Νέα δεσμά επιχειρούν να βάλουν σε αγαστή συνεργασία, ΕΕ και ΗΠΑ, στα κινήματα των λαών της Ευρώπης, σε ό,τι κινείται και αντιστέκεται στις επιταγές της Νέας Τάξης Πραγμάτων, με τις δύο συμφωνίες της έκδοσης υπόπτων και της αμοιβαίας δικαστικής συνεργασίας, οι οποίες εγκρίθηκαν χτες από το Συμβούλιο Υπουργών Δικαιοσύνης στο Λουξεμβούργο υπό την προεδρία του Ελληνα υπουργού, Φ. Πετσάλνικου. Απομένουν οι τελικές υπογραφές που θα «πέσουν» στις 25 Ιούνη στην Ουάσιγκτον κατά τη συνάντηση κορυφής μεταξύ Μπους και Σημίτη, που θα εκπροσωπεί, ως προεδρεύων, την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης και ο υπουργός Δικαιοσύνης Φ. Πετσάλνικος θα μπορούν να... υπερηφανεύονται για μια ακόμη διεθνή επιτυχία (!) της Ελληνικής Προεδρίας.

Μια... κοινή προσπάθεια των Ευρωπαίων που είχε ξεκινήσει επί βελγικής προεδρίας, συνεχίστηκε επί ισπανικής και δανικής και την έφερε τελικά σε αίσιο τέλος η Ελληνική Προεδρία της κυβέρνησης Σημίτη.

Με τις συμφωνίες αυτές η Ευρωπαϊκή Ενωση συντάσσεται πλήρως με τις επιταγές των ΗΠΑ και τον «αντιτρομοκρατικό» αγώνα της υπερατλαντικής συμμάχου, ενώ καθιερώνεται ένα πολύ αρνητικό τοπίο με τη συρρίκνωση των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Η αμερικανική πλευρά πετυχαίνει πλήρως τους στόχους της, που είναι η έκδοση υπόπτων για τρομοκρατία και η ανταλλαγή ανεμπόδιστα προσωπικών δεδομένων.

Σύμφωνα με όσα έχουν διαρρεύσει για το τελικό κείμενο της συμφωνίας, δεν απαγορεύεται ρητά και κατηγορηματικά ούτε ακόμη η έκδοση ατόμου, όταν υπάρχει ενδεχόμενο θανατικής ποινής. Στο τελικό κείμενο υπάρχει τόση ασάφεια που αφήνει «παράθυρο» έκδοσης κατηγορουμένου σε χώρα που ισχύει η θανατική ποινή, καθώς στο άρθρο 13 της συμφωνίας αναφέρεται πως η έκδοση «μπορεί να απορριφθεί», χωρίς να το απαγορεύει.

Η παρούσα συμφωνία έχει ακόμη και αναδρομική ισχύ και αυτό γιατί στο άρθρο 16 ορίζεται ρητά ότι η συμφωνία εφαρμόζεται για πράξεις που τελέστηκαν «ακόμη και προτού τεθεί σε ισχύ»!

Επίσης, αφήνει το ενδεχόμενο ένας πολίτης της ΕΕ που έχει καταδικαστεί στη χώρα του για κάποιο αδίκημα και οι ΗΠΑ ζητούν την έκδοσή του, ο Ευρωπαίος να παραμείνει υπό κράτηση (προσωρινά) στην Αμερική, έως ότου αποφασίσει το αμερικανικό δικαστήριο την ποινή του και μετά από διμερή συμφωνία είναι δυνατόν να αφαιρεθεί το υπόλοιπο της ποινής που πρέπει να εκτίσει στην ίδια του τη χώρα (άρθρο 9 της συμφωνίας).

Εξάλλου, όλο το κείμενο της σύμβασης περιέχει διατάξεις αόριστες και νεφελώδεις, που μπορούν να ερμηνευτούν κατά το δοκούν, ενώ για πολλές περιπτώσεις η σύμβαση παραπέμπει σε διμερείς συμφωνίες.

Οι ισχυρισμοί του προεδρεύοντος του συμβουλίου υπουργών Δικαιοσύνης της Ευρωπαϊκής Ενωσης, Φ. Πετσάλνικου, για εγγυήσεις που καθιερώνονται με τη συμφωνία - πλαίσιο μεταξύ ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ενωσης ελάχιστη αξία έχουν.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης, Φ. Πετσάλνικος, σε μια μακροσκελή χτεσινή ανακοίνωσή του... κάνει το μαύρο άσπρο και μιλάει για εγγυήσεις, ενώ τα ίδια ακριβώς επανέλαβε και ο υπουργός Τύπου, Χρ. Πρωτόπαππας.

Ο Φ. Πετσάλνικος κάνει λόγο για «σημαντική προστιθέμενη αξία» και πως οι υπάρχουσες συμφωνίες δε θα καταργήσουν τις διμερείς συμφωνίες για την έκδοση ανάμεσα στα κράτη - μέλη της ΕΕ και τις ΗΠΑ. Ωστόσο, αμέσως παρακάτω αναφέρει ότι τα κράτη - μέλη που μελλοντικά συνάψουν νέες συμφωνίες με τις ΗΠΑ, θα πρέπει να σεβαστούν αυτές τις συμφωνίες με την ΕΕ. Φτάνει στο σημείο να ισχυρίζεται ότι το σχέδιο συμφωνίας αποτρέπει την έκδοση σε περίπτωση απειλής επιβολής ή εκτέλεσης της θανατικής ποινή, όταν είναι γνωστό ότι για πρώτη φορά στα χρονικά της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουμε κείμενο για ενδεχόμενο θανατικής καταδίκης. Τέλος, ο υπουργός Δικαιοσύνης αναφέρει ότι διασφαλίζεται η προστασία προσωπικών δεδομένων, τη στιγμή που στο θέμα αυτό έχουμε σημαντική υποχώρηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Επιχειρηματικές ευκαιρίες στη Μέση Ανατολή ήταν το θέμα ημερίδας που οργάνωσε προχτές το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο της Θεσσαλονίκης, που πιστεύει ότι η «μακρόπνοη και σταθερή ανάπτυξη της χώρας μας μπορεί να προέλθει μόνο από την αύξηση των εξαγωγών».

Παλιά βέβαια, πανάρχαια η επιδίωξη κάθε χώρας και κάθε οικονομίας να προωθεί τις εξαγωγές. Μόνο που για να έχει μια χώρα αποτελέσματα στην αύξηση των εξαγωγών πρέπει η οικονομία της να είναι σε θέση να παράγει προϊόντα και υπηρεσίες που να μπορούν να σταθούν και καθιερωθούν στις διεθνείς αγορές.

Παλιά επίσης και η επιδίωξη της Ελλάδας για προώθηση των εξαγωγών σε ένα χώρο οικείο και κοντινό, όπως είναι η Μέση Ανατολή. Η παρουσία όμως σ' αυτές τις ημερίδες αξιωματούχων της ελληνικής πολιτείας και επιχειρηματικών οργανισμών και οι τοποθετήσεις τους πολλές φορές εκφράζουν ευσεβείς πόθους της κυβέρνησης και της άρχουσας τάξης, που πάνε πολύ πιο πέρα από τον τομέα των εξαγωγών.

Είπε για παράδειγμα στην πιο πάνω ημερίδα ο διευθύνων σύμβουλος του Ελληνικού Οργανισμού Εξωτερικού Εμπορίου, Δ. Μάρδας, ότι «θα επιδιωχτεί η χώρα να γίνει το κέντρο των υποστηρικτικών υπηρεσιών (αποθήκευσης κλπ.) διεθνών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην ευρύτερη περιοχή». Μ' άλλα λόγια, καλό το εξαγωγικό εμπόριο αλλά να μην ξεχνάμε και τον εξαρτημένο και κομπραδόρικο χαρακτήρα της οικονομίας μας και το ρόλο που η άρχουσα τάξη επιθυμεί να διασφαλίσει για την Ελλάδα στο νέο διεθνή καταμερισμό εργασίας.

Ειπώθηκε ακόμα σε σχέση με την Κύπρο και τις εμπορικές σχέσεις της με την Ελλάδα, ότι «η ανοικοδόμηση του Ιράκ αποτελεί ένα γιγαντιαίο οικονομικό εγχείρημα, στο οποίο ανεξάρτητα από τις ανατροπές και αναδιατάξεις στις διεθνείς ισορροπίες της περιοχής, ενυπάρχει η ευκαιρία και η δυνατότητα να ενταχθούν και αξιοποιηθούν ποικιλόμορφα οι επιχειρηματικές συνέργειες Ελλάδας - Κύπρου, οι διασυνδέσεις τους καθώς και τα συγκριτικά πλεονεκτήματά τους».

Τα παραπάνω δεν αποτελούν παρά άλλη μια ομολογία ότι παρά τις φαινομενικές ελληνικές αντιρρήσεις στον πόλεμο του Ιράκ, εκείνο που είχαν από την αρχή και έχουν ακόμα στο νου τους οι εκπρόσωποι κυβέρνησης - πλουτοκρατίας, ήταν το πώς θα επωφεληθούν από τις ευκαιρίες επιχειρηματικής επέκτασης που παρέχει το κατεστραμμένο και υπό «ανοικοδόμηση» Ιράκ. Το πώς δηλαδή θα μπορέσουν οι Ελληνες επιχειρηματίες να συμμετέχουν στο μεταπολεμικό πλιάτσικο και να βάλουν στο χέρι μέρος της λείας του πολέμου. Είναι τόσο έντονες οι διαθέσεις αυτές που δεν κρύβονται με τίποτα. Ούτε στις συζητήσεις περί εξαγωγών μπορούν να χαλιναγωγηθούν!