Eurokinissi

Από τη χαλάρωση των δημοσιονομικών στόχων που μεθοδεύει η ΕΕ, ο λαός καμιά διαφορά δεν πρόκειται να δει στη ζωή του

Σε ομιλία του στο Λονδίνο, ο αναπληρωτής γενικός διευθυντής του ΔΝΤ Ντ. Λίπτον, είπε ότι η Ευρώπη έχει μείνει πίσω από τις ΗΠΑ στην παγκόσμια ανάκαμψη των «τριών ταχυτήτων» που καθοδηγείται από τις αναδυόμενες και τις αναπτυσσόμενες χώρες, καθώς το 2013 αναμένεται να ανακάμψει με ρυθμό 1%.

«Ο κίνδυνος της στασιμότητας δεν έχει απομακρυνθεί και αποτυπώνεται στην αδύναμη ανάπτυξη, στις κατακερματισμένες αγορές, στους αδύναμους ισολογισμούς, καθώς και στις ημιτελείς μεταρρυθμίσεις», είπε με νόημα ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, αναπαράγοντας τα συμπεράσματα της πρόσφατης εξαμηνιαίας έκθεσης του Ταμείου για την παγκόσμια οικονομία.

Για να αποφευχθεί η στασιμότητα, συνέχισε, πρέπει οι χώρες της ΕΕ «να έχουν σαφείς και συγκεκριμένες δεσμεύσεις για μεσοπρόθεσμη δημοσιονομική εξυγίανση και αυτή να επιδιώκεται με τον κατάλληλο ρυθμό». Ακόμα, «να δοθεί προσοχή στη σύνθεση των φορολογικών μέτρων» και η ΕΚΤ να διατηρήσει «πολύ χαλαρή» τη στάση της και αν χρειαστεί, να εφαρμόσει και «επιπλέον μη συμβατικά μέτρα».

Στο ίδιο πνεύμα, οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» έγραφαν χτες: «Η Αγγελα Μέρκελ θα πρέπει, για παράδειγμα, να αποδεχθεί ότι η ευρωπαϊκή ευθυγράμμιση πρέπει να είναι συμμετρική. Για να μειώσουν οι άλλοι τα ελλείμματά τους, πρέπει και η Γερμανία να ξεφορτωθεί ένα μέρος των πλεονασμάτων της. Αν το Βερολίνο δεν θέλει να κατηγορείται ότι κτίζει μια γερμανική Ευρώπη, πρέπει να δείξει ότι αντιλαμβάνεται τις ευθύνες που έχει μια ευρωπαϊκή Γερμανία».

Από την πλευρά της, η Γερμανία εμφανίζεται να απορρίπτει, για την ώρα, ένα ενιαίο, κοινό πανευρωπαϊκό σύστημα εγγύησης των τραπεζικών καταθέσεων, σύμφωνα με την Α. Μέρκελ, από φόβο μήπως ένα τέτοιο σύστημα αναγκάσει τους Γερμανούς φορολογούμενους να πληρώνουν τα λάθη που έγιναν σε τράπεζες άλλων χωρών της Ευρωζώνης. Μιλώντας στη Δρέσδη, η Α. Μέρκελ επανέλαβε την άποψη ότι στο μέλλον οι μέτοχοι μιας τράπεζας θα πρέπει επίσης να υφίστανται απώλειες σε περίπτωση που η χώρα τους χρειαστεί να υπαχθεί σε κάποιο «πρόγραμμα διάσωσης».

Σε ό,τι αφορά την ΕΚΤ εκτίμησε ότι «βρίσκεται σε δύσκολη θέση» και πρόσθεσε: «Για τη Γερμανία, η ΕΚΤ θα έπρεπε προς το παρόν να αυξήσει λίγο τα επιτόκια, αλλά για τις άλλες χώρες πρέπει να κάνει ακόμα περισσότερα για να διοχετεύσει ρευστότητα». Για το ίδιο θέμα, το μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της ΕΚΤ Γ. Ασμουσεν, δήλωσε ότι μία μείωση των επιτοκίων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δε θα είχε σημαντικό αποτέλεσμα σε ορισμένες χώρες της Ευρωζώνης.

«Η μετάδοση της μείωσης των επιτοκίων στην περιφέρεια θα ήταν περιορισμένη και εκεί είναι όπου αυτή χρειάζεται περισσότερο. Συγχρόνως, η μείωση των επιτοκίων θα χαλάρωνε περαιτέρω τις ήδη χωρίς προηγούμενο άνετες συνθήκες χρηματοδότησης στο κέντρο (της Ευρωζώνης). Αυτό δεν είναι από μόνο του πρόβλημα, αλλά επιτόκια που μένουν χαμηλά για πολύ μεγάλο διάστημα μπορεί να προκαλέσουν τελικά διαταραχές», δήλωσε ο Γ. Ασμουσεν, δείχνοντας μια ακόμα πλευρά των αδιεξόδων της αστικής διαχείρισης της κρίσης.

Σε μια παράλληλη εξέλιξη, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιμπλε δήλωσε χτες στο γερμανικό ραδιόφωνο ότι κανείς δεν είναι αντίθετος με την ανάπτυξη στην Ευρώπη, αλλά οι προσπάθειες για δημοσιονομική ανάταξη πρέπει να συνεχιστούν, στο όνομα του να μειωθεί «η ανεργία των νέων»! «Χρειαζόμαστε σταθερότητα και βιώσιμη ανάπτυξη», απάντησε σε ερώτηση σχετικά με προηγούμενα σχόλια του προέδρου της Κομισιόν Μ. Μπαρόζο.

Ο ίδιος συμπλήρωσε με νόημα ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, περιλαμβανομένης της Γαλλίας, θα πρέπει να συνεχίσουν τις μεταρρυθμίσεις για να αντιμετωπίσουν τα ελλείμματα και ότι οι ισχύουσες συνθήκες επιτρέπουν την ευελιξία που χρειάζεται για την προσαρμογή στις οικονομικές εξελίξεις. «Η Γαλλία πρέπει να ακολουθήσει το δρόμο των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» είπε, αναφερόμενος στο «υψηλό κόστος εργασίας και στις δαπάνες της δημόσιας διοίκησης».

Τα ίδια πάνω κάτω είπε και ο Ευρωπαίος επίτροπος Ολι Ρεν, ο οποίος διαπίστωσε ότι τα ευρωπαϊκά κράτη έχουν πλέον περιθώριο να ρίξουν τους ρυθμούς της δημοσιονομικής προσαρμογής, καθώς έχουν ανακτήσει κάποια αξιοπιστία στην αγορά. «Είμαστε σαφείς ότι ο ρυθμός της δημοσιονομικής προσαρμογής πρέπει να λαμβάνει υπόψη την οικονομική κατάσταση κάθε χώρας» δήλωσε ο Ο. Ρεν, μιλώντας σε συνέδριο στις Βρυξέλλες, σύμφωνα με το Reuters.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, η Ιταλία εμφανίζεται έτοιμη να ζητήσει από την ΕΕ να χαλαρώσει το στόχο για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, όπως υποστηρίζει ο επικεφαλής οικονομολόγος του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, Πιερ Κάρλο Παντοάν, ο οποίος ζήτησε από τις Βρυξέλλες να επιτρέψουν σε όλες τις χώρες της Ευρωζώνης κάποια καθυστέρηση στην επίτευξη των στόχων τους για το έλλειμμα, ώστε να συνυπολογισθεί η παρατεταμένη οικονομική κρίση στην Ευρώπη.

Κι ενώ η μεταξύ τους κόντρα δυναμώνει, Γαλλία και Γερμανία εμφανίζονται να ομονοούν στην αντιμετώπιση των χωρών που υποθάλπουν το ξέπλυμα χρήματος, ζητώντας από την ΕΕ να αναλάβει δράση για την πάταξη του οικονομικού εγκλήματος και να θεσπίσει μέτρα κατά των χωρών που δε συνεργάζονται. Πρόκειται για κοινή προσπάθεια να εξαλειφθούν οι ανταγωνιστικοί φορολογικοί παράδεισοι και να επαναπατριστούν κεφάλαια στις δικές τους τράπεζες.

-- «Απόψε υποσχόμαστε ότι ενωμένοι θα παλέψουμε τη "δικτατορία της εποχής μας", η οποία δεν είναι εθνική, δεν είναι πολιτική, αλλά είναι ευρωπαϊκή και οικονομική και επιβάλλεται από τις πανίσχυρες αγορές. Ενωμένοι θα βάλουμε ένα τέλος στη συντηρητική, νεοφιλελεύθερη Νέα Τάξη της οικονομικής εξαθλίωσης (...) θα πολεμήσουμε τη λιτότητα και έτσι θα νικήσουμε».

Η σύγχρονη «δικτατορία» λοιπόν δεν είναι η δικτατορία του κεφαλαίου, αλλά του νεοφιλελευθερισμού, της λιτότητας, των αγορών. Αρα με «αντινεοφιλελεύθερη» πολιτική και κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ναι μεν τα μονοπώλια θα έχουν στα χέρια τους την οικονομία και την εξουσία, αλλά θα είναι δημοκρατικά, άρα φιλολαϊκά, το ίδιο και οι αγορές... Απάτη ολκής!

-- «Στα τέλη της δεκαετίας του '70, η Πορτογαλία, η Ελλάδα και η Ισπανία είχαν γίνει αντικείμενο θαυμασμού ως παραδειγματικές περιπτώσεις μετάβασης από τη δικτατορία στη δημοκρατία. Σύντομα οι χώρες μας θα γίνουνε και πάλι παραδείγματα για τη μετάβαση από τη λιτότητα στη δημοκρατία».

Αυτό που κατ' ουσίαν υμνεί ο Αλ. Τσίπρας είναι η αστική δημοκρατία, των εκμεταλλευτών του μόχθου των εργαζομένων. Η δημοκρατία της ενσωμάτωσης εργατικών και λαϊκών κινημάτων στην αστική εξουσία και στο αστικό πολιτικό σύστημα, για τη διαχείριση της οποίας προαλείφεται να πάρει τη σκυτάλη της κυβερνητικής εξουσίας, για την προώθηση των συμφερόντων των εκμεταλλευτών. Συστατικά στοιχεία της σύγχρονης «μετάβασης» στην οποία αναφέρεται είναι - διακηρυγμένα από τον ΣΥΡΙΖΑ - η ανάσχεση τάσεων ριζοσπαστικοποίησης και η ενίσχυση της «κοινωνικής συνοχής», δηλαδή της υποταγής του λαού στα μονοπώλια.

-- «Οταν ο ευρωπαϊκός Νότος είναι ενωμένος, είναι πιο δυνατός από την κ. Μέρκελ και τους συμμάχους της. Αν η κάθε χώρα, ως ξεχωριστή οντότητα, έχει μικρή βαρύτητα για το σύνολο της Ευρωζώνης, μαζί και ενωμένοι οι λαοί μας μπορούμε να γείρουμε προς το μέρος μας την πλάστιγγα της πολιτικής ισχύος στην Ευρώπη. Περάσαμε διαδοχικά την πόρτα της λιτότητας. Θα βγούμε όλοι μαζί».

Ο ευρωπαϊκός Νότος που συμμετέχει στα διαβούλια της Ευρωζώνης είναι του Ολάντ, του Ραχόι, του Μόντι, του Κοέλιο. Αυτός ο Νότος όλος μαζί, και με την κ. Μέρκελ, συναποφάσισε τα μέτρα σφαγιασμού των λαών και του Νότου και του Βορρά. Η ΕΕ είναι το σπίτι των μονοπωλίων της. Ο λόγος των λαών δεν θα φτάσει ούτε ως ηχώ, ούτε κανένας λαός θα μπορέσει να διαβεί την έξοδο από τη βαρβαρότητα που βιώνει, αν δεν παλέψει καταρχήν στη χώρα του ενάντια στον καπιταλισμό, για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από τη λυκοσυμμαχία τους. Μόνο ένας τέτοιος αγώνας μπορεί να εγγυηθεί και αποτέλεσμα ως προς την ανακούφισή τους σήμερα.

-- «Ενωμένοι μπορούμε να ανοίξουμε το δρόμο για μια ρεαλιστική, δίκαιη και βιώσιμη συλλογική λύση της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη».

Λύση που να ωφελεί και τους λαούς και τα μονοπώλια και την ευρωένωσή τους, δεν υπάρχει. Αυτό που αξιώνει ο Αλ. Τσίπρας είναι να βάλουν πλάτη οι λαοί για να ξελασπώσουν τα μονοπώλια.

-- «Στις 25 Απριλίου του 1974, προκαλέσατε την κατάρρευση του δικτατορικού καθεστώτος στη Νότια Ευρώπη (...) Μπορείτε τώρα να προετοιμάσετε το έδαφος για μια νέα Μεσογειακή Ανοιξη (...) Τρεις μεγάλες νίκες στο Νότο, θα αλλάξουν την πορεία της Ευρώπης (...) Τον περασμένο χρόνο, οι Ελληνες ψηφοφόροι τετραπλασίασαν σχεδόν την εκλογική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ. Κάντε το ίδιο με το Bloco! Τον επόμενο χρόνο, στην πεντηκοστή επέτειο από την Επανάσταση των Γαριφάλων, η Ελλάδα θα έχει απαλλαγεί από την τρόικα (...) Η Πορτογαλία μπορεί επίσης να είναι και θα είναι απαλλαγμένη από την τρόικα. Η Ισπανία το ίδιο. Η Ιρλανδία. Η Κύπρος...».

Λέει στο λαό της Πορτογαλίας να μη διδαχτεί τίποτα από την ιστορία του. Να παρέμβει τόσο όσο να αλλάξει το κόμμα που θα εκφράζει, από το κυβερνητικό πόστο, την εξουσία των μονοπωλίων. Οι χώρες στις οποίες αναφέρεται μπορεί πράγματι να απαλλαγούν από την τρόικα. Οι λαοί τους όμως δεν θα απαλλαγούν από τα βάσανα που βιώνουν ήδη, σήμερα, και οι λαοί των χωρών που δεν έχουν τρόικες και μνημόνια, έχουν όμως μονοπώλια κυρίαρχα στην οικονομία, δεσμεύσεις στο πλαίσιο της ΕΕ, κυβερνήσεις που διασφαλίζουν τα κέρδη τους και την ανταγωνιστικότητα των αστών, καταρχήν με το μόνο σίγουρο τρόπο, την καρατόμηση όλων των δικαιωμάτων των λαών.