Το «κούρεμα» των αποθεματικών του υπέστη και το πολυδιαφημισμένο νέο Μουσείο Ακρόπολης, η «ναυαρχίδα» της πολιτικής εμπορευματοποίησης των μουσείων, αφού με το ιδρυτικό νομικό του πλαίσιο αποκόπηκε από την Αρχαιολογική Υπηρεσία για να λειτουργήσει με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με τη διοίκησή του να ψάχνει για «χορηγούς»...

Αυτό προκύπτει από τους προχτεσινούς εορτασμούς για τα τρία χρόνια της λειτουργίας του. Μιλώντας για την αρχαιολογική ανασκαφή κάτω από το μουσείο (σ.σ. θυμίζουμε ότι αυτό το τεράστιο οικοδόμημα, που λειτουργεί ανταγωνιστικά προς την Ακρόπολη, χτίστηκε πάνω σε σημαντικό αρχαιολογικό χώρο, ξεσηκώνοντας κύματα αντιδράσεων), ο πρόεδρος του μουσείου, Δ. Παντερμαλής, είπε ότι η ολοκλήρωση του έργου της μετατροπής της ανασκαφής σε επισκέψιμο μουσείο δεν μπορεί να προσδιορισθεί, γιατί τα 3,7 εκ. ευρώ των αποθεματικών του «κουρεύτηκαν», με αποτέλεσμα να απομείνουν μόλις 900.000 ευρώ! Ετσι, η διοίκηση θα ψάξει για «χορηγούς» (σ.σ. αφού ως «αυτόνομος» οργανισμός λειτουργεί ουσιαστικά σαν επιχείρηση), ενώ θα προσπαθήσει να αυξήσει κι άλλο τα έσοδά τους επεκτείνοντας την εμπορευματοποίηση των χώρων του, με ενοικίασή του για διάφορες εκδηλώσεις και επέκταση των τραπεζοκαθισμάτων για φαγητό στους εξωτερικούς χώρους του και όχι μόνο στο «μπαλκόνι» του πάνω ορόφου...

Επιβεβαιώνονται έτσι όλες οι προβλέψεις και προειδοποιήσεις του ΚΚΕ και της επιστημονικής κοινότητας για το πού θα οδηγήσει η εμπορευματοποίηση της πολιτιστικής κληρονομιάς. Αλλωστε, η ιδιωτικοοικονομική λειτουργία τους αναγκάζει τα μουσεία - έτσι κι αλλιώς - να λειτουργούν με όρους «μαγαζιού», ακόμα κι αν πρόκειται για το Μουσείο της Ακρόπολης, που, αφενός, φιλοξενεί σημαντικές αρχαιότητες και, αφετέρου, αποτελεί την προπαγανδιστική «βιτρίνα» του ελληνικού κράτους για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο.

Ετσι, η οικονομική κατάσταση του μουσείου φαίνεται να είναι «μία η άλλη»... αφού τα έξοδα για μισθοδοσία (4 εκ. ευρώ) και για τα λειτουργικά έξοδα (3 εκ. ευρώ) καλύπτονται από τα έσοδα, χωρίς βοήθεια από το κράτος. Ευνόητο είναι ότι αν τα έσοδά του πέσουν, θα εμπορευματοποιηθεί ακόμη περισσότερο η λειτουργία του...

«Ενα κόσμημα γκρεμίζει ο Δήμος Καλαμάτας, ένα πλακόστρωτο, μοναδικό δείγμα op art στη χώρα μας», τονίζει το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος(ΕΕΤΕ) για την πλατεία της Καλαμάτας, που «"αναπλάθεται" με τις ευλογίες της Περιφέρειας και άδεια του ΥΠΠΟΤ, καταστρέφοντας ένα μοναδικό δείγμα εφαρμοσμένης τέχνης». «Είναι δυστυχώς παράδοση στην Ελλάδα να καταστρέφεται συστηματικά η πολιτιστική κληρονομιά, παλιότερη και νεότερη. Να δίνεται ο δημόσιος χώρος βορά στα ιδιωτικά συμφέροντα, να κερδοσκοπούν διάφοροι σε βάρος του, ενώ κράτος, δήμοι και Περιφέρειες γίνονται ο αγωγός που το δημόσιο χρήμα, η φορολογία μας δηλαδή, εν μέσω πείνας του λαού και κρίσης, να δίνεται σε έργα που αλλοιώνουν τη σύγχρονη πολιτιστική μνήμη».

Το ΕΕΤΕ εξέφρασε τη διαμαρτυρία του για την καταστροφή του δαπέδου της πλατείας και με επιστολή στον υπουργό και την Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων -Τεχνικών Εργων Πελοποννήσου του ΥΠΠΟΤ, που κοινοποίησε και στους Περιφερειάρχη και Αντιπεριφερειάρχη Πελοποννήσου, ζητά άμεσο σταμάτημα της ανακατασκευής και επανεξέταση του θέματος.

«Η ανάπλαση της πλατείας έγινε το 1970, με λευκά και μαύρα μάρμαρα Ταϋγέτου, σε εξαιρετικά γεωμετρικά σχέδια, δημιουργώντας ένα τεράστιο επιδαπέδιο έργο μοντέρνας τέχνης, με στοιχεία op art. Αυτό το μοναδικό έργο μοντέρνας τέχνης, ακόμα και αν ο δημιουργός του είναι άγνωστος, έχει μεγάλη καλλιτεχνική αξία και κανείς δεν δικαιούται να το καταστρέψει. Σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς είναι ανάγκη να προστατεύουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά. Απαιτούμε να μην καταστραφεί αυτό το μοναδικό επιδαπέδιο έργο op art στην Ελλάδα. Δεν είναι κτήμα του Δήμου Καλαμάτας και κανενός άλλου, αλλά ανήκει στον λαό της Καλαμάτας. Επειδή αποτελεί πολιτιστική έκφραση της Σύγχρονης εποχής (1970) και είναι δείγμα της συγκεκριμένης τέχνης op art του Εικοστού αιώνα, ανήκει σε όλους μας», τονίζει το ΕΕΤΕ.

Με την επίκαιρη σατιρική φωνή του Γεωργίου Σουρή, μέσω τριών μονόπρακτών του, με γενικό τίτλο «Θα τρελαθούν κι αφεντικά, θα τρελαθούν και δούλοι» ξεκινάει περιοδεία, ο θίασος «Βήματα» των Ελένης Γερασιμίδου και Αντώνη Ξένου, αρχής γενομένης στις 25/6 από το αίθριο του Δημαρχείου Κηφισιάς. Τη σύνθεση των κειμένων έκανε η ηθοποιός - θεατρολόγος Μαρία Μάλλιου, η οποία συνυπογράφει τη σκηνοθεσία με την Ελένη Γερασιμίδου. Παίζουν (αλφαβητικά): Ελένη Γερασιμίδου, Βασίλης Μπατσακούτσας, Αγγελική Ξένου, Αντώνης Ξένος. Σκηνικά - κοστούμια: Κώστας Βελινόπουλος. Μουσική: Δημήτρης Λέκκας, Φίλιππος Περιστέρης. Χορογραφία: Αγγελος Χατζής

«Ο μεγάλος σατιρικός συγγραφέας» - επισημαίνει ο Αντώνης Ξένος - «παραμένει επίκαιρος καθώς και οι καταστάσεις που περιγράφει είναι πανομοιότυπες μ' αυτές που ζούμε σήμερα. Χρεοκοπία, πτώχευση, φόροι, ρουσφέτια, παραγοντισμοί».

Για τα τρία μονόπρακτα μίλησε σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου η Ελένη Γερασιμίδου. Το μονόπρακτο «Ο αναπαραδιάδης» αναφέρεται στην απελπισία ενός νεαρού δικηγόρου που τον οδηγεί στο να παντρευτεί μια αδέκαρη γεροντοκόρη, ώστε να γλιτώσει το φόρο επιτηδεύματος, για τον οποίο τον κατατρέχει ο ενωμοτάρχης αδελφός της.

«Δεν έχει τα προσόντα», τιτλοφορείται το δεύτερο μονόπρακτο «στο οποίο» - συμπλήρωσε η Μαρία Μάλλιου - «ένας ανειδίκευτος άντρας επιμένει να διοριστεί στο Δημόσιο, με τη βοήθεια βουλευτή και τελικό σκοπό το γάμο με μοδίστρα όμορφη και με προίκα».

Το τρίτο, «Η Περιφέρεια» αναφέρεται στον παραγοντισμό που κυριαρχεί στην πολιτική ζωή και τον επηρεασμό των ψηφοφόρων από τον κομματάρχη.

Η παράσταση εμπλουτίζεται με κείμενα από τον «ΡΩΜΗΟ», τη σατιρική εφημερίδα του Σουρή. Επιμέλεια video: Κώστας Σταματόπουλος.

Ακολουθούν παραστάσεις: 26/6 «Green Theatre» στη Νεμέα, 28/6 «Θέατρο Βουνού» στην Καστοριά. 29/6 Υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο Κοζάνης. 30/6 Δημοτικό Θέατρο Νάουσας, κ.ά.