Στο πνεύμα των αποφάσεων της Λισαβόνας οι αποφάσεις για τα κονδύλια
Eurokinissi |
Στο θέμα μας τώρα: Τι σημαίνει η στροφή αυτή στους προσανατολισμούς της περιφερειακής πολιτικής πρακτικά; Σημαίνει ότι θα ενισχύονται και θα χρηματοδοτούνται σχεδόν αποκλειστικά οι πολιτικές προώθησης της απασχολησιμότητας των εργαζομένων, τα προγράμματα κατάρτισης και επανακατάρτισης, τα οποία υπηρετούν το νέο εργασιακό μοντέλο των εργαζομένων - λάστιχο, οι οποίοι θα πρέπει να προσαρμόζονται στις άμεσες ανάγκες αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Θα αποσύρονται από την αγορά εργασίας σε περιόδους ύφεσης και κρίσης και θα μπαίνουν στη μάχη της παραγωγής στις περιόδους άνθησης, στους κλάδους, όχι όπου εργάζονταν στο παρελθόν, αλλά εκεί που θα τους έχουν ανάγκη. Ιδιαίτερη σημασία δίνεται, από την άποψη αυτή, στα προγράμματα της εκπαίδευσης και της κατάρτισης, τα οποία αφυδατωμένα και αποστεωμένα από τις οικουμενικές αξίες της γνώσης, από τις πραγματικές ανάγκες μόρφωσης των νέων ανθρώπων, τίθενται στην υπηρεσία της στενής και στείρας εξειδίκευσης, μετατρέπονται σε ταχύρυθμα φροντιστήρια «εκπαίδευσης» του μερικού εργάτη. Η ίδια η επιστημονική έρευνα χάνει τον κοινωνικό και ανθρωπιστικό της χαρακτήρα και προσδένεται στις ανάγκες των επιχειρηματιών. Από την άποψη αυτή, το αντιδραστικό «όραμα» του Γ. Παπανδρέου για τα αυτόνομα σχολεία, τα οποία θα λειτουργούν χωρίς ενιαίο πρόγραμμα σπουδών, αλλά με «αυτόνομα προγράμματα» τα οποία θα λαμβάνουν υπόψη τις ...τοπικές συνθήκες, τις ανάγκες δηλαδή των τοπικών επιχειρήσεων, δεν υπήρξε προσωπική σύλληψη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Απλώς ο άνθρωπος γνώριζε τις εκπαιδευτικές ...καινοτομίες που προωθεί το ευρωπαϊκό κεφάλαιο και σαν γνήσιος εκπρόσωπος της νέας τάξης, έσπευσε να τις διακηρύξει.
Διαποτισμένη από τις νέες αυτές ιδέες περί περιφερειακής πολιτικής, είναι και η εγκύκλιος που έχει ήδη αποστείλει το υπουργείο Οικονομίας προς διάφορες υπηρεσίες με τίτλο «Για την κατάρτιση του εθνικού στρατηγικού σχεδίου ανάπτυξης 2007 - 2013». Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι η εγκύκλιος στάλθηκε στις αρχές Ιούνη, λίγο πριν από τις ευρωεκλογές.
Από την εισαγωγή ακόμα, ο αναγνώστης μπαίνει στο νέο πνεύμα και διαπιστώνει την αλλαγή πλεύσης στην περιφερειακή πολιτική. Ετσι διαβάζουμε ότι «ο στρατηγικός στόχος της βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης με κοινωνική συνοχή μπορεί να επιτευχθεί με την προώθηση μιας ανταγωνιστικής και δυναμικής οικονομίας, βασισμένης στη γνώση, που να οδηγεί στην πλήρη απασχόληση με τη δημιουργία ποιοτικών θέσεων εργασίας». Πρόκειται για απόσπασμα παρμένο από την απόφαση της Συνόδου της Λισαβόνας...
Αλλά και στην παράγραφο «βασικές αναπτυξιακές επιλογές», το κριτήριο της ανταγωνιστικότητας κυριαρχεί. Ετσι διαβάζουμε: «Η ελληνική οικονομία, στα πλαίσια της παγκόσμιας αγοράς, εισέρχεται σε μια νέα φάση ανάπτυξης που καθορίζεται από την πορεία της ανταγωνιστικότητας». Και παρακάτω «στα πλαίσια μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής για την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη καθορίζονται και οι πολιτικές επιλογές:
Οι «βασικές αναπτυξιακές επιλογές» αποκαλύπτουν πλήρως το ενδιαφέρον για ανατροπές στο εκπαιδευτικό σύστημα και από την άποψη αυτή η διατήρηση στην επικαιρότητα θεμάτων όπως τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, η αναγνώριση των Επαγγελματικών Σχολών σαν ισότιμων με τα Πανεπιστήμια, κάθε άλλο παρά τυχαία είναι.
Αλλά και στο υποκεφάλαιο «βασικά ερωτήματα προς την αναπτυξιακή στρατηγική και την πολιτική εφαρμογή της», όπου εξειδικεύεται ο όρος «κοινωνική συνοχή» το στοιχείο της εκπαίδευσης είναι κυρίαρχο. Ετσι ο όρος «κοινωνική συνοχή» σημαίνει:
Από την πιο πάνω παράθεση προκύπτει ότι οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για την κοινωνική συνοχή, αλλά για την εκπαίδευση απασχολήσιμων όλων των ηλικιών, προετοιμασία εργατικών δυνάμεων, αναλώσιμων από το κεφάλαιο.
Οσο για τον αγροτικό τομέα, τον έχουν ξεγραμμένο. Ετσι στην αναφορά που γίνεται για τη βελτίωση της παραγωγικότητας, υπάρχει παράγραφος, η οποία αναφέρει «εξεύρεση και τρόποι ανάδειξης συγκριτικών περιφερειακών και τοπικών πλεονεκτημάτων για τη μείωση των διαρθρωτικών αδυναμιών, λαμβάνοντας υπόψη τη συντελούμενη αναδιάρθρωση του αγροτικού τομέα». Ερμηνεύοντας την «τεχνοκρατική» γλώσσα των συντακτών, διαπιστώνουμε ότι ο αγροτικός τομέας εμφανίζεται σαν ...διαρθρωτική αδυναμία, ο οποίος βέβαια βρίσκεται σε διαδικασία ...αναδιάρθρωσης, δηλαδή συρρίκνωσης. Αυτό λένε ωμά και κυνικά. Και επειδή από τη διαδικασία αναδιάρθρωσης, πετάγονται στο δρόμο ξεκληρισμένοι αγρότες, άρα άνεργοι, θα πρέπει να αναζητηθούν ...περιφερειακά και τοπικά πλεονεκτήματα, δουλιές του ποδαριού δηλαδή, για να μην ξεσηκωθούν... Ας μάθουν οι αγρότες τι τους επιφυλάσσει η νέα κυβέρνηση, την οποία στήριξαν και ψήφισαν, για να γλιτώσουν από το ΠΑΣΟΚ - τέτοιες αυταπάτες είχαν - και ας πράξουν ανάλογα...