Η ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας αισθάνεται υπερηφάνεια και χαρά, γιατί το 23ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ αποτελεί ήδη μια νεανική πολιτική και πολιτιστική εκδήλωση, πλημμυρισμένη από κόκκινη ελπίδα.

Καλωσορίζουμε τους νέους και τις νέες που για πρώτη φορά πέρασαν την πύλη του Φεστιβάλ. Ελπίζουμε σ' αυτά που είδατε και ακούσατε να βρήκατε κάποιες απαντήσεις, χρήσιμες σκέψεις στα ερωτήματα και τις αναζητήσεις σας.Ευχαριστούμε με όλη την καρδιά μας τους οικοδόμους και τεχνικούς που κουράστηκαν για την επιτυχία του Φεστιβάλ, όλους όσοι πρόσφεραν εθελοντικά. Τους καλλιτέχνες και τους συνεργάτες τους, τους κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες, Ελληνες και ξένους, που πήραν μέρος στις εκδηλώσεις και τις συζητήσεις. Είμαστε βέβαιοι ότι αυτές τις τέσσερις μέρες φάνηκε - για τα καλά - τι μπορεί να προσφέρουν οι καλλιτέχνες που στρατεύονται στη λαϊκή υπόθεση, αλλά και τι υποχρέωση έχουμε εμείς οι κομμουνιστές να στηρίξουμε τις προσπάθειες των δημιουργών, ιδιαίτερα εκείνων που κάνουν τα πρώτα βήματά τους στη "σύγχρονη ζούγκλα του μαυροπίνακα".

Οσο δύσκολο και ωραίο είναι να είσαι κομμουνιστής στον καιρό μας, άλλο τόσο δύσκολο και ωραίο είναι να είσαι πραγματικός καλλιτέχνης με όλη τη σημασία της λέξης.

Τιμάμε πάντα τους ανθρώπους της επιστήμης και της τέχνης που αντιστέκονται έμπρακτα στην υποταγή στα κέρδη, που δε βολεύονται να κάνουν κατά παραγγελία έρευνα στα πανεπιστήμια και τα ιδρύματα - μαγαζάκια των επιχειρηματιών, που διεκδικούν τα αποτελέσματα της επιστήμης και της τεχνικής να ανήκουν στο λαό.

Ηρθε το πλήρωμα του χρόνου, παραωρίμασαν οι συνθήκες σήμερα να αμφισβητήσουμε όλοι και όλες:

• Τα ψέματα των μονόδρομων της ΕΕ, τα τρομοκρατικά και διχαστικά σχέδια του ΝΑΤΟ. Τις πλάνες ότι οι ανικανοποίητοι ιμπεριαλιστές θα βάλουν τέρμα στον πόλεμο, στους εξοπλισμούς, στις στρατιωτικές επεμβάσεις και ότι θα επιτρέψουν στους λαούς να καθορίζουν τις τύχες τους.
• Τις μάταιες ελπίδες ότι "οι επάνω" κάποτε θα βάλουν μυαλό, και θα αφουγκραστούν τη λαϊκή δυσαρέσκεια.
• Τις αυταπάτες ότι οι Ελληνες και ξένοι καπιταλιστές θα βάλουν φρένο στην ακόρεστη πείνα τους για κέρδη και κεφάλαια!

Ηρθε η ώρα, η εργατική τάξη της χώρας μας, τα άλλα λαϊκά στρώματα που υποφέρουν, να προβληματιστούν ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΕΛΙΚΑ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο τι θα γίνει με τα σημερινά πιεστικά προβλήματα των εργαζομένων και συνταξιούχων, των αγροτών και των μικρομεσαίων, των νέων και των γυναικών, των μισθωτών επιστημόνων,

Το ζήτημα είναι να προλάβουμε και ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ.

Το ζήτημα είναι να αντιπαραθέσουμε έγκαιρα, ΣΤΗΝ ΙΣΧΥΡΗ ΕΛΛΑΔΑ του ΠΑΣΟΚ δηλαδή στην Ελλάδα της πλουτοκρατίας, ΤΗΝ ΙΣΧΥΡΗ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΥ ΛΑΟΥ.

Είμαστε έτοιμοι εμείς οι κομμουνιστές, παντού, στους τόπους δουλιάς και κατοικίας να συζητήσουμε πλατιά και να αναπτύξουμε πρωτοβουλίες, ώστε να γίνει πράξη το σύνθημα της ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ.,

Να συζητήσουμε, τη μοναδική εναλλακτική πολιτική πρόταση που υπάρχει σήμερα, την πρόταση πάλης του ΚΚΕ για τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου. Να δράσουμε για να πάρει αυτό σάρκα και οστά.

Προτάσεις για την αντιμετώπιση εκρηκτικών οικονομικών, κοινωνικών και δημοκρατικών προβλημάτων έχουν γίνει, έχουν κατατεθεί. Δε λείπουν οι ιδέες και οι ρεαλιστικές προτάσεις. Είναι οι προτάσεις του ΚΚΕ, οι προτάσεις των εργαζομένων, οι μελέτες και υποδείξεις επιστημόνων και ερευνητών που σέβονται την αλήθεια.

Λέει ψέματα ο πρωθυπουργός όταν ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές προτάσεις. Δε θέλει να παραδεχτεί, ότι απορρίπτει κάθε πρόταση που μπορεί να θίξει έστω και στο ελάχιστο τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.Δε θέλει να ομολογήσει ότι το μόνο που ενδιαφέρει το κατεστημένο είναι να μη θιγεί ούτε στο ελάχιστο η πολιτική του "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΙΣ ΗΠΑ". Δε θέλει να χαλάσει την καρδιά των αφεντικών στις Βρυξέλλες, γιατί έχουν πια κοινή καρδιά και κοινούς στόχους.

Τις μόνες σκέψεις που δέχεται είναι κάποιες ανώδυνες τροποποιήσεις - ελιγμούς και αυτές με αντάλλαγμα την πλήρη παραίτηση και υποταγή.

Αγώνες επίσης έγιναν και γίνονται μαζικοί, ηρωικοί, ενωτικοί. Χιλιάδες εργαζόμενοι, αγνόησαν τη βία και την τρομοκρατία, το όργιο των 6.000 δικών σε βάρος της αγροτιάς. Χιλιάδες νέοι και νέες σήκωσαν τη γροθιά τους, αφυπνίστηκαν, έδειξαν διάθεση να χειραφετηθούν από το κλίμα της απάθειας και της μοιρολατρίας. Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι δεν πέφτουν στην παγίδα του ελεύθερου και τάχα ανώδυνου χασισιού.

Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι αγώνες, η κατάσταση θα ήταν πιο δυσβάσταχτη για το λαό μας. Το ότι δεν έφεραν τα ποθούμενα αποτελέσματα, είναι θέμα που πρέπει να σκεφτεί σοβαρά ο κάθε αγωνιστής και αγωνίστρια.

Οσο και αν βρισκόμαστε εν μέσω καταιγίδας, υπήρχαν δυνατότητες για περισσότερα αποτελέσματα. Μήπως φταίει ότι στα κεντρικά συνδικαλιστικά όργανα κυριαρχούν παρατάξεις που βλέπουν τους αγώνες σαν μια τουφεκιά για την τιμή των όπλων; Μήπως φταίει ότι πλειοψηφούν συνδικαλιστικά στελέχη που υπερασπίζονται τους γνωστούς μονόδρομους;

Απαντάμε NAI. Δεν αρκούν οι ευκαιριακοί και μεμονωμένοι συνδικαλιστικοί αγώνες, την παραμονή της συζήτησης στη Βουλή ενός νομοσχεδίου. Δεν αρκούν οι αγώνες που γίνονται όταν τα ρολά του εργοστασίου έχουν ήδη κλείσει.

Ο αγώνας πρέπει να είναι συνεχής, παλλαϊκός, να στηρίζεται στην αλληλεγγύη και στην πρόβλεψη, να έχει σχέδιο και στόχους προοπτικής.

Μήπως όμως ευθύνονται και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης;

Απαντάμε κατηγορηματικά ΝΑΙ.

Οταν έβλεπαν να φουντώνει το ποτάμι των αγώνων, τότε, στην καλύτερη περίπτωση, υιοθετούσαν επιλεκτικά ορισμένα αιτήματα, τα λιγότερο οδυνηρά για το μεγάλο κεφάλαιο.

Ρωτάμε:

Ποιον στήριξαν οι προτάσεις, ιδιαίτερα της ΝΔ και του Συνασπισμού, εν μέρει και του ΔΗΚΚΙ, κατά τη διάρκεια των εργατικών, αγροτικών κινητοποιήσεων, του ηρωικού εκπαιδευτικού αγώνα;

Βοήθησαν το λαό ή την κυβέρνησή του ΠΑΣΟΚ οι μονότονες συμβουλές για "κοινωνική ειρήνη" και "διάλογο" με αυτούς που πρεσβεύουν ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΖΟΥΜΕ;

Βοήθησαν το λαό ή την κυβέρνηση τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, όταν συνιστούσαν στους αγωνιστές να γυρίσουν στα σπίτια τους, να περιμένουν να λυθούν τα προβλήματα μέσα από διακομματικές επιτροπές και γενικές συζητήσεις στη Βουλή;

Λες και η ελληνική Βουλή δεν είναι αυτή που περιβάλλει με νομιμότητα όλες τις αντιλαϊκές αποφάσεις.

Ας μη παρασυρθούν αγωνιστές από τον υψηλό τόνο που τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης θα χρησιμοποιήσουν από εδώ και εμπρός. Για ψήφους ψάχνουν, ενόψει και των δημοτικών - νομαρχιακών εκλογών. Πάνε να καλύψουν τη συναίνεσή τους στους μονόδρομους και τη διπλή τακτική τους στη διάρκεια των κινητοποιήσεων.

Το ΚΚΕ δεν περιορίζεται στους αγώνες και στις απεργιακές κινητοποιήσεις, τις οποίες στηρίζει και θα στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις. Εμείς πάμε παραπέρα, ώστε οι αγώνες να αποκτήσουν δυναμική, αποτελεσματικότητα και σκοπό.

Καλούμε πλατιά το λαό, τη νεολαία.

Ελάτε να κτίσουμε το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο. Μια αγωνιστική λαϊκή συμμαχία ικανή να τα βγάλει πέρα με το συνασπισμό κυβέρνησης - πολυεθνικών, με τη συναίνεση, το συμβιβασμό και τη μοιρολατρία που κυριαρχεί στη Βουλή, στην πολιτική ζωή του τόπου.

Διαφορετικά, οι καρποί και τα θετικά αποτελέσματα που έτσι και αλλιώς φέρνουν οι δυνατοί και μαχητικοί αγώνες, θα χάνονται στην πορεία, θα παίρνονται πίσω.

Απέναντι στο λαό δε στέκει μόνο η αδιαλλαξία και οι μηχανισμοί μιας κυβέρνησης, αλλά μια εξουσία με γερές πλάτες και συμμάχους το οικονομικό κατεστημένο του τόπου, την ΕΕ και τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και τους μηχανισμούς του.

Η πολιτική του ΠΑΣΟΚ έχει πολύτιμο βοηθό την ανούσια αντιπολίτευση της Νέας Δημοκρατίας, το συζητούμενο συνοικέσιο με το Συνασπισμό, έστω και αν ο καυγάς γίνεται για τη μοιρασιά.

Ο ευρωατλαντισμός είναι ο γόρδιος δεσμός που δένει γερά την κυβέρνηση με τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, δημιουργεί αλληλοδεσμεύσεις. Οσες διαμαρτυρίες να κάνουν τα άλλα κόμματα για τις δηλώσεις και απαιτήσεις Γιλμάζ, δεν προσφέρουν υπηρεσίες όταν κάνουν ότι δε βλέπουν πώς οι ιμπεριαλιστές "μοιράζουν τα χαρτιά" στο Αιγαίο, όταν τώρα και μόνο μερικοί, όπως η ΝΔ και ο ΣΥΝ, ανακαλύπτουν τις παγίδες της Μαδρίτης.

Η πραγματική δύναμη αυτού του αντιλαϊκού συνασπισμού εξουσίας θα φανεί μόνο όταν βρει στο δρόμο του έναν υπολογίσιμο και ισχυρό αντίπαλο, θαρραλέο και οργανωμένο.

Τι είναι και τι επιδιώκει το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο;

Είναι η αγωνιστική συμμαχία των καταπιεσμένων κοινωνικών δυνάμεων της πατρίδας μας, με επικεφαλής την εργατική τάξη, την τάξη που εγγυάται κοινή δράση και συσπείρωση με τους φυσικούς της συμμάχους: τη μικρή και μεσαία αγροτιά, τους μικρομεσαίους βιοτέχνες και εμπόρους και επαγγελματίες. Είναι η συμμαχία στην οποία μετέχουν τα ριζοσπαστικά κινήματα της νεολαίας, των γυναικών, της διανόησης, το κίνημα ειρήνης κατά της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων, τα κινήματα του περιβάλλοντος, του πολιτισμού, του αθλητισμού, των ανθρωπίνων και κοινωνικών δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Συμμαχία που βγαίνει από τη μήτρα των αγώνων και εξελίσσεται σε ένα κοινωνικό - πολιτικό Λαϊκό Μέτωπο, με ποιοτικά χαρακτηριστικά, στην οργάνωση και στους στόχους του, πολύ ανώτερα από τα γνωστά μας μαζικά κινήματα και τις οργανώσεις τους.

Το Μέτωπο θα αγκαλιάζει τους χώρους δουλιάς, και κατοικίας. Θα διεισδύει σε νευραλγικούς τομείς, ώστε να διεκδικεί κατακτήσεις, να περιορίζει τα σχέδια και τις αντιδράσεις των πολιτικών και ταξικών του αντιπάλων.

Η συνεισφορά του Μετώπου δε θα είναι μόνο στον αγώνα για τα άμεσα και ώριμα λαϊκά προβλήματα. Θα φέρει αισθητές ανακατατάξεις και αλλαγές στον πολιτικό συσχετισμό της συντήρησης και της συναίνεσης. Θα είναι ασυμβίβαστο με τη μοιρολατρία, το ραγιαδισμό, την ηττοπάθεια.

Οι μαχόμενοι εργατοϋπάλληλοι, αγρότες, μικρομεσαίοι θα αποκτήσουν μια νέα συνείδηση, να μην πειθαρχούν στα τετελεσμένα "των επάνω", να μην υποκύπτουν στις πιέσεις και την τρομοκρατία των έξω.

Θα αποκτούν πείρα και ικανότητα να διαμορφώνουν νέους λαογέννητους θεσμούς, μέσα από τους οποίους θα αναδυθούν στην πορεία τα έμβρυα μιας νέας πολιτικής εξουσίας της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

Το Μέτωπο θα αναπτύξει διεθνιστικές σχέσεις και συμμαχίες με λαούς, κινήματα και προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις στην περιοχή μας, στην Ευρώπη, στη Μεσόγειο.

Το Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο θα έχει στους κόλπους του κομμουνιστές, αλλά και μη κομμουνιστές, αριστερούς και προοδευτικούς ανθρώπους, αγωνιστές που συμφωνούν όχι σε όλα υποχρεωτικά, αλλά στο κύριο σήμερα, στην ανάγκη να οργανωθεί η αντίσταση και η αντεπίθεση ενάντια στα μονοπώλια και στον ιμπεριαλισμό.

Θα ήταν πρόχειρο από την πλευρά μας αν επιχειρούσαμε σήμερα να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα για τη μορφή του Μετώπου. Για το πώς θα εξελιχθεί στην πορεία, όταν στην ημερήσια διάταξη τεθεί το θέμα καπιταλισμός ή σοσιαλισμός. Αυτό το καίριο ερώτημα δεν είναι υποθετικό και θεωρητικό.

Εμείς μπορούμε να μιλήσουμε για το τι σκέπτεται, πώς πρέπει να δράσει το ΚΚΕ. Η τελική έκβαση θα καθοριστεί στη συγκεκριμένη στιγμή από το συσχετισμό δύναμης και τη θέληση της πλειοψηφίας του λαού.

Θα ήταν επιπολαιότητα αν επιχειρούσαμε σήμερα να προδιαγράψουμε όλες τις φάσεις μέσα από τις οποίες θα περάσει το λαϊκό κίνημα στη χώρα μας. Ο αγώνας για ριζικές αλλαγές δεν είναι ένα μονόπρακτο έργο.

Μπορεί, λόγου χάρη, στην πορεία των λαϊκών αγώνων και των ταξικών αναμετρήσεων, με τη συμβολή του Μετώπου, να προκύψει - με βάση το Κοινοβούλιο - μια κυβέρνηση των αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών δυνάμεων, χωρίς υποχρεωτικά να έχουν ωριμάσει οι προϋποθέσεις για ριζικές ανατροπές.

Το ΚΚΕ θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του, αυτή η κυβέρνηση να πάρει άμεσα μέτρα που στοχεύουν στην ανακούφιση του λαού από τις δυσβάσταχτες δεσμεύσεις, εσωτερικές και διεθνείς. Θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του, ώστε αυτή η κυβέρνηση να μην αποτελέσει ένα διάλειμμα, αλλά να γίνει ένας από τους σημαντικούς παράγοντες που θα ωθήσει προς τα εμπρός, στην αναμέτρηση με την εξουσία των πολυεθνικών.

Ο αγώνας στην Ελλάδα δε θα είναι κλεισμένος στα δικά μας "τείχη", στα δικά μας σύνορα. Θα δεχτούμε τις επιδράσεις των διεθνών εξελίξεων, των αγώνων και των κινημάτων, που έτσι και αλλιώς θα φουντώσουν στην Ευρώπη, στην περιοχή που συναντώνται τρεις ήπειροι.

Είναι φανερό ότι η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ δεν έχει κανένα κοινό σημείο με τα κεντροαριστερά ή κεντροδεξιά σενάρια, με το νέο συνασπισμό που προτείνει ο κ. Σημίτης, με τις επιφανειακές και ανώδυνες τροποποιήσεις που απαιτούν από την κυβέρνηση τα άλλα κόμματα.

Μήπως είναι ρεαλιστική - για τα λαϊκά συμφέροντα - η πολιτική πρόταση του ΠΑΣΟΚ και της κεντροαριστερής λιτότητας, του τέλους των συντάξεων, της παιδείας των ταξικών φραγμών και των ημιαναλφάβητων;

Είναι ρεαλιστική - για τα λαϊκά συμφέροντα - μια συνεργασία που στηρίζεται στην ελευθερία κίνησης και δράσης των κεφαλαίων, των εμπορευμάτων, των υπηρεσιών που ηγεμονεύονται από το πολυεθνικό κεφάλαιο;

Είναι ρεαλιστική για τα λαϊκά συμφέροντα μια συνεργασία που βασίζεται στο δόγμα "ανήκομε στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ";

Είναι ρεαλιστική και ωφέλιμη για το λαό και για τον τόπο μια συνεργασία που έχει στο επίκεντρό της:

• τη συρρίκνωση και το ξεπούλημα της παραγωγικής βάσης της χώρας,
• τη συγκρότηση μισθοφορικών σωμάτων στρατού και ιδιωτικής, ακόμα πιο ανεξέλεγκτης, αστυνομίας,
• την παράδοση του Αιγαίου στον αμερικανικό στόλο,
• τη διχοτόμηση της Κύπρου και τη μετατροπή της σε ένα αβύθιστο αμερικανικό αεροπλανοφόρο;

Είναι ρεαλιστική μια συνεργασία που έχει θεμελιακό σκοπό;

• να τσακίσει τις λαϊκές κατακτήσεις,
• να ανατρέψει τις εργασιακές σχέσεις,
• να στερήσει ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας και από αυτό το απολυτήριο του λυκείου,
• να καθυποτάξει το λαό με τους μηχανισμούς του σχεδίου "Καποδίστριας";

Δεν είναι ρεαλιστική, γιατί δε συμφέρει το λαό.