-- Είτε αξιοποιείται ένα μόνο τμήμα του (πετρέλαιο και φυσικό αέριο στον Πρίνο, μάρμαρα, κ.ά.) από μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους προς όφελός τους. Ακόμα και η εξόρυξη και η επεξεργασία του ζεολίθου στα Πετρωτά του Εβρου από εταιρεία «λαϊκής βάσης» συντελούνται προς όφελος των λίγων μετόχων της, ο ζεόλιθος προορίζεται κυρίως για εξαγωγή και σε κάθε περίπτωση υπακούει στους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς.

-- Είτε σχεδιάζεται η εξόρυξή του με αποκλειστικό κριτήριο την κερδοφορία των ομίλων και αδιαφορία για τις αρνητικές συνέπειες στο φυσικό περιβάλλον, στην υγεία και στην ποιότητα της ζωής του λαού (χρυσός σε Πέραμα και Σάπες, αντιμονίτης στην περιοχή Καλλυντηρίου της Ροδόπης, μαγνητίτης, σιδηροπυρίτης, χαλκοπυρίτης και μολυβδαινίτης στα Κιμμέρια της Ξάνθης).

-- Είτε, τέλος, παραμένει αναξιοποίητος γιατί δεν βρίσκεται στις προτεραιότητες του μεγάλου κεφαλαίου, της ΕΕ και των κυβερνήσεων. Οπως συμβαίνει με τα λιγνιτικά κοιτάσματα (στη Δράμα το δεύτερο μεγαλύτερο της χώρας, ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης), την τύρφη των Φιλίππων στην Καβάλα, άλλα βιομηχανικά και ενεργειακά ορυκτά, κάποιες σπάνιες γαίες.

Την ίδια ώρα, στα Πετρέλαια η «Ενεργειακή» απαξιώνει τις παραγωγικές δυνατότητες άντλησης κοιτασμάτων πετρελαίου που αποδεδειγμένα υφίστανται (κοίτασμα «Εψιλον»), αφού στρέφει το «επενδυτικό της ενδιαφέρον» στην «πράσινη οικονομία» (αποθήκευση CO2) με «ζεστό» χρήμα από τις τσέπες των λαών της ΕΕ και της χώρας μας μέσω επιδοτήσεων και θαλασσοδανείων με κρατικές εγγυήσεις! Πρόκειται για την εταιρεία αυτή που απέλυσε ομαδικά τους έμπειρους και εξειδικευμένους εργαζομένους της, εκμεταλλευόμενη το νομοθετικό οπλοστάσιο των κυβερνήσεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι γνωστή επίσης η υπόθεση των ερευνών από το 1984 σε απόσταση 10 ναυτικών μιλίων από το ακρωτήριο Μπάμπουρας της Θάσου, όπου υπάρχει ένα τεράστιο κοίτασμα πετρελαίου μικρού βάθους, άριστης ποιότητας, άμεσα αξιοποιήσιμο, με προσδοκώμενη παραγωγή περίπου 200.000 βαρελιών πετρελαίου ημερησίως. Η άντληση όμως πετρελαίου από το κοίτασμα αυτό δεν κατέστη μέχρι σήμερα δυνατή, εξαιτίας των γνωστών τουρκικών διεκδικήσεων, με αποκορύφωση την κρίση του Μάρτη 1987.

Από τα ιμπεριαλιστικά παζάρια της εποχής και τη συμφωνία του Νταβός (1987), μετέπειτα την κρίση στα Ιμια (1996), το «ευχαριστούμε την κυβέρνηση των ΗΠΑ» και τις συμφωνίες της Μαδρίτης (1997) και του Ελσίνκι (1999), μέχρι και σήμερα που η κυβέρνηση καλλιεργεί επικίνδυνο εφησυχασμό για τις διευθετήσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας με βάση τον ΝΑΤΟικό «οδικό χάρτη» που αφορούν τα συμφέροντα των ενεργειακών ομίλων και την προσπάθεια του ΝΑΤΟ να «δέσει» την Τουρκία πιο σφιχτά στην αγκαλιά του, για τον Μπάμπουρα έχει επιβληθεί γενικό σιωπητήριο, με τους Τούρκους αλιείς να ψαρεύουν καθημερινά στην περιοχή, με προφανείς γεωπολιτικές στοχεύσεις, πέρα από τη ζημιά που υφίστανται οι Ελληνες αλιείς.

Αντίστοιχο σιωπητήριο έχει επιβληθεί άμεσα ή έμμεσα και για διαφορετικούς λόγους όσον αφορά και άλλα κρίσιμα ορυκτά, όπως, για παράδειγμα, τα ουρανιούχα μεταλλεύματα στον Εχίνο Ξάνθης, στο Παρανέστι Δράμας, στη Ροδόπη, με τις έρευνες να έχουν σταματήσει εδώ και δεκαετίες, παρά τα ενθαρρυντικά ευρήματα μελετών και ερευνών από το μακρινό 1958 κιόλας.

Γιατί όμως υπάρχει μονόπλευρο «επενδυτικό ενδιαφέρον» για ένα τμήμα και όχι για το σύνολο του ορυκτού πλούτου της περιοχής;

Γιατί και στις εξορύξεις ισχύει ο απόλυτος νόμος του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής: Η επιδίωξη για το μέγιστο κέρδος. Με αυτό το κριτήριο:

-- Ξεκίνησε η παραγωγή πετρελαίου στη χώρα μας τη δεκαετία του 1970, ενώ τώρα η στροφή προς την «πράσινη οικονομία» θέτει τις νέες προτεραιότητες ντόπιων και ξένων μονοπωλιακών ομίλων.

-- Η εξόρυξη μαρμάρου τις τελευταίες δεκαετίες έχει ανοδική πορεία γιατί η ζήτηση από το εξωτερικό μεγαλώνει, οι εξαγωγές αυξάνονται (η Ελλάδα είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος εξαγωγέας μαρμάρου και πλακών στον κόσμο, αποστέλλοντας το 76% της παραγωγής της σε περίπου 120 χώρες - η παραγωγή σε Δράμα, Καβάλα και Θάσο καλύπτει το 40% της συνολικής εγχώριας).

-- Μεθοδεύεται η εξόρυξη του χρυσού της περιοχής, αφού το 2024 έσπασε νέο ρεκόρ στην παγκόσμια τιμή του. Πολύ πρόσφατα μάλιστα η «Goldman Sachs» προέβλεψε νέο ρεκόρ μέσα στο 2025, εκτίμηση που την στηρίζει στην αύξηση της ζήτησης από τις κεντρικές τράπεζες, στη στροφή της Fed (Ομοσπονδιακή Τράπεζα ΗΠΑ) προς τη χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής, ακόμα και στην εκλογή Τραμπ, με την πιθανότητα αύξησης των εντάσεων στο παγκόσμιο εμπόριο να ωθεί τις κεντρικές τράπεζες, όπως αυτές της Κίνας και της Ρωσίας, να συνεχίσουν να αγοράζουν χρυσό για να διαφοροποιηθούν από το σύστημα αποθεμάτων δολαρίου.

-- Το «επενδυτικό ενδιαφέρον» για την καρκινογόνα εξόρυξη αντιμονίτη στο Καλλυντήριο Ροδόπης, καθώς και άλλων ορυκτών στα Κιμμέρια Ξάνθης, αυξάνεται γιατί αποτελούν κρίσιμες ορυκτές πρώτες ύλες στον οικονομικό και εμπορικό πόλεμο της ΕΕ με την Κίνα. Η παγκόσμια στροφή προς την παραγωγή «πράσινης» Ενέργειας έχει εκτοξεύσει τη ζήτησή τους, αφού αποτελούν τα «θεμέλια» για την ανάπτυξη της σύγχρονης τεχνολογίας, από τις μονάδες Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας έως την ηλεκτροκίνηση, αλλά και στην παραγωγή σφαιρών, πυρηνικών όπλων, μπαταριών, τσιπ και ημιαγωγών. Οι πρόσφατοι περιορισμοί στις εξαγωγές που επέβαλε η Κίνα, η οποία κυριαρχεί στην παγκόσμια αγορά, οξύνουν τους ανταγωνισμούς και επιταχύνουν τα σχέδια των εξορύξεων και στη χώρα μας.

Ετσι εξηγείται γιατί οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι κυβερνήσεις δίνουν βάρος στο ένα και όχι στο άλλο ορυκτό, γιατί κλείνουν π.χ. τη ΛΑΡΚΟ και αναπροσανατολίζουν την παραγωγή της στην παραγωγή νικελίου για χρήση σε μπαταρίες της «πράσινης μετάβασης» σταματώντας την παραγωγή πρώτης ύλης για ανοξείδωτους χάλυβες.

Αυτές όμως τις επιλογές τις πληρώνουν σε κάθε περίπτωση οι εργαζόμενοι. Αυτοί που με τον ιδρώτα τους και πολλές φορές και με το αίμα τους παράγουν όλο αυτόν τον πλούτο για να γεμίζουν τα σεντούκια μιας χούφτας κηφήνων. Αυτοί που πετιούνται στην ανεργία όταν οι προτεραιότητες αλλάζουν (Πετρέλαια Καβάλας, ΛΑΡΚΟ κ.λπ.). Συνολικά ο ελληνικός λαός, που του κλέβουν τον δικό του πλούτο, απαξιώνουν παραγωγικές δυνατότητες (εμπειρία, εξειδίκευση και γνώση αυτών που απολύονται), υπονομεύουν το μέλλον του είτε με την καταστροφή του περιβάλλοντος και της υγείας του είτε με την εξάντληση αυτών των πόρων που μελλοντικά θα μπορούσε να αξιοποιήσει προς όφελός του.

Για δεκαετίες ο λαός του Εβρου και της Ροδόπης έχει αντισταθεί αποτελεσματικά, οργανωμένα και μαζικά στα σχέδια της «Eldorado Gold» να προχωρήσει στην εξόρυξη των κοιτασμάτων χρυσού στο Πέραμα του Εβρου και στις Σάπες της Ροδόπης. Με κάθε τρόπο έχει διατρανώσει ότι δεν παραδίνει τον χρυσό στα μονοπώλια, δεν βάζει την υγεία του και το φυσικό περιβάλλον σε κίνδυνο για μια εξόρυξη που θα αφήσει μεγάλη καταστροφή πίσω της και τεράστια κέρδη στην εταιρεία.

Από το 2022, ωστόσο, βρισκόμαστε απέναντι σε νέο γύρο εγκληματικών σχεδίων της εταιρείας. Μετά την απόρριψη από το Συμβούλιο της Επικρατείας της αρνητικής απόφασης της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας και Θράκης για την τότε Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων των ερευνητικών εξορύξεων στις Σάπες Ροδόπης, με διαδικασίες fast track εκδόθηκε νέα θετική απόφαση.

Στη βάση αυτή η εταιρεία προετοιμάζεται με νέα στελέχη σε υπεύθυνες θέσεις, επισκέψεις στην περιοχή και συναντήσεις με τοπικούς παράγοντες, προσπάθεια να πείσει τον λαό της περιοχής για τα περιβόητα «αντισταθμιστικά οφέλη».

Την ίδια ώρα, μεγάλο χρυσωρυχείο ετοιμάζεται στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα δίνοντας «αέρα στα πανιά» των ντόπιων χρυσοθήρων!

Αλλωστε, έχει σταθερά στο πλευρό της την ΕΕ και την αντιπεριβαλλοντική της νομοθεσία. Τις κυβερνήσεις, την περιφερειακή και τις δημοτικές αρχές, που - παρά τη φαινομενική τους αντίθεση - της ανοίγουν τον δρόμο, παραδίνουν το σύνολο του ορυκτού μας πλούτου στα επιχειρηματικά συμφέροντα, τα βουνά, τις πεδιάδες, τη γη υψηλής παραγωγικότητας, ακόμα και περιοχές «προστατευόμενες» στα «κοράκια» των ΑΠΕ και συνολικά της Ενέργειας, στους μαρμαράδες, κ.λπ.

Το ΚΚΕ καλεί τον λαό της περιοχής σε αγωνιστική ετοιμότητα. Να παρθούν εδώ και τώρα πρωτοβουλίες ενάντια στα σχέδια εξόρυξης του χρυσού σε Ροδόπη και Εβρο, αντιμονίτη και άλλων επικίνδυνων ορυκτών στο Καλλυντήριο Ροδόπης και στα Κιμμέρια Ξάνθης. Μόνο η συντονισμένη πάλη των εργαζομένων και του λαού μπορεί να αποτρέψει αυτά τα σχέδια. Σε αντιπαράθεση με τη λογική των δήθεν ανταποδοτικών οφελών και της δήθεν αειφόρου ανάπτυξης.

Βρισκόμαστε σταθερά απέναντι στην παραχώρηση του ορυκτού πλούτου σε μονοπωλιακούς ομίλους. Υπογραμμίζουμε τους σοβαρούς περιβαλλοντικούς και άλλους κινδύνους για τους κατοίκους και την περιοχή που εγκυμονούν αυτές οι επενδύσεις, αφού προκαλούν άμεσα και μακρόχρονα προβλήματα στην υγεία των κατοίκων, προβλήματα στον υδροφόρο ορίζοντα, καταστρέφουν καλλιέργειες, πλήττουν την κτηνοτροφία, την αλιεία και τον τουρισμό. Με πρώτα θύματα τους αυτοαπασχολούμενους και μικρομεσαίους, τους εργαζόμενους αυτών των τομέων και κλάδων.

Το κεντρικό ζήτημα που πρέπει σήμερα να απαντήσουμε είναι: «Ορυκτός πλούτος για ποιον;».

Ο ορυκτός πλούτος της χώρας είναι λαϊκή περιουσία και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να παραχωρείται σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου μπορεί να γίνει σε όφελος του λαού μόνο στο πλαίσιο της εργατικής εξουσίας, που θα κοινωνικοποιήσει τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τις υποδομές και τη γη, τον ορυκτό πλούτο και τους φυσικούς πόρους. Σε αυτήν τη νέα οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα, με κεντρικό σχεδιασμό, εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, παίρνουν προτεραιότητα η προστασία του περιβάλλοντος, η υγεία του λαού.

Στη σοσιαλιστική οικονομία η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου παύει να βρίσκεται ανάμεσα στις μυλόπετρες του καπιταλιστικού κέρδους και ανταγωνισμού. Αντίθετα - με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών και κοινωνικών αναγκών - κάθε μετάλλευμα που αποδεδειγμένα μπορεί να συμβάλει στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου του λαού εξορύσσεται σχεδιασμένα και σύμφωνα με πανεθνικό επιστημονικά επεξεργασμένο σχέδιο. Αυτό σημαίνει:

-- Εξορύξεις με αξιολόγηση της χωροθέτησης κάθε μονάδας εξασφαλίζοντας ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων.

-- Κατανομή του επιστημονικού και εργατικού δυναμικού σύμφωνα με αυτό το σχέδιο, μέτρα για την υγεία και ασφάλεια στις παραγωγικές μονάδες, ανάπτυξη υποδομών Υγείας, Παιδείας, Πολιτισμού και Αθλητισμού σε αυτές τις περιοχές, μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος.

-- Τροφοδότηση κατά προτεραιότητα της κοινωνικοποιημένης βιομηχανικής παραγωγής με μεταλλεύματα απαραίτητα για την περαιτέρω ανάπτυξή της.

-- Επιστημονική έρευνα για τον εκσυγχρονισμό και τη βελτίωση των μεθόδων εξόρυξης, της αποκατάστασης του φυσικού περιβάλλοντος.

Τη Κυριακή 1η Δεκέμβρη, στις 11.30 μ.μ. στην Αλεξανδρούπολη (ξενοδοχείο «Εγνατία»), η Επιτροπή Περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης του ΚΚΕ διοργανώνει εκδήλωση με θέμα «Χρυσός και ορυκτός πλούτος στην Ανατ. Μακεδονία - Θράκη. Οι θέσεις του ΚΚΕ». Θα μιλήσουν ο Σωτήρης Αβραμόπουλος, μέλος του Γραφείου Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας του Κόμματος, περιφερειακός σύμβουλος Κ. Μακεδονίας και μέλος του ΔΣ της ΕΝΠΕ εκλεγμένος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», και ο Βασίλης Καταπόδης, μέλος του ΓΠ Ανατ. Μακεδονίας - Θράκης του Κόμματος.