Με μπροστάρη και οργανωτή το ταξικό συνδικάτο τους, οι οικοδόμοι στην πρώτη γραμμή των αγώνων

- Βρισκόμαστε λίγες μέρες πριν από τις εκλογές των οικοδόμων της Αθήνας. Ποια είναι η σημασία αυτών των εκλογών για το Συνδικάτο, αλλά και για το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα γενικότερα;

-- Για κάθε ταξικό συνδικάτο, η εκλογική διαδικασία αποτελεί μια σημαντική πλευρά της δράσης του. Ποτέ το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα δεν έβλεπε τις εκλογές σαν μια τυπική καταστατική υποχρέωση, αλλά σαν μια μάχη. Απ' αυτήν τη σκοπιά, οι εκλογές αποκτούν ιδιαίτερη σημασία. Η Εκλογοαπολογιστική Συνέλευση θα συζητήσει τα ουσιαστικά προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο κλάδος, αλλά και το σύνολο της εργατικής τάξης. Και αφορούν την περιφρούρηση του βιοτικού του επιπέδου, την απόκρουση της επίθεσης που δέχονται όλα τα δικαιώματα. Και δεν πρόκειται για κάποιες «περικοπές». Πρόκειται για το σύνολο των κατακτήσεων της εργατικής τάξης. Ολων αυτών που διαμόρφωσαν ένα βιοτικό επίπεδο με κάποια σχετική αξιοπρέπεια, όπως ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας, ο σταθερός μισθός. Εχουμε ανατροπές σε όλο το φάσμα των δικαιωμάτων.

Ο Βαγγέλης Βακάλης με την συντάκτρια του «Ρ»

- Ποια βήματα μετρά το Συνδικάτο από τις προηγούμενες εκλογές και τι σημαίνει οι ταξικές δυνάμεις να βρίσκονται στην πλειοψηφία σε ένα συνδικαλιστικό φορέα;

-- Πρέπει να πούμε ότι οι αγωνιστές που έχουν έναν ταξικό προσανατολισμό δεν πετάνε στα σύννεφα. Είναι αντικειμενικοί. Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί εδώ και δυο δεκαετίες, και ειδικά με τη γενικότερη υποχώρηση του εργατικού κινήματος, δυσκολεύει την ανάπτυξη αγώνων για τη βελτίωση της θέσης της εργατικής τάξης. Ουσιαστικά, δεν μπορούμε να μιλάμε για κατακτήσεις στα πλαίσια ενός κλάδου, σε μια περίοδο, που συνολικά η επίθεση του κεφαλαίου βρίσκεται στο «φόρτε» και το εργατικό κίνημα αμύνεται. Μ' αυτήν την έννοια, υπάρχουν βελτιώσεις. Κι αυτές είναι αποτέλεσμα της περιφρούρησης των τόπων δουλιάς από παραβιάσεις της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, από μη τήρηση συμβάσεων, από έλλειψη μέτρων ασφαλείας, από μεροκάματα κάτω απ' τις συμβάσεις, από συμπεριφορές και πρακτικές της εργοδοσίας που διαμορφώνουν ένα κλίμα αντιδημοκρατικό. Το εργατικό κίνημα δεν μπορεί σήμερα να αποσπάσει κατακτήσεις, ανάλογες παλιότερων χρόνων, χωρίς τη διαμόρφωση ενός μετώπου, που συνολικά θα αντιπαλεύει την επίθεση του κεφαλαίου.

Αυτό που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα είναι ότι αποτρέψαμε τα χειρότερα. Δηλαδή, η κατάσταση θα ήταν πολύ χειρότερη και στα ζητήματα των εργατικών ατυχημάτων και στα ζητήματα των παραβιάσεων, της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας, της απλήρωτης υπερωριακής εργασίας, χωρίς την παρουσία του Συνδικάτου. Ως ένα βαθμό, η δράση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, η δράση του Συνδικάτου, συνέβαλε στο να απαλύνει τις συνέπειες από την επίθεση του κεφαλαίου.

Από κει και πέρα, θεωρούμε ότι ζητήματα που έχουν να κάνουν με την ουσιαστική περιφρούρηση του βιοτικού μας επιπέδου, με την περιφρούρηση των δικαιωμάτων μας, εξαρτώνται άμεσα από το κατά πόσο, μαζί με την άνοδο του οικοδομικού κινήματος, θα συνυπάρξει μια γενικότερη άνοδος του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος, στα πλαίσια της διαμόρφωσης ενός μετώπου της εργατικής τάξης, για να απαντήσει στο κεφάλαιο. Και πολύ περισσότερο, να ανοίξει το δρόμο και για πιο ριζικές αλλαγές.

- Πόσο δυσκολεύει αυτόν το στόχο η τακτική των άλλων δυνάμεων στον κλάδο και γενικότερα στο συνδικαλιστικό κίνημα;

-- Τα ζητήματα που προκύπτουν - ας το πω έτσι - για συζήτηση μέσα στο εργατικό κίνημα, και που εγείρονται και από άλλες δυνάμεις, έχουν να κάνουν κυρίως με τον τρόπο, με το πώς δηλαδή η εργατική τάξη θα απαντήσει σ' αυτήν την επίθεση που δέχεται.

Υπάρχουν συνδικαλιστικές παρατάξεις, οι οποίες καταλογίζουν ευθύνη στις ταξικές δυνάμεις όσον αφορά το ότι δε συμβάλλουμε στην ενότητα της εργατικής τάξης για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης. Ομως, τα πράγματα εδώ είναι πολύ συγκεκριμένα: Οι δυνάμεις του συμβιβασμού καλούν την εργατική τάξη σε μια γενική ενότητα, πάνω στο πρόβλημα, αποκρύπτοντας ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει έχουν συγκεκριμένη ταξική αιτία και βάση. Δηλαδή ότι υπάρχουν συγκεκριμένες κοινωνικοπολιτικές δυνάμεις, οι οποίες έχουν την ευθύνη για την επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη. Κι αυτές οι δυνάμεις είναι η κυβέρνηση της ΝΔ, είναι το ΠΑΣΟΚ, είναι ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, είναι η τακτική των δυνάμεων του ΣΥΝ, η «Αυτόνομη Παρέμβαση». Οι οποίες, μπορεί σε κάθε περίπτωση να οδύρονται για τις συνέπειες της υπερεκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, αλλά, όταν πρόκειται να μπει το ζήτημα της κατάργησης της καπιταλιστικής νομιμότητας ή της ευρωενωσιακής, τότε ανατριχιάζουν. Αρα λοιπόν, η ενότητα στο πρόβλημα γενικά, είναι μια τακτική συγκάλυψης των βασικών αιτιών των προβλημάτων και των ευθυνών των δυνάμεων της συναίνεσης. Στοχεύει στο να δυσκολέψει τη δημιουργία ενός μετώπου, που θα έχει ξεκάθαρο προσανατολισμό όσον αφορά στους στόχους, στους εχθρούς και στους φίλους.

Η εργατική τάξη πρέπει ενωμένη να αντιμετωπίσει αυτήν την επίθεση. Σαφώς, όμως, η ενότητα της εργατικής τάξης προβλέπει και αποκλεισμούς. Υπάρχουν δυνάμεις, οι οποίες, με την τακτική τους, με τη δράση τους, στρέφονται ενάντια στα συμφέροντά της. Δηλαδή, τι ενότητα μπορεί να κάνει κανείς με δυνάμεις όπως αυτές της πλειοψηφίας στην ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος, όταν στην ουσία έχουν συμφωνήσει στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, στις «αναγκαίες» - όπως λένε αυτοί - αλλαγές στην αγορά εργασίας για να προωθηθεί η «ανταγωνιστικότητα»; Κι από κει και πέρα, εκείνο για το οποίο φωνάζουν και καταγγέλλουν την κυβέρνηση είναι ότι δεν τους έβαλε στο παιχνίδι για να κατακρεουργήσουν την εργατική τάξη. Αρα λοιπόν, τα ζητήματα για μας είναι καθαρά. Στη βάση ότι το μέτωπο της εργατικής τάξης, το μέτωπο με τις άλλες λαϊκές δυνάμεις που πλήττονται από την πολιτική αυτή, πρέπει να 'χει σαφείς στόχους, να 'χει ένα όριο, κάτω από το οποίο δεν μπορεί να διεξάγεται αυτή η πάλη. Εκ των πραγμάτων, σ' αυτό το μέτωπο δε χωράνε συνδικαλιστικές ηγεσίες και πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες υπηρετούν στην ουσία τη δράση του κεφαλαίου.

- Ποια είναι η αποδοχή που βρίσκουν οι θέσεις του Συνδικάτου στους οικονομικούς μετανάστες και ποια είναι η σημασία της συμπόρευσης των οικονομικών μεταναστών, όχι μόνο για τους ίδιους, αλλά και συνολικά για τον κλάδο;

-- Το Συνδικάτο από την πρώτη στιγμή είδε το ζήτημα των μεταναστών με σωστό, ταξικό τρόπο. Από τη στιγμή που βρέθηκαν στην Ελλάδα για οποιοδήποτε λόγο. Βλέποντας από αυτή τη σκοπιά το ζήτημα, πρωταρχικός σκοπός του Συνδικάτου ήταν να πλησιάσει και να εντάξει αυτούς τους συναδέλφους στο οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα. Ιδιαίτερα στον κλάδο, όπου εργάζεται μεγάλος αριθμός μεταναστών, το ζήτημα της τύχης του οικοδομικού κινήματος είναι «δεμένο» με τους οικονομικούς μετανάστες. Οπως επίσης και η τύχη των οικονομικών μεταναστών είναι «δεμένη» με το οικοδομικό κίνημα, με το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα.

Κανένα ζήτημα δεν μπορεί να προωθήσει το Συνδικάτο, αν δεν υπάρξει συμμετοχή των μεταναστών. Αυτό είναι καθαρό σε μας. Πράγμα που σημαίνει ότι η νέα Διοίκηση πρέπει να ασχοληθεί πολύ πιο σοβαρά με το ζήτημα των οικονομικών μεταναστών. Να δει παραλείψεις και αδυναμίες, από την άποψη ότι οι οικονομικοί μετανάστες έχουν πολύ λειψή εμπειρία από την ταξική πάλη. Η μοναδική εμπειρία που έχουν είναι αυτή που απέκτησαν εδώ, στους τόπους δουλιάς με την κοινή δράση που είχαμε. Στην πλειοψηφία τους, δε γνωρίζουν την ιστορία του εργατικού κινήματος. Πολλές φορές βλέπουν το Συνδικάτο σαν μια ακόμα υπηρεσία που θα τους διευκολύνει σε κάποια ζητήματα. Κι από αυτήν την άποψη, χρειάζεται σοβαρή ιδεολογική και οργανωτική δουλιά, μέσα στο χώρο των μεταναστών, ούτως ώστε να κατανοούν κι αυτοί την ανάγκη ότι πρέπει ενεργά να πάρουν μέρος στη δράση, να αναδειχτούν στις Διοικήσεις, να παίξουν ουσιαστικό ρόλο στην πάλη για τα κοινά μας ζητήματα.

- Ο πρωθυπουργός ετοιμάζεται στη ΔΕΘ να εξαγγείλει μέτρα, που θα σηματοδοτήσουν την ένταση της αντεργατικής επίθεσης. Ποια είναι η συμβολή του Συνδικάτου στην οργάνωση των αγώνων του ΠΑΜΕ και ποιοι είναι οι στόχοι, για τους οποίους το Συνδικάτο το επόμενο διάστημα «βάζει πλώρη»;

-- Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα δε θα εκπλαγεί από τις «εξαγγελίες» του πρωθυπουργού. Ξέρει ότι θα εξαγγείλει τη συνέχιση της πολιτικής που «κληρονόμησε» από το ΠΑΣΟΚ και σήμερα εντείνει. Η προσπάθεια του κεφαλαίου να συμπιέσει παραπέρα την εργατική δύναμη στο χαμηλότερο της τιμής της, είναι μόνιμη, διαρκής και έχει να κάνει ακριβώς με την προσπάθεια αύξησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Θα εξαγγείλει την παραπέρα δημιουργία καλύτερων προϋποθέσεων για το κεφάλαιο, για να ξεζουμίσει παραπέρα την εργατική τάξη της χώρας.

Απ' αυτήν τη σκοπιά, η κατεύθυνση στο ταξικό κίνημα δεν μπορεί να είναι άλλη, από το να συγκεντρώνει συνεχώς δυνάμεις για να μπορέσει να αποκρούσει αυτήν την επίθεση που εκπορεύεται και από το ίδιο το κεφάλαιο μέσα στο χώρο της παραγωγής, αλλά, πολύ περισσότερο, και με το νομοθετικό έργο της εκάστοτε κυβέρνησης. Να συγκεντρώσει δυνάμεις, ώστε να διαμορφώσει προϋποθέσεις για να υπάρξουν αλλαγές στους συσχετισμούς δύναμης, οι οποίες είναι απαραίτητη προϋπόθεση για αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας. Είμαστε σαφείς, είμαστε καθαροί ότι χωρίς αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας δεν μπορούμε να προσδοκάμε ουσιαστικές αλλαγές στη βελτίωση της ζωής των εργατών.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, εντάσσεται και η πάλη που δίνει το Συνδικάτο καθημερινά στα γιαπιά και τα εργοτάξια. Παλεύουμε με όρους κινήματος, ώστε να υπάρξει μια Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση στα μέτρα των πραγματικών και σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων. Παραπέρα, προσανατολίζουμε τον αγώνα μας, ώστε να υπογραφούν από τις Ομοσπονδίες κλαδικές Συμβάσεις, οι οποίες θα πλησιάζουν σ' αυτό το κατώτερο όριο που διαμορφώνει σήμερα το ΠΑΜΕ. Απαραίτητος όρος είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να παλέψουν, ώστε να επιβάλουν ικανοποιητικές Συμβάσεις.

Από κει και πέρα, κύριο μέλημά μας είναι να συντονίσουμε τα βήματά μας με όλους τους κλάδους των εργαζομένων, στην κατεύθυνση να κάνουμε βήματα ως προς τη συγκρότηση του μετώπου της εργατικής τάξης. Η επίθεση του κεφαλαίου «τρέχει» με μεγάλη ταχύτητα, παράλληλα με την επιδείνωση της κατάστασης της εργατικής τάξης κι απ' αυτήν τη σκοπιά το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει κι αυτό να επιταχύνει το βηματισμό του, στη συγκρότηση του μετώπου για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης και πολύ γρήγορα να φέρει κοντά την ουσιαστική διέξοδο, για να βγούμε από την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια.

Μέσα σε συνθήκες ολομέτωπης επίθεσης του εφοπλιστικού κεφαλαίου ενάντια στους Μηχανικούς και σε ολόκληρο τον κλάδο των ναυτεργατών, πραγματοποιείται την ερχόμενη Τρίτη 6 Σεπτέμβρη, στις 10 π.μ., στα γραφεία της ΠΕΜΕΝ, η Γενική Συνέλευση των Μηχανικών για την εκλογή Εφορευτικής Επιτροπής για τις εκλογές του σωματείου.

Εκλογές, μπροστά στις οποίες οι Μηχανικοί καλούνται να ανταποκριθούν στις σημερινές απαιτήσεις με αποφασιστικότητα και υπευθυνότητα, προκειμένου το ιστορικό αυτό σωματείο, που για έναν ολόκληρο αιώνα πρωτοστάτησε στους αγώνες, να παραμείνει φρούριο της ταξικής πάλης και υπερασπιστής των συμφερόντων των Μηχανικών, των ναυτεργατών, αλλά και ολόκληρης της εργατικής τάξης.

Οι Μηχανικοί καλούνται, παράλληλα, να καταδικάσουν με την ψήφο τους τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές παρατάξεις ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ, «Αυτόνομη Παρέμβαση», όπως και την ηγεσία της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας (ΠΝΟ), που, καθοδηγούμενοι και χειραγωγούμενοι από τους εφοπλιστές, έχουν σαν στόχο την εξυπηρέτηση των εφοπλιστικών συμφερόντων, το φρενάρισμα της ριζοσπαστικοποίησης του κινήματος και την απρόσκοπτη συνέχιση της γενικευμένης επίθεσης, που έχουν εξαπολύσει σε βάρος των ναυτεργατών.

Μια επίθεση που πηγάζει από τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης και υλοποιείται από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Στόχος της είναι η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, η εντατικοποίηση της δουλιάς, η μείωση του εισοδήματος και των ναυτεργατών, η υπονόμευση της οικονομικής, κοινωνικής ασφαλιστικής βάσης του ΝΑΤ και το χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Και, βέβαια, το πέταμα στο περιθώριο της ανεργίας και της εξαθλίωσης των εργαζομένων στον κλάδο και των οικογενειών τους.

«Στόχος, ο οποίος - όπως τόνισε μιλώντας στο «Ρ» ο Σάββας Τσιμπόγλου, πρόεδρος της ΠΕΜΕΝ, που εκλέχτηκε με το ψηφοδέλτιο της «Ενωτικής Δημοκρατικής Αγωνιστικής Συνεργασίας» (ΕΔΑΣ) και έλαβε στις προηγούμενες εκλογές την απόλυτη πλειοψηφία στη διοίκηση του σωματείου - για να μη γίνει μια εφιαλτική πραγματικότητα για τους ναυτεργάτες, απαιτεί αγώνες μαζικούς από τους εργαζόμενους και αποδυνάμωση των υποταγμένων συνδικαλιστικών παρατάξεων, που στην πράξη βάζουν πλάτη για να περάσουν οι αντιλαϊκές πολιτικές και να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των εφοπλιστών και του κεφαλαίου».

Ο πρόεδρος της ΠΕΜΕΝ επισημαίνει την επιτακτική ανάγκη της συμμετοχής στη Γενική Συνέλευση της ερχόμενης Τρίτης και στις αρχαιρεσίες του κλάδου όλων των Μηχανικών, καθώς και της στήριξης της αγωνιστικής παράταξης, για να διατηρηθεί και να ενισχυθεί ο ρόλος της σημερινής διοίκησης και να αντιμετωπιστεί η επίθεση που δέχονται οι Μηχανικοί, οι ναυτεργάτες και όλοι οι εργαζόμενοι. Για τους στόχους της παράταξης σημειώνει: «Ο συντονισμός και η κοινή δράση των μηχανικών και όλων των ναυτεργατών στο διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ, παραμένει κυρίαρχος. Δηλαδή, από τη μια, να αποκρούσουμε την υποβάθμιση του βιοτικού μας επιπέδου και, από την άλλη, να ωριμάσουν οι προϋποθέσεις για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων».

«Η σημερινή κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο χώρο μπορεί να ανατραπεί», τονίζει ο Σ. Τσιμπόγλου. «Χρειάζονται, όμως, συνδικαλιστικές και πολιτικές προϋποθέσεις. Δηλαδή, να αλλάξουν οι συσχετισμοί προς όφελος των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους, να παλέψουν για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, να εγκαθιδρύσουν τη δική τους Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία. Στην ακτοπλοΐα αυτό εκφράζεται με τη δημιουργία Εθνικού Οργανισμού Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών».

«Οι συγκοινωνίες είναι κοινωνικό αγαθό και απαιτείται λαϊκός έλεγχος και κοινωνικοποίηση αυτού του αγαθού, που θα υπηρετεί τα συμφέροντα των ναυτεργατών, των εργαζομένων, των επιβατών και τις ανάγκες του νησιωτικού συμπλέγματος της χώρας, τακτικά συνδεδεμένες με το υπόλοιπο της χώρας. Αυτό δεν μπορεί να το εξασφαλίσει η πολιτική που υπηρετεί τους εφοπλιστές και τα κέρδη τους. Απαιτείται πολιτική, που θα υπερασπίζεται τις σύγχρονες λαϊκές κοινωνικές ανάγκες, θα μεριμνά για τακτικές συγκοινωνίες, ασφαλείς μεταφορές, σύγχρονα πλοία, που θα κατασκευάζονται από τη χώρα μας και για τη χώρα μας, σταθερή δωδεκάμηνη απασχόληση των ναυτεργατών με αμοιβές που θα ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής οικογένειας».

«Το κρίσιμο ζήτημα, επισήμανε ο Σ. Τσιμπόγλου, που προβάλλουν οι ταξικές δυνάμεις όλο και πιο επιτακτικά, είναι: Φιλολαϊκή πολιτική προς όφελος των εργαζομένων, των πλατιών λαϊκών μαζών, ή φιλοεφοπλιστική πολιτική που θα συντρίβει τα δικαιώματα, τις κατακτήσεις, θα υπονομεύει τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη; Πάνω σ' αυτό το ζήτημα θα διεξαχθούν, τους επόμενους μήνες, το επόμενο διάστημα, πολύμορφοι και οξύτατοι αγώνες. Οι εκλογές είναι ένα στάδιο επιθεώρησης των δυνάμεων, διαμόρφωσης των συσχετισμών και εμείς θα παλέψουμε για την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων».