• Αγωνιστικές κινητοποιήσεις για την αναβάθμιση της Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης
• Οχι στην απόσπαση της παιδαγωγικής επάρκειας από τα πτυχία!
• Εχθρικό προς τις ανάγκες των φοιτητών το πανεπιστήμιο της επιχειρηματικής λειτουργίας

Από την κινητοποίηση καλλιτεχνικών σωματείων και σπουδαστών στις 27 Δεκέμβρη

Απέναντι σε αυτήν την εξέλιξη, από την πρώτη στιγμή, στις καλλιτεχνικές σχολές έγινε προσπάθεια να οργανωθεί ο αγώνας και πρώτη μαζική απάντηση δόθηκε με την κινητοποίηση στο υπουργείο Εσωτερικών στις 23 Δεκέμβρη, ενώ μαχητικό «παρών» έδωσαν οι σπουδαστές στην παν-καλλιτεχνική κινητοποίηση στο υπουργείο Πολιτισμού στις 27 του μήνα μαζί με τα καλλιτεχνικά σωματεία.

«Το Προεδρικό Διάταγμα ήρθε να επιβεβαιώσει μια ήδη κακή κατάσταση, δίνοντας δυνατό χτύπημα, και να υποβαθμίσει τις σπουδές. Οι καλλιτεχνικές σπουδές πραγματοποιούνται μέσα από ένα πλέγμα δημόσιων και ιδιωτικών σχολών, για τις οποίες δεν υπάρχει ενιαίο πρόγραμμα σπουδών. Το πτυχίο μας και πριν από το Προεδρικό Διάταγμα ήταν ένα πτυχίο χωρίς αξία και ειδικά στις ιδιωτικές σχολές υπάρχουν και άλλα προβλήματα που απασχολούν. Τα δίδακτρα, οι λειψές υποδομές, οι ανάγκες σε εξοπλισμό και διδακτικό προσωπικό, το θεωρητικό υπόβαθρο που πρέπει να έχει ο απόφοιτος για να κάνει αποτελεσματικά τη δουλειά του, τα λειψά, μηδενικά σπουδαστικά δικαιώματα, είναι θέματα που συζητιούνται μέσα στις σχολές», λέει στον «Ριζοσπάστη» η Ελένη Τσάκαλου, πρόεδρος του Συλλόγου Σπουδαστών Σχολών Χορού, Θεάτρου και Κινηματογράφου. «Υπάρχουν και άλλα, που αφορούν την καθημερινότητα, όπως ότι πολλοί αναγκάζονται να δουλεύουν για να πληρώνουν τα δίδακτρα των σπουδών, τις οποίες κάποιοι ξεκινούν και σε μεγαλύτερη ηλικία λόγω της επισφάλειας που έχει ο χώρος της Τέχνης, οι δυσκολίες να συνδυαστούν εργασιακά ωράρια και απαιτητικές σπουδές. Με αιχμή την ανάγκη να αποσυρθεί το Προεδρικό Διάταγμα αλλά και με όλα τα παραπάνω πυροδοτήθηκαν αυτές οι κινητοποιήσεις», σημειώνει.

Οπως τονίζει, «σίγουρα η τωρινή εξέλιξη δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, με δεδομένο το πώς έχει αντιμετωπιστεί η Καλλιτεχνική Εκπαίδευση. Δεν πιστεύω να θυμάται κάποιος από τον χώρο των καλλιτεχνών πότε ήταν στο επίπεδο που θα έπρεπε. Και καμία κυβέρνηση δεν προσπάθησε να δώσει ουσιαστική λύση, να κινηθεί στην κατεύθυνση που θα οδηγήσει στην πραγματική, ουσιαστική αναβάθμιση. Για παράδειγμα, η ρύθμιση επί ΣΥΡΙΖΑ το 2017 - 2018 που έδινε δυνατότητα σε όσους αποφοίτησαν μέχρι το 2003 να εξισώσουν τα πτυχία τους με εκείνα των ΤΕΙ, και που ήρθε να εντείνει τελικά τη διαφοροποίηση ανάμεσα στους αποφοίτους. Κάτι που το ΠΔ της τωρινής κυβέρνησης κατοχυρώνει και διευρύνει την υποβάθμιση για όλους. Αυτή η στάση έχει ως αποτέλεσμα μια συνολική διαφοροποίηση ανάμεσα σε πτυχία και δικαιώματα. Αυτή η λογική απομακρύνει ακόμα περισσότερο από τη λύση.

Από την άλλη, φαίνεται πως υπάρχει η κατεύθυνση να συμβεί κι εδώ ό,τι γίνεται σε όλη την Ευρώπη: Διαβάθμιση, σπουδαστές και εργαζόμενοι πολλών ταχυτήτων, απόφοιτοι φτηνοί, με προεκτάσεις και στο τι παράγεται. Με βάση αυτό το ευρωπαϊκό πρότυπο, προκρίνεται η διαβάθμιση των πτυχίων, με κάποιες σχολές ανωτατοποιημένες, άλλες που δεν ανταποκρίνονται στα κριτήρια να παραμένουν στο επίπεδο 5 σε ό,τι αφορά τα προσόντα και άλλες να δίνουν πτυχίο λυκειακής εκπαίδευσης. Είμαστε αντίθετοι σε κάτι τέτοιο γιατί δεν λύνει το ζήτημα σε σχέση με το επίπεδο της Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης, μας αφήνει μετέωρους σε ό,τι αφορά τα εργασιακά δικαιώματα, δημιουργεί διχόνοια και όρους ανταγωνισμού αντί να διεκδικούμε ενωμένοι».

Η Ελ. Τσάκαλου μας περιγράφει πώς οι πρόσφατες εξελίξεις αλλά και η αγωνία που υπάρχει στους σπουδαστές έφεραν αγωνιστικές διεργασίες στις καλλιτεχνικές σχολές: «Δημιουργήθηκε και μία ανάγκη επικοινωνίας μεταξύ των σπουδαστών, να ανταλλάξουμε γνώμες, να οργανώσουμε τον αγώνα μας με ενιαία αιτήματα, έναν αγώνα που δεν θα μείνει στο Προεδρικό Διάταγμα. Στη Γενική Συνέλευση που έκανε ο Σύλλογος στο Εθνικό, που ήταν υπό κατάληψη από τον Σύλλογο Σπουδαστών του, με πολύ μεγάλη συμμετοχή, έγινε μία γόνιμη συζήτηση για ευρύτερα ζητήματα, πλευρές που αφορούσαν αυτές καθαυτές τις σπουδές αλλά και τη γενικότερη πολιτική που υπονομεύει τα δικαιώματά μας, που συνέβαλε να είναι βαθύτερα τα αιτήματά μας, αποφασίστηκαν διάφορες δράσεις.

Υπάρχει πολύ έντονη διάθεση για συζήτηση μέσα στις ίδιες τις σχολές και είμαστε σε συντονισμό με τα καλλιτεχνικά σωματεία».

Σε ό,τι αφορά τη συνέχεια, για τους σπουδαστές στόχος είναι να αξιοποιηθούν οι δυνατότητες για μία ακόμα μεγαλύτερη μορφή οργάνωσης, ανά σχολή και αντικείμενο, που θα ενισχύσει την ουσιαστική συζήτηση ενώ δηλώνουν σε ετοιμότητα για οποιαδήποτε εξέλιξη. Οπως προέκυψε στην πρόσφατη συνάντηση με τα καλλιτεχνικά σωματεία, από πλευράς κυβέρνησης δεν υπάρχει διάθεση για ουσιαστική λύση θεωρώντας πως το ΠΔ δεν φέρνει αλλαγές.

Για τους σπουδαστές η απάντηση πρέπει να δοθεί με οργάνωση από τα κάτω, συζήτηση και διεκδίκηση αιτημάτων που χτυπούν τη ρίζα του προβλήματος με συγκεκριμένη πρόταση για Ανώτατη Καλλιτεχνική Εκπαίδευση: Τη δημιουργία εδώ και τώρα ενός Πανεπιστημίου Τεχνών το οποίο να μπορεί να καλύψει όλες τις σύγχρονες ανάγκες στην Καλλιτεχνική Εκπαίδευση. «Ενας από τους κύριους παράγοντες που φτάσαμε εδώ, είναι ότι οι σχολές λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, κάτι που επηρεάζει τις παροχές, τις σπουδές, το ποιος τελικά μπορεί να σπουδάσει ή να ολοκληρώσει τις σπουδές τους», συμπληρώνει.

«Σε αυτό απαντά η πρότασή μας για μια ολοκληρωμένη διαμορφωμένη Καλλιτεχνική Εκπαίδευση από τα πρώτα χρόνια του σχολείου και θα καταλήγει σε μία πανεπιστημιακού επιπέδου Εκπαίδευση». Στο σημείο αυτό αναφέρεται και στις προσπάθειες η αγωνία των σπουδαστών να μην εγκλωβιστεί σε ψεύτικα διλήμματα όπως π.χ. αντί να διεκδικήσουν αυτό που έχουν ανάγκη, να δεχτούν μία άμεση «λύση» διαβάθμισης που ισχύει στην υπόλοιπη Ευρώπη. «Εχουν βγει συμπεράσματα για το τι είναι το επίδικο πραγματικά σήμερα, τι μπορεί πραγματικά να δώσει λύση στα προβλήματα, για την ουσία της συζήτησης και για το πώς πρέπει να οργανώνουμε τις διεκδικήσεις κάτω από τα ίδια αιτήματα. Ολο αυτό είναι ελπιδοφόρο για τη συνέχεια, γιατί έγινε σε σύντομο διάστημα και έδειξε ότι υπάρχουν αγωνιστική διάθεση και αγωνιστικά αντανακλαστικά», σημειώνει η Ελένη Τσάκαλου.