Με επιτυχία σφραγίστηκαν χτες βράδυ οι εκδηλώσεις του 38ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στη Θεσσαλονίκη, που για τρεις μέρες αγκαλιάστηκε μαζικά από τη νεολαία και κατάφερε να αναδείξει τους ισχυρούς δεσμούς που οικοδομεί η ΚΝΕ με τους νέους και τις νέες των εργατικών λαϊκών οικογενειών, σε συνθήκες όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης. Οι εκδηλώσεις κορυφώθηκαν με την πολιτική ομιλία από την Αλέκα Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η επιτυχία του Φεστιβάλ δεν αποτυπώθηκε μόνο μέσα από τους χιλιάδες νέους ανθρώπους και κάθε ηλικίας που συμμετείχαν, αλλά και από το γεγονός ότι πήραν τη θέση τους στη μάχη δίπλα στην ΚΝΕ νέες δυνάμεις. Νεολαίοι που καθημερινά παλεύουν στα θρανία, στα αμφιθέατρα, στους χώρους δουλειάς να αποκρούσουν την επίθεση που δέχονται και τσακίζει τα δικαιώματά τους, τα όνειρά τους. Νέοι και νέες που βρέθηκαν με την ΚΝΕ το προηγούμενο διάστημα και στήριξαν έμπρακτα τη διοργάνωση των εκδηλώσεων συμμετέχοντας στις θεατρικές ομάδες, στις αθλητικές επιδείξεις, κλπ.

Οι χιλιάδες νέοι γνώρισαν την πολιτιστική πρόταση που καταθέτει η νεολαία του ΚΚΕ, μέσα από τις πολύμορφες εκδηλώσεις που στηρίχθηκαν στη νεανική δημιουργικότητα αλλά και τα μουσικά αφιερώματα που παρουσιάσθηκαν με την πολύτιμη συνεργασία των καλλιτεχνών.

Παράλληλα, συζήτησαν για τα προβλήματα και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους και για την πρόταση που καταθέτει το ΚΚΕ ως τη μόνη που οδηγεί σε φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση.

Την Παρασκευή, στο επίκεντρο της συζήτησης βρέθηκε η κοινωνική αλληλεγγύη, μέσα από την εκδήλωση που έγινε στη Λαϊκή Σκηνή με ομιλήτρια την Ελπίδα Παντελάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Θέμα της εκδήλωσης ήταν «Κοινωνική αλληλεγγύη: Συνήθεια στη φτώχεια ή στοιχείο της πάλης ενάντια στην εξαθλίωση».

«Η αστική παρέμβαση επιχειρεί να αμβλύνει την ταξική πάλη, να διαμορφώσει μορφές ενσωμάτωσης και διαχείρισης της φτώχειας, δομές ανταλλακτικής και "κοινωνικής οικονομίας". Η δική μας παρέμβαση και πάλη επιδιώκει να συνδυάζει την αλληλεγγύη με το αντιπάλεμα της φτώχειας στη γραμμή ρήξης και ανατροπής», ξεκαθάρισε εξαρχής η Ελπίδα Παντελάκη. Και προσδιορίζοντας το περιεχόμενο που πρέπει να έχει είπε: «Είναι η οργάνωση της λαϊκής πάλης με επίκεντρο τα προβλήματα της λαϊκής οικογένειας, δίνοντας βάρος στα πιο ευαίσθητα και καταπιεσμένα τμήματα, όπως είναι άνεργοι, ανασφάλιστοι, συνταξιούχοι, άτομα με αναπηρία, φτωχές οικογένειες, μετανάστες».

Παρουσιάζοντας το πλαίσιο της θέσης του Κόμματος σημείωσε: «Δουλεύουμε με βάση το οργανωμένο ταξικό - εργατικό κίνημα και την κοινωνική συμμαχία στην κατεύθυνση της ανάπτυξης της αλληλεγγύης σε μαζική κλίμακα σαν συστατικό στοιχείο της δουλειάς μας μέσα στο κίνημα, στην πορεία εξέλιξης ενός αγώνα, μιας διεκδίκησης αλλά και στην καθημερινή δράση. Θα προσπαθήσουμε αυτό να εκφραστεί ακόμα καλύτερα με τρόπο πρωτοπόρο, πρωτόβουλο για κάθε έναν που υποφέρει έτσι που να γίνεται πράξη το "ο ένας για όλους και όλοι για έναν"».

Υπογράμμισε ότι η αλληλεγγύη δεν είναι ούτε πρέπει να αντιμετωπίζεται ως φιλανθρωπία ή ως εθελοντισμός που συνειδητά υποκαθιστά την κρατική ευθύνη, αλλά ως μαχητική έκφραση αλληλεγγύης για τους ανέργους και την οικογένειά τους, για τη λαϊκή οικογένεια των εργατοϋπαλλήλων, αυτοαπασχολουμένων στην πόλη και την ύπαιθρο, για τα παιδιά των εργατικών λαϊκών οικογενειών.

Δεν πρέπει να παρέχει μόνο μια βοήθεια πρόσκαιρη αλλά να διατυπώνει αιτήματα, στόχους πάλης, να οργανώνει κινητοποιήσεις, διεκδικήσεις για παροχή κρατικών και τοπικών υποδομών βοήθειας, να δίνει κουράγιο και να βοηθά τη συσπείρωση, την κινητοποίηση και την οργάνωση των ανθρώπων που υποφέρουν. Πρέπει να στοχεύει στη ριζοσπαστικοποίηση συνειδήσεων.

«Το κύριο είναι η αλληλεγγύη να αποτελέσει οργανικό στοιχείο της δουλειάς του εργατικού σωματείου που ανήκει στο ΠΑΜΕ, του αγροτικού συλλόγου της ΠΑΣΥ, του σωματείου ΕΒΕ της ΠΑΣΕΒΕ κλπ. με βάση το χώρο δουλειάς, τον κλάδο και όχι ένα αποσπασμένο, ξεχωριστό ευκαιριακό στοιχείο στη δουλειά μας μέσα στο κίνημα. Η λαϊκή αλληλεγγύη είναι ζήτημα που θεωρούμε απαραίτητο να εντάσσεται στον κορμό της κοινωνικής συμμαχίας, έτσι θα ενισχύεται και η συμμαχία και η δυνατότητα συσπείρωσης και άλλων ριζοσπαστικών λαϊκών δυνάμεων που θέλουν να προσφέρουν», υπογράμμισε.

Τέλος, αναφέρθηκε στη διαπάλη που διαρκώς θα δυναμώνει, γύρω από το θέμα «αλληλεγγύη» καθώς οι ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού θα πληθαίνουν και θα ενταθεί ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε κόμματα, ΜΚΟ, φορείς κ.λπ.

«Δεν υποτιμάμε καθόλου τον κίνδυνο του εγκλωβισμού του λαού στην αυτοδιαχείριση της οξυμένης φτώχειας, αποσπασμένη από την οργάνωση της ταξικής πάλης. Από τη μια η δράση του Κράτους, των Δήμων, της εκκλησίας, επιχειρηματιών στο πλαίσιο της φιλανθρωπίας λαμβάνουν δράσεις, συσσίτια, παντοπωλεία, ιατρεία , φαρμακεία, από την άλλη οι δυνάμεις του ρεφορμισμού - οπορτουνισμού κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ (ημερίδα του Ινστιτούτου του ΣΥΝ - Πουλαντζάς, Μάης 2011, με θέμα πρακτικές αλληλεγγύης και κοινωνική οικονομία), κινούνται σταθερά στη γραμμή διαχείρισης της φτώχειας, αποπροσανατολίζουν, συντηρούν την αυταπάτη ότι μπορεί να παρακαμφθούν τα μονοπώλια και οι καπιταλιστές χωρίς να καταργηθεί η κυριαρχία τους στην παραγωγή, ότι είναι δυνατόν να μπουν οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη. Χρησιμοποιεί κατά κόρον το παράδειγμα της Αργεντινής για να αναδείξει ακριβώς τη διαχειριστική του γραμμή. Κι εμείς μελετάμε την πείρα της Αργεντινής, η οποία επιβεβαιώνει ότι τα λαϊκά στρώματα εξαντλούνται στο να διαχειρίζονται και να μοιράζονται τη φτώχεια τους, όταν δεν υπάρχει κομμουνιστικό κόμμα και εργατικό κίνημα με γραμμή ρήξης και ανατροπής της καπιταλιστικής εξουσίας. Αυτή είναι η πείρα των αριστερών κυβερνήσεων σε χώρες τις Λατινικής Αμερικής και είναι αναγκαίο οι εργαζόμενοι να βγάλουν τα συμπεράσματά τους, έχουν επικαιρότητα για τη χώρα μας».