Τα επίσημα στοιχεία που απεικονίζουν μόλις ένα μέρος της πραγματικότητας καταδεικνύουν ότι οι χώροι δουλιάς έχουν μετατραπεί σε παγίδες θανάτου. Την ίδια στιγμή οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ νομιμοποιούν τις παρανομίες των εργοδοτών, απογυμνώνοντας και ιδιωτικοποιώντας τις υπηρεσίες ελέγχου και πρόληψης.

Σχετικά με τα εργατικά «ατυχήματα» τα στοιχεία του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας - το οποίο, όπως παραδέχεται η κυβέρνηση, καταγράφει μόνο το 65% των εργατικών «ατυχημάτων» - δείχνουν ότι στην Ελλάδα:

• Τα θανατηφόρα «ατυχήματα» παραμένουν σταθερά πάνω από 110 κάθε χρόνο.
• 4.500 περίπου είναι οι νεκροί εργάτες από το 1970 (χωρίς να υπολογίσουμε τους νεκρούς ναυτεργάτες, αγρότες και μεταλλωρύχους).
• Το 2000 σημειώθηκαν 4.032 σοβαρά εργατικά «ατυχήματα» και το 2005 6.044. Σε ό,τι αφορά τα θανατηφόρα, σημειώθηκαν 127 το 2000, 188 το 2001, 153 το 2002, 145 το 2003, 127 το 2004 και 111 το 2005.
• Το πρώτο πεντάμηνο του 2006 τα θανατηφόρα «ατυχήματα» αυξήθηκαν κατά 29% συγκριτικά με το πρώτο πεντάμηνο του 2005. Συγκεκριμένα, το πρώτο πεντάμηνο του 2005 καταγράφηκαν 38 θανατηφόρα, ενώ το 2006 έφθασαν τα 49.

Επίσης, τα στοιχεία του ΣΕΠΕ δείχνουν τη μείωση των ελέγχων και των προστίμων στους εργοδότες. Ενδεικτικό της πολιτικής των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που ενθαρρύνει την ένταση της εργοδοτικής ασυδοσίας.

• Οι Τεχνικοί (ΤΕ) και Κοινωνικοί Επιθεωρητές (ΚΕ) έκαναν, το 2000, 65.669 ελέγχους (18.141 οι ΤΕ και 47.528 οι ΚΕ) και το 2005 50.161 (20.515 οι ΤΕ και 29.646 οι ΚΕ). Μείωση πάνω 23%.
• Ενδεικτική είναι και η σταθερή μείωση των προστίμων από το 2003 και μετά. Ετσι, το 2003 επιβλήθηκαν από τις Τεχνικές Επιθεωρήσεις στους εργοδότες πρόστιμα ύψους 3.877.430 ευρώ και το 2005 το ποσό αυτό μειώθηκε κατά περίπου 50%, φθάνοντας στα 1.928.250 ευρώ.

Την ίδια ώρα, η εντατικοποίηση της εργασίας οργιάζει, καθώς ο αριθμός των υπερωριών αυξάνεται αλματωδώς, όπως αύξηση εμφανίζουν και οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης. Ετσι, σύμφωνα με το ΣΕΠΕ:

• Το 2000 έγιναν επίσημα 5.040.693 ώρες υπερωρίας, αριθμός ο οποίος τετραπλασιάστηκε το 2005, φθάνοντας στις 21.515.324 ώρες. Πρόκειται για την επίσημη μόνο καταγραφή της υπερωριακής απασχόλησης, από την οποία, βέβαια, απουσιάζουν τα εκατομμύρια των απλήρωτων, ανασφάλιστων ή και παράνομων υπερωριών.
• Επίσης, το 2000, οι εργαζόμενοι που απασχολούνταν με μερική απασχόληση, εργασία εκ περιτροπής, συμβάσεις έργου ή παροχή υπηρεσιών και φασόν έφθαναν τους 201.296. Ενώ το 2005 αυξήθηκαν κατά 60% φθάνοντας τους 323.730 εργαζόμενους.

Στον τομέα των επαγγελματικών ασθενειών η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη. Στη χώρα μας δεν υπάρχει επί της ουσίας διάγνωση, αναγνώριση και καταγραφή των επαγγελματικών ασθενειών. Το 2001, στην Ελλάδα αναγνωρίστηκαν συνολικά μόνο 67 επαγγελματικές παθήσεις.

Ο μοναδικός ασφαλιστικός φορέας που δυνητικά μπορεί να αναγνωρίσει και να καταγράψει τα επαγγελματικά νοσήματα, το ΙΚΑ, «αδυνατούσε» για χρόνια να δώσει στη δημοσιότητα αξιόπιστα στοιχεία, τη στιγμή που ο αριθμός των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, με την αιτιολογία της «κοινής νόσου», αυξάνει θεαματικά τα τελευταία χρόνια (9.000 νέες αιτήσεις περίπου για την τετραετία 1995-1998 μόνο για την περιοχή της Αττικής).

Η ανυπαρξία δομών Ιατρικής της Εργασίας, στο πλαίσιο ενός Δημόσιου Συστήματος Υγείας, οδηγεί αναγκαστικά σε ακύρωση κάθε προσπάθεια πρόληψης της επαγγελματικής νοσηρότητας, καθώς και στο ξεπούλημα της υγείας των εργαζόμενων στο ιδιωτικό κεφάλαιο (Εξωτερικές Υπηρεσίες Προστασίας και Πρόληψης), με ολέθριες συνέπειες για την υγεία των εργαζομένων.

Από μελέτες και έρευνες, που δημοσιεύτηκαν τα τελευταία χρόνια, προκύπτει ότι:

• Το 30% των περιστατικών άσθματος έχει επαγγελματική αιτιολογία.
• Το 10% των περιπτώσεων καρκίνου θεωρείται ότι είναι επαγγελματικής προέλευσης.
• Το ποσοστό της επαγγελματικής βαρηκοΐας ξεπερνάει σε πολλές κατηγορίες εργαζομένων το 90%.
• Αναμένεται θεαματική αύξηση των θανάτων μεταξύ των επαγγελματικά εκτεθειμένων σε ίνες αμιάντου (πάνω από το 85% των εργαζομένων στην ΕΛΕΝΙΤ στη Χαλκίδα έχασαν τη ζωή τους από επαγγελματική ασθένεια).

Από τις αρχές της δεκαετίας του '90, σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας, κάθε χρόνο σχεδόν 11 εκατομμύρια εργαζόμενοι χάνουν τη ζωή τους από εργατικό ατύχημα ή επαγγελματική ασθένεια. Τριακόσιες χιλιάδες θάνατοι καταγράφονται κάθε χρόνο από τη χρήση των καρκινογόνων ουσιών στην εργασία και ο αμίαντος ευθύνεται σχεδόν για τους μισούς από αυτούς τους θανάτους. Κάθε τρία λεπτά, σε κάποιο εργασιακό κάτεργο του πλανήτη, ένας άνθρωπος πεθαίνει από εργατικό ατύχημα ή επαγγελματική ασθένεια. Ο αγροτικός κλάδος, που απασχολεί και τα περισσότερα χέρια σε παγκόσμιο επίπεδο, η μεταλλευτική βιομηχανία, η εμπορική αλιεία και ο κλάδος των κατασκευών αποτελούν τις κυρίως παραγωγικές διαδικασίες υψηλού κινδύνου.

Κοντά στα 2.500 φτάνουν τα εργατικά «ατυχήματα» στη Θεσσαλία, από το 2000 μέχρι σήμερα, κατά μέσο όρο, δηλαδή, ένα εργατικό ατύχημα τη μέρα. Σ' αυτά έχασαν τη ζωή τους πάνω από 50 εργάτες και εκατοντάδες άλλοι τραυματίστηκαν σοβαρά. Οι ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν και οι πολλές εκατοντάδες που σακατεύτηκαν στα εργασιακά γκέτο της περιοχής, ήρθαν να προστεθούν στη μακριά και ματοβαμμένη λίστα των εργοδοτικών εγκλημάτων σε όλη τη χώρα. Εγκλήματα, που οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αφήνουν ατιμώρητα, υπηρετώντας το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα.

Ετσι, εντείνεται η ασυδοσία των εργοδοτών, οι οποίοι ανενόχλητοι και εκμεταλλευόμενοι τη ραγδαία αύξηση της ανεργίας στην περιοχή, εκβιάζουν και απειλούν τους εργάτες με απόλυση για να τους αναγκάσουν ν' αποδεχτούν την υποβάθμιση των μέτρων ασφάλειας, διακινδυνεύοντας τη σωματική τους ακεραιότητα και την ίδια τη ζωή τους. Οι συνθήκες εργασίας είναι εξοντωτικές. Η εντατικοποίηση, η καταπίεση, η τρομοκρατία, οι υποχρεωτικές υπερωρίες, συνθέτουν την απάνθρωπη εικόνα στους εργασιακούς χώρους. Κι όσον αφορά στις Επιτροπές Υγιεινής και Ασφάλειας, στις Επιθεωρήσεις Εργασίας είναι λειψές έως και ανύπαρκτες, καθώς δεν εφαρμόζεται ακόμα και η υπάρχουσα νομοθεσία.

Στη Λάρισα, τα τελευταία έξι χρόνια έχασαν τη ζωή τους στο βωμό του κέρδους 27 εργαζόμενοι, ενώ το ίδιο διάστημα ο αριθμός των εργατικών ατυχημάτων είναι πάνω από 1.000. Οι παραπάνω εφιαλτικοί αριθμοί, καταδεικνύουν τις τεράστιες ευθύνες των κυβερνώντων και γι' αυτό άλλωστε προσπαθούν και να τις αποκρύψουν. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε επικοινωνία που είχαμε με το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας Περιφέρειας Θεσσαλίας στη Λάρισα, ρωτώντας ποιος είναι ο ακριβής αριθμός των καταγεγραμμένων εργατικών ατυχημάτων, η απάντηση που πήραμε από υπεύθυνο της υπηρεσίας ήταν ότι δεν τα δίνουν καθώς θα τ' ακούσουν από το υπουργείο, όπου και μας παρέπεμψε να τα ζητήσουμε. «Πέρσι τα δώσαμε στο Εργατικό Κέντρο και βρήκαμε το μπελά μας», είπαν χαρακτηριστικά οι υπεύθυνοι.

Στο Νομό Μαγνησίας τα εργατικά ατυχήματα από το 2001 μέχρι και το 2005 έφτασαν τα 950 και οι νεκροί εργάτες τους 16, ενώ πολλοί ήταν και αυτοί που τραυματίστηκαν σοβαρά.

Στο Νομό Τρικάλων, σύμφωνα με στοιχεία του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας, την πενταετία 2001 - 2005, σημειώθηκαν 278 εργατικά ατυχήματα, εκ των οποίων τα 5 θανατηφόρα, τα 32 σοβαρά και τα 241 ελαφρότερα. Βεβαίως, υπάρχουν και τα μη καταγεγραμμένα εργατικά ατυχήματα τα οποία, μπορεί μεν να μένουν στα άγραφα, όμως είναι γνωστό σε όλους ότι είναι πάρα πολλά αυξάνοντας δραματικά τους παραπάνω εφιαλτικούς αριθμούς.

Ανάλογα είναι τα στοιχεία και για το Νομό Καρδίτσας.

Για τη ραγδαία αύξηση των εργατικών ατυχημάτων, τις αιτίες και τις προτάσεις διεξόδου του συνδικαλιστικού κινήματος, ο Τ. Τσιόγκας, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λάρισας και βουλευτής του ΚΚΕ, μιλώντας στο «Ρ», τονίζει: «Αναμφισβήτητα, η προστασία της ανθρώπινης ζωής συνδέεται άρρηκτα με τις εργασιακές σχέσεις που υπάρχουν, οι οποίες δέχονται ανελέητα χτυπήματα από τις κυβερνήσεις, το μεγάλο κεφάλαιο και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ο τραγικός απολογισμός των εργατικών ατυχημάτων στην περιοχή, όπως και γενικότερα, είναι αποτέλεσμα της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία συνεχίζοντας την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, υπηρετεί τα κέρδη και την ασυδοσία των εργοδοτών στο όνομα της "ανταγωνιστικότητας" και της μείωσης του " εργατικού κόστους", αφήνοντας στην ουσία ατιμώρητα όλα αυτά τα εγκλήματα στους χώρους δουλιάς, παροπλίζοντας τους ελεγκτικούς μηχανισμούς και επιβάλλοντας εργασιακές σχέσεις "λάστιχο".

Το Εργατικό Κέντρο Λάρισας δίνει με μαχητικότητα και αποφασιστικότητα τον αγώνα διεκδίκησης της άμεσης λήψης μέτρων προστασίας της ζωής των εργαζομένων, αποκαλύπτοντας τις αιτίες και ξεσκεπάζοντας τους υπεύθυνους. Ομως, είναι ξεκάθαρο ότι όσο συνεχίζεται αυτή η αντεργατική πολιτική, τα εργατικά ατυχήματα θα υπάρχουν. Εμείς λέμε στους εργαζόμενους ότι κι αυτό το πρόβλημα στα πλαίσια του καπιταλισμού δεν μπορεί να βρει λύση. Γι' αυτό τους καλούμε να συσπειρωθούν στα σωματεία τους, ν' αλλάξουν προς όφελος των ταξικών συμφερόντων τους τους αρνητικούς συσχετισμούς δύναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα. Τους καλούμε να εντείνουν, μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ, την ταξική τους πάλη ώστε ν' ανατρέψουν αυτήν την πολιτική και να επιβάλλουν, συντονίζοντας τη δράση τους με τ' άλλα λαϊκά στρώματα, τη Λαϊκή Εξουσία».

Το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους να κάνουν δική τους υπόθεση την υπεράσπιση της ζωής και της ακεραιότητάς τους. Μέσα από τα ταξικά συνδικάτα να διεκδικήσουν:

• Κατάργηση των ιδιωτικών Υπηρεσιών Πρόληψης (ΕΞΥΠΠ) και τη δημιουργία Δημόσιων Υπηρεσιών, καθώς και Κρατικού Σώματος γιατρών εργασίας και τεχνικών ασφάλειας, ενταγμένου στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας.
• Κατοχύρωση εργοδοτικής εισφοράς για την ασφαλιστική κάλυψη του επαγγελματικού κινδύνου, στο πλαίσιο ενός δημόσιου κοινωνικού συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, καθώς και τη διευρυμένη εφαρμογή του θεσμού των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων.
• Προσανατολισμό της Επιθεώρησης Εργασίας στον ουσιαστικό έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης και στη συνδυασμένη εφαρμογή του συνόλου της σχετικής νομοθεσίας.
• Κατοχύρωση του 35ωρου - 5ήμερου - 7ωρου με παράλληλη ουσιαστική αύξηση του μισθού.
• Τσάκισμα της εργοδοτικής τρομοκρατίας στους χώρους δουλιάς.
• Κατοχύρωση δημόσιας - δωρεάν καθολικής Κοινωνικής Ασφάλισης και Υγείας.