Συνοπτική παρουσίαση της νέας έκδοσης των θέσεων του ΚΚΕ ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά
Στη 40σέλιδη έκδοση, θίγονται ουσιώδεις πλευρές αυτού του κοινωνικού φαινομένου, ενώ δίνονται απαντήσεις σε επιχειρήματα -από μερίδα επιστημόνων, πολιτικών, διανοούμενων της αστικής τάξης- που παίζουν κυρίαρχο ρόλο στις προσπάθειες διαιώνισης των αιτιών που παράγουν και αναπαράγουν το πρόβλημα. Αποδομείται ένα σύνολο απόψεων, που έχουν ως ιδεολογική βάση τον αντιδιαλεκτικό υλισμό ή τον ιδεαλισμό και προσεγγίζουν τη χρήση και την εξάρτηση μ' ένα μονοσήμαντο τρόπο, όπως το βιολογισμό (επικέντρωση στη βιολογική πλευρά του προβλήματος), τον κοινωνιολογισμό (δηλαδή το πρόβλημα είναι μόνο κοινωνικό), την ιατρικοποίηση (το πρόβλημα είναι μόνο ιατρικό) κ.ά.
Στο σημερινό φύλλο, παρουσιάζουμε συνοπτικά τη νέα έκδοση των θέσεων του ΚΚΕ, η οποία αποτελείται από 13 ενότητες.
Είναι η πρώτη ενότητα, όπου αποτυπώνεται ο τρόπος με τον οποίο η διαλεκτική υλιστική ανάλυση αναδεικνύει το φαινόμενο της εξάρτησης από ψυχοδραστικές ουσίες ως ακραίο φαινόμενο κοινωνικής αποξένωσης, που αντανακλά την καπιταλιστική εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, δηλαδή είναι φαινόμενο με αιτίες κοινωνικές, οικονομικές, πολιτισμικές, ψυχολογικές, ιστορικές.
Η ενότητα έρχεται να απαντήσει στο τι είναι τοξικομανία, ποια τα χαρακτηριστικά της, αν υπήρχε ως κοινωνικό φαινόμενο σ' όλες τις κοινωνίες, αν υπάρχουν κοινωνικά προβλήματα που συνδέονται άμεσα με την εξάρτηση. Οι απαντήσεις εξαρτώνται από τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, εξαρτάται από την κοσμοαντίληψή μας. Για την κατανόηση αυτού του πολυπαραγοντικού φαινομένου, απαιτείται μια διεπιστημονική προσέγγιση.
Στη συγκεκριμένη ενότητα, διευκρινίζεται η σχέση της χρήσης με την εξάρτηση, αν μπορεί η χρήση να θεωρηθεί ακίνδυνη, αν προβάλλεται ως τρόπος ζωής και ποιο ιδεολογικό υπόβαθρο τη στηρίζει. Ξεκαθαρίζεται ότι οι σχέσεις ανάμεσα σε ανθρώπους μετατρέπονται σε σχέσεις ανάμεσα σε πράγματα και ότι καλλιεργείται η ψευδαίσθηση πως η χρήση ναρκωτικών είναι προϊόν της ελεύθερης ατομικής βούλησης και εναντίωσης στις εκμεταλλευτικές και αλλοτριωμένες κοινωνικές σχέσεις.
Δίνονται συγκεκριμένες απαντήσεις για το αν τα αίτια της εξάρτησης μπορούν να αναζητηθούν σε ιατρικούς, ψυχολογικούς, βιολογικούς λόγους ή είναι ένα πολυαιτιακό πρόβλημα, καθώς οι νέοι στρέφονται στα ναρκωτικά για να ξεφύγουν από την αφόρητη κοινωνική κρίση, για να υποκαταστήσουν βασικές τους ανάγκες. Η εξάρτηση, πριν γίνει ατομικό σύμπτωμα, είναι μια κοινωνική συμπεριφορά που διαμορφώνεται στο πλαίσιο της κυρίαρχης ιδεολογίας ενός πολιτισμού της παρακμής.
Η διακίνηση ναρκωτικών συγκεντρώνει τεράστια ποσά χρημάτων, τα οποία ξεπλένονται στις μεγάλες τράπεζες της Ελβετίας, του Παναμά, της Καραϊβικής, της Ουρουγουάης. Το τραπεζικό απόρρητο εξυπηρετεί, μεταξύ άλλων, αυτή την ανάγκη. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, τα κέρδη που προέρχονται από τα ναρκωτικά φτάνουν τα 500 δισ. δολάρια το χρόνο. Αυτό το ποσό είναι ίσο με το σύνολο των εξόδων όλων των δυτικών χωρών για τις ετήσιες αγορές πετρελαίου.
Αντίληψη που στηρίζεται σε μια αντιδιαλεκτική προσέγγιση, που διαχωρίζει τη βιολογική από την κοινωνική λειτουργία του ανθρώπου. Ο διαχωρισμός σκληρών - μαλακών ναρκωτικών μπορεί να είναι φαρμακολογικός, σε καμία όμως περίπτωση δεν μπορεί να είναι κοινωνικός και ψυχολογικός. Στη χρήση και την εξάρτηση δεν έχει σημασία ποια ουσία χρησιμοποιεί κανείς. Σημασία έχει η διαμόρφωση μιας κατάστασης «φτιαξίματος», μιας ψυχολογίας «εξάρτησης», μιας ψυχολογίας αναζήτησης της οποιασδήποτε ουσίας.
Στη συγκεκριμένη ενότητα, αναδεικνύεται ο ρόλος και ο λόγος νομιμοποίησης του εμπορίου ναρκωτικών και της χρήσης τους, ο «περιορισμός της βλάβης», τα υποκατάστατα και οι ανταγωνιστές, όλα τα παραπάνω δηλαδή που συνθέτουν την αντιμετώπιση της τοξικοεξάρτησης από το σύστημα σαν μια κατάσταση ψυχικής διαταραχής. Ο συμβιβασμός με τα ναρκωτικά και η αποσιώπηση της δυνατότητας θεραπείας των τοξικομανών οδηγούν στην αποδοχή της ακραίας αποξένωσης και της νομιμοποίησης των εμπορίου ναρκωτικών.
Σε όσους υποστηρίζουν ότι η νομιμοποίηση της χρήσης «μαλακών» ναρκωτικών θα μειώσει την εγκληματικότητα, το «ολλανδικό μοντέλο» απαντά αρνητικά. Στη νέα έκδοση παρατίθεται πληθώρα στοιχείων, που αποδομούν τα ιδεολογήματα που συνοδεύουν το «ολλανδικό μοντέλο».
Η λύση του προβλήματος περνάει μέσα από την ανατροπή των κοινωνικοοικονομικών σχέσεων που το γεννούν. Ομως, το εργατικό και λαϊκό κίνημα δε στέκεται μοιρολατρικά απέναντι στο πρόβλημα. Αυτή η στάση αφορά και την πάλη για πρόληψη και θεραπεία. Απαιτείται μια στρατηγική πρόληψης, που θα παίρνει υπόψη τους βασικούς παράγοντες που επιδρούν στη ζωή του νέου ανθρώπου (οικογένεια, εκπαίδευση, ΜΜΕ, ελεύθερος χρόνος).
Αναφέρονται οι βασικοί πολιτικοί άξονες και κατευθύνσεις της ΕΕ για τα ναρκωτικά, που προσδιορίζει την τοξικομανία ως ιατρικό κυρίως πρόβλημα. Η πολιτική της ΕΕ για τα ναρκωτικά αθωώνει την τοξικομανία και την αποσυνδέει από τα κοινωνικά της αίτια, στοχεύοντας στη διαμόρφωση κοινωνικής ανοχής για το φαινόμενο, διαμορφώνει στάση ιατρικοποίησής του, ενισχύοντας την παραγωγή και κερδοφορία της φαρμακοβιομηχανίας, συντηρεί το φαινόμενο της τοξικομανίας, στοχεύοντας απλά να μειωθούν οι βλάβες από την εξάρτηση, τόσο σε ατομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.
Τα αστικά κόμματα υποστηρίζουν ότι η ουσιοεξάρτηση είναι αυτοπροκαλούμενη νόσος, με χαρακτηριστικά χρονιότητας και υποτροπής. Δηλαδή: είναι νόσος, αλλά μη ζητάτε και δωρεάν περίθαλψη, γιατί είναι αυτοπροκαλούμενη. Είναι και χρόνια, άρα μη ζητάτε μόνιμη θεραπεία, βολευτείτε με υποκατάστατα. Είναι και υποτροπιάζουσα, άρα δεν υπάρχει κοινωνική επανένταξη, γιατί ποιος θα δώσει δουλειά σε κάποιον που από στιγμή σε στιγμή θα ξαναπάρει ναρκωτικά; Στη συγκεκριμένη ενότητα, παρουσιάζονται κωδικοποιημένες οι θέσεις των κομμάτων: ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Δημοκρατία, ΑΝΕΛ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ, Χρυσή Αυγή.
Διαρκώς βλέπουν το φως της δημοσιότητας νέα στοιχεία, που επιβεβαιώνουν την ορθότητα των θέσεων του ΚΚΕ.
Το ΚΚΕ πιστεύει στην ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος των ναρκωτικών. Στηρίζει τη μόνη ρεαλιστική λύση για πρόληψη, θεραπεία, επανένταξη, θέτει άμεσες και ρεαλιστικές διεκδικήσεις. Ξεκαθαρίζει ότι τα ναρκωτικά είναι ένα ισχυρό όπλο χειραγώγησης των πιο αδύναμων τμημάτων της νεολαίας. Ταυτόχρονα, τα ναρκωτικά ως κοινωνικό φαινόμενο αποτελούν μια ακραία μορφή αλλοτρίωσης του σύγχρονου ανθρώπου. Σ' αυτή την κατεύθυνση, η πάλη εναντίον τους είναι υπόθεση πρώτης γραμμής για το ΚΚΕ, την ΚΝΕ και το μαζικό λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα.
Στη χτεσινή παρουσίαση της ειδικής έκδοσης της ΚΕ του ΚΚΕ, λοιπόν, ανακοινώθηκε και η εκδήλωση που διοργανώνει το Κεντρικό Συμβούλιο της ΚΝΕ την Παρασκευή 26 Ιούνη, στις 19.00, στο Σύνταγμα, όπου θα αναπτυχθεί πολύμορφη δραστηριότητα με συναυλίες, παιχνίδια, street basket, εκθέσεις και άλλες δραστηριότητες.
Η Οργάνωση επικεντρώνεται και απαντάει με αυτήν την πρωτοβουλία στις προσπάθειες που γίνονται για νομιμοποίηση των ναρκωτικών, σημειώνοντας εύστοχα: «Σε μια περίοδο που η ανεργία θερίζει, που αντί για μισθό παίρνουμε ψίχουλα, που το δικαίωμα στη μόρφωση, στην Υγεία, στον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό χτυπιούνται, προβάλλεται η μαστούρα για ελευθερία! Καταστρέφουν το δικαίωμά μας στη μόρφωση, στη δουλειά και τη ζωή και προβάλλουν για "δικαίωμα" την "αυτοκαταστροφή"». Απέναντι σε αυτά η ΚΝΕ απαντάει ότι «Δεν υπάρχουν "σκληρές" και "μαλακές" αιτίες, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΙΤΙΕΣ! Δεν υπάρχουν "σκληρά" και "μαλακά" ναρκωτικά, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ»! Και εύστοχα επισημαίνει: «Στόχος μας η ζωή που μας αξίζει. Δεν βάζουμε τη ζωή μας στο στόχαστρο»!