Ιδιαίτερη ευθύνη γι' αυτήν την εξέλιξη έχει και η συνδικαλιστική πλειοψηφία της ΠΟΕ ΟΤΑ - ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΣΚ(ΣΥΝ) - που διαμόρφωσε τη σχετική πρόταση (την οποία αποδέχτηκε η κυβέρνηση). Η πρόταση της πλειοψηφίας της ΠΟΕ ΟΤΑ, όπως διαμορφώθηκε πριν από 2 χρόνια, έκανε διαχωρισμό του κλάδου σε Βαρέα και υπερβαρέα! Στα «υπερβαρέα» έβαζε την καθαριότητα, τους εργαζόμενους στα νεκροταφεία, στην αποχέτευση κ.α. και στα Βαρέα, άλλες ειδικότητες οικοδομικού χαρακτήρα, όπως ηλεκτρολόγους, υδραυλικούς κ.ά. Η κυβέρνηση υιοθέτησε το πρώτο μέρος για τα «υπερβαρέα» και οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΣΚ μιλούν για θετικό βήμα!

Μύθος πρώτος, που καλλιέργησε η πλειοψηφία της ΠΟΕ ΟΤΑ, είναι ότι η καθαριότητα ανήκει στα υπερβαρέα. Δηλαδή, ένας εργάτης καθαριότητας, αποκομιδής, οδηγός απορριμματοφόρου σε ιδιωτική επιχείρηση ανήκει στα υπερβαρέα; Η απάντηση είναι πως όχι. Ανήκει στα Βαρέα και παίρνει σύνταξη στα 60. Απλά, το προσωπικό καθαριότητας ΟΤΑ είναι σε ειδικό συνταξιοδοτικό καθεστώς με σύνταξη στα 58 και όχι στα 60.

Γεννιέται το απλό ερώτημα: Γιατί η πλειοψηφία της ΠΟΕ ΟΤΑ δεν πάλεψε να ενταχθεί όλος ο κλάδος στο ειδικό καθεστώς που ισχύει για τους ΟΤΑ και αντί αυτού διαχώρισε τον κλάδο σε Βαρέα και υπερβαρέα; Ποιον εξυπηρετούσε αυτός ο διαχωρισμός; Σίγουρα εξυπηρετούσε την κυβέρνηση της ΝΔ, γι' αυτό την υιοθέτησε. Επίσης, εξυπηρετούσε το ΠΑΣΟΚ, το οποίο στα χρόνια της κυβέρνησής του κινήθηκε σε αυτή τη ρότα. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι στη λογική διαχωρισμού Βαρέα - υπερβαρέα ήταν και η παράταξη του ΣΥΝ και ας τρέχουν τώρα να κρατήσουν δήθεν αποστάσεις.

Ας δούμε, όμως, ένα σύντομο ιστορικό του επασφάλιστρου. Οταν μπήκαν οι αορίστου χρόνου στα ΒΑΕ το επασφάλιστρο ήταν 3,6% (2,2% εργαζόμενος και 1,4% εργοδότης). Ερχεται το ΙΚΑ και προσθέτει σε αυτό άλλο ένα 3,4% (2,1% εργαζόμενος και 1,3% εργοδότης). Αυτό ήταν προφανώς προϊόν κάποιας αναλογιστικής μελέτης του ΙΚΑ, που είχε όμως σαν δεδομένα α) την εργοδοτική εισφορά και β) το επικουρικό ταμείο. Εχουμε εμείς σήμερα εργοδοτική εισφορά; Εχει καμία επικουρική σημασία για τη σύνταξή μας το επασφάλιστρο;

Να σημειώσουμε ακόμα ότι: α) Ο επίσης αντεργατικός 2703/99 δεν προσδιόριζε αριθμητικώς το επασφάλιστρο, το οποίο υπολογιζόταν επί του βασικού μισθού. β) Το προσωπικό καθαριότητας ΟΤΑ που έχει κύρια ασφάλιση ΙΚΑ, αλλά έχει άλλο επικουρικό ταμείο, πληρώνει επασφάλιστρο 3,6%. γ) Αν κάποιος εργάζεται στα ΒΑΕ στο Δημόσιο και φύγει θέλοντας να εξαγοράσει τη δημόσια υπηρεσία, πληρώνει 3,6% το μήνα επί του βασικού μισθού. Εμείς γιατί εξαγοράζουμε την περίοδο 1999 - 2008 με 4,3% επί του βασικού μισθού και του επιδόματος ειδικής απασχόλησης;

Μύθος τρίτος, η σύνταξη στα 58. Αν λάβει κανείς υπόψη ότι ο υπολογισμός της σύνταξης στο Δημόσιο γίνεται με βάση την 35ετία, η μείωση του ορίου ηλικίας από μόνη της δε λέει τίποτα, αν δε συνδυάζεται με όρους πλήρους σύνταξης. Αλλιώς ο εργαζόμενος θα παραμείνει στην εργασία, γιατί δε θα τον συμφέρει η σύνταξη στα 58, αν δεν έχει τα χρόνια που χρειάζονται. Αν πάλι έχει τα 35 χρόνια, τότε τα 58 ως όριο ηλικίας είναι πάρα πολλά ακόμα και με τα δεδομένα του ΙΚΑ, το οποίο με 35 χρόνια δουλειάς, εκ των οποίων τα 25 στα ΒΑΕ, δίνει σύνταξη στα 56!

Μύθος τέταρτος, η δήθεν αγωνία της πλειοψηφίας της ΠΟΕ ΟΤΑ για τη λήψη μέτρων σε σχέση με τις επαγγελματικές ασθένειες και τους κινδύνους. Η πλειοψηφία έχει ήδη απαλλάξει το κράτος -εργοδότη από τη συμμετοχή του στο επασφάλιστρο και τον απαλλάσσει και από την υποχρέωση της καταβολής της εισφοράς του 1%, που προβλέπεται για τον επαγγελματικό κίνδυνο.

Σ' αυτήν τη μάχη, οι ταξικές δυνάμεις γνώρισαν τη συντονισμένη επίθεση όλων των άλλων παρατάξεων. Γνώρισαν το χλευασμό ότι αυτά που πρότειναν είναι ανέφικτα. Γνώρισαν την καθαίρεση από τα όργανα. Ομως, η πάλη δικαιώνεται μέσα από την αποδοχή των θέσεων και προτάσεων της ΔΑΣ από μια μεγάλη μερίδα εργαζομένων, που γυρίζουν την πλάτη στη ρύθμιση, αντιλαμβανόμενοι ταυτόχρονα και ποιοι δίνουν την πραγματική μάχη για τα συμφέροντά τους. Γι' αυτό καλούμε όλους τους εργαζομένους του κλάδου να παλέψουν μαζί με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα για:

• Διεύρυνση της ένταξης στα ΒΑΕ με νέους χώρους βάσει της επικινδυνότητας και ανθυγιεινότητας της εργασίας.
• Κατάργηση της εισφοράς των εργαζομένων (επασφάλιστρο).
• Ασφαλιστική κάλυψη από το κράτος και τους δήμους για όσα χρόνια έχει διανύσει ο εργαζόμενος σε χώρους που χαρακτηρίζονται επικίνδυνοι και ανθυγιεινοί.
• Καθιέρωση της εργοδοτικής εισφοράς για ασφαλιστική κάλυψη του επαγγελματικού κινδύνου και ασθενειών.