Οι εργάτες της «Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας» βλέπουν με τον πιο καθαρό τρόπο ότι αυτό που έρχεται μετά από ένα χρόνο ανασφάλειας και αβεβαιότητας, είναι νέα λουκέτα, τουλάχιστον 250 απολύσεις και ψευτοπρογράμματα μικρής διάρκειας για τους ανέργους. Οι συνέταιροι της εργοδοσίας, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που έβαλαν υποθήκη το μέλλον των εργατών για να πάρει νέα χρηματοδότηση 40 εκατ. ευρώ ο Ομιλος, είναι εκτεθειμένοι. Πρέπει να τιμωρηθούν για το γεγονός ότι οδήγησαν τους εργαζόμενους στο σημείο σήμερα να παραμένουν απλήρωτοι εδώ και 5 μήνες και την ίδια ώρα να κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς δουλειά και σύνταξη.

Οι εξελίξεις είναι αποκαλυπτικές και προσφέρονται για πολύτιμα συμπεράσματα. Οι πλειοψηφίες των διοικήσεων των σωματείων της Νάουσας, των Κλωστηρίων Ροδόπης και του Εβρου, με επιστολή που έστειλαν στη ΓΣΕΕ την 1η Ιούνη, εμφανίζονται έκπληκτες (!) από τη στάση της ΓΣΕΕ, που στηρίζει τα σχέδια της «Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας» (ΕΝΚΛΩ) και προσπαθεί να πείσει τους εργαζόμενους να αποδεχθούν το θάψιμό τους στη χωματερή των ανέργων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, μέσω των προγραμμάτων που δημιούργησε για βραχύχρονη απασχόληση.

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, στην απαντητική επιστολή προς τα σωματεία, στις 2 Ιούνη, προσπαθεί να αποποιηθεί τις ευθύνες της και πετάει το μπαλάκι στις διοικήσεις των σωματείων. Ομολογεί προκλητικά ότι η ίδια «είχε ως κύριο μέλημα τη διασφάλιση της χρηματοδότησης στο ύψος που ήταν αναγκαία, προκειμένου να εφαρμοστεί το σχέδιο διάσωσης και αναδιάρθρωσης της εταιρείας, το οποίο εσείς - και όχι η ΓΣΕΕ - γνωρίζατε, είχατε διαβουλευθεί και είχατε συμφωνήσει». Τους «καρφώνει» δηλαδή ότι αυτοί είναι που διαπραγματεύτηκαν και αποδέχτηκαν τις απολύσεις και τα λουκέτα, σε αντάλλαγμα της χρηματοδότησης του Ομίλου, για την οποία πάλεψαν όλοι μαζί.

Πού βρισκόμαστε σήμερα; Πριν από 14 μήνες, συνολικά οι εργαζόμενοι της «ΕΝΚΛΩ» ήταν 1.300, σήμερα είναι 850. Στο ίδιο χρονικό διάστημα έκλεισε η «ΓΚΑΛΟΠ» στην Εύβοια, ανακοινώθηκε το κλείσιμο των βαφείων στη Βοιωτία και το κλείσιμο του «ΟΤΤΟ - ΕΒΡΟΣ» στην Αλεξανδρούπολη. Στους εργαζόμενους σε «FANCO» και «ΚΛΩΣΤΗΡΙΑ Μαρώνειας» στην Κομοτηνή, στα ΚΛΩΣΤΗΡΙΑ Γ-Δ και «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ» στη Νάουσα, στην «ΚΟΠΛΑΝ» στην Πέλλα και στο «ΔΟΥΔΟ» στη Θεσσαλονίκη, ανακοινώθηκε επίσημα ότι «περισσεύουν» άλλοι 250 εργαζόμενοι οι οποίοι θα πρέπει να φύγουν.

Μάλιστα, η εργοδοσία του Ομίλου, με ιδιαίτερη ένταση και τελεσίγραφα τους τελευταίους δύο μήνες, ζητά από τους εργαζόμενους να δηλώσουν οικειοθελή αποχώρηση, ανακοινώνοντας ότι όσοι φύγουν θα πληρωθούν αμέσως τα δεδουλευμένα 5 μηνών που τους οφείλει και την αποζημίωση της απόλυσης. Από όσους επιλέξουν να μείνουν, ζητά να αποδεχθούν η εξόφληση των δεδουλευμένων που τους οφείλει, να γίνει σε βάθος χρόνου, μέχρι το τέλος του 2009, προκειμένου - όπως ισχυρίζεται - να μπορέσουν να λειτουργήσουν τα εργοστάσια.

Σήμερα, λοιπόν, οι εργαζόμενοι βρίσκονται μπροστά στο δίλημμα: Φεύγεις και πληρώνεσαι ή μένεις και έχεις να εισπράττεις αν δουλέψει το εργοστάσιο! Παράλληλα η εργοδοτική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και η εργοδοσία, σε κοινό μέτωπο, πιέζουν τους εργαζόμενους να αποδεχθούν να θαφτούν στην χωματερή των προγραμμάτων που εξασφάλισαν για τους άνεργους σε συνεννόηση με την κυβέρνηση. Προγράμματα που αφορούν σε απασχόληση για τρία χρόνια στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, επιδότηση της απασχόλησης και επιδότηση για τη δημιουργία επιχειρήσεων.

Οι ίδιοι που σήμερα προσπαθούν να πετάξουν την ευθύνη από πάνω τους και καταγγέλλουν ο ένας τον άλλο, δηλαδή η συνδικαλιστική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και οι εκπρόσωποί της στα επιχειρησιακά σωματεία, συμπεριλαμβανομένων και των συνδικαλιστών του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, είναι αυτοί που:

• Τον Ιούλη του 2008 σε σύσκεψη που έγινε στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, συμφώνησαν το πλαίσιο του αγώνα που ήταν: «Αμεση χρηματοδότηση του ομίλου μέσω των διαχειριστριών τραπεζών (Εθνική, Εμπορική, ΑΛΦΑ και Eurobank), με την εγγύηση και με ουσιαστικό έλεγχο της χρηματοδότησης από το ελληνικό δημόσιο. Να περιοριστεί ο ρόλος του Λαναρά στο ιδιοκτησιακό και διοικητικό καθεστώς. Να συνεχιστεί το στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης του ομίλου με το οποίο μειώθηκε το έλλειμμα από τα 90 εκατ. ευρώ στα 40 εκατ. ευρώ». Μάλιστα ο Π. Τσαραμπουλίδης, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΕΚΘ (ΠΑΣΚΕ) καθησύχαζε τους εργαζόμενους λέγοντας ότι το «μάνατζμεντ», δηλαδή οι τράπεζες, εγγυάται ότι δε θα κλείσουν άλλα εργοστάσια και δε θα απολυθούν άλλοι εργαζόμενοι. Εμείς απλά θυμίζουμε ότι στο πλαίσιο του «στρατηγικού σχεδίου ανάπτυξης» τα προηγούμενα χρόνια έκλεισαν δύο εργοστάσια στη Νάουσα και μπήκαν σε εφαρμογή προγράμματα μαζικών απολύσεων στα υπόλοιπα εργοστάσια του ομίλου σε Εβρο και Κομοτηνή και χάθηκαν εκατοντάδες θέσεις εργασίας.
• Τον Σεπτέμβρη του 2008 ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Π. Λαφαζάνης κατηγορούσε την κυβέρνηση για την απόφασή της να «παγώσει» προσωρινά τη χρηματοδότηση του Λαναρά, μετά από αντιρρήσεις που πρόβαλε η Κομισιόν, επειδή παραβιάζονταν οι κανόνες του ανταγωνισμού.
• Το Γενάρη του 2009 η ίδια εργοδοτική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και οι διοικήσεις των σωματείων έβαζαν τους εργάτες να παλεύουν (κινητοποιήσεις στα διόδια των Μαλγάρων και αλλού) για «χρηματοδότηση της εταιρείας με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου», υιοθετώντας ότι «το επιχειρησιακό σχέδιο που έχει εκπονηθεί και έχει τεθεί σε λειτουργία από το 2005, διασφαλίζει τη βιωσιμότητα της εταιρείας καθώς και την περαιτέρω ανάπτυξή της».
• Το Μάρτη του 2009, οργανώθηκε στην Κομοτηνή σύσκεψη των σωματείων του Ομίλου στη Βόρεια Ελλάδα. Εκεί, ο εκπρόσωπος του προέδρου της ΓΣΕΕ και στέλεχος της ΠΑΣΚΕ, Π. Τσαραμπουλίδης - παρουσία συνδικαλιστών του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - ανακοίνωσε στους εργαζόμενους ότι για να επιβιώσει ο όμιλος και να μην κλείσουν όλα τα εργοστάσια, πρέπει να κλείσουν ορισμένες μονάδες (ΟΤΤΟ ΕΒΡΟΣ, ΒΑΦΕΙΟ ΟΙΝΟΦΥΤΑ ), άλλες να συρρικνωθούν (ΔΟΥΔΟΣ, ΚΛΩΣΤΗΡΙΑ Γ΄ ΝΑΟΥΣΑΣ και ΠΕΛΛΑΣ) και να γίνουν 250 τουλάχιστον απολύσεις.
• Τον Απρίλη του 2009 οργάνωσαν πολυήμερη κινητοποίηση των εργαζομένων στην Αθήνα με χορηγό την εργοδοσία, για να ζητήσουν να τρέξει η χρηματοδότηση στον Ομιλο, επιβεβαιώνοντας με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο ότι δουλεύουν συντονισμένα.
• Στις 8 Απρίλη, σε συνάντηση με την υφυπουργό Απασχόλησης παζάρευαν τα ψευτοπρογράμματα που θα πετάξουν τους 250 εργαζόμενους που θα μείνουν άνεργοι.

Οι παραπάνω είναι ορισμένοι μόνο σταθμοί της δράσης του εργοδοτικού συνδικαλισμού και των πολιτικών του εκπροσώπων. Τα αποτελέσματα της γραμμής πάλης που χάραξαν, του «αγώνα» που οργάνωσαν από κοινού η εργοδοσία με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ- Αυτόνομη Παρέμβαση), τα βλέπουν σήμερα οι εργαζόμενοι.

Το ΠΑΜΕ, η Ομοσπονδία Κλωστοϋφαντουργών (ΟΕΚΙΔΕ) και το Εργατικό Κέντρο Νάουσας κατήγγειλαν κατ' επανάληψη τη γραμμή του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού που έσυρε συνειδητά τους εργαζόμενους στον γκρεμό. Προειδοποίησαν έγκαιρα πως η εκ νέου χρηματοδότηση της «ΕΝΚΛΩ» δε λύνει κανένα πρόβλημα των εργαζομένων. Οτι το επιχειρησιακό σχέδιο «εξυγίανσης» προβλέπει κλείσιμο εργοστασίων και εκατοντάδες νέες απολύσεις.

Κάλεσαν τους εργαζόμενους να μην αποδεχτούν τετελεσμένα. Να ξεπεράσουν τις συμβιβασμένες διοικήσεις της ΓΣΕΕ και των σωματείων, δημιουργώντας επιτροπές αγώνα σε κάθε εργοστάσιο. Να μην ταυτίσουν τις διεκδικήσεις τους με τα όσα αξίωνε η εργοδοσία. Να απαιτήσουν την άμεση και χωρίς όρους πληρωμή όλων των εργαζομένων, χωρίς καμία αλλαγή στα δικαιώματα και τις εργασιακές σχέσεις. Οχι μόνο να μη γίνουν άλλες απολύσεις, αλλά να απαιτήσουν την άμεση επαναπρόσληψη όσων αποχώρησαν. Τη λειτουργία των εργοστασίων, ανεξάρτητα και πέρα από τα σχέδια Λαναρά ή τραπεζών. Να πληρώσει η εργοδοσία από τα κέρδη, που αποκόμισε χρόνια τώρα στις πλάτες των εργαζομένων. Παράλληλα καλούσαν τους εργαζόμενους σε κινητοποιήσεις τοπικού και πανελλαδικού χαρακτήρα.

Αυτή την καθαρή και έντιμη στάση, την προσπάθεια να προσανατολίσουν τον αγώνα των εργαζομένων με βάση τα ταξικά τους συμφέροντα και το δικαίωμά τους στη σταθερή και μόνιμη δουλειά, στη σύνταξη, στη ζωή με αξιοπρέπεια, επιχείρησαν να δυσφημίσουν οι εργοδοτικές πλειοψηφίες βγάζοντας ανακοινώσεις καταγγελίας και κάνοντας χυδαίες επιθέσεις.

Οι εργαζόμενοι στα εργοστάσια της «Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας» έχουν αποκτήσει πλούσια πείρα. Είδαν τον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό, να υποτάσσει τα συμφέροντά τους στις απαιτήσεις της εργοδοσίας. Μπορούν και πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα. Μπορούν και πρέπει να τους τιμωρήσουν, να τους απομονώσουν. Να απορρίψουν τα μέτρα - κοροϊδία της κυβέρνησης και να μπουν στον αγώνα με το ταξικό κίνημα. Με την ψήφο τους μπορούν και πρέπει να καταδικάσουν την πολιτική που υπηρετεί τους Λαναράδες, κάθε πλουτοκράτη, και τα συνδικαλιστικά δεκανίκια της. Στην κάλπη σήμερα και στους αγώνες αύριο, οι εργάτες να δώσουν αποφασιστική απάντηση, δυναμώνοντας το Κόμμα της τάξης τους, το ΚΚΕ.