*

Απεργοί ναυτεργάτες, εργατοτεχνίτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, οικοδόμοι, εμποροϋπάλληλοι, εργάτες από τα σαπουνάδικα, συνταξιούχοι, φοιτητές, σπουδαστές, εργαζόμενοι που για πρώτη φορά πήραν θέση στα μπλοκ του ΠΑΜΕ, με τις υψωμένες γροθιές, τα απανωτά τους συνθήματα, έστειλαν το ελπιδοφόρο, ηχηρό μήνυμα της αντεπίθεσης, τιμώντας την 1η Μάη όπως της αξίζει.

Η γιορταστική αγωνιστική ατμόσφαιρα κυριαρχούσε στην πειραιώτικη περιφέρεια από νωρίς. Οι μαζικές ομάδες περιφρούρησης των ταξικών δυνάμεων τα χαράματα ήταν ήδη στους καταπέλτες των πλοίων και στις πύλες των τόπων δουλειάς. Στις 8.30 οι Τομεακές Οργανώσεις ΚΝΕ Κοκκινιάς και Κορυδαλλού τίμησαν τους νεκρούς της Εργατικής Πρωτομαγιάς με εκδήλωση στη Μάντρα του Μπλόκου.

Λίγο πριν τις 10 το πρωί από το Εργατικό Κέντρο, απεργοί εργάτες, μετά από μαζική προσυγκέντρωση, ξεκίνησαν πορεία, για να συναντηθούν λίγο αργότερα με τους απεργούς ναυτεργάτες στο λιμάνι και στη συνέχεια με εργαζόμενους από τη Νίκαια και άλλες συνοικίες που περίμεναν στην αρχή της λεωφόρου Γεωργίου. Στην πλατεία Κοραή, όλος αυτός ο εργατόκοσμος ενώθηκε με τους εκεί συγκεντρωμένους που τους υποδέχτηκαν με απανωτά συνθήματα, πλημμυρίζοντας την πλατεία.

*

Στιγμιότυπα από τη συγκέντρωση και πορεία στον Πειραιά

Με προμετωπίδα το πανό της Γραμματείας Πειραιά του ΠΑΜΕ που έγραφε «Ταξική ενότητα, λαϊκή συμμαχία, την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία» και με σύνθημα «Κόκκινη Πρωτομαγιά πρωτοπόρα εργατιά» οι χιλιάδες συγκεντρωμένοι ξεκίνησαν μια μαχητική, γεμάτη παλμό πορεία, που κατέληξε στο μνημείο των 11 νεκρών εργατών, από την μεγάλη απεργία του 1923, όπου, παρουσιάστηκε το χρονικό της απεργίας, απαγγέλθηκαν ποιήματα και έγινε κατάθεση στεφανιών.

Στη συγκέντρωση παραβρέθηκε αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Ν. Σοφιανό, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος.

Από την πορεία στο Ηράκλειο

Στο Ηράκλειο, η συγκέντρωση κοκκίνισε από τα πανό και τις σημαίες. Η παρουσία νέων εργαζομένων, οικονομικών μεταναστών, που όλο το προηγούμενο διάστημα βρέθηκαν στο ίδιο μετερίζι με τις ταξικές δυνάμεις, ενάντια στις απολύσεις και την τρομοκρατία, επιβεβαίωσε την πεποίθηση όλων ότι νέοι, ακόμα πιο δυναμικοί και μαζικοί ταξικοί αγώνες θα ακολουθήσουν το επόμενο διάστημα.

Τη συγκέντρωση ακολούθησε πορεία και κατάθεση στεφανιών στα σημεία όπου το 1947 εκτελέστηκαν οι πρωτοπόροι Ηρακλειώτες εργάτες, Στρατής Περγαλίδης και αδελφοί Χατζηγιώργη. Από τις 5 τα χαράματα, ομάδες περιφρούρησης του ΠΑΜΕ βρέθηκαν έξω από δυο μεγάλα εργοστάσια Πλαστικών στη ΒΙΠΕ Ηρακλείου («Καράτζης ΑΕ» και «Μέγκα Πλάστ»), αποτρέποντας τα απεργοσπαστικά σχέδια της εργοδοσίας.

Στα Χανιά, οι εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Νέων Καταστημάτων. Νωρίτερα, αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ, της ΝΕ Χανίων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ κατέθεσαν στεφάνια στο μνημείο για τους νεκρούς εργάτες της Εργατικής Πρωτομαγιάς, στο Πασακάκι. Στο Ρέθυμνο, η απεργιακή συγκέντρωση έγινε στην πλατεία Δημαρχείου, με πορεία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, ενώ δυναμικές συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν και στο Λασίθι, στον Αγιο Νικόλαο, στην Ιεράπετρα και στη Σητεία.

Η οργανωμένη και σχεδιασμένη δουλειά που είχε γίνει το προηγούμενο διάστημα στους εργασιακούς χώρους «έπιασε τόπο». Αυτό έδειξαν οι ταξικές Πρωτομαγιάτικες απεργίες και απεργιακές συγκεντρώσεις που έγιναν σε επτά Στερεοελλαδίτικες και Ευβοϊκές πόλεις: Χαλκίδα, Αλιβέρι, Ιστιαία, Θήβα και Λιβαδειά, Αμφισσα και Λαμία.

Βροντερό το «παρών» εργατών και άλλων λαϊκών στρωμάτων με ιδιαίτερα μαζική την παρουσία της νεολαίας (Χαλκίδα και Λαμία) τόσο της σπουδάζουσας όσο και της εργαζόμενης. Τα συνθήματα «ρήξη και ανατροπή», «την κρίση να πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν, η πλουτοκρατία και οι κυβερνήσεις τους», «αλλαγή συσχετισμών δύναμης», ο «πλούτος ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν», κυριάρχησαν στις διαδηλώσεις που έγιναν, αλλά και στο περιεχόμενο των ομιλιών.

Σε αυτές τις ταξικές απεργιακές συγκεντρώσεις, στην ημέρα της εργατικής τάξης είχε την τιμητική του ο ποιητής της Ρωμιοσύνης, ο κομμουνιστής Γιάννης Ρίτσος. Σε όλες τις εκδηλώσεις τιμήθηκε ιδιαίτερα με την απαγγελία ποιημάτων του που έχουν μελοποιηθεί ή όχι και είναι βαθιά χαραγμένα στο νου και την καρδιά του εργαζόμενου λαού για πάντα.