Παπαγεωργίου Βασίλης

Ορισμένοι νομίζουν ότι τους ήρθε «κουτί» η ιστορία με τη «17Ν», προκειμένου να προσθέσουν ένα ακόμη βέλος στο ιδεολογικό τους οπλοστάσιο παραπέρα θωράκισης μιας δημοκρατίας, που κατοχυρώνει και συνταγματικά τη θέση της Ελλάδας στο ιμπεριαλιστικό σύστημα μαζί με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τόσα άλλα αντιλαϊκά. Ομως, οι νόμοι έρχονται και παρέρχονται. Το συσχετισμό δυνάμεων αποτυπώνουν σε κάθε δοσμένη στιγμή. Και ο συσχετισμός επίσης αλλάζει, όπως έχει αποδειχθεί...

Πόση υποκρισία κρύβει η επιχειρηματολογία τους!... Ιδιαίτερα όταν προέρχεται από εκείνους τους πολιτικούς εκπροσώπους των αστικών κομμάτων και της ΕΕ, από την κυβέρνηση, από δημοσιογράφους, που όλοι τους δεν αναγνωρίζουν σε κανένα λαό (και στον ελληνικό) το δικαίωμα να αποφασίζει ο ίδιος και να επιλέγει ο ίδιος, τόσο το αν θα προχωρήσει σε δρόμο σύγκρουσης με την πλουτοκρατία, όσο και το πώς θα προχωρήσει!... Που δεν αναγνωρίζουν στο λαό το δικαίωμα να χρησιμοποιεί, όταν το κρίνει αναγκαίο, κανένα μέσο πάλης, για να κατακτήσει τα δικαιώματά του... Και όχι μόνο δεν του αναγνωρίζουν το δικαίωμα να χρησιμοποιεί όποιο μέσο κρίνει πρόσφορο ο ίδιος, αλλά και ποινικοποιούν γενικώς την ταξική πάλη, αξιοποιώντας και την προβοκατόρικη δράση της «17Ν», είτε το πρόσχημα της πάταξης της διεθνούς τρομοκρατίας...

Γιατί εδώ ακριβώς βρίσκεται το θέμα. Στο ότι δε θεωρούν δημοκρατικό δικαίωμα του κάθε λαού την επιλογή του, εφόσον αυτή συγκρούεται με τη «δημοκρατία» τους...

Ας κάνουμε την εξής υπόθεση: Αν ο ιρακινός λαός αποφάσιζε να πάρει τα όπλα και να ανατρέψει τον Σαντάμ Χουσεΐν και τη δικτατορία, θα έκανε καλά; Εμείς λέμε, ότι θα έκανε πολύ καλά και, μάλιστα, επιθυμούμε να το κάνει αυτό το γρηγορότερο. Ταυτόχρονα, υποθέτουμε, ότι το ίδιο θα εύχονται (;) ή, τουλάχιστον, αν δεν το εύχονται, θα συναινούσαν σε αυτό, και όλοι εκείνοι που δικαιολογούν τη λαϊκή βία σε συνθήκες δικτατορίας. Σύμφωνα με τα λεγόμενά τους πάντα...

Θα ήταν, όμως, σύμφωνοι, αν η ένοπλη πάλη του ιρακινού λαού στόχευε (και πετύχαινε), όχι απλώς στην ανατροπή του Χουσεΐν, αλλά, ταυτόχρονα, και στην εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας; Υποθέτουμε, μετά βεβαιότητος, πως δε θα ήταν σύμφωνοι... Και όχι μόνο δε θα ήταν, αλλά και θα υπονόμευαν, με κάθε τρόπο (θα υποστήριζαν και ένοπλες επεμβάσεις), τον αγώνα του ιρακινού λαού! Κι ας παριστάνουν σήμερα τους κοπτόμενους για τις συνθήκες της ζωής του, όπου κι εδώ η υποκρισία περισσεύει: Οσο προετοιμαζόταν και διεξαγόταν ο πόλεμος κατά του Αφγανιστάν, η καταγγελία της μπούργκας έδινε και έπαιρνε στα τηλεοπτικά μέσα! Μόλις το θέμα του πολέμου στο Αφγανιστάν εξαφανίστηκε από τις TV, εξαφανίστηκε μαζί του και η μπούργκα...

Είναι χαρακτηριστικό, ότι στο ίδιο τσουβάλι με τους Ισραηλινούς επιδρομείς βάζουν και τους Παλαιστίνιους μαχητές. Είναι κι αυτός ένας τρόπος για να κρύψουν (όσοι την κρύβουν) τη συμπάθειά τους στην κρατική τρομοκρατία του Ισραήλ, και άλλοι για να ρίξουν στα Τάρταρα την παλαιστινιακή αντίσταση, που θεωρούν ότι δε συμβαδίζει με την ...πολιτισμένη ΕΕ, όπου οι νεκροί διαδηλωτές (Γένοβα, Γκέτεμποργκ) θεωρούνται στιγμιαία ...παρεκτροπή κάποιων οργάνων (ή και ατυχήματα), που δε βρίσκονται στο χαρακτήρα της δικτατορίας των μονοπωλίων...

Ψεύδος α): Δεν είναι ελεύθερος ο καθένας! Ας πάνε (το γνωρίζουν) στα εργοστάσια και θα διαπιστώσουν πόσοι και πόσοι, εργάτες και εργάτριες, δεν τολμούν να ομολογήσουν ανοιχτά, ούτε τι κόμμα ψηφίζουν! Εργάτριες που κρύβουν ακόμη και την εγκυμοσύνη τους, για να μην απολυθούν!

Ψεύδος β): Το κυριότερο, όμως, είναι, ότι την πολιτική άποψη που έχει ο καθένας και η καθεμιά, δεν την έχει για να την έχει, αλλά για να την κάνει πράξη, για να την υιοθετήσει η πλειοψηφία του λαού. Η άποψη συνδέεται άμεσα με τη δράση, είναι νύχι-κρέας. Μια άποψη που την έχει κάποιος, δίχως και να προσπαθεί να την πραγματοποιήσει, είναι μια άχρηστη άποψη, ή, σε κάθε περίπτωση, μια άποψη ακίνδυνη! Και τίθεται το ερώτημα: Αν η πλειοψηφία του ελληνικού λαού αποφασίσει αύριο να επιλέξει το δρόμο του σοσιαλισμού, θα τον βαδίσει ανεμπόδιστα; Θα του αναγνωρίσουν τη μαζική πολιτική δράση του ως δικαιωματική;

Η απάντηση (τη δίνουν και οι ίδιοι) είναι όχι! Κι εξάλλου, τα εμπόδια δε θα προβληθούν μόνον τότε. Αρκετά προβάλλονται από τώρα: Ιδεολογική τρομοκρατία, «το ΝΑΤΟ (οι ...σύμμαχοι δηλαδή) θα βάλει την Τουρκία να μας επιτεθεί», παρακολουθήσεις με μηχανισμούς χαφιέδων, εξαγορά συνειδήσεων, Σένγκεν, ΕΣΕΛΟΝ, αξιοποίηση της «17Ν»! Και τόσα άλλα...

Οταν κατά την επίσκεψη του Κλίντον στην Αθήνα, χιλιάδες διαδηλωτές δεν πειθάρχησαν στην αστυνομική (και αμερικανική) διαταγή, και αποπειράθηκαν να προχωρήσουν (συμβολικά), δεκάδες προβοκάτορες με τις κουκούλες έκαναν το κέντρο της Αθήνας γυαλιά-καρφιά, με στόχο να τρομοκρατήσουν, ενώ η Αστυνομία κυνήγησε με χημικά τους διαδηλωτές! Τότε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος (Δ. Ρέππας) σημείωσε, ότι «το ΚΚΕ βγήκε από τα όρια της νομιμότητας»...