Το «χαλί» για τα νέα αντιλαϊκά μέτρα στρώνει η κυβέρνηση στο πλαίσιο και του επικαιροποιημένου προγράμματος σταθερότητας, τη Στρατηγική της Λισαβόνας και των κατευθύνσεων από την ΕΕ. Στόχος τους η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου που παραμένει η σταθερά της εφαρμοζόμενης πολιτικής, της πολιτικής που παράγει τόσο τη μάζα των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού όσο και την παραπέρα διόγκωση του κρατικού δανεισμού, το οποίο επίσης λυμαίνονται και θησαυρίζουν οι μερίδες της πλουτοκρατίας.

Ενδεικτικές για το «πού το πάνε» είναι και οι χτεσινές δηλώσεις του υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Παπαθανασίου μετά από «ενημερωτική συνάντηση» με τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή. Ο κυβερνητικός παράγοντας, προλειαίνοντας το έδαφος, ισχυρίστηκε πως η κυβέρνηση δεν κρύβει τα προβλήματα «κάτω από το χαλί». Χωρίς περιστροφές, επικαλέστηκε τα προβλήματα, που όμως είναι γέννημα και θρέμμα της δικής τους πολιτικής: «Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να μειώσει το έλλειμμα και το χρέος», δηλαδή να τρέξουν με αποφασιστικό βηματισμό τις «υποχρεώσεις» τους στην ΕΕ με πρόσθετα φοροεισπρακτικά και άλλα μέτρα σε βάρος των λαϊκών εισοδημάτων και την παραπέρα περικοπή ακόμη και στα εγκεκριμένα, από τους ίδιους, κονδύλια του προϋπολογισμού. Σύμφωνα με τον υπουργό, η «κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να κάνει και τις διαρθρωτικές αλλαγές, οι οποίες θα οδηγήσουν σε ανάπτυξη που θα στηρίζεται στις παραγωγικές επενδύσεις και στις εξαγωγές και όχι στα χρέη και τις καταναλωτικές δαπάνες». Πρόκειται δηλαδή για την ίδια ρότα διαχείρισης που ακολουθούν οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Για ...κερασάκι στην τούρτα ο υπουργός Οικονομίας σερβίρισε τη ...φροντίδα της κυβέρνησης να «ενισχύσει τις κοινωνικά αδύναμες ομάδες, τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους». Πρόκειται δηλαδή για την πολιτική διαχείρισης ακραίας φτώχειας, πολιτική που όπως προκύπτει και από τα επίσημα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας κανένα απολύτως αντίκρυσμα δεν έχει επιφέρει στο φτωχό πληθυσμό.

Σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, οικονομικής και κοινωνικής μιζέριας αναγκάζονται να διαβιούν εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά στη χώρα. Το γεγονός αυτό προκύπτει και από την τελευταία έρευνα της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΣΥΕ), μια έρευνα η οποία φυσικά καταρτίζεται κατά τα πρότυπα της ΕΕ και σε καμιά περίπτωση δεν παίρνει υπόψη της τις πραγματικές και σύγχρονες ανάγκες των λαϊκών νοικοκυριών, αλλά προκύπτουν ως αποτέλεσμα στατιστικών υπολογισμών και δεικτών.

Σύμφωνα πάντως και με αυτά τα επίσημα στοιχεία η κατάσταση για τα φτωχότερα από τα λαϊκά νοικοκυριά παραμένει διαχρονικά στα ίδια επίπεδα απόλυτης και σχετικής εξαθλίωσης. Τόσο με τις κυβερνήσεις της ΝΔ όσο και με αυτές των προκατόχων τους του ΠΑΣΟΚ, το ποσοστό της επίσημης φτώχειας διαμορφώνεται στο 20% με 23% του συνολικού πληθυσμού.

«Μια από τα ίδια» δείχνει και η τελευταία μέτρηση - αφορά στα εισοδήματα του 2006 - με το ποσοστό της επίσημης φτώχειας να παραμένει στο 20,3% του πληθυσμού. Σύμφωνα, μάλιστα, με τη Στατιστική Υπηρεσία, ο δείκτης φτώχειας «παρουσιάζει σχετική σταθερότητα κατά τα τελευταία 13 έτη για τα οποία υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία»...

Είναι δηλαδή απόλυτα φανερό το γεγονός ότι η κατάσταση δεν άλλαξε, άλλωστε δε θα μπορούσε να αλλάξει, από τις όποιες παροχές πτωχοκομείου που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού. Η κοινή τακτική τους στο πλαίσιο της ΕΕ έρχεται να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου. Από την άλλη έρχεται να μοιράσει τη φτώχεια στα εκατομμύρια των φτωχών και στη στατιστική άμβλυνση των διευρυνόμενων ανισοτήτων, πολιτική δηλαδή που επιχειρείται μέσω κάποιων προγραμμάτων κοινωνικής ελεημοσύνης, όπως σήμερα από το λεγόμενο «εθνικό ταμείο κοινωνικής συνοχής».

Για το πώς μετριέται η επίσημη φτώχεια στη βάση των κατευθύνσεων πολιτικής από την ΕΕ και τις υπηρεσίες της, την απάντηση δίνουν τα ευρήματα της ΕΣΥΕ, σύμφωνα με τα οποία χαρακτηρισμένοι φτωχοί είναι :

• Τετραμελή νοικοκυριά (2 ενήλικες με 2 παιδιά) με ετήσιο εισόδημα στα 12.852 ευρώ. Σύμφωνα με τη λογική τους - στη βάση της οποίας αναπτύσσουν και την εφαρμοζόμενη πολιτική - φτωχά είναι τα 4μελή νοικοκυριά με εισόδημα κάτω από 918 ευρώ το μήνα!
• Για το 1 άτομο το όριο της φτώχειας πέφτει στα 6.120 ευρώ το χρόνο ή 437 ευρώ το μήνα!
• Με βάση τα παραπάνω «κριτήρια», τα φτωχά νοικοκυριά υπολογίζονται σε 838.910 με συνολικό πληθυσμό 2,19 εκατ. μέλη.
• Ο «κίνδυνος φτώχειας» για τους οικονομικούς μετανάστες φτάνει σε 34,3%, στις γυναίκες σε 21% και για τους άνδρες σε 20%.
• Η λεγόμενη παιδική φτώχεια (ηλικίες μέχρι 17 ετών) διαμορφώνεται σε 23%, όσο ακριβώς και στις ηλικίες πάνω από 65 ετών.

Η μείωση των διεθνών τιμών του πετρελαίου ήταν ο παράγοντας που οδήγησε σε μείωση των τιμών των εισαγόμενων βιομηχανικών εμπορευμάτων το Φλεβάρη.

Σύμφωνα με στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας, οι τιμές των εισαγόμενων βιομηχανικών εμπορευμάτων στο διάστημα Φλεβάρης 2009 προς Φλεβάρη 2008 σημείωσαν υποχώρηση κατά 2,5%, έναντι αύξησης 8,3% και μείωσης 0,8% που είχαν παρατηρηθεί τα δύο προηγούμενα χρόνια. Η υποχώρηση των τιμών οφείλεται στην αντίστοιχη μεγάλη μείωση κατά 14,4% των ενεργειακών εμπορευμάτων, ενώ αντίθετα οι τιμές στους άλλους τέσσερις βιομηχανικούς κλάδους (ενδιάμεσα, κεφαλαιουχικά, διαρκή καταναλωτικά, αναλώσιμα καταναλωτικά εμπορεύματα) αυξήθηκαν από 0,7% έως και 1,7%.

Από τη σύγκριση της περιόδου Φλεβάρης 2009 προς Γενάρη 2009 προκύπτει μηδενική μεταβολή στις τιμές, έναντι αυξήσεων 0,9% και 1,1% που σημειώθηκαν τα δύο προηγούμενα χρόνια. Τέλος, από τη σύγκριση των μέσων επιπέδων (Μάρτης 2008 - Φλεβάρης 2009 προς Μάρτη 2007 - Φλεβάρη 2008) προκύπτει αύξηση 5,3%, έναντι αυξήσεων 4,2% και 2,7% που σημειώθηκαν κατά τα αντίστοιχα προηγούμενα δωδεκάμηνα.

Με αφορμή τις δηλώσεις Παπαθανασίου, από το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ δόθηκε στη δημοσιότητα το παρακάτω σχόλιο:

«Αυτό που κρύβει ο υπουργός Οικονομίας και η κυβέρνηση είναι ότι τα ελλείμματα δεν τα δημιούργησε ο λαός, αλλά η πολιτική που υπηρετεί τα κέρδη των μονοπωλίων και του μεγάλου κεφαλαίου. Τα αντιλαϊκά μέτρα που πήρε η κυβέρνηση και πριν από την κρίση και αυτά που πρόκειται να πάρει είναι ανάγκη των μονοπωλίων».