Σε σημείο αναφοράς και αποκούμπι για τον πυρόπληκτο λαό των χωριών της Βόρειας Εύβοιας έχουν εξελιχθεί τα Κέντρα Αγώνα και Αλληλεγγύης Πυρόπληκτων που λειτουργούν στον κόμβο της Στροφυλιάς και στην Ιστιαία, με πρωτοβουλία του Σωματείου Ρητινοκαλλιεργητών και του Αγροτικού Συλλόγου Μαντουδίου.

Στους δυο αυτούς διαμορφωμένους χώρους συγκεντρώνονται τα είδη πρώτης ανάγκης, που μέσω συνδικάτων από ολόκληρη τη χώρα προσφέρουν απλόχερα οι εργαζόμενοι και ο λαός για τις ανάγκες των πυρόπληκτων της Βόρειας Εύβοιας. Ταυτόχρονα, σε καθημερινή βάση, εκτός από τις οργανωμένες αποστολές ειδών ανάγκης, στα δύο «στέκια» φτάνει βοήθεια που παραδίδουν κάτοικοι από διάφορες περιοχές της Εύβοιας και από άλλα σημεία της χώρας, που επισκέπτονται την περιοχή.

Εθελοντές από τα γύρω χωριά και την υπόλοιπη Εύβοια, φοιτητές από την Αθήνα, προσφέρουν καθημερινά τη βοήθειά τους στη συγκέντρωση, κατανομή και διανομή των ειδών. Διάφορα προϊόντα και είδη συσκευάζονται σε σακούλες και μέσω των Επιτροπών Αγώνα που έχουν στηθεί στα περισσότερα πυρόπληκτα χωριά της περιοχής, διανέμονται στους πυρόπληκτους, αφού πρώτα καταγραφούν οι ανάγκες.

Στο «στέκι» της Στροφυλιάς βρέθηκε τις τελευταίες μέρες για να βοηθήσει στην προσπάθεια που γίνεται μία παρέα φοιτητών από την Αθήνα. Ο Χρήστος, η Ελλη, ο Νίκος και ο Λεωνίδας βρέθηκαν για πέντε μέρες στην περιοχή και έφυγαν γεμάτοι συγκίνηση και νέες συγκλονιστικές εμπειρίες.

«Θεωρήσαμε χρέος μας να έρθουμε εδώ και να συμβάλουμε με τον τρόπο μας στην προσπάθεια που γίνεται να απαλύνει ο πόνος των ανθρώπων αυτών που έχασαν τα πάντα. Τις δουλειές τους, τα σπίτια τους, το φυσικό περιβάλλον», αναφέρει στον «Ριζοσπάστη» ο Χρήστος.

«Τις μέρες αυτές που μείναμε εδώ, δεν προσφέραμε μόνο, αλλά πήραμε και εμείς, κερδίσαμε πολλά πράγματα. Ηταν ένα μάθημα ζωής. Δίναμε και παίρναμε κουράγιο. Γυρίζουμε στην Αθήνα πιο δυνατοί. Θα έχουμε τους απλούς αυτούς ανθρώπους που συναντήσαμε στην καρδιά μας και σίγουρα θα επιστρέψουμε σύντομα», σημειώνει η Ελλη.

Και προσθέτει: «Η αποδοχή και η αντιμετώπιση που είχαμε από τους ανθρώπους ήταν ιδιαίτερα συγκινητική. Ανθρωποι που έχουν χάσει τα πάντα και έρχονταν στο κέντρο αλληλεγγύης να πάρουν είδη που είχαν ανάγκη, όχι μόνο μας ευχαριστούσαν για τη βοήθεια, αλλά μας ρωτούσαν αν χρειαζόμαστε εμείς κάτι.

Δεν θα ξεχάσω ότι μία ηλικιωμένη γυναίκα, που είχε χάσει τα πάντα, ήρθε το πρωί και πήρε μία σακούλα με πράγματα, μέσα στην οποία υπήρχαν, μεταξύ άλλων, ντομάτες και ρύζι και το μεσημέρι γύρισε και μας έφερε ένα ταψί γεμιστά. Αυτό θα μου μείνει αξέχαστο, όπως αξέχαστο θα μου μείνει το γεμάτο καλοσύνη πρόσωπο της γυναίκας αυτής, που μέσα στην τραγωδία της θέλησε να ανταποδώσει την αλληλεγγύη που δέχτηκε».

«Θα επιστρέψουμε σύντομα», δηλώνει από την πλευρά του ο Νίκος. «Το πιθανότερο είναι να έρθουμε ξανά το Σαββατοκύριακο. Να είμαστε εδώ στο μεγάλο συλλαλητήριο που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο. Δεν γίνεται να λείψουμε. Η στήριξη του αγώνα που δίνει ο λαός της περιοχής για να μπορέσει να συνεχίσει να ζει στον τόπο του, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της αλληλεγγύης», συμπληρώνει.

«Είναι σημαντικό να υπάρξει συνέχεια στην αλληλεγγύη και στη βοήθεια προς τον λαό της Βόρειας Εύβοιας. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι πολλά και θα χρειαστούν χρόνια για να κλείσουν οι πληγές που άφησε πίσω της η πυρκαγιά. Η στήριξη του αγώνα που ξεκινούν για να διεκδικήσουν τα αιτήματά τους είναι αυτονόητη. Θα είμαστε εδώ το Σάββατο, αλλά και όποτε χρειαστούν τη βοήθειά μας», ανέφερε από την πλευρά του ο Λεωνίδας.

«Από την πρώτη στιγμή, το Σωματείο Ρητινοκαλλιεργητών και ο Αγροτικός Σύλλογος αντιληφθήκαμε ότι θα πρέπει να πάρουμε πρωτοβουλία για την οργάνωση της αλληλεγγύης. Να τη βάλουμε σε σωστή βάση και να μην αφήσουμε περιθώρια να γίνει εκμετάλλευση της ανάγκης που υπάρχει. Να προστατέψουμε τους ανθρώπους αυτούς που έχασαν τα πάντα και να μην επιτρέψουμε να χάσουν και την περηφάνια τους.

Φροντίζουμε τα είδη που συγκεντρώνονται να συσκευάζονται σε πακέτα και να διανέμονται στους πληγέντες μέσα από τις Επιτροπές Αγώνα που έχουν συσταθεί στα περισσότερα χωριά. Ετσι δεν αφήνονται περιθώρια για "προσωπικά παιχνίδια" και για αδικίες σε βάρος κάποιων πληγέντων», σημειώνει ο Μπάμπης Τσιβίκας, ρητινοκαλλιεργητης, σημειώνοντας την ανάγκη να αποτελέσει η αλληλεγγύη αποκούμπι για την οργάνωση του αγώνα του λαού της περιοχής. Για να μπορέσει να σταθεί ξανά στα πόδια του, να συνεχίσει να ζει στον τόπο του.

Κάλεσμα στον λαό της βόρειας Εύβοιας να δώσει αποφασιστικά και οργανωμένα τον αγώνα, απευθύνουν με κοινή τους ανακοίνωση το Σωματείο Ρητινοκαλλιεργητών - Δασεργατών Εύβοιας, ο Αγροτικός Σύλλογος Μαντουδίου - Λίμνης - Αγίας Αννας και οι Επιτροπές Αγώνα Πυρόπληκτων.

Οπως σημειώνουν, «οι υπεύθυνοι της καταστροφής πρέπει να πάρουν μαζική απάντηση από όλο τον λαό ότι τα ψέματα τελείωσαν. Μας άφησαν στο έλεος και μας έκαψαν. Τώρα υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια. Τους έχουμε μάθει χρόνια τώρα. Μετά από κάθε καταστροφή, λόγια, υποσχέσεις για αποζημιώσεις και υποδομές, μέχρι να περάσει η μπόρα και μετά μας ξεχνάνε, δεν είδαν, δεν ξέρουν.

Λέμε ένα μεγάλο "ΟΧΙ" στην κοροϊδία. Εργολάβοι, εταιρείες και "επενδυτές" τρίβουν τα χέρια τους με την καταστροφή μας που την θεωρούν ευκαιρία για κέρδη. Οι νεκροθάφτες μας εμφανίζονται ως "χορηγοί" και "ευεργέτες". Πάθαμε και μάθαμε όμως, άλλωστε αμέτρητες φορές ήρθαν ντυμένοι φίλοι οι εχθροί μας.

Συγχωριανοί, μόνο ενωμένοι, σαν μια γροθιά και με συνεχή αγώνα, θα γίνει εφικτό να μείνουμε στον τόπο μας. Εδώ και τώρα μέτρα για να μείνουμε στον τόπο μας. Καλούμε και όσους συμπατριώτες μας δεν έχουν ως τώρα συγκροτήσει Επιτροπή Αγώνα πυρόπληκτων στο χωριό τους να συγκροτήσουν άμεσα ώστε να οργανωθεί καλύτερα ο αγώνας μας απ' άκρη σ' άκρη σε όλη τη βόρεια Εύβοια!».

Με παρακαταθήκη την αλληλεγγύη και τη λαϊκή πρωτοβουλία που αναπτύχθηκαν στη μάχη με τις φλόγες, οι ρετσινάδες, οι βιοπαλαιστές αγρότες, οι κτηνοτρόφοι και οι αυτοαπασχολούμενοι, ο εργαζόμενος λαός της περιοχής οργανώνουν τον αγώνα τους και διεκδικούν η επόμενη μέρα της πυρκαγιάς να διαμορφωθεί πάνω στις δικές τους ανάγκες και όχι πάνω στις επιδιώξεις των διαφόρων επιχειρηματικών συμφερόντων που προωθεί η κυβέρνηση.

Εχοντας πρόσφατη την πείρα από τις εξαγγελίες τόσο της σημερινής όσο και των προηγούμενων κυβερνήσεων για μέτρα ανακούφισης από πλημμύρες και φωτιές που έπληξαν τα προηγούμενα χρόνια τα χωριά της Εύβοιας, ο λαός της περιοχής δεν δείχνει καμία εμπιστοσύνη στα ταξίματα που απλόχερα μοιράζονται, προκειμένου να καταλαγιάσουν η οργή και η αγανάκτηση και να αδυνατίσουν το μέτωπο και η διάθεση διεκδίκησης.

Αλλωστε, οι προθέσεις της κυβέρνησης για εμπλοκή ιδιωτών και επιχειρηματικών συμφερόντων στην «ανασυγκρότηση» της κατεστραμμένης βόρειας Εύβοιας, δείχνουν ξεκάθαρα για ποια συμφέροντα αποτελεί «ευκαιρία» η καταστροφή του.

Εχοντας πικρή εμπειρία από αντίστοιχες καταστροφές τα προηγούμενα χρόνια και τις υποσχέσεις των κυβερνήσεων που αποδείχθηκαν ψεύτικες, δηλώνουν αποφασισμένοι να παλέψουν για τη ζωή τους. Η διάθεση αυτή είναι χαρακτηριστική σε κάθε μικρή ή μεγάλη σύσκεψη για την οργάνωση του συλλαλητηρίου ή για τη συγκρότηση Επιτροπής Αγώνα.

Φάνηκε στη μαζική συμμετοχή στη Γενική Συνέλευση του Σωματείου των ρετσινάδων, στη σύσκεψη για την οργάνωση του συλλαλητηρίου στο Στέκι Αγώνα και Αλληλεγγύης στη Στροφυλιά, στη σύσκεψη για την οργάνωση Επιτροπής Αγώνα που έγινε το βράδυ της Πέμπτης στο αντίστοιχο Στέκι στην Ιστιαία.

Η επιτυχία του συλλαλητηρίου έχει γίνει υπόθεση όλου του λαού της βόρειας Εύβοιας. Τα χωριά και οι δρόμοι έχουν γεμίσει με πανό και αφίσες. Αυτοκίνητα με ντουντούκες οργώνουν καθημερινά την περιοχή μεταφέροντας το κάλεσμα για μαζική συμμετοχή στο συλλαλητήριο, το οποίο κυριαρχεί αυτές τις μέρες στις συζητήσεις στα καφενεία και τις γειτονιές των χωριών.

Η συμβολή στην επιτυχία του και η συμμετοχή στην οργάνωση αποτελούν έγνοια των κατοίκων, που με κάθε ευκαιρία ξεκλέβουν λίγο χρόνο από τη δύσκολη καθημερινότητα και τον αγώνα που δίνουν μέσα στη στάχτη και τα αποκαΐδια για να βάλουν μια αφίσα, να κρεμάσουν ένα πανό, να δώσουν την ανακοίνωση στον γείτονα.

Και μέσα σε όλα αυτά, δεν αμελούν να περάσουν από τα Στέκια Αγώνα και Αλληλεγγύης στον κόμβο της Στροφυλιάς και στην Ιστιαία. Εκεί που πριν ακόμη σβήσουν οι τελευταίες φλόγες άρχισε να χτυπά η καρδιά της αλληλεγγύης και του αγώνα.