Γι' αυτό, οι ΕΒΕ πρέπει να τους γυρίσουν την πλάτη και να βρίσκονται σε μια ανειρήνευτη πάλη με την πολιτική τους. Αυτή η εξέλιξη, όσο και αν φαίνεται φυσιολογική βέβαια, πρακτικά δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η πολιτική που περιθωριοποιεί ακόμη και καταστρέφει τις μικρές επιχειρήσεις, ταυτόχρονα δημιουργεί ψευδαισθήσεις στους ΕΒΕ, λόγω της σχέσης τους, με την παραγωγή και τη μικρή ιδιοκτησία που κατέχουν στα μέσα παραγωγής. Τα αστικά κόμματα δεν παραιτούνται, προκειμένου να εγκλωβίσουν πολιτικά ένα πολυάριθμο κοινωνικό στρώμα, που αντιπροσωπεύει περίπου το 20% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, κολακεύουν τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ, τους αποκαλούν «ραχοκοκαλιά της οικονομίας, νοικοκυραίους, ικανούς επιχειρηματίες κλπ.», γιατί σαν εκλογική δύναμη ελεγχόμενη και ανενεργό μάζα υπηρετεί καλύτερα τους σκοπούς τους.

Την απελευθέρωση της αγοράς, αν και είναι όρος και δέσμευση των αστικών και μικροαστικών κομμάτων απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο, για να διευκολυνθεί η κυριαρχία του, να αυξηθούν τα κέρδη και να εδραιωθεί η δεσπόζουσα θέση του, την προβάλλουν ως μία ίση ευκαιρία για όλους, ενώ στην πραγματικότητα σημαίνει ακριβώς το αντίθετο: Επιταχύνει τη συγκέντρωση και την ανισόμετρη ανάπτυξη.

Στο Ασφαλιστικό μειώνεται συνεχώς η κρατική επιχορήγηση, αυξάνονται προκλητικά οι εισφορές των ασφαλισμένων ΕΒΕ, προωθείται η αύξηση της ασφαλιστικής ηλικίας, η μείωση των συντάξεων. Ιδιαίτερα για τους νέους ασφαλισμένους από 1/1/1993 και μετά, οι όροι ασφάλισης είναι «σφαγείο», υποβαθμίζονται οι παροχές Υγείας, θεσπίζονται μια σειρά κίνητρα για τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, προωθούνται τα επαγγελματικά συνταξιοδοτικά ταμεία, (κεφαλαιοποιητικό σύστημα, νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου), δηλαδή όποιος έχει να πληρώνει - και αυτοί είναι οι λίγοι - θα έχει παροχές και συντάξεις που θα ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες.

Η απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων μέχρι και 75 ώρες τη βδομάδα σήμερα, αλλά και η απαίτηση των ομίλων Σούπερ Μάρκετ και πολυκαταστημάτων για κατάργηση της Κυριακής αργίας και πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου, προβάλλεται από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ως μια ευκαιρία αύξησης του τζίρου και αύξηση της απασχόλησης. Αυτό που κρύβει η κυβέρνηση, γιατί δεν τη συμφέρει να το πει, είναι το ποιες επιχειρήσεις θα αυξήσουν τον τζίρο τους. Η αλήθεια είναι ότι ο όγκος των πωλήσεων δε θα έχει σοβαρές αλλαγές, όμως με την απελευθέρωση του ωραρίου ένα μεγαλύτερο κομμάτι των λιανικών πωλήσεων θα μετατοπιστεί στους ομίλους, Σούπερ Μάρκετ, πολυκαταστήματα κλπ, που ήδη 10 -12 αλυσίδες ελέγχουν το 85% στο λιανικό εμπόριο τροφίμων και οι τέσσερις από αυτές ελέγχουν το 60%. Οσο για την απασχόληση, βασικά αυξάνεται η ωρομίσθια και όχι η πλήρης. Σε αυτές τις συνθήκες η αναδουλιά παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις, οι υψηλοί ρυθμοί αύξησης του ΑΕΠ, όπως τους παρουσιάζουν, φυσικά δεν εκφράστηκαν με σχετική βελτίωση της θέσης των ΕΒΕ και εργαζομένων.

Η κατάσταση αυτή θα χειροτερεύει συνεχώς με κύρια αιτία τα υπερκέρδη του μεγάλου κεφαλαίου τα οποία καθορίζουν την πορεία της οικονομίας, που χαρακτηριστικό της στοιχείο είναι η ανισόμετρη ανάπτυξη, η οποία συμβαδίζει με την καταστολή δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, για να αποτραπούν κοινωνικοί αγώνες. Εφαρμόζουν την τακτική του «διαίρει και βασίλευε», τοποθετούν τους ΕΒΕ κοινωνικά απέναντι από τους εργαζόμενους, γιατί έτσι η εκμετάλλευση και η κυριαρχία του κεφαλαίου γίνεται πιο εύκολη και πιο σίγουρη. Γι' αυτό η ανατροπή αυτής της πολιτικής και των φορέων της είναι βασική προϋπόθεση για να δρομολογηθούν εξελίξεις φιλολαϊκές.