να καθυστερήσουν την υλοποίηση των αντιλαϊκών μέτρων. Να καταδικαστούν στη λαϊκή συνείδηση μέσα από την οργανωμένη λαϊκή ανυπακοή.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ: