Οι ζεστές αγκαλιές των συγγενών τους και των παιδιών τους ήταν το επισφράγισμα του αίσιου τέλους που είχε η πολύμηνη και εφιαλτική ταλαιπωρία που έζησαν οι τέσσερις Ελληνες ναυτεργάτες του δεξαμενόπλοιου «ΤΑΖΜΑΝ ΣΠΙΡΙΤ» και μαζί τους ο Ελληνας επικεφαλής του σωστικού συνεργείου.

Χτες λίγο μετά τις 9 τη νύχτα οι πέντε Ελληνες προσγειώθηκαν στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» μετά από εννέα μήνες ομηρίας στο Καράτσι του Πακιστάν. Οι τέσσερις είχαν συλληφθεί στις 27 Ιούλη 2003 από τις πακιστανικές αρχές λόγω της ρύπανσης της θαλάσσιας περιοχής, που είχε προκληθεί όταν ναυάγησε το δεξαμενόπλοιο. Ο επικεφαλής του σωστικού συνεργείου συνελήφθη 20 μέρες αργότερα όταν πήγε στο Καράτσι για να βοηθήσει στις εργασίες απορρύπανσης. Η πακιστανική κυβέρνηση κρατώντας ομήρους τους Ελληνες ναυτεργάτες απαιτούσε την καταβολή του ποσού των 7,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων ως αποζημίωση από την πλοιοκτήτρια εταιρία «Πόλεμπρος» και τις ασφαλιστικές εταιρίες.

Οι ναυτεργάτες ήρθαν στην Ελλάδα με το πρωθυπουργικό «φάλκον» συνοδευόμενοι από τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας Μ. Κεφαλογιάννη και τον υφυπουργό Εσωτερικών Ι. Βαληνάκη. Η σχετική δικαστική απόφαση της απελευθέρωσης εκδόθηκε από το πακιστανικό δικαστήριο το περασμένο Σάββατο.

Η υποδοχή των ναυτεργατών έγινε στην αίθουσα των VIP του αεροδρομίου. «Ενα μεγάλο ευχαριστώ» ήταν η πρώτη φράση που ειπώθηκε και από τους πέντε ναυτεργάτες Δ. Καρυστινό, Γ. Μεϊμέτη, Δ. Βάλσαμο, Γ. Κουτσό και Ν. Παππά. Οι ναυτεργάτες ευχαρίστησαν όλους όσοι συμπαραστάθηκαν στη δοκιμασία τους. Ευχαριστημένοι για το «αίσιο τέλος» δήλωσαν ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας και ο υφυπουργός Εξωτερικών.

Η εννιάμηνη ομηρία των 5 Ελλήνων ναυτεργατών αλλά και αυτή του Απόστολου Μάγκουρα, πλοιάρχου του δεξαμενόπλοιου «ΠΡΕΣΤΙΖ», που κρατείται για παρόμοια υπόθεση πάνω από 1,5 χρόνο από τις ισπανικές αρχές, αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα της μεθόδου που έχει εφεύρει το εφοπλιστικό κεφάλαιο, ώστε να πληρώνουν οι ναυτεργάτες τα εγκλήματά του. Δηλαδή τη μέθοδο της «συνυπευθυνότητας»! Είναι ενδεικτικό ότι όσες παρεμβάσεις έγιναν από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, όσο ήταν στην κυβέρνηση, όσο στη συνέχεια από τη ΝΔ, σε καμιά περίπτωση δεν αναδείχτηκε αυτό το ζήτημα.

Μόνο το ΚΚΕ και τα ταξικά ναυτεργατικά συνδικάτα, ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΟΝ, έβαλαν την υπόθεση στις πραγματικές διαστάσεις. Το ΚΚΕ και προσωπικά η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, η οποία συναντήθηκε και με τις οικογένειες των ομήρων ναυτεργατών, έκανε συνεχείς παρεμβάσεις και μάλιστα όχι δημόσιες, στο υπουργείο Εξωτερικών, στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στους διεθνείς οργανισμούς, προβάλλοντας ταυτόχρονα με το αίτημα της απελευθέρωσης των ομήρων και μέτρα ώστε να σταματήσουν οι ναυτεργάτες να «πληρώνουν τη νύφη» για λογαριασμό των εφοπλιστών.

Μάλιστα είναι ενδεικτικό ότι την ίδια στιγμή των βαρύγδουπων δηλώσεων των δύο υπουργών, στο Λονδίνο στην 88η σύνοδο της Νομικής Επιτροπής του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ) γινόταν συζήτηση για την αναθεώρηση της σύμβασης για την «καταστολή παράνομων πράξεων εναντίον της ασφάλειας ναυσιπλοΐας 1988», με στόχο την παραπέρα ποινικοποίηση του ναυτεργατικού επαγγέλματος.