Ξεχωριστό στοιχείο σε ό,τι αφορά τις στρατηγικές αυτές επιλογές είναι βέβαια και η «προέκταση» της έντασης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων στο εσωτερικό, η εξωτερική πολιτική και ο «εθνικός» στόχος της γεωστρατηγικής αναβάθμισης της αστικής τάξης και των συμφερόντων της στην περιοχή, μέσα και από την αναβάθμιση των ρόλων της στα ευρωατλαντικά σχέδια.

Και εδώ λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ - κουνώντας και τα σχετικά ΝΑΤΟικά «παράσημα» της διακυβέρνησής του - πλειοδοτεί με τη ΝΔ, πως όχι μόνο εκείνος μπορεί να εγγυηθεί καλύτερα τα συμφέροντα της αστικής τάξης, αλλά και πως μπορεί, επιστρατεύοντας δήθεν «φιλειρηνικές» και «διεθνιστικές» κορόνες και κάλπικες υποσχέσεις περί «οφελών» για τον λαό από την πολιτική της εμπλοκής, να στοιχίσει πιο αποτελεσματικά λαϊκές δυνάμεις στους «εθνικούς» αυτούς στόχους του κεφαλαίου.

Ηταν αποκαλυπτικός ο Αλ. Τσίπρας, μιλώντας την περασμένη Τρίτη σε εκδήλωση του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων για την Ελληνική Υψηλή Στρατηγική, όπου έσπευδε να πει ότι «οποιαδήποτε συζήτηση για την εθνική στρατηγική της Ελλάδας του μέλλοντος πρέπει να βασίζεται σε έναν δυναμικό ρεαλισμό (...)όχι (...) στον δήθεν ρεαλισμό της φοβικής ανάσχεσης και της λογικής της στασιμότητας στην εξωτερική πολιτική», μιλώντας για την προώθηση «μιας ενεργητικής, πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, που ταυτίζει το εθνικό μας συμφέρον με την αναβάθμιση του διεθνούς μας ρόλου ως πυλώνα ειρήνης και σταθερότητας», αξιοποιώντας «τις μοναδικές δυνατότητες και τα δίκτυα που διαθέτει για να προωθεί τα εθνικά της συμφέροντα και να αναβαθμίσει τον διεθνή της ρόλο και τον λόγο της στις εξελίξεις, ανεξαρτήτως των διαφορών της στην περιοχή».

Επαναλαμβάνει την κλασική θέση ότι «εθνικό» συμφέρον είναι η προσπάθεια της αστικής τάξης να ζητήσει μεγαλύτερο μερίδιο στη μοιρασιά της λείας στην περιοχή, αξιοποιώντας τη συμμετοχή της σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, αναβαθμίζοντας τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ, αλλά και επιχειρώντας πιο αποφασιστικά να «λύσει» μια σειρά από εκκρεμότητες που αφορούν τον ευρωατλαντικό σχεδιασμό.

Αυτά βέβαια αποτελούν και «κοινό τόπο» με τη ΝΔ αλλά και τα άλλα αστικά κόμματα. Γι' αυτό και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έσπευδε στην ίδια κουβέντα να πει πως «θα ήθελα να τονίσω τη σημασία του κοινωνικοοικονομικού παράγοντα και της κοινωνικής συνοχής στην προώθηση μιας υψηλής εθνικής στρατηγικής», σημείωσε χαρακτηριστικά ευθύς εξαρχής. Ως παράδειγμα έφερε την πολιτική Μπάιντεν («πολιτικές που βλέπουμε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και αξιοποιούν τα εργαλεία που αναπτύχθηκαν στην ΕΕ την τελευταία περίοδο για να αμβλύνουν τις ανισότητες και να ενισχύσουν την κοινωνική συνοχή», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά), η οποία όντως επιδιώκει στο εσωτερικό να εξασφαλίσει τη συναίνεση ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων, την ίδια ώρα που οξύνει την αντιπαράθεση με Κίνα και Ρωσία, που εντείνει την επιθετικότητα των ΗΠΑ στο εξωτερικό.

Ενώ ενδεικτικό είναι άλλωστε και το παράδειγμα που έφερε ισχυριζόμενος πως η διαχείριση της εισόδου προσφύγων και μεταναστών επί διακυβέρνησής του, τότε που υπέγραψε την κατάπτυστη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας που μέχρι σήμερα εγκλωβίζει πρόσφυγες και μετανάστες στη χώρα μας μετατρέποντάς τους και σε «χαρτί» στα χέρια των ιμπεριαλιστικών παζαριών, έγινε κατορθωτή επειδή «υπήρξε μια κοινή προσπάθεια και κοινό όραμα», λέγοντας πως «αυτή είναι η ισχύς που δίνει ένα κοινωνικοοικονομικό μοντέλο που βάζει μπροστά τα δικαιώματα και την κοινωνική συνοχή».

Ο ΣΥΡΙΖΑ εφιστά λοιπόν την «προσοχή» της αστικής τάξης, στην αξία που έχει να διασφαλίζει «τα νώτα της» στο εσωτερικό, με την υποταγή και στοίχιση του λαού όταν επιχειρεί το «άλμα» για τη γεωστρατηγική της αναβάθμιση, στο εξωτερικό. Και βέβαια την δική του μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα για το σκοπό αυτόν.

Το στοιχείο αυτό είναι που παρουσιάζει και ως ένα από τα βασικά για τα οποία η αστική τάξη μπορεί να «ποντάρει» στο «άλογο» της «προοδευτικής διακυβέρνησής» του, μαζί με τη δυνατότητά του να κλείνει πιο αποφασιστικά μια σειρά από «ανοιχτούς λογαριασμούς» για την αστική τάξη.

Καθόλου τυχαία άλλωστε στην ίδια ομιλία θύμισε τη συμβολή της κυβέρνησής του για την εκκίνηση του «Στρατηγικού Διαλόγου» και το σχήμα 3+1 με τις ΗΠΑ και για την αμερικανοΝΑΤΟική Συμφωνία των Πρεσπών που «άνοιξε νέες δυνατότητες ώστε η Ελλάδα να πρωταγωνιστήσει στην περιοχή και στην ευρωπαϊκή της προοπτική», «καρφώνοντας» τη ΝΔ ότι «δέσμια των εσωκομματικών της» αργεί να κυρώσει τα μνημόνια που προβλέπει η αμερικανοΝΑΤΟικής κοπής συμφωνία.

Θύμισε έτσι ότι επί διακυβέρνησής του κατάφερε να προωθήσει παραπέρα τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, και παράλληλα τη συμβολή του στην προσπάθεια άμβλυνσης αντιιμπεριαλιστικών διαθέσεων, παρουσιάζοντας και εδώ ως «μονόδρομο» για το λαό τη συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και τα βρώμικα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, φτάνοντας να παρουσιάζει ως και με μανδύα «διεθνισμού» τις βρωμοδουλειές του ΝΑΤΟ και τις κολιγιές με τον «διαβολικά καλό» Τραμπ.

Και την ίδια ώρα έσπευσε να δηλώσει ξανά έτοιμος να βάλει πλάτη ώστε να τρέξουν μια ώρα αρχύτερα τα σχέδια συνεκμετάλλευσης και οι επικίνδυνες διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά, χαρακτηρίζοντας «επιτακτική ανάγκη να αποκτήσουμε μια δυναμική εθνική στρατηγική για τις ευρωτουρκικές σχέσεις. Να μιλήσουμε επιτέλους για ένα Ελσίνκι με νέους όρους», επιστρατεύοντας από τη μία την «ευκαιρία» που υπάρχει για την αστική τάξη από την αλλαγή διακυβέρνηση στις ΗΠΑ και από την άλλη τους εκβιασμούς προς το λαό ότι αν τώρα δεν γίνουν οι «επώδυνοι συμβιβασμοί» σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων, αύριο τα πράγματα θα είναι ακόμα χειρότερα.

Αποδεικνύοντας ακόμα μια φορά το πόσο απατηλή είναι «προοδευτική διακυβέρνηση» που διακηρύσσει ως λύση.

Τόσο προοδευτική που θα υλοποιεί πλήρως τα επικίνδυνα σχέδια εμπλοκής στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, θα ανοίγει νέους δρόμους για πολεμικές αναμετρήσεις και ιμπεριαλιστικούς συμβιβασμούς, θα υπηρετεί στόχους η Ελλάδα να γίνεται ορμητήριο πολέμων σε βάρος άλλων λαών.

Και το χειρότερο τόσο προοδευτική που θα ξεγελάει το λαό, πείθοντας τον να κάτσει στα αυγά του, ήσυχα και να βάζει πλάτη στην επικίνδυνη αυτή πολιτική.

Το πραγματικά προοδευτικό όμως είναι η πάλη για την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, τις πολεμικές εμπλοκές αλλά και τις συμφωνίες της ειρήνης με το πιστόλι στον κρόταφο.

Το πραγματικά προοδευτικό για το λαό είναι οι αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με τους γείτονες λαούς, που μπορεί να τα διεκδικήσει μόνο σε σύγκρουση με τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, την αστική τάξη και τις κυβερνήσεις που υπηρετούν τα σχέδια τους.

Είναι το μήνυμα που έστειλε η αντιιμπεριαλιστική κατασκήνωση της ΚΝΕ στη Μυτιλήνη το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ότι οι λαοί και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου μπορούν να ζήσουν ειρηνικά, υπερασπιζόμενοι σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα, μόνο αγωνιζόμενοι ενάντια στον κοινό τους εχθρό, το ΝΑΤΟ, τις κυβερνήσεις και τις αστικές τους τάξεις.