Την απόφασή τους να συνεχίσουν τον αγώνα τους, διεκδικώντας το δίκιο τους διεμήνυσαν προς κάθε κατεύθυνση οι εργαζόμενοι του περιφερειακού δρόμου Βόλου, συμμετέχοντας στο χτεσινό συλλαλητήριο, στην πλατεία Ελευθερίας. Απαίτησαν τη συνέχιση του έργου, να μην απολυθεί ούτε ένας εργαζόμενος, την καταβολή των δεδουλευμένων τους, την εφαρμογή κλαδικής σύμβασης εργασίας και κατήγγειλαν ότι ο εργοδότης τους, μεγαλοεργολάβος Κ. Μπαλάφας, ασυδοτεί με ευθύνη της κυβέρνησης. Υπενθυμίζουμε ότι ο Κ. Μπαλάφας κοινοποίησε την απόλυση 54 ατόμων, ανάμεσά τους και τα μέλη της διοίκησης του Σωματείου των Εργαζομένων, ανακοινώνοντας ότι θα διώξει άλλα 120.

Βεβαίως, υπάρχουν κάποιοι που ενώ φαίνονται, δήθεν, ότι ενδιαφέρονται για τους εργαζόμενους του περιφερειακού, στην πραγματικότητα κάνουν ό,τι μπορούν για να τους «τραβήξουν» στο δρόμο του συμβιβασμού και της υποχωρητικότητας. Είναι, γνωστό, άλλωστε, ότι αυτή η λογική ήταν κυρίαρχη στο πολύχρονο διάστημα της «κεντροαριστερής» συμμαχίας και στο Εργατικό Κέντρο Βόλου και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Οι συνήθεις ύποπτοι, λοιπόν, τα στελέχη της ΠΑΣΚΕ στο ΕΚΒ και του ΣΥΝ, σε συνεργασία με νεοδημοκράτες συνδικαλιστές κι άλλους παράγοντες, οι οποίοι έχουν και τη στήριξη της κυβερνητικής εξουσίας, προχώρησαν σε πολλές ενέργειες, άλλες κρυφές κι άλλες φανερές, στοχεύοντας στο κοντρολάρισμα της κατάστασης. Κάποιες απ' αυτές τις ενέργειες εξ αντικειμένου υπονόμευαν την αποτελεσματικότητα του αγώνα, καθώς κινήθηκαν στη λογική του διαλόγου, των επισκέψεων στα υπουργεία Απασχόλησης και ΠΕΧΩΔΕ, των συζητήσεων με τον εργοδότη.

Μεταξύ των άλλων, η συμβιβασμένη πλειοψηφία του ΕΚΒ δεν κατήγγειλε το μπαράζ των απολύσεων στον περιφερειακό, δεν έθιξε καν το θέμα της απόλυσης όλων των μελών της διοίκησης του Σωματείου και δεν έκανε λόγο για τη διασφάλιση των εργατικών δικαιωμάτων. Κι όσον αφορά στο χτεσινό συλλαλητήριο που αναγκάστηκαν, μαζί με το Δήμο Νέας Ιωνίας να συνδιοργανώσουν κάτω από την πίεση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων των εργαζομένων, οι συμβιβασμένοι «γαλαζοπράσινοι» συνδικαλιστές του προεδρείου του ΕΚΒ απαγόρευσαν προκλητικά να μιλήσει εκπρόσωπος των ταξικών δυνάμεων στη διοίκηση. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ΠΑΜΕ είχε προτείνει ενάμιση μήνα πριν από τη διοργάνωση συλλαλητηρίου, κάτι που η πλειοψηφία του Εργατικού Κέντρου αρνήθηκε.

Το ΠΑΜΕ, από την πρώτη στιγμή, όχι μόνο έχει εκφράσει τη συμπαράστασή του, αλλά πρωτοστατεί στο δίκαιο αγώνα των εργαζομένων του περιφερειακού. Οπως τονίζει με δήλωσή του στο «Ρ», ο Τ. Τριανταφυλλάκος, μέλος της Γραμματείας Μαγνησίας του ΠΑΜΕ, «οι εργαζόμενου του περιφερειακού πρέπει να παραμερίσουν όλους όσοι λειτουργούν σε βάρος τους, για να διεκδικήσουν με ξεκάθαρο ταξικό διεκδικητικό πλαίσιο τα δικαιώματά τους». Υπογραμμίζει, δε, ότι «το ΕΚΒ και η Νομαρχία Μαγνησίας με την τακτική τους υπονομεύουν τον αγώνα των εργαζομένων», προσθέτοντας πως «σ' αυτή την τακτική συνηγορούν οι Δήμοι Βόλου και Νέας Ιωνίας».

Νέες, τρίωρες αυτή τη φορά, στάσεις εργασίας και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης και τη Νομαρχία, αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν την Τρίτη 12 και την Πέμπτη 14 Οκτώβρη, οι εργαζόμενοι της βιομηχανίας επεξεργασίας ξύλου «Βαλκάν Εξπόρτ» στη Θεσσαλονίκη. Χτες στις 12 μ., στο πλαίσιο της δίωρης στάσης εργασίας που είχαν, απέκλεισαν συμβολικά για μία ώρα την παλαιά Εθνική Οδό Αθηνών -Θεσσαλονίκης, στο ύψος του κόμβου Αγίου Αθανασίου. Και αμέσως μετά μέσα από γενική συνέλευση, αποφάσισαν συνέχιση και κλιμάκωση των κινητοποιήσεων.

Ετσι την Τρίτη οι εργαζόμενοι της πρωινής βάρδιας θα προχωρήσουν σε στάση εργασίας από τις 11 π.μ. έως τις 2 μ.μ και οι εργαζόμενοι της απογευματινής από τις 2 μ.μ. έως τις 5 μ.μ. Ολοι μαζί θα συγκεντρωθούν στις 11 το πρωί στο εργοστάσιο και από εκεί με λεωφορεία θα μεταβούν έξω από το υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης όπου στις 12 μ. θα πραγματοποιήσουν συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Τις ίδιες ώρες θα γίνουν στάσεις εργασίας και την Πέμπτη, οπότε έχει καθοριστεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 12 μ. έξω από τη Νομαρχία Θεσσαλονίκης.

Οι 79 εργαζόμενοι που απέμειναν να δουλεύουν στη «Βαλκάν Εξπόρτ» απαιτούν να σταματήσουν οι απολύσεις που ξεκίνησε ο κ. Εμφιετζόγλου - ιδιοκτήτης της εταιρίας - από το 2000 και συνεχίζει με σταθερό ρυθμό μέχρι σήμερα. Επίσης απαιτούν να σταματήσει η πολιτική συρρίκνωσης της παραγωγικής διαδικασίας του εργοστασίου που ξεκίνησε το 2002, με το κλείσιμο του τμήματος «κόντρα πλακέ» και συνεχίστηκε με το κλείσιμο της μονάδας «νοβοπάν» το 2003. Σήμερα η επιχείρηση λειτουργεί μόνο τη μονάδα «επένδυσης». Και όπως καταγγέλλουν συνδικαλιστές, ο ιδιοκτήτης επιδιώκει να κλείσει κι αυτή τη μονάδα, να πετάξει την πλειοψηφία των εργαζομένων στο δρόμο και να «αξιοποιήσει» διαφορετικά την κινητή και ακίνητη περιουσία της επιχείρησης.

Σε εφαλτήριο νέων πιο δυναμικών αγώνων, για να υπερασπιστούν τη ζωή και το δικαίωμα στη δουλιά, να διεκδικήσουν αυξήσεις σε μισθούς - συντάξεις και δικαιώματα που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες, για να καταδικάσουν την αντεργατική πολιτική κυβέρνησης, ΕΕ και πλουτοκρατίας, καλεί η Ομοσπονδία Οικοδόμων όλους τους εργαζόμενους του κλάδου να μετατρέψουν την Πανοικοδομική 24ωρη απεργία στις 10 Νοέμβρη.

Στην προκήρυξή της που ήδη κυκλοφορεί από χτες στα γιαπιά, η Ομοσπονδία καλεί τους οικοδόμους με τη μαζική συμμετοχή τους στην απεργία και στις κατά τόπους συγκεντρώσεις να δώσουν απάντηση, συνεχίζοντας και κλιμακώνοντας τον αγώνα τους ενάντια: Στην ανεργία που φουντώνει και εκατοντάδες οικοδόμοι μπαίνουν στη λίστα των 500 χιλιάδων ανέργων. Στην ακρίβεια που οργιάζει και μαζί με την εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας κατατρώγουν το πενιχρό εισόδημα και χιλιάδες εργατικές οικογένειες σπρώχνονται στη μιζέρια, τη φτώχεια και καταχρεώνονται στις τράπεζες με δραματικές συνέπειες. Στην εντατικοποίηση της δουλιάς, την κατάργηση εργασιακών ασφαλιστικών δικαιωμάτων, τους οικοδόμους που σκοτώνονται και κινδυνεύει η ζωή τους.

Ο αγώνα, όμως, σημειώνει, έχει μεγάλες απαιτήσεις και γι' αυτό καλεί όλα τα συνδικάτα και τους οικοδόμους να βρεθούν στο πόδι. Να οργανωθούν καλά και με αυτοθυσία, μαχητικότητα και μαζική συμμετοχή να κάνουν υπόθεση του κάθε οικοδόμου τον αγώνα, για να ξεδιπλωθεί με όρους σύγκρουσης ενάντια στο κεφάλαιο, και όσους το στηρίζουν.

«Η κυβέρνηση της ΝΔ ακολουθεί την αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Η πολιτική της υπηρετεί τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου», σημειώνει η Ομοσπονδία και αναφέρει, ανάμεσα στ' άλλα, για τα αποτελέσματα αυτή της πολιτικής: «Μας καλούν τώρα να πληρώσουμε τα σπασμένα, τα ελλείμματα της οικονομίας, να σφίξουμε κι άλλο το ζωνάρι».

Απέναντι σε όλα τα παραπάνω, η Ομοσπονδία καλεί τους εργαζόμενους του κλάδου να δώσουν αποφασιστική απάντηση με τη συμμετοχή τους στην απεργία. Να καταδικάσουν την πολιτική που κλέβει το μόχθο τους και γεμίζει τα θησαυροφυλάκια της ολιγαρχίας και του πλούτου. Να συγκρουστούν με την πολιτική της καταστολής και του αυταρχισμού, με την εργοδοτική τρομοκρατία. Να δυναμώσουν την ταξική ενότητα και με τον αγώνα να ανοίξουν δρόμο για ριζικές αλλαγές, για ανάπτυξη με κριτήριο τα συμφέροντα των εργαζομένων και όχι τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου.

Φθηνά «καλλιστεία» θύμισε η διαδικασία «επιλογής» του νέου προέδρου του Ταμείου Ασφάλισης Ξενοδοχοϋπαλλήλων (ΤΑΞΥ). Ο υπουργός Εργασίας, Π. Παναγιωτόπουλος, ακολουθώντας τυπολατρικά σχετικό νόμο της προηγούμενης κυβέρνησης, κάλεσε το Διοικητικό Συμβούλιο του ΤΑΞΥ, προκειμένου να πει τη «γνώμη» του για το νέο πρόεδρο. Από τους τρεις υποψηφίους που παρέλασαν από το γραφείο του, γνωστός στα μέλη του ΔΣ του ΤΑΞΥ ήταν μόνο ο ένας, καθώς εκτελούσε προσωρινά τα καθήκοντα του προέδρου. Οι άλλοι δύο ήταν προφανώς από το περιβάλλον του υπουργού, οπότε και δεν υπήρχε λόγος για τα μέλη του ΔΣ να γνωρίζουν τίποτα άλλο, πέρα από τα ονόματά τους και τη φάτσα τους. Οι εκπρόσωποι της ΠΑΣΚΕ στο ΔΣ - και υποτίθεται και εκπρόσωποι των εργαζομένων - πήραν στα σοβαρά το ρόλο της κριτικής επιτροπής και συμφώνησαν με την επιλογή του υπουργού που ήταν ο μέχρι σήμερα προσωρινός πρόεδρος.

Τη «γλυκιά» ατμόσφαιρα, βεβαίως, χάλασε ο εκπρόσωπος των εργαζομένων από τη ΔΑΣ που κατήγγειλε τη διαδικασία και κυρίως το νόμο. Γιατί για τους εργαζόμενους δεν έχει σημασία η φάτσα και τα προσόντα, αλλά η πολιτική που υπηρετεί το ΔΣ του Ταμείου. Και όσο οι εργαζόμενοι δεν έχουν την πλειοψηφία στο Ταμείο τους, τα αποθεματικά του κινδυνεύουν κάθε μέρα από τα «αρπαχτικά».