Είναι γεγονός ότι οι κινητοποιήσεις της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς αναδεικνύει σε όλο του το μέγεθος και την οξύτητα το αγροτικό πρόβλημα για όλο το λαό. Οι επιδιώξεις κεφαλαίου, κυβέρνησης, ΝΔ, ΕΕ είναι η μείωση του αγροτικού πληθυσμού με το ξεκλήρισμα της μεγάλης μάζας που είναι η φτωχομεσαία αγροτιά, αυτοί που τους χαρακτηρίζουν «μη κατά κύριο επάγγελμα αγρότες» επειδή δεν τους φτάνει το αγροτικό εισόδημα για να ζήσουν την οικογένεια και γίνονται για κάποιο χρονικό διάστημα και εργάτες. Ο στόχος έχει ήδη εκφραστεί από τους μεγαλοαγρότες, από την προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και από τη σημερινή του ΠΑΣΟΚ. Εκφράστηκε με την προσπάθεια δημιουργίας του μητρώου αγροτών που δεν κατάφερε η ΝΔ, αλλά το ετοιμάζει τώρα το ΠΑΣΟΚ. Το προωθεί και μέσω της κυβερνητικής παρέμβασης για τη δημιουργία του λεγόμενου νέου συνδικαλιστικού κινήματος των αγροτών, αφού θα καθορίζεται με το νόμο για την οργάνωσή του ποιοι θεωρούνται αγρότες και ποιοι όχι. Σήμερα μπορεί να ξεκληριστούν οι φτωχοί αγρότες, αλλά σύντομα στη θέση τους θα βρεθούν και οι μεσαίοι. Βεβαίως, αγρότες θα συνεχίζουν να υπάρχουν αλλά το βασικό μέρος τους θα είναι επιχειρηματίες, καπιταλιστές αγρότες. Ετσι θα δυναμώσει το κεφάλαιο και στην αγροτική οικονομία, που θα συνδέεται με την καπιταλιστική μεταποίηση, αλλά και το διατροφικό πρόβλημα για το λαό θα εξαρτάται από τις διαθέσεις ή, πιο σωστά, από τις τιμές των μονοπωλίων.

Στη σημερινή συγκυρία για να συνεχίσουν στοιχειωδώς να υπάρχουν και να καλλιεργούν οι μικρομεσαίοι αγρότες, να μην πεταχτούν στη στρατιά των ανέργων, απαιτείται δέσμη συνδυασμένων μέτρων που εξασφαλίζουν εγγυημένες τιμές στα προϊόντα τους. Τιμές που τους δίνουν τη δυνατότητα να ζήσουν, να καλλιεργούν χωρίς το βραχνά των τραπεζικών δανείων, τιμές που δεν επιτρέπουν να μετακυλήσουν στις πλάτες του λαού ακριβά προϊόντα. Αυτό με τη σειρά του σημαίνει μείωση του κόστους παραγωγής, έργα υποδομής από το κράτος, λιπάσματα, άλλα καλλιεργητικά εφόδια, μηχανήματα φθηνά για τους μικρομεσαίους αγρότες. Απαιτούνται μέτρα που εμποδίζουν τη ληστεία της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς από τους εμποροβιομήχανους και τους τραπεζίτες αλλά και να σταματήσουν οι εισαγωγές όλων όσα αγροτικά προϊόντα μπορούμε να παράγουμε. Αλλά η εφαρμογή αυτών των μέτρων απαιτεί απειθαρχία στην Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ, συνολικά στην πολιτική των κυβερνήσεων υπέρ του κεφαλαίου. Απαιτεί παραγωγή απαλλαγμένη από το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους.

Λένε ότι η εισαγωγή αγροτικών προϊόντων συμφέρει γιατί είναι πιο φθηνά από τα ελληνικά. Στην Ελλάδα λένε ότι το κόστος παραγωγής είναι μεγάλο. Βεβαίως, οι τιμές ανεβαίνουν λόγω των κερδών των μονοπωλίων στον τομέα τροφίμων και στα καλλιεργητικά μέσα. Αλλά τα εισαγόμενα παράγονται επίσης από καπιταλιστικές επιχειρήσεις με πάμφθηνη εργατική δύναμη, με εξευτελιστικά μεροκάματα. Πιέζουν λοιπόν να πέσει και το μεροκάματο των εργατών, ξεκληρίζοντας ταυτόχρονα και τους φτωχούς αγρότες. Επομένως, τα εισαγόμενα προϊόντα δεν ωφελούν αυτούς τους φτωχούς ανθρώπους των χωρών οι οποίες τα εξάγουν. Συνδέονται με τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Η κυβέρνηση εντάσσει το αγροτικό ζήτημα στο λεγόμενο νέο παραγωγικό μοντέλο. Είναι παγίδα. Λένε ότι πρέπει να παράγουμε «νέα προϊόντα». Το ΒΗΜΑ μάλιστα πρόβαλε ως διέξοδο την ανθοκομία, που δεν είναι και επιδοτούμενη. Εύλογα τα ερωτήματα. Το γάλα, το μαλλί, το κρέας είναι αχρείαστα; Το βαμβάκι, το στάρι, το λάδι, το ρύζι, τα λαχανικά, όλα αυτά είναι ξεπερασμένα; Η γεωργία, η κτηνοτροφία, η αλιεία δε συνδέονται με τη μεταποίηση; Το μαλλί, το βαμβάκι δε συνδέονται με την κλωστοϋφαντουργία; Ολα αυτά και άλλα που μπορούμε να παράγουμε δε συνδέονται με το διατροφικό ζήτημα για το λαό; Ο πρωθυπουργός μίλησε για αγροτική παραγωγή συνδεδεμένη με τον τουρισμό, τη μεσογειακή διατροφή. Είναι στήριξη των επιχειρηματιών για επενδύσεις στον αγροτουρισμό και όχι στήριξη των μικρομεσαίων αγροτών. Η αγροτική παραγωγή συνδέεται και με τον τουρισμό. Αλλά δεν μπορεί να ταυτίζεται με τον τουρισμό και τα μεγάλα τουριστικά συγκροτήματα. Οι βιομήχανοι, αλλά και οι μεγαλοξενοδόχοι, μπορούν και οργανώνουν μεγάλα θερμοκήπια, καθετοποιημένες επιχειρήσεις στους κλάδους των τροφίμων. Παραδείγματα, η ΦΑΓΕ, η ΒΙΒΑΡΤΙΑ με τα κατεψυγμένα λαχανικά, αλλά και μεγάλη ξενοδοχειακή επιχείρηση στην Κρήτη με την «Κρέτα-Φαρμ».

H κυβέρνηση επίσης επιμένει ότι τα προβλήματα των μικρομεσαίων αγροτών λύνονται με θεσμικά μέτρα και όχι οικονομικά. Κάλπικο δίλημμα. Μιλά για ρύθμιση χρεών στις τράπεζες, που δήθεν ευνοεί την «ενίσχυση της ρευστότητας» των αγροτών. Οι τράπεζες κερδίζουν από τα δάνεια. Οι αγρότες θα έχουν χρέη, δε θα έχουν ικανοποιητικές τιμές για να παράγουν χωρίς δάνεια, να έχουν ικανοποιητικό εισόδημα. Ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι θα αλλάξει τον τρόπο της ασφάλισης της παραγωγής λόγω κινδύνων από τις κλιματικές αλλαγές και θα είναι σε όφελος των αγροτών. Αλλά με τις αλλαγές θα πληρώνουν μεγάλα ασφάλιστρα αντί της προστασίας τους από το κράτος. Αυτό μόνο οι μεγαλοαγρότες καπιταλιστές μπορούν να το κάνουν. Λέει ότι θα συντάξει αγροτικό κτηματολόγιο, θα δώσει επιδοτήσεις για αγορά γης. Ετσι όμως εισάγει αλλαγές στη χρήση γης, ενώ τη γη των ξεκληρισμένων αγροτών θα την αγοράσουν για ένα κομμάτι ψωμί οι μεγαλοεπιχειρηματίες, για καπιταλιστική αγροκαλλιέργεια, αγροτουρισμό, «πράσινες ενεργειακές επενδύσεις», κλπ. Δηλαδή, αρπαγή της γης των φτωχών και χάρισμά της στους επιχειρηματίες. Λέει επίσης ότι θα καθιερώσει λίστα ενδεικτικών τιμών φυτοφαρμάκων, λιπασμάτων, σπόρων. Αυτό δε μειώνει τις τιμές τους αφού εξαρτώνται από τα μονοπώλια που τα παράγουν. Απάτη ως προς τις φτηνές τιμές είναι και η εξαγγελία δημιουργίας διαμεσολαβητών για διαπραγμάτευση τιμών, το μητρώο αγροτοεμπόρων, ώστε, όπως λέει, η τιμή στο ράφι να μην είναι πάνω από το διπλάσιο της τιμής παραγωγού. Αντί να συγκεντρώνει τα προϊόντα το κράτος και να καταργηθούν οι «μεσάζοντες» - αυτό θα ρίξει τις τιμές και θα είναι ένας από τους παράγοντες που θα σιγουρεύει το εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών - ενισχύονται οι έμποροι με το μητρώο. Ολ' αυτά δεν είναι οικονομικά; Αλλά ενισχύουν τους επιχειρηματίες σε βάρος των μικρομεσαίων αγροτών.

Η κυβέρνηση προβάλλει την άποψη ότι έχει διαφθαρεί το συνδικαλιστικό κίνημα των αγροτών, έχει κομματικοποιηθεί, γι' αυτό ετοιμάζει νόμο για την «αλλαγή του θεσμικού πλαισίου, την ενοποίηση και ανασυγκρότηση του αγροτικού συνδικαλιστικού κινήματος». Βεβαίως, υπάρχει διαφθορά και κομματικοποίηση, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τη δημιούργησαν. Δικοί τους είναι οι κατ' όνομα συνδικαλιστές σε ΓΕΣΑΣΕ, ΠΑΣΕΓΕΣ, ΣΥΔΑΣΕ. Την πολιτική τους εφαρμόζουν. Αλλά είναι τόσο ανυπόληπτες που δεν εκπροσωπούν τους μικρομεσαίους, επομένως δεν μπορούν να χειραγωγήσουν το αγροτικό κίνημα γι' αυτό και ετοιμάζουν νόμο για το συνδικαλιστικό κίνημα των αγροτών. Υπάρχει όμως και ένας ακόμη λόγος. Ο νόμος θα καθορίζει ποιοι είναι αγρότες. Θέλουν να αποφασίσουν ώστε στους αγροτικούς συλλόγους να γράφονται μόνο οι μεγαλοϊδιοκτήτες αγρότες. Θα βάλουν όρια ιδιοκτησίας, στοχεύοντας όχι μόνο να «πετάξουν» εκτός αγροτικών μητρώων τους φτωχούς παραγωγούς και τους αγροτοεργάτες, αλλά να τους στερήσουν και το δικαίωμα του «συνδικαλίζεσθαι».

Αλλά τα προβλήματα του συνδικαλιστικού κινήματος της μικρομεσαίας αγροτιάς δεν είναι υπόθεση του κράτους, των κυβερνήσεων και της Βουλής. Δεν μπορεί κανένα υπουργείο, καμιά κυβέρνηση να φτιάχνει συνδικάτα και αγροτικούς συλλόγους. Είναι υπόθεση των ίδιων των αγροτών. Και πράγματι θα πάρουν οι ίδιοι την υπόθεση στα χέρια τους για την οργάνωσή τους σε όποια πρόσφορη μορφή αποφασίσουν οι ίδιοι, που να εκπροσωπούν και να εκφράζουν τα συμφέροντα της μικρομεσαίας αγροτιάς, κόντρα στους καπιταλιστές αγρότες και εμποροβιομήχανους, στην πολιτική των κυβερνήσεων των μονοπωλίων. Το συνδικαλιστικό κίνημα γενικά είναι υπόθεση του λαού.

Επομένως, η κυβέρνηση, η ΕΕ, το κεφάλαιο πρέπει να πάρουν καθολική απάντηση γιατί καθολική είναι και η επίθεση. Δεν μπορεί ο εργάτης να είναι αδιάφορος για τον φτωχό αγρότη, όπως ο φτωχός αγρότης, ο μικρομεσαίος αγρότης σήμερα που αύριο θα γίνει μικρός και φτωχός δεν μπορεί να αδιαφορήσει για τη μεγάλη απεργία στις 10 του Φλεβάρη. Ολοι μαζί σαν μια γροθιά εργάτες, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, νέοι, φοιτητές, άνεργοι, σε ενιαίο μέτωπο. Μόνο σ' αυτό υπάρχει η ελπίδα για τη ζωή τους.

Γι' αυτό το ΚΚΕ λέει ότι σήμερα υπάρχουν δύο δρόμοι ανάπτυξης και αναφέρεται και στην αγροτική παραγωγή. Ο ένας δρόμος είναι των καπιταλιστών, των μονοπωλίων που αναπαράγουν και ενισχύουν με την πολιτική τους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Δηλαδή, να ξεκληριστεί η μικρομεσαία αγροτιά και να οργανωθεί η μεγάλη αγροτική παραγωγή από τους καπιταλιστές. Βεβαίως, η μικρή παραγωγή είναι ασύμφορη. Μπορεί όμως να οργανωθεί σε μεγάλη κοινωνική κλίμακα η παραγωγή. Με κοινωνικοποιημένα τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και της γης, με καθετοποίηση της παραγωγής και σύνδεση με την κοινωνικοποιημένη βιομηχανία, τη μεταποίηση με κεντρικό σχεδιασμό και τους μικροπαραγωγούς οργανωμένους στον παραγωγικό συνεταιρισμό. Ετσι, και οι αγρότες θα παράγουν και οι εργάτες θα έχουν δουλειά, όλοι θα έχουν εισόδημα ικανοποιητικό και κάλυψη των αναγκών των οικογενειών τους. Ετσι, δε θα ξεκληρίζονται οι φτωχοί αγρότες. Ενώ οικοδομείται η συμμαχία στα κοινά συμφέροντα της εργατικής τάξης με τη μικρομεσαία, τη φτωχή αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης.

Σήμερα, με τις κατακτήσεις της επιστήμης και της τεχνικής, μπορεί να οργανωθεί αγροτική παραγωγή με μεγάλη παραγωγικότητα, προστασία της παραγωγής από τα καιρικά φαινόμενα, και φθηνά προϊόντα. Με σύγχρονα καλλιεργητικά εφόδια. Θα έχει ο αγρότης ελεύθερο χρόνο, δε θα είναι δούλος στο χωράφι.

Να γιατί ο αγώνας της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς πρέπει να είναι αγώνας και της εργατικής τάξης, συμφέρει και τους αυτοαπασχολούμενους, τα μικρομάγαζα.

Και ακριβώς σήμερα, ακόμα περισσότερο από χτες, έχει ωριμάσει και πρέπει να υπάρξει αναμέτρηση ανάμεσα στους δύο δρόμους ανάπτυξης. Το δρόμο ανάπτυξης που συμφέρει τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, τους καπιταλιστές και το δρόμο ανάπτυξης που συμφέρει την εργατική τάξη, γενικότερα τον εργαζόμενο λαό.