Στη συναυλία θα παρευρεθεί και ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Ο Γιώργος Νταλάρας θα ερμηνεύσει τη «Ρωμιοσύνη», τα «Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας» και τραγούδια του Μάνου Ελευθερίου. Αφηγητής ο Γιώργος Κιμούλης. Συμμετέχει η μεικτή χορωδία «Αμύντας» Αμυνταίου, υπό τη διεύθυνση της Ξένιας Τσαβκοπούλου.

«Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό...», «Ολοι διψάνε», «Οταν σφίγγουν το χέρι», «Θα σημάνουν οι καμπάνες»... Τραγούδια που υμνούν και συντροφεύουν τους αγώνες μας. Η «Ρωμιοσύνη» γράφτηκε από τον ποιητή στο διάστημα 1945 - 1947. Το σπουδαίο αυτό έργο μελοποιήθηκε από τον Μ. Θεοδωράκη το 1966, «μονορούφι» μετά από ξυλοδαρμό του από την Ασφάλεια. «Τη "Ρωμιοσύνη" μού την είχαν φέρει στο σπίτι γυναίκες κρατουμένων πολλά χρόνια πριν. Είχαν περάσει πρώτα από τον Ρίτσο, που διάλεξε ο ίδιος τα αποσπάσματα από τη "Δοκιμασία", για να μου τα εμπιστευθεί. Ομως, τα χειρόγραφα σκεπάστηκαν από άλλα. Χάθηκαν. Ξεχάστηκαν. Ωσπου εκείνη ακριβώς τη στιγμή, κάποιο χέρι (σ.σ. Γιορτή των Φώτων του 1966) τα ανέσυρε και τα ακούμπησε στο πιάνο...». Και σημειώνει ο Μ. Θεοδωράκης για τον Γ. Ρίτσο: «Ποτέ άλλοτε δεν τον είδα τόσο χαρούμενο, τόσο συγκλονισμένο, όσο τη μέρα που στο "Κεντρικόν", που ήταν γεμάτο με αντιστασιακούς, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης τραγούδησε τη "Ρωμιοσύνη"».

Μέσα σε μια μέρα, στις 16 Σεπτέμβρη του 1968, ο εξόριστος Γιάννης Ρίτσος, στο Παρθένι της Λέρου, γράφει τα δεκαέξι από τα «Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας». Το χρονικό του έργου περιγράφει ο ίδιος ο Γ. Ρίτσος, το 1973: «Τα "Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας", εκτός απ' το 16 και 17, γράφτηκαν σε μια μέρα - στις 16 του Σεπτέμβρη του 1968 - στο Παρθένι της Λέρου, ύστερα από μήνυμα του Μίκη Θεοδωράκη με την παράκληση να μελοποιήσει κάτι δικό μου ανέκδοτο. Τα ξαναδούλεψα στο Καρλόβασι της Σάμου το Νοέμβρη του 1969. Το 16 και 17 γράφτηκαν την Πρωτομαγιά του 1970. Το 7 αλλάχτηκε ριζικά το Γενάρη του 1973. Δε σκόπευα να δημοσιεύσω τα "Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα" κι είχα ζητήσει να μη μεταφραστούν και εκδοθούν, παρά μόνο να τραγουδηθούν. Αλλά να που τα περισσότερα δημοσιεύτηκαν κιόλας σε διάφορα ντόπια και ξένα περιοδικά και έχουν γίνει δύο γαλλικές μεταφράσεις (...) και δεν ξέρω σε πόσες άλλες γλώσσες...». Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στις 17/1/73 στο «Αλμπερτ Χολ» του Λονδίνου, ενώ η πρώτη ηχογράφησή του έγινε στο Παρίσι το 1973, με ερμηνευτές τους Μαρία Φαραντούρη, Πέτρο Πανδή, Αφροδίτη Μάνου και Αχιλλέα Κωστούλη. Παράλληλα ηχογραφήθηκε και στην Ελλάδα, κρυφά κατά τη διάρκεια της χούντας, με τον Γιώργο Νταλάρα και την Αννα Βίσση.

Το υπόλοιπο καλλιτεχνικό πρόγραμμα έχει ως εξής:

-- Την Πέμπτη 23 Αυγούστου, στις 20.30 στο Δημοτικό Σχολείο Μελίτης, η λαϊκή ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης», μαζί με τον Μανώλη Λιδάκη και την Σοφία Παπάζογλου, θα αποδώσουν μερικά από το πιο ωραία τραγούδια του συνθέτη.

-- Το Σάββατο 25 Αυγούστου, στις 21.00 στο Νέο Πάρκο Φλώρινας, θα πραγματοποιηθεί αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη. Ο χορωδιακός και λυρικός Μίκης Θεοδωράκης από τη Συμφωνική Μαντολινάτα Ελλάδος, τη Μεικτή Χορωδία Θεσσαλονίκης σε διδασκαλία Μαίρης Κωνσταντινίδου και τη χορωδία «Αμύντας» Αμυνταίου. Ενορχήστρωση, μουσική διεύθυνση: Παναγής Μπαρμπάτης. Συμμετέχουν οι διακεκριμένοι λυρικοί καλλιτέχνες: Αντώνης Κορωναίος (τενόρος), Ελένη Δάβου (μέτζο σοπράνο), Παντελής Κοντός (βαρύτονος), Ελένη Βουδουράκη (σοπράνο).

-- Την Κυριακή 26 Αυγούστου, στις 21.00 στο Νέο Πάρκο Φλώρινας, θα πραγματοποιηθεί συναυλία του Σταύρου Ξαρχάκου με την Αλκηστη Πρωτοψάλτη.

Σήμερα Τρίτη, στις 21.00, θα προβληθεί η ταινία «Ηλιοτρόπιο» (Ιταλία, 1970) του Βιτόριο Ντε Σίκα.

Ενα νεαρό ζευγάρι, η Σοφία Λόρεν και ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, παντρεύονται το 1940, λίγο πριν την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, λίγο πριν αυτός σταλεί με τις ιταλικές δυνάμεις να πολεμήσει στο πλευρό των Γερμανών στο Ανατολικό Μέτωπο. Οι περισσότεροι από τους Ιταλούς δεν «γύρισαν» ποτέ πίσω... Η ηρωίδα δεν πείθεται και προσπαθεί να μάθει την αλήθεια, με κάθε τρόπο. Πεισματικά θα καταφέρει να εξασφαλίσει να πάει να τον βρει στην ΕΣΣΔ και ξεκινά την αναζήτηση του αγαπημένου της...

Αύριο Τετάρτη, στις 21.00, θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ «Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών», σε σκηνοθεσία Ξενοφώντα Βαρδαρού και Γιάννη Ξυδά.

14 αφηγήσεις. 14 ιστορίες. Ενα ντοκιμαντέρ για τη συλλογική μνήμη... Ενα ντοκιμαντέρ για την Αντίσταση στην Αθήνα την περίοδο της Κατοχής, μέσα από το ΚΚΕ, το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, την ΟΠΛΑ, απέναντι στους ξένους κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους.

Με αφετηρία τις μαρτυρίες ανθρώπων που έλαβαν μέρος στην Αντίσταση, το ντοκιμαντέρ «Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών» επιχειρεί να ρίξει φως σε γνωστές και άγνωστες ιστορίες του αγώνα τους, όπως αυτές διαδραματίστηκαν μέσα στις συνοικίες της Αθήνας. Η φοβερή πείνα του 1941-42 και πώς την αντιπάλεψε το κίνημα, τα συσσίτια των Λαϊκών Επιτροπών και της Εθνικής Αλληλεγγύης, οι μεγαλειώδεις πορείες ενάντια στην επιστράτευση και την κάθοδο των Βουλγάρων, οι μάχες στις συνοικίες, οι παράνομες προκηρύξεις και τα συνθήματα της ΕΠΟΝ στους τοίχους μέχρι την Απελευθέρωση της Αθήνας, η δράση των μαθητών και πολλά άλλα. Οι προσωπικές ιστορίες «δένουν» με σπάνιο αρχειακό υλικό και πλάνα του σήμερα μέσα από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου, το Σκοπευτήριο της Καισαριανής και τις συνοικίες της Αθήνας.

Πρόκειται για την παγκόσμια περιοδεία για τον εορτασμό 50 χρόνων από την πρώτη πρεμιέρα στα Μπολσόι. Πρώτα, ο Σοβιετικός συνθέτης συνέθεσε μια εξαίσια και επική μουσική για το μπαλέτο «Σπάρτακος» (1956), εμπνεόμενος καθαρά από την αρμένικη λαϊκή μουσική παράδοση. Στη συνέχεια, ο χορευτής Γιούρι Νικολάγεβιτς Γκριγκορόβιτς δημιούργησε την εκπληκτική και δυναμική χορογραφία του «Σπάρτακου» με ομολογουμένως μεγάλες τεχνικές δυσκολίες για τους χορευτές. Η πρεμιέρα του έργου έγινε το 1968. Ο «Σπάρτακος» θεωρείται ένα από τα κορυφαία έργα του κλασικού ρεπερτορίου, με υπέροχο συνδυασμό μουσικής και χορογραφίας.

Ο «Σπάρτακος» είναι ένα μοναδικό έργο για μπαλέτο, βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα από την αρχαία ιστορία. Ο ήρωας ήταν μονομάχος θρακικής καταγωγής, που ηγήθηκε μεγάλης επανάστασης δούλων και άλλων καταπιεσμένων εναντίον των Ρωμαίων τον 1ο αι. π.Χ., όταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν αήττητη. Ο δούλος μονομάχος, που επαναστάτησε στην καρδιά της Ιταλίας και έμεινε ασύλληπτος για τρία χρόνια, αναδείχθηκε σε σύμβολο ηρωισμού και ελευθερίας.