Τις δύσκολες ώρες που η φωτιά έκαιγε τα πάντα, λόγω της επιλεκτικής ανικανότητας του αστικού κράτους, μαζί με τους κατοίκους και τη νεολαία των πυρόπληκτων περιοχών, με ό,τι μέσο και με όποιο δυνατό τρόπο συνέβαλαν στην κατάσβεση.

Αλλά και τις μέρες που ακολούθησαν, πρωτοστάτησαν για να δώσουν δύναμη διαδίδοντας την αλήθεια πως μόνο η οργάνωση από τα κάτω της λαϊκής διεκδίκησης μπορεί να ανακουφίσει από τις ανυπολόγιστες καταστροφές, συνέβαλαν στο να στηθούν επιτροπές μαζί με άλλους φορείς. Ηταν πραγματικά συγκινητική η ανταπόκριση μαθητών και φοιτητών που στο κάλεσμα φοιτητικών συλλόγων και συντονιστικών επιτροπών συνέλεξαν είδη πρώτης ανάγκης, διοργανώνουν συναυλίες και ορίζουν υπεύθυνους επικοινωνίας ώστε να μπορεί να απευθυνθεί όποιος έχει ανάγκη.

Το σύνθημα του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» προτάσσει την ανάγκη σήμερα «Να ζεις»... Η αλήθεια είναι πως δυστυχώς από τον Ιούλη που το Φεστιβάλ ξεκίνησε τις πρώτες εκδηλώσεις του μέχρι σήμερα, συγκεντρώθηκε επιπλέον πείρα για το ότι «Να ζεις» δεν έχει καμία σχέση με το απλά να επιβιώνεις!

Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, χρειάζεται τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ να μπουν μπροστά ώστε να μην ξεχαστεί η φρίκη που έζησαν χιλιάδες άνθρωποι αυτό το καλοκαίρι. Ο κυνισμός της κυβέρνησης είναι απερίγραπτος. Στην κυριολεξία πάνω στα καμένα διά στόματος πρωθυπουργού δήλωσε ότι τον 21ο αιώνα δεν μπορεί να προστατευτούν ταυτόχρονα η ανθρώπινη ζωή, η λαϊκή περιουσία και το περιβάλλον!

Πυκνώνουν οι δημοσιεύσεις πως για να προστατευτούν τα δάση χρειάζεται να αποκτήσουν «νονούς» μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Και την ώρα που λέγονται αυτά, μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο αρκεί για να «συναντήσεις» drone που συμβάλλουν στην πρόληψη και αντιμετώπιση πυρκαγιών, αισθητήρες που τοποθετούνται σε δέντρα και λειτουργούν με το φύσημα του ανέμου και μέσω της τεχνητής νοημοσύνης μπορούν να ενημερώσουν έγκαιρα για τη δημιουργία κάποιας εστίας.

Η νέα γενιά δεν πρέπει να δώσει «συγχωροχάρτι» στην εγκληματική πολιτική. Ο λόγος που αντί για drones αντιμετώπισης της φωτιάς, οι αντιπυρικές ζώνες στα δάση ανοίγονται την ώρα της φωτιάς από κατοίκους με αλυσοπρίονα, βρίσκεται στην εξής είδηση: Για διάνοιξη δασικών δρόμων στην Αττική έχουν δοθεί 30.000 ευρώ, ενώ για τη συμμετοχή στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Αφγανιστάν 300.000.000 το χρόνο!

Αλίμονο εξάλλου αν δεχτούμε ότι όλα αυτά συμβαίνουν λόγω «νέων ακραίων καιρικών φαινομένων», όπως μας ενημέρωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος! Αν είναι ας «χορέψουμε τον χορό της βροχής» μπας και σωθούμε... Ελεος.

Χωρίς να έχουν επίγνωση για τη γύμνια των επιχειρημάτων τους, η κυβέρνηση και διάφοροι παπαγάλοι αναμασούν ότι αυτά συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο. Στη Γερμανία πλημμύρες, στην Αϊτή ξανά χιλιάδες νεκροί από σεισμό, στην Ιαπωνία χιλιάδες άστεγοι από πλημμύρες, στην Τουρκία φωτιές, στην Καλιφόρνια τεράστιες καταστροφές. Το ακριβώς αντίθετο όμως δείχνουν όλα αυτά απ' όσα λέει η κυβέρνηση: Σε όλες αυτές τις χώρες ο λαός πληρώνει το τίμημα μιας πολιτικής που μπορεί να θυσιάσει ακόμα και την ανθρώπινη ζωή στο ζύγι του «κόστους - οφέλους» για την καπιταλιστική κερδοφορία.

Οργή όμως δεν προκαλούν μόνο οι προκλητικές δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων και οι χειρισμοί που γίνονται από την κυβέρνηση. Είναι χυδαίο και το μικροκομματικό παιχνίδι αντιπαράθεσης που έχει στηθεί ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και την ώρα που η φωτιά καίει, οι μεν λένε να μην ξεχνάμε ότι στο Μάτι είχαμε νεκρούς και ότι ο Τσίπρας έκανε διακοπές σε κότερο. Οι δε αρθρογραφούν ότι μετά το Μάτι δόθηκαν καλύτερες αποζημιώσεις από τώρα και πως ο Μητσοτάκης εμφανίζεται «μαυρισμένος» στα διαγγέλματα. Η αθλιότητα και ο χυδαίος κομπασμός των αστικών δυνάμεων δεν είναι απλά ζήτημα ηθικής. Είναι η ακραία έκφραση της σάπιας πολιτικής που από κοινού εφαρμόζουν. Για αυτό και πίσω από τις «κοκορομαχίες» τους ουσιαστικά συμφωνούν και στο τι πρέπει να γίνει από εδώ και μπρος. Για αυτό, μετά από το νέο «βάζουμε πλάτη» του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρωθυπουργός αναφερόμενος στη δέσμη μέτρων που πρότεινε, ανέφερε χαρακτηριστικά πως «είναι δύσκολο κανείς να διαφωνήσει, κάποια περιλαμβάνονται και στις δικές μας θέσεις».

Ο,τι, πραγματικά λυσσασμένα, εχθρεύεται τα όνειρα και τους στόχους της νεολαίας, είναι λοιπόν όσοι υπηρετούν την αιωνιότητα μιας κοινωνίας γερασμένης, σε βαθιά σήψη και παρακμή. Γιατί δεν είναι δυνατόν σήμερα να μπαίνει στο ζύγι το να σωθούν ζωές ή σπίτια, το αν θα μπορέσει κάποιος να σπουδάσει ή θα πρέπει να βοηθήσει την οικογένειά του, το να «πεινάς» ή να δουλεύεις χωρίς κανένα σύγχρονο δικαίωμα.

Σήμερα, τα μέλη της ΚΝΕ μπορεί να δίνουμε μάχες ακόμα και για τα απλά, δεν πρέπει να υποτιμάμε τίποτα που βασανίζει τη νεολαία. Ομως έχουμε και ξεχωριστή ευθύνη να μιλήσουμε απλά και ξεκάθαρα ότι το ζητούμενο είναι «Να ζεις και όχι να επιβιώνεις».

Η πείρα όλου του προηγούμενου διαστήματος δείχνει ότι μεγάλο τμήμα της νεολαίας έχει σημαντικές αρετές, οργανωτικές ικανότητες και αίσθημα πρωτοβουλίας. Επιβεβαιώνει ότι όταν τολμά να δράσει μαζί με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, όλα τα παραπάνω «ξεδιπλώνονται» και κυρίως γίνονται μια πανελλαδικά εκφρασμένη δύναμη που αμφισβητεί, δεν επιλέγει την ανάθεση, αποκτά αντοχή, μελετά καλά ποιο θα είναι το επόμενο βήμα στη δράση.

Τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ μπροστά στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ που το επόμενο διάστημα θα γίνουν σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας αναλαμβάνουμε σημαντικά καθήκοντα.

Να «απλώνουμε το χέρι» σε όποιον το χρειάζεται, να πληθύνουμε τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στους πυρόπληκτους, που περιλαμβάνει και τις αντίστοιχες διεκδικήσεις συλλόγων και μαθητικών συμβουλίων, τη συμμετοχή στις επιτροπές που δημιουργούνται.

Να συζητήσουμε και να δράσουμε από κοινού με όλους αυτούς που βρεθήκαμε το προηγούμενο διάστημα δίπλα - δίπλα σε κινητοποιήσεις, αλλά και στα πολύ πετυχημένα μαθητικά και φοιτητικά φεστιβάλ. Ολους αυτούς που πάντα «ζητούν» συγκεκριμένες απαντήσεις κάθε φορά για το «πώς θα κινητοποιηθεί περισσότερος κόσμος», «τι μπορώ να κάνω για την Παλαιστίνη;», «τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω στις φωτιές» και τόσα άλλα «δημιουργικά» ερωτήματα που δείχνουν ότι υπάρχουν πολύ περισσότεροι από ό,τι συνήθως πιστεύουμε, που θέλουν να πρωτοστατήσουν σε μια καλά οργανωμένη πρωτοβουλία.

Να φωτίσουμε πιο καλά και τον δρόμο που πρέπει να προχωρήσουμε. Είναι πολλοί αυτοί που ψάχνουν απαντήσεις για το πώς μπορεί να σωθεί το περιβάλλον. Αυτοί που συγκινήθηκαν μαθαίνοντας τις ιστορίες των αθλητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτοί που ακόμα αγωνιούν και θέλουν να παλέψουν για το αν και πώς θα ανοίξουν οι σχολές και τα σχολεία. Αυτοί που «ψάχνονται» για το αν μπορούν να κάνουν κάτι για τις άθλιες συνθήκες που δουλεύουν. Αυτό το καταγράφουν και τα επιτελεία του συστήματος και οργανώνουν ολόκληρες καμπάνιες στοχεύοντας τα μυαλά της νεολαίας. Χρειάζεται να ανεβάσουμε ακόμα περισσότερο την απαίτηση από τον εαυτό μας, να μελετήσουμε καλύτερα τις Αποφάσεις του Συνεδρίου του Κόμματος, να μπορέσουμε να συνεπάρουμε πολύ περισσότερους, εξηγώντας ότι το μόνο που δίνει απάντηση στα αδιέξοδα του συστήματος είναι η πάλη για τον σοσιαλισμό, την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας.