Associated Press

Στρατιώτες του Πακιστάν έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία

Το έργο, που φαίνεται να γνωρίζει πολύ καλά, έχει αρχίσει να εφαρμόζει ο Πακιστανός ηγέτης Περβέζ Μουσαράφ: αυτό της επιβολής μέτρων στρατιωτικού νόμου, κίνηση που δεν τον φέρνει σε καμία δύσκολη θέση, αφού ως γνωστόν ανέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα τον Οκτώβρη του 1999. Η παρουσία του στρατού είναι, πλέον, παραπάνω από εμφανής στους δρόμους όλων των πόλεων, ενώ δόθηκε εντολή να στηθούν οχυρώματα με σακιά άμμου γύρω από τα αστυνομικά τμήματα, αλλά και από άλλες θέσεις της αστυνομίας στην περίμετρο κυβερνητικών κτιρίων, ή άλλων κτιρίων - πιθανών στόχων. Με δεδομένες τις περιπολίες ενόπλων στρατιωτών, αλλά και στρατιωτικών οχημάτων εξοπλισμένων με αυτόματα πυροβόλα, οι περισσότερες διαδηλώσεις των ισλαμιστών, χτες, κύλησαν ήρεμα, με εξαίρεση τη μικρή πόλη Κουτσχλάκ, έξω από την Κουέτα, όπου σκοτώθηκαν 3 άνθρωποι.

Οι σφοδρές συγκρούσεις στην Κουτσχλάκ άρχισαν, σύμφωνα με την Αστυνομία, όταν διαδηλωτές, στην πλειοψηφία τους Αφγανοί πρόσφυγες, επιτέθηκαν με καδρόνια εναντίον μιας τράπεζας, ενός ταχυδρομείου και ενός αστυνομικού τμήματος, ενώ στη συνέχεια στράφηκαν εναντίον των στρατιωτικών δυνάμεων που προσπάθησαν να τους απωθήσουν, χρησιμοποιώντας ακόμη και αληθινές σφαίρες. Τρεις διαδηλωτές σκοτώθηκαν, ανάμεσα στους οποίους ένα 13χρονο αγόρι, 2 τραυματίστηκαν και 75 συνελήφθησαν.

Μικρής έκτασης επεισόδια σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια διαδήλωσης κατά των στρατιωτικών επιχειρήσεων στο Αφγανιστάν στη Λαχόρη, ενώ χωρίς βιαιότητες ολοκληρώθηκαν οι ανάλογες διαδηλώσεις στο Πεσαβάρ, στο Ισλαμαμπάντ και στο Καράτσι, παρά το κάλεσμα σε «ιερό πόλεμο» που απηύθυνε ο κληρικός Ναζιμπουντίν Σαμζάι, επικεφαλής της πακιστανικής αντιπροσωπείας που μετέβη για διαμεσολάβηση με τους Ταλιμπάν, στην Κανταχάρ. Εκρηκτική ηρεμία επικρατούσε, μετά από ένα 24ωρο συγκρούσεων, στο μεθοριακό πέρασμα Κχάιμπερ Πακ, όπου σημειώθηκαν συγκρούσεις ανάμεσα σε ενόπλους της φυλής των Παστούν, από τους οποίους προέρχονται οι Ταλιμπάν, και σε Αφγανούς πρόσφυγες. Ανεπιβεβαίωτες παρέμεναν οι πληροφορίες για νεκρούς.

Τέλος, έφτασαν, χτες, στο Ισλαμαμπάντ 6 αεροπλάνα ιαπωνικής ανθρωπιστικής βοήθειας για τους Αφγανούς πρόσφυγες, καθώς η ιαπωνική κυβέρνηση δεσμεύτηκε, από τις αρχές της περασμένης βδομάδας, να καλύψει το 20% της βοήθειας που ζήτησε ο ΟΗΕ.

Την ίδια στιγμή, σε κατ' οίκον περιορισμό τέθηκαν άλλοι δύο ισλαμιστές ηγέτες. Μετά τον ηγέτη του κόμματος «Τζαμιάτ Ουλέμα - ε - Ισλάμ», Φαζάλ ουρ Ρεχμάν, ανάλογα μέτρα λήφθησαν για τον Ιζάμ Ταρίκ, ηγέτη του κόμματος «Σιπάχ - ε - Σαχάμπα» και για τον Σαμιουέλ Χακ, ηγέτη της συνομοσπονδίας 30 ισλαμικών οργανώσεων υπό την επωνυμία Συμβούλιο Αμυνας Αφγανιστάν - Πακιστάν. Ηγετικά στελέχη της «Τζαμιάτ Ουλέμα - ε - Ισλάμ» προειδοποιούσαν τον Μουσαράφ «για τεράστιες συνέπειες», αν δεν απελευθερωθεί εντός 24 ωρών, ο Ρεχμάν. Από την άλλη, ο εκπρόσωπος του «Σιπάχ - ε - Σαχάμπα» καλούσε την πακιστανική ηγεσία «να συζητήσει και να πείσει τα ισλαμιστικά κόμματα για τα οφέλη που έχει η χώρα τηρώντας αυτή τη στάση», τονίζοντας ότι με μέτρα καταστολής πετυχαίνει μόνο να εξαγριώνει την κοινή γνώμη.

Πάντως, με εξαίρεση τις πόλεις που συνορεύουν με το Αφγανιστάν, όπου φιλοξενούνται και θρησκευτικά πανεπιστήμια, τα ειδησεογραφικά πρακτορεία ανέφεραν ότι, σε γενικές γραμμές, ο Περβέζ Μουσαράφ φαίνεται να ελέγχει, με στρατιωτική πυγμή, την κατάσταση. Ο ίδιος, πάντως, ο στρατιωτικός ηγέτης του Πακιστάν τόνιζε, χτες, ότι «στήριξη της κυβέρνησης, στην παρούσα φάση, σημαίνει στήριξη των εθνικών συμφερόντων» και συμπλήρωνε ότι «σε μια ισλαμική κοινωνία δεν υπάρχει χώρος για εξτρεμισμούς και βία ενάντια σε οποιαδήποτε διαφορετική θρησκευτική ή άλλη οργάνωση».

Οι ταγοί των ΗΠΑ σήμερα, μέσα σ' αυτό το ζοφερό κλίμα δε σταματούν ούτε στιγμή να προμηνάνε με στεντόρεια φωνή το κακό που μέλλεται στον άνθρωπο. Πριν λίγες μέρες ο Μπους σε ένα δονκιχωτικό ξέσπασμα απειλούσε πως θα ανοίξει πόλεμο για καταπολέμηση της «τρομοκρατίας» που πρώτες, όπως είναι γνωστό, οι σκοτεινές δυνάμεις των ΗΠΑ καλλιέργησαν και διαδώσανε. Από κοντά και οι αγέλες των άλλων καπιταλιστικών χωρών έρχονται οι Κασσάνδρες των αστικών ΜΜΕ που με σενάρια πολεμικής υστερίας αναμετρούν τις συμφορές και περιγράφουν με σαδιστική διάθεση το θλιβερό πανόραμα του πλανήτη μας. Και συνάμα βραχυκυκλώνουν τη λογική του ανθρώπου ανάμεσα στους αδιόρατους κινδύνους, που κρύβουν τα νέα οπλικά συστήματα, και στις συνέπειες μιας οικονομικής κρίσης.

Τώρα, βεβαίως, βομβαρδίζεται το Αφγανιστάν, αλλά ποιος ξέρει ποια θα 'ναι η συνέχεια...

Σήμερα η πείνα, η δυστυχία και η αθλιότητα των εκατομμυρίων ψυχών δεν αποτελεί υπόθεση ενός μόνο λαού μιας χώρας ή μιας περιοχής, αλλά έχουν γίνει παγκόσμιο πρόβλημα που βασανίζει τη σκέψη ολάκερης της ανθρωπότητας και έχει τρανέψει το αίσθημα αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Αλλά και οι βρώμικοι πόλεμοι που κάθε τόσο ξαπολάνε οι ιμπεριαλιστές και τα ΝΑΤΟικά γεράκια, όπως ήταν εκείνος του Περσικού Κόλπου, της Γιουγκοσλαβίας και άλλων περιοχών, καθώς και οι ανατροπές των καθεστώτων στις σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης, έχουν γίνει εφιαλτικά θέματα προβληματισμού για τους απλούς ανθρώπους σε παγκόσμια κλίμακα. Είναι γεγονότα που κάνουν όλους τους λαούς να αισθάνονται λύπηση και αγανάκτηση και να τους κεντρίζουν να μη μένουν απαθείς.

Κι ακόμα, όσο με απειλές και με τρομοκρατικές ενέργειες οι ΗΠΑ, με τη συμπαράσταση και της ΕΕ, προσπαθούν να φοβίσουν τις λαϊκές μάζες, τόσο οι απλοί άνθρωποι κατανοούν και συνειδητοποιούν τη διεθνή πραγματικότητα, την ουσία αυτής της εγκληματικής συμπεριφοράς σε βάρος τους και την ανάγκη να αντιδράσουν, να δραστηριοποιηθούν.

Οι πληθυσμοί της Γης, στις μέρες μας, έχουν ξυπνήσει από τον ιστορικό τους λήθαργο και έχουν μπει σε μια ασταμάτητη κίνηση και δράση. Οι καταπιεσμένες λαϊκές μάζες όχι μόνο στις φτωχές χώρες αλλά μεγάλα τμήματά τους και μέσα στις πλούσιες έχουν αποχτήσει συνείδηση της πραγματικότητας. Οι απλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο λαχταρούν να ξεφύγουν από τη μάστιγα της πείνας, της δυστυχίας, της αθλιότητας και της καταπίεσης. Και αντιδρούν στον αφανισμό που τους ετοιμάζουν οι σκοτεινές δυνάμεις των ιμπεριαλιστών και τα γεράκια του Πενταγώνου, με τους εγκληματικούς τοπικούς πολέμους, που δεν είναι απίθανο να εξελιχθούν σε παγκόσμιο.

Ετσι, τούτη την ιστορική καμπή του «ιστορικού γίγνεσθαι», του κόσμου μας, οι λαϊκές κινητοποιήσεις αποτελούν ένα αισιόδοξο μήνυμα για τις παραπέρα εξελίξεις. Κι ότι η μεγάλη ελπίδα για να βγει η ανθρωπότητα από το σημερινό χάος, της αυθαιρεσία, την εκμετάλλευση και να περάσει στο φωτεινό χώρο της λευτεριάς, της Ειρήνης και της αδελφοσύνης είναι ο άνθρωπος.