ΛΟΝΔΙΝΟ.--

Με βασιλικές τιμές και κάθε επισημότητα, η κυβέρνηση του Βρετανού πρωθυπουργού, Ντέιβιντ Κάμερον και η βασίλισσα Ελισάβετ Β' έκαναν δεκτό στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ στο Λονδίνο τον Κινέζο Πρόεδρο, Σι Τζινπίνγκ και τη σύζυγό του, Πενγκ Λιγιουάν, προσδοκώντας ακόμη περισσότερες σινικές επενδύσεις στη (διψασμένη για νέες θέσεις εργασίας) Βρετανία και διμερείς επιχειρηματικές και εμπορικές συμφωνίες περίπου 46 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ο Κάμερον είχε νωρίτερα αναφερθεί, σε συνέντευξή του στο κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο CCTV, στη «χρυσή εποχή» των σινο-βρετανικών σχέσεων, δίνοντας έμφαση στην ιδιότητα της Βρετανίας να είναι «μία από τις ηγέτιδες χώρες - μέλη της ΕΕ» και πιθανώς μεγάλη πύλη προώθησης σινικών προϊόντων στην ΕΕ. Προς στιγμήν, φαίνεται πως είχε ξεχάσει τις ανησυχίες του για τις σχέσεις Βρετανίας - ΕΕ και το επικείμενο δημοψήφισμα που έχει υποσχεθεί να διεξαχθεί ως το τέλος του 2017.

Σημειολογικά, η ινδική πολυεθνική εταιρεία χάλυβα TATA STEEL επέλεξε το περασμένο 24ωρο, που ήταν και η πρώτη μέρα της τετραήμερης επίσημης επίσκεψης του Κινέζου ηγέτη στο Λονδίνο, για να ανακοινώσει περίπου 1.200 απολύσεις Βρετανών εργατών από εργοστάσια της εταιρείας σε Αγγλία και Σκοτία. Μερικές βδομάδες νωρίτερα, είχε προβεί σε ανάλογη απόφαση για το εργασιακό μέλλον άλλων 2.200 Βρετανών εργατών η εταιρεία χάλυβα SSI, σε εργοστάσιο της βορειοανατολικής Αγγλίας, πάλι λόγω του φτηνού, εισαγόμενου κινέζικού χάλυβα. Βρετανικά μονοπώλια στο χώρο του μετάλλου άσκησαν πιέσεις στην κυβέρνηση Κάμερον να θέσει αυτό το ζήτημα στις συναντήσεις που θα έχει με τον Κινέζο Πρόεδρο. Ωστόσο, η πιθανότητα δε φαινόταν ιδιαίτερα ισχυρή, δεδομένου του πόσο πολύ ποντάρει η βρετανική αστική τάξη σε νέες, ακόμη μεγαλύτερες, σινικές επενδύσεις επί βρετανικού εδάφους. Ο Βρετανός υπουργός Οικονομικών, Τζορτζ Οζμπορν, για παράδειγμα, εκτιμούσε χτες πως η Κίνα ως το 2025 θα εκτοπίσει τις ΗΠΑ και θα γίνει ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Βρετανίας... Εχει ενδιαφέρον, για παράδειγμα, πως χτες στο Λονδίνο η συμμετοχή σε συγκεντρώσεις για διαμαρτυρίες που σχετίζονται με την πολιτική του Πεκίνου στο Θιβέτ και τα «ανθρώπινα δικαιώματα» στην Κίνα (που υποδαυλίζονταν και ενισχύονταν πριν χρόνια και από τις βρετανικές αρχές) ήταν ισχνή, ενώ, αντίθετα, πλήθη πολλών χιλιάδων έσπευδαν να υποδεχτούν και να επευφημήσουν τον Κινέζο Πρόεδρο στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ...

Ας σημειωθεί πως σε ανάλογη επίσημη επίσκεψη που είχε πραγματοποιήσει στη Βρετανία το 2005 ο προκάτοχος του Σι, τότε Πρόεδρος της Κίνας Χου Ζιντάο, είχε κλείσει συμφωνίες ύψους μόλις 1,3 δισ. δολαρίων, ενώ τώρα ο σημερινός Κινέζος ηγέτης προσδοκάται πως θα υπογράψει συμφωνίες περίπου 46 δισ. δολαρίων.

ΛΕΥΚΩΣΙΑ.--

Μια νέα επιχείρηση να καλλιεργηθούν προσδοκίες κάλπικες για τον κυπριακό λαό φαίνεται ότι ξεκινά, με αφορμή και τα «παζάρια» μεταξύ Τουρκίας - ΕΕ γύρω από την αντιμετώπιση της «μεταναστευτικής κρίσης». Ετσι, οι πρόσφατες δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων (όπως αυτές που έκανε η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ από την Αγκυρα) ότι είναι πολύ πιθανό το επόμενο διάστημα να «ανοίξουν» νέα κεφάλαια στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Αγκυρα, λειτούργησαν ως σύνθημα για ένταση των συνομιλιών και για το Κυπριακό, δεδομένης της στενής σύνδεσης των δύο ζητημάτων. Θυμίζουμε ότι η κυπριακή πλευρά προβάλλει «βέτο» στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, επικαλούμενη την τουρκική εισβολή και κατοχή σε χώρα - μέλος της Ενωσης.

Προχτές το βράδυ, ο Κύπριος Πρόεδρος, Νίκος Αναστασιάδης, αφού ρωτήθηκε για τις δηλώσεις Μέρκελ απάντησε ότι τις επόμενες μέρες θα συζητήσει μαζί της με αφορμή τη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, υπενθυμίζοντας ότι από την πρώτη στιγμή που είχε εκλεγεί ο ίδιος είχε υποβάλει στον Ντερβίς Ερογλου (ηγέτη τότε του ψευδοκράτους) προτάσεις για Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, όπως π.χ. το άνοιγμα των λιμένων της Τουρκίας για τα κυπριακά πλοία. Υποστήριξε ακόμα ότι «είμαι βέβαιος ότι (η κα Μέρκελ) θα προσπαθήσει να πείσει και την Τουρκία για τα όσα έχω αναφέρει».

Από τη μεριά του, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Νίκος Χριστοδουλίδης, τόνισε πως «εναπόκειται στην Τουρκία να προχωρήσει σε συγκεκριμένες ενέργειες, ώστε να καταστεί εφικτό το άνοιγμα περαιτέρω κεφαλαίων», εξηγώντας ότι η επιστροφή της πόλης της Αμμοχώστου (της οποίας εκλεκτό φιλέτο αποτελούν τα Βαρώσια που μετά την τουρκική εισβολή έχουν ερημωθεί και μένουν ανεκμετάλλευτα) «θα επέτρεπε στη Λευκωσία να εξετάσει το ενδεχόμενο ανοίγματος» των κεφαλαίων 23 και 24.

Είναι, δηλαδή, ολοφάνερο ότι καλλιεργούνται στον κυπριακό λαό φρούδες ελπίδες, πως είναι δυνατόν το ενδοϊμπεριαλιστικό «παζάρι» που δυναμώνει στην Ανατολική Μεσόγειο είναι δυνατόν να ωφελήσει τους λαούς. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει με όξυνση του ανταγωνισμού.

Πάντως, χαρακτηριστικά τουρκοκυπριακά δημοσιεύματα εμφάνιζαν χτες σενάρια «επιλογής» μεταξύ λύσης έως το Μάρτη και αποδοχής της σημερινής κατάστασης στην Κύπρο, δηλαδή διχοτόμησης.

Στο μεταξύ, μέσα στο Νοέμβρη φτάνουν στην Κύπρο εκπρόσωποι ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και συγκεκριμένα: Ο υπουργός Εξωτερικών (ΥΠΕΞ) των ΗΠΑ Τζον Κέρι, στις 14/11, ο ΥΠΕΞ Γερμανίας Φρανκ Βάλτερ Στάινμάγερ στις 17/11, ο ΥΠΕΞ Βρετανίας Φίλιπ Χάμοντ στις 19/11. Ενώ και το Δεκέμβρη, αναμένεται ο ΥΠΕΞ Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ.

ΟΤΤΑΒΑ.--

Σε ενδοαστική αλλαγή σκηνικού οδήγησαν οι κάλπες που στήθηκαν τη Δευτέρα στον Καναδά, για την ανάδειξη της νέας 338μελούς βουλής και κυβέρνησης, δίνοντας τη νίκη στους Φιλελεύθερους του 43χρονου Τζάστιν Τριντό, ο οποίος, παρά τα προγνωστικά, κατάφερε να εκτοπίσει από την εξουσία τον - περίπου επί μία δεκαετία - Συντηρητικό πρωθυπουργό, Στίβεν Χάρπερ και να εξασφαλίσει άνετη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, υποσχόμενος καλύτερες μέρες για τη μεσαία τάξη, βαρύτερη φορολογία στους πλούσιους, αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών, συμμάζεμα των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού, προώθηση του τεράστιου καναδο-αμερικανικού πετρελαιοαγωγού KEYSTONE XL, ακόμη και απεμπλοκή του Καναδά από τις ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ και των άλλων συμμάχων τους σε Συρία και Ιράκ ή άμεση υποδοχή και φιλοξενία 25.000 Σύρων προσφύγων...

Η νίκη του Τριντό, που είναι γιος του Πιερ Ελιότ Τριντό που είχε διατελέσει πρωθυπουργός του Καναδά στα τέλη της δεκαετίας του '60, παρουσιάστηκε σαν «θριαμβευτική νίκη» για τους αστούς, όμως δεν προοιωνίζεται σημαντικές αλλαγές υπέρ των συμφερόντων της εργατικής τάξης, όπου οι μέσοι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι στα ίδια επίπεδα εδώ και 25 χρόνια, παρά την αύξηση της παραγωγικότητας κατά 40% και η φτώχεια εξακολουθεί να μαστίζει ιδιαίτερα τους αυτόχθονες Ινδιάνους που ζουν κυρίως στις βορειότερες περιοχές της χώρας.

Σύμφωνα με τα εκλογικά αποτελέσματα που μετέδωσαν διεθνή δίκτυα, οι Φιλελεύθεροι του Τριντό, που στις προηγούμενες εκλογές είχαν καταλάβει την τρίτη θέση με 34 έδρες, κατέκτησαν τις 184 έδρες της 338μελούς βουλής και την πρώτη θέση στο νέο κοινοβούλιο με 39,5%. Στη δεύτερη θέση ήρθαν οι Συντηρητικοί του απερχόμενου πρωθυπουργού, Στίβεν Χάρπερ, που κατέλαβε τις 99 έδρες και πήρε 32% και στην τρίτη θέση ήρθε το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα των Νέων Δημοκρατών του Τόμας Μάλκερ με 44 έδρες και ποσοστό 19,6% (που στις εκλογές του 2011 ήταν κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και είχε εκλέξει 103 βουλευτές).

Ο νέος πρωθυπουργός του Καναδά, που λανσαρίστηκε περίπου σαν «νέος Ομπάμα», διαβεβαίωσε πως θα συνεργαστεί με τις επαρχίες που συνιστούν την καναδική συνομοσπονδία και θα είναι «πρωθυπουργός όλων των Καναδών». Απέδωσε, μάλιστα, την εκλογική του νίκη στα «θετικά προεκλογικά μηνύματα» της εκστρατείας, που βασίστηκε, όπως είπε, σε μηνύματα υπέρ «της ελπίδας, της δουλειάς και της βελτίωσης της ζωής».