Θα ήθελα να αναφερθώ στην πολιτική προώθησης των θέσεων του Κόμματος προς το λαό, ειδικά στον τομέα του διαδικτύου. Αν και έχουμε κάνει βήματα προς τα μπρος, ειδικά με το portal «902.gr», εντούτοις είμαστε ακόμα πολύ πίσω σχετικά με τις δυνατότητές που υπάρχουν.

Η απόφαση του Κόμματος το 2007 για αποχή των μελών από το Facebook αποδείχτηκε, κατά τη γνώμη μου, λανθασμένη. Την κρίσιμη περίοδο 2010-2012, πολλοί σχηματισμοί εκμεταλλεύτηκαν τα social media και κυρίως το Facebook, ενώ το ΚΚΕ ήταν απών. Τα αποτελέσματα τα είδαμε στις εκλογές του Ιουνίου 2012, καθώς η πολύπλευρη επίθεση δεν είχε καμία απάντηση από πλευράς μας.

Το Κόμμα μας έχει την πιο καθαρή θέση για έξοδο από την κρίση προς όφελος του λαού. Ομως, ενώ πάρα πολλοί συνάνθρωποί μας ενημερώνονται μέσω social media, εμείς αρνούμαστε να παρουσιάσουμε τις θέσεις μας. Την ίδια ώρα, αστείοι σχηματισμοί αυξάνουν τη δύναμή τους χωρίς να έχουν να πουν τίποτα, απλά έχοντας παρουσία στα social media. Κλασικό παράδειγμα η Ενωση Κεντρώων του κ. Λεβέντη, που με μια απλή «συγγνώμη» από τον κ. Μητσικώστα τον έβαλε στο προσκήνιο και η σωστή χρήση των social media τον έφερε στη Βουλή.

Ακόμα πιο θλιβερό παράδειγμα, η προπαγάνδα της ναζιστικής Χρυσής Αυγής. Η ρατσιστική προπαγάνδα περνάει και μέσα από απλό κόσμο, ενώ εμείς είμαστε απών. Πολύς κόσμος που δεν συμπαθεί τη Χρυσή Αυγή, κοινοποιεί θέσεις όπως για παράδειγμα «δεν πάει το παιδί του Ελληνα στον παιδικό σταθμό γιατί πάνε όλα τα παιδιά των Πακιστανών» ή φωτογραφίες από τον ISIS όπου ανήλικος κρατάει κομμένο κεφάλι και έχει υπότιτλο «ο νέος συμμαθητής του παιδιού σου». Μην μας κάνει λοιπόν εντύπωση πώς ο φασισμός βρίσκει έδαφος στη νεολαία, μιας και εμείς δεν είμαστε εκεί για να το αποτρέψουμε.

Παρόμοια κατάσταση σε ενημερωτικές ιστοσελίδες μεγάλης επισκεψιμότητας. Παράδειγμα το «news247.gr». Οταν υπάρχει θέμα σχετικό με το ΚΚΕ, αρκετές φορές παραποιείται η θέση του Κόμματος. Το χειρότερο όμως συμβαίνει στα σχόλια αναγνωστών. Ανεξαρτήτως θέματος, πάντα θα υπάρχουν αντικομμουνιστικά σχόλια, από πολύ γελοία, όπως για παράδειγμα το ότι ο Λένιν ήταν υδροκέφαλος, μέχρι σοβαροφανή που είναι και πιο επικίνδυνα. Ετσι πολλοί πιστεύουν ότι το ΚΚΕ αρνείται τον οικονομικό έλεγχο από το ΣΔΟΕ, ότι το ΚΚΕ θέλει να κυβερνήσει και δεν έχει πρόγραμμα διακυβέρνησης και πολλά άλλα. Συχνά θα δεις και σχόλια για τον λιμό στην Ουκρανία, το Κατίν, τον «κόκκινο φασισμό» και άλλες ανιστόρητες θέσεις. Επίσης σε αυτόν τον τομέα είμαστε απών, με εξαίρεση ελάχιστους μεμονωμένους φίλους μας.

Για να γίνει κατανοητό το πρόβλημα, να αναφέρω ένα παράδειγμα. Ετυχα σε συζήτηση παραμονές του δημοψηφίσματος, γνωστή μου ισχυρίστηκε ότι το ΚΚΕ τάχθηκε υπέρ του ΝΑΙ. Ξέρω ότι δεν είχε κακόβουλο σκοπό, απλά το διάβασε στο διαδίκτυο. Εγώ αντέδρασα και δεν έγινε ζημιά. Εάν όμως δεν ήμουν εκεί; Σε πόσες περιπτώσεις δεν ήταν κάποιος φίλος ή μέλος του ΚΚΕ για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε να παραποιούνται οι θέσεις του ΚΚΕ και εμείς να είμαστε απών;

Μετά τις εκλογές του Μαΐου 2012 και πριν τις εκλογές του Ιουνίου, εμφανίστηκε ένας πλαστός λογαριασμός της ΚΕ στο Twitter. Μέχρι την πρώτη διάψευση περίπου 12 ώρες μετά, ο λογαριασμός αυτός δέχθηκε χιλιάδες ακόλουθους, κατατάσσοντάς τον σε έναν από τους ταχύτερα αναπτυσσόμενους λογαριασμούς στο Twitter. Αν και ήταν φανερά προβοκατόρικος, το γεγονός αυτό μας δείχνει ότι υπάρχει πολύς κόσμος που διψάει για τις θέσεις του ΚΚΕ και εμείς αρνούμαστε να συμμετάσχουμε. Δεν φτάνει μόνο το portal. Ολα έχουν τη σημασία τους στη διαδικτυακή παρουσία μας.

Ο κύριος αντίλογος είναι ότι το Facebook μας φακελώνει. Αυτό είναι αλήθεια. Ομως η ίδια η δράση μας, μας θέτει σαν πιθανό στόχο φακελώματος. Για παράδειγμα, μέλος ή φίλος του ΚΚΕ που απεργεί και καλεί τους συναδέλφους του να κατέβουν στην πορεία του ΠΑΜΕ, θα φακελωθεί από τον εργοδότη. Γονιός, μέλος του συλλόγου γονέων που θα στηρίξει στη Γενική Συνέλευση τις θέσεις του ΚΚΕ θα φακελωθεί από τον χαφιέ. Το ίδιο και ο μαθητής, φοιτητής, άνεργος θα φακελωθούν μέσα από τη δράση τους κ.λπ. Στις παραπάνω περιπτώσεις το ΚΚΕ δεν προτείνει στους κοντινούς του ανθρώπους «να κάτσουν στα αυγά τους», μην τυχόν και φακελωθούν. Αντίθετα, η θέση του Κόμματος είναι να βγει ο καθένας μας μπροστά στους αγώνες, και είναι σωστή θέση. Το ίδιο ισχύει και για το διαδίκτυο και τα social media.

Η πρότασή μου για την καλύτερη διαδικτυακή παρουσία του ΚΚΕ, πέραν της ήδη υπάρχουσας, είναι να υλοποιηθούν τα παρακάτω:

Δημιουργία λογαριασμών στα κυριότερα social media με σκοπό να διαδώσουμε τις θέσεις του ΚΚΕ έγκαιρα και σε μεγάλο αριθμό συμπολιτών μας.

Δημιουργία ηλεκτρονικής εγκυκλοπαίδειας του Κόμματος με χρήση της τεχνολογίας wiki (Να μη γίνει σύγχυση με την Wikipedia). Την ευθύνη σύνταξης να την έχει η ΚΕ και να καλύπτει τόσο ιδεολογικά όσο και ιστορικά θέματα. Εδώ θα μπορούν να λυθούν απορίες του απλού κόσμου, όπως το ποιοι θα είναι οι θεσμοί της Λαϊκής Εξουσίας, αλλά και να καταρριφθούν μύθοι όπως για παράδειγμα το Κατίν ή τα γκούλαγκ.

• Με τη χρήση τεχνολογιών e-learning, να δημιουργηθούν μαθήματα ιδεολογικού, πολιτικού και ιστορικού περιεχομένου, προσαρμοσμένα στις ανάγκες και το επίπεδο του απλού κόσμου. Δεν γίνεται, ενώ υπάρχει η δυνατότητα, τα μαθήματα να περιορίζονται στα στελέχη μόνο. Οφείλουμε να διαδώσουμε και να κάνουμε κατανοητή τη μαρξιστική θεωρία σε όσο το δυνατόν πιο πολύ κόσμο.
• Δημιουργία ομάδας πέντε έως δέκα συντρόφων με κύρια ασχολία το διαδίκτυο. Το καθήκον τους θα είναι να υπερασπίζονται τις θέσεις του ΚΚΕ όταν παραποιούνται και να έχουμε αντίλογο στις αντίθετες θέσεις, ειδικά στις φιλοναζιστικές. Δεν χρειάζεται να έχουμε ψεύτικα προφίλ, όπως έκανε π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ. Μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας. Οι παραπάνω προτάσεις μπορούν να βοηθήσουν στη δουλειά αυτή.
• Εκπαίδευση για όποιον θέλει να βοηθήσει ώστε να διαδοθούν οι θέσεις του ΚΚΕ, υπεύθυνα, αποδοτικά και με σοβαρότητα. Δεν είναι το ίδιο με τη δουλειά στον έξω κόσμο.
• Εννοείται ότι δεν πρέπει να υποτιμηθεί η δουλειά στον πραγματικό κόσμο. Πρέπει να δράσουμε σε συλλόγους συνδικάτα, γειτονιές, πόρτα με πόρτα. Η ενασχόληση με το διαδίκτυο θα εμπλουτίσει τη δουλειά μας αλλά δεν θα την αντικαταστήσει.

Η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο είναι σημαντικότατη στο πλαίσιο της ταξικής πάλης. Σήμερα, με την εφιαλτική ανάπτυξη των όπλων καταστροφής και των πυρηνικών, είναι σίγουρο ότι το ξέσπασμα ενός γενικευμένου πολέμου μεταξύ των ιμπεριαλιστών μπορεί να οδηγήσει σε ολική καταστροφή. Το μέλλον στα χέρια των πολυεθνικών μονοπωλίων διαγράφεται δυσοίωνο. Η προστασία της ζωής και του μέλλοντος είναι στα χέρια της εργατικής τάξης και όλου του εργαζόμενου λαού, που μπορούν με τη δράση τους να το αποτρέψουν. Η ευθύνη μας είναι μεγάλη.

Οι εξελίξεις εμφανίζουν την περιοχή μας γεμάτη εστίες ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων. Το πλέγμα των αντιθέσεων, των ανταγωνισμών των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, για εκμετάλλευση πόρων και υποδομών, ενισχύει τους κινδύνους, που στο πλαίσιο της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης οξύνονται, φτάνοντας στα άκρα. Σε αυτές τις συνθήκες είναι αυξημένος ο κίνδυνος για γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στον οποίο ενδεχομένως να εμπλακεί και η χώρα μας. Γι' αυτό στις Θέσεις γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο ζήτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, ο οποίος όμως αντιμετωπίζεται από τη σκοπιά που αφορά στη στάση του Κόμματος και του εργατικού κινήματος, σε περίπτωση που η χώρα μας εμπλακεί άμεσα και ενεργά σ' αυτόν.

Εδώ και χρόνια η χώρα, ανεξαρτήτως κυβέρνησης, είναι αναμεμειγμένη ενεργά στους πολέμους των ιμπεριαλιστών στην ευρύτερη περιοχή, δίνοντας «γη και ύδωρ» για την υλοποίηση των σχεδιασμών τους. Συνεπώς, το ζήτημα της στάσης του Κόμματος απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο δεν μπορεί να περιορίζεται αποκλειστικά στην περίπτωση που η χώρα μας δεχτεί επίθεση ή συμμετέχει ενεργά με στρατιωτικές δυνάμεις σε εισβολή στο εγγύς ή στο απώτερο μέλλον. Πρέπει να μελετήσουμε και να προσδιορίσουμε την τωρινή στάση του ΚΚΕ, πώς επιδρά στο κίνημα και στον προσανατολισμό του για μη συμμετοχή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για έξοδό του απ' αυτόν. Παραπέρα, να εξεταστεί ο ο τρόπος αξιοποίησης των υπαρχουσών δυνατοτήτων, ώστε το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα να συμβάλει στην ανάπτυξη ενός δυνατού, ρωμαλέου, μαχητικού κινήματος για την αποτροπή του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Στις Θέσεις δεν διέκρινα εκτιμήσεις ή απολογισμό της δράσης του Κόμματος σε αυτό το μέτωπο, αλλά ούτε και κάποιον αντίστοιχο σχεδιασμό. Κατά τη γνώμη μου αυτό συνιστά σοβαρή αδυναμία των Θέσεων, οι οποίες, αν και εκτενείς, έχουν ελλείψεις.

Ολα αυτά τα χρόνια έχει περιοριστεί η ενασχόληση του Κόμματος με το αντιιμπεριαλιστικό - αντιπολεμικό φιλειρηνικό κίνημα. Υπάρχει υποτίμηση του ζητήματος τα τελευταία χρόνια, που έχει ως συνέπειες την αποδυνάμωση του αντιιμπεριαλιστικού - αντιπολεμικού κινήματος (ΕΕΔΥΕ) και την υπολειτουργία, και τις περισσότερες φορές την ανυπαρξία, Επιτροπών Ειρήνης. Μια υποτίμηση που έγινε πιο εμφανής με την απουσία της ΕΕΔΥΕ από το κοινό πλαίσιο πάλης του 2010, στο οποίο συμμετείχαν ΠΑΜΕ, ΠΑΣΥ, ΠΑΣΕΒΕ, ΜΑΣ και ΟΓΕ, αν και υπήρχαν αναφορές αντιιμπεριαλιστικών, αντιπολεμικών στόχων πάλης.

Εχουν υποβαθμιστεί επέτειοι με αντιιμπεριαλιστικά αιτήματα, όπως η πορεία του Πολυτεχνείου προς την Αμερικάνικη πρεσβεία (η μοναδική, πλέον, πορεία προς τα εκεί). Η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης δεν αποτελεί κορυφαία στιγμή για το κίνημα, με δική μας ευθύνη, ενώ σταματάει στο Πεντάγωνο και δεν ενοχλεί πλέον τους Αμερικανούς στη Βασιλίσσης Σοφίας. Ενώ το σύνθημα «ένας είναι ο εχθρός, ο ιμπεριαλισμός» απουσιάζει στις κινητοποιήσεις, ακόμα και τις αντιπολεμικές, ο ΝΑΤΟικός στόλος πλέει στο Αιγαίο, μετατρέποντάς το σε ΝΑΤΟική θάλασσα - χωρίς να έχει πραγματοποιηθεί ούτε μια κινητοποίηση με αίτημα την αποχώρησή του - και ο Ομπάμα επισκέπτεται ανενόχλητος τη χώρα και βγάζει διδακτικούς δεκάρικους για τη «δημοκρατία» των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού.

Η δράση μας είναι αναντίστοιχη των εξελίξεων, πολλώ δε μάλλον αν τη συγκρίνουμε με την πρότερη εμπειρία της συμβολής του Κόμματος στην καθοδήγηση της ΕΕΔΥΕ και του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, την περίοδο του πολέμου του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία. Τότε που η νέα γενιά σταματούσε τρένα και έστελνε τους ΝΑΤΟικούς φαντάρους στη λαχαναγορά. Η δράση της ΕΕΔΥΕ εκείνη την περίοδο δικαίως αναγνωρίστηκε από το διεθνές αντιιμπεριαλιαστικό κίνημα, αυξάνοντας έτσι το κύρος της στις γραμμές του. Aυτή η αναγνώριση οδήγησε στην εκλογή της ως Γενικού Γραμματέα του ΠΣΕ, μεταφέροντας την έδρα του στην Ελλάδα και επιδρώντας καταλυτικά στην ανασυγκρότηση και τον αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό του.

Το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ αναγκαιότητας και πράξης πρέπει να κλείσει με τη λήψη άμεσων μέτρων. Χρειάζεται να ενισχυθεί ολόπλευρα η ΕΕΔΥΕ και να υπάρξει ανάπτυξη της δράσης Επιτροπών Ειρήνης σε κάθε γειτονιά, που θα ενημερώνουν και θα κινητοποιούν τις λαϊκές δυνάμεις ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, θα παίρνουν πρωτοβουλίες για πλατιά συσπείρωση δυνάμεων γύρω τους. Να ληφθούν κεντρικές πρωτοβουλίες και να προταθούν αγωνιστικές δραστηριότητες γύρω από ένα πλαίσιο πάλης, όπως τέθηκε από την ΕΕΔΥΕ στην 7η Συνάντηση των κινημάτων ειρήνης Ελλάδας, Τουρκίας και Κύπρου. Το Κόμμα να συμβάλει αποφασιστικά ώστε να δυναμώσει η δράση του ελληνικού λαού για την αποδέσμευση της χώρας μας από το ΝΑΤΟ, την αποπομπή του ΝΑΤΟικού στόλου από το Αιγαίο και την απομάκρυνση όλων των ξένων βάσεων από τη χώρα μας.

Η πάλη των παραπάνω στόχων, η προσπάθεια για ευρύτερη συσπείρωση δυνάμεων γύρω απ' αυτούς, μπορεί να συμβάλει στην πλατύτερη επικοινωνία των κομμουνιστών με λαϊκές δυνάμεις, τόσο απ' την εργατική τάξη όσο και από τα άλλα σύμμαχα στρώματα. Να συσπειρώσει πλατιά, ιδιαίτερα τη νέα γενιά και τις γυναίκες, στην αντιπολεμική, αντιιμπεριαλιστική φιλειρηνική πάλη. Μπορεί να έχει τη δική της συνεισφορά στην προσπάθεια οικοδόμησης της Κοινωνικής Συμμαχίας. Να βοηθήσει στην προσπάθεια υλοποίησης της στρατηγικής του Κόμματος σε περίπτωση συμμετοχής της χώρας σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο και σε ενδεχόμενη ύπαρξη επαναστατικής κατάστασης, ώστε να ηγηθούν η εργατική τάξη και το ΚΚΕ στη δημιουργία του επαναστατικού εργατικού μετώπου, που θα κατακτήσει την εξουσία για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού.

Υπάρχει κίνδυνος, υιοθετώντας στην ανάλυσή μας για τον ιμπεριαλισμό άκαμπτα σχήματα, να οδηγούμαστε στην υποτίμηση αυτού του μετώπου πάλης. Να ενισχύονται αντιλήψεις ξένες προς τον μαρξισμό - λενινισμό, που αναδεικνύουν τις πιθανότητες παρεκκλίσεων ως κυρίαρχο ζήτημα, με συνέπεια το φόβο και την αποφυγή ενεργού δράσης. Ερωτήματα όπως: «Αν αντιπαλέψουμε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ μήπως κινδυνεύουμε να στηρίξουμε τη Ρωσία και την Κίνα, ενισχύοντας τες στην ενδοϊμπεριαλιστική διαμάχη;», ή «μήπως με την ανάδειξη αιτημάτων πάλης που αποδυναμώνουν τον έναν ιμπεριαλιστή υπάρχει κίνδυνος να θεωρηθεί ότι στηρίζουμε έμμεσα τον άλλο;», εγκλωβίζουν το Κόμμα και καθιστούν αδύνατη την ανάπτυξη κινήματος. Μακριά από μας τέτοιες σκέψεις και λογικές.