Συμβολική κατάληψη του υποκαταστήματος της ΑΤΕ στα Γρεβενά πραγματοποίησαν χτες, για τρεις ώρες, οι εργαζόμενοι του εργοστασίου ινοσανίδας «ΠΙΝΔΟΣ», συνεχίζοντας τον κύκλο δυναμικών αντιδράσεων που ξεκίνησαν την περασμένη Παρασκευή με την επίσης συμβολική κατάληψη της νομαρχίας.

Η κινητοποίηση των εργαζομένων και του λαού του νομού για τη σωτηρία της συνεταιριστικής επιχείρησης συνεχίζεται με την κάθοδο σήμερα στην Αθήνα του προέδρου του Σωματείου Εργαζομένων της «ΠΙΝΔΟΣ», Σάββα Καρατζά, για επαφές με υπουργούς και πολιτικά κόμματα. Εντός των ημερών αναμένεται η κάθοδος στην Αθήνα και μελών της Επιτροπής Αγώνα για τη σωτηρία της μοναδικής αυτής επιχείρησης, που είχε συσταθεί πριν ένα μήνα σε ειδική σύσκεψη του σωματείου με όλους τους φορείς της πόλης στο Δήμο Γρεβενών. Από τις απαντήσεις που θα πάρουν τα μέλη της Επιτροπής Αγώνα από τους υπουργούς και άλλους κυβερνητικούς παράγοντες θα εξαρτηθούν και οι παραπέρα κινητοποιήσεις στο επόμενο διάστημα.

Αυτή τη στιγμή η επιχείρηση δε βρίσκεται σε παραγωγική διαδικασία. Οι 100 περίπου εργαζόμενοι είναι σε αναγκαστική άδεια και δεν έχουν πληρωθεί για τους τελευταίους 3 μήνες.

Υπεύθυνη για τη σημερινή άσχημη κατάσταση η διοίκηση του Σωματείου Εργαζομένων και η Επιτροπή Αγώνα θεωρούν την Αγροτική Τράπεζα, που κατέχει το 51% των μετοχών της επιχείρησης, ενώ το υπόλοιπο 49% ανήκει στους Γεωργικούς Συνεταιρισμούς Γρεβενών, Καστοριάς και Φλώρινας. Τόσο το Σωματείο Εργαζομένων όσο και η διεύθυνση της επιχείρησης υπέβαλαν πρόταση στην ΑΤΕ ζητώντας τη χρηματοδότηση για τη λειτουργία του εργοστασίου.

Παρά το γεγονός ότι η ΑΤΕ υποσχέθηκε να συνεχίσει τη χρηματοδότηση, άφησε το θέμα σε εκκρεμότητα. Παρόμοιες υποσχέσεις είχαν δώσει και υπουργοί, χωρίς όμως μέχρι σήμερα να έχει εκδηλωθεί κάποιο συγκεκριμένο ενδιαφέρον. Οι εκπρόσωποι του σωματείου θεωρούν ότι η ΑΤΕ και η κυβέρνηση μάλλον ψάχνουν για αγοραστή για να ξεπουλήσουν τις μετοχές που κατέχει η τράπεζα.

Ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων, Σάββας Καρατζάς, σε δήλωσή του στο «Ρ» τόνισε: «Καταγγέλλουμε την απαράδεκτη στάση κυβέρνησης και Αγροτικής Τράπεζας. Εχουμε τη μοναδική σήμερα βιομηχανία αυτού του είδους στην Ελλάδα και δεν πρέπει με κανένα τρόπο να κλείσει το εργοστάσιο. Το κλείσιμο ή η ιδιωτικοποίηση δε συμβαδίζουν με τις διακηρύξεις των υπευθύνων για ανάπτυξη της περιφέρειας. Εχουμε πικρή πείρα από την ιδιωτική πρωτοβουλία στα Γρεβενά και δε βλέπουμε γιατί πρέπει να εμπιστευτούμε έναν νέο ιδιώτη».

Η Σύνοδος Κορυφής στη Νίκαια έδωσε τις κατευθύνσεις για τις ανατροπές στην κοινωνική ασφάλιση. Οι κατευθύνσεις αυτές σηματοδοτούν την επίθεση των πολυεθνικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης ενάντια στον υποχρεωτικό, Δημόσιο και Κοινωνικό χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος και την αλληλεγγύη των γενεών, που αποτελεί και την ουσία του Συστήματος, όπως διαμορφώθηκε μεταπολεμικά στη χώρα μας. Είναι άξια προσοχής η επιμέλεια απόκρυψης της αντιδραστικότητας των ρυθμίσεων μέσα από γενικόλογες αναφορές, που βέβαια δεν αντέχουν σε μια δεύτερη ματιά. Ετσι, π.χ. οι άξονες της Ευρωπαϊκής Ενωσης αναφέρουν για τη «μεταρρύθμισή» του ασφαλιστικού συστήματος:

1) «Η ισότητα (στη σύνταξη) μεταξύ γυναικών και ανδρών. Να ενισχυθούν τα κίνητρα προς τις γυναίκες, για να εισέλθουν ή να επανέλθουν στην αγορά εργασίας».

Αυτό στην ουσία μεταφράζεται: Αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης στα 65, μέχρι 67, το ίδιο για τους άνδρες και τις γυναίκες (θαυμάστε αντίληψη περί ισότητας!). Η γυναίκα χάνει την αναγνώριση των 5 χρόνων στα όρια συνταξιοδότησης, που αντιστοιχούν στην προσφορά της στην αναπαραγωγική διαδικασία στην οικογένεια και στην κοινωνία, στον ιδιαίτερα σημαντικό της ρόλο σαν μητέρας και γυναίκας, στην επιβάρυνσή της στη δουλιά και στο σπίτι. Ετσι αυξάνεται η ανισότητα στη σχέση άνδρα - γυναίκας, γιατί δεν αναγνωρίζεται ο αναπαραγωγικός ρόλος της γυναίκας και η ταυτόχρονη συμβολή της στη δουλιά και την οικογένεια.

2) «Ευέλικτα ασφαλιστικά συστήματα απέναντι στις κοινωνικές αλλαγές, να προσαρμόζονται στις αλλαγές του οικονομικού περιβάλλοντος», και επίσης «Να διευκολύνεται η προσαρμοστικότητα εργασίας, να μεριμνούν για την επαγγελματική κινητικότητα και να επιτρέπουν ένα βαθμό ατομικής επιλογής σε ό,τι αφορά την ηλικία συνταξιοδότησης, στην οργάνωση των σταδίων μάθησης, εργασίας και αναψυχής». Αυτό μεταφράζεται: Τα ασφαλιστικά συστήματα να προσαρμόζονται στις ευέλικτες, ελαστικές μορφές απασχόλησης στη μερική απασχόληση, στην κατάργηση του 8ωρου και του 7ωρου, στη διάλυση του σταθερού, ημερήσιου χρόνου απασχόλησης, να αντιστοιχεί στη μερική απασχόληση ή μερική ασφάλιση, στον μισοάνεργο - απασχολήσιμο, στη μισή εργασία ή μισή ασφάλιση και βέβαια η ασφάλιση να είναι ατομική υπόθεση του εργαζόμενου και όχι υπόθεση του κράτους και υποχρεωτική, όπως ήταν μέχρι τώρα.

Στο σύστημα εισέρχεται δυναμικά ο ιδιωτικός τομέας, οι ασφαλιστικές εταιρίες, για να καλύψει τις ανάγκες των μερικώς ή πλήρως απασχολούμενων. Και εδώ ακριβώς η κυβέρνηση έχει να επιδείξει μεγάλο ζήλο στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιριών.

Η ιδιωτική ασφάλιση αποτελεί το βασικό πυλώνα του νέου ασφαλιστικού συστήματος που σχεδιάζει η κυβέρνηση στα πλαίσια των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και ιδιαίτερα της Συνόδου Κορυφής της Νίκαιας. Η υγειονομική περίθαλψη και η σύνταξη θα αποτελέσει το βασικό πεδίο εκμετάλλευσης από τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες.

Η υπονόμευση των Ταμείων και της Κοινωνικής Ασφάλισης γενικότερα από την κυβέρνηση είναι σχεδιασμένη, για να δώσει πλέον χώρο και πρόσφορο έδαφος στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες. Είναι εξόφθαλμη η βόμβα της κυβέρνησης, ενάντια στο ΙΚΑ και τους χιλιάδες ασφαλισμένους η πρόσφατη διευθέτηση του δημόσιου χρέους. Ετσι το 1,3 τρισ. δρχ. χρέος του κράτους προς το ΙΚΑ διακανονίζεται σε 15 ετήσιες δόσεις και με επιτόκιο μόλις 2%!!

Μιλάμε για ένα δημόσιο χρέος που είναι αποτέλεσμα της κλοπής όλων των κυβερνήσεων σε βάρος των ασφαλισμένων και αποτελεί τη βασική αιτία των ελλειμμάτων. Αν υπολογίσουμε ότι το ΙΚΑ δανείζεται με τραπεζικό επιτόκιο πάνω από 8%, για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του προς τους ασφαλισμένους, καταλαβαίνουμε το μέγεθος της ληστείας που γίνεται σε βάρος των εργαζομένων και των συνταξιούχων, μέσω του ασφαλιστικού της φορέα.

Δεν ξεκινάμε τώρα, δε βρισκόμαστε στο μηδέν. Οι προηγούμενες πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ για τη σωτηρία της Κοινωνικής Ασφάλισης, η ανάδειξη των προτάσεων, των λύσεων, της προοπτικής, σηματοδοτούν και τα επόμενα βήματα. Δε θα περάσουν τα αντιασφαλιστικά μέτρα, δε θα εφαρμοστούν. Πανεργατικός, παλλαϊκός συναγερμός ενάντια στις βάρβαρες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, αυτό είναι το σάλπισμα όλων των αγωνιστικών δυνάμεων της εργατικής τάξης. Ολοι πρέπει να συμμετάσχουν, χωρίς διακρίσεις στη μεγάλη συσπείρωση για την υπεράσπιση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, για δημόσια, σύγχρονη, υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση.