ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πάλεψέ τους!

Του Αντρέα Πετρουλάκη από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Κάτι κλεφτρόνια άρπαξαν φορητούς υπολογιστές από ένα μαγαζί.

Το βράδυ, στα δελτία, το θέμα παρουσιάστηκε ως εξής: Οι κουκουλοφόροι που τα καίνε στις πορείες πέταξαν τις μάσκες τους και αποκάλυψαν ποιοι είναι, κοινοί ληστές.

Την ίδια μέρα, χτες, η εφημερίδα που έχει κάθε μέρα και μια τσόντα, για να χαμογελάει το χειλάκι των αναγνωστών της, όπως γράφει τακτικά - πυκνά - συχνά ο εκδότης της, είχε τίτλο για κουκουλοφόρους που κλείδωσαν μέσα καθηγητές.

Οι κουκουλοφόροι που κατασκευάζονται από το σύστημα ως διαρκής χρήσιμη εφεδρεία του ενάντια στο κίνημα, αποδεικνύονται για μια ακόμα φορά χρησιμότατοι. Για να χτυπηθεί - συκοφαντηθεί το κίνημα που επιμένει να παλεύει χωρίς κουκούλες, στο φως της μέρας, με όραμα - στόχους που οδηγούν απ' το σκοτάδι στο φως.

Καμία από τις παρουσιαζόμενες «ειδήσεις» δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Διαμορφώνει όμως πραγματικότητα έτσι που να μπορεί το βράδυ ο κάθε «εισαγγελάτος» να δηλώνει πως η τηλεόραση δε διαμορφώνει, απλά παρακολουθεί, το «κοινωνικό αίτημα». Το «αίτημα» σήμερα, αν σωστά καταλαβαίνουμε, είναι να συλλαμβάνονται προληπτικά οι διαδηλωτές, χρησιμοποιώντας γι' αυτό και την κάθε δράση των κουκουλοφόρων τους, γιατί αύριο σίγουρα θα πάνε να κλέψουν υπολογιστές...

Μεγάλε Τζουλιάνι άφησες σχολή πίσω σου, χωρίς καν να είναι υπουργός δημόσιας τάξης ο Χρυσοχοΐδης.

Οχι τίποτα άλλο, αλλά κάτι παιδιά στο πανεπιστήμιο σπουδάζουν δημοσιογραφία με την ελπίδα ότι θα γίνουν και δημοσιογράφοι. Κάποιος πρέπει να τους πει ότι το μόνο μέλλον που τους επιφυλάσσει η αστική δημοσιογραφία είναι να γίνουν παπαγαλάκια της αστυνομίας, που σημαίνει του αστικού κράτους, δηλαδή των κάθε λογής και στολής μπάτσων του κεφαλαίου.

Εχει και την καλή της πλευρά η όλη ιστορία. Βοηθάει όσους θέλουν να κρατάνε σε κίνηση το μυαλό τους να βγάλουν συμπεράσματα.

Κι αν από κάτι έχουμε ανάγκη σήμερα είναι ακριβώς απ' αυτό: Συμπεράσματα που να οδηγούν σε σημαντικές αλλαγές στη συνείδηση.

Αυτή είναι και η συνεισφορά των αγώνων που εξελίσσονται.

Τουλάχιστον αυτοί που μετέχουν εκεί υπάρχει ελπίδα να κάνουν ένα βήμα.

Το βήμα που είναι επικίνδυνο για τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, γι' αυτό και η συντονισμένη επίθεση ενάντια σε ό,τι κινείται έξω από το ιδεολογικό τους μαντρί.

Αρχίζει και γίνεται πολύ συγκεκριμένο πλέον το παιχνίδι...

Γι' αυτό πάλεψε τώρα, γιατί αλλιώς αύριο έρχεται η «πρόοδος».

Ασχετο: Ετσι που έχουν μπλέξει τα μπούτια τους, η διαφορά έχει φτάσει ήδη στο «δυο δάχτυλα και κάτι». Μόνο που στόχος είναι το δικό σου κορμί.

Κράτα τη λεπτομέρεια: Οι «1.000» κι αυτοί που ανέλαβαν να διδάξουν ιστορία στο παιδί σου σιτίζονται από το ίδιο ταμείο.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΟΜΟΙΟΣ ΟΜΟΙΩ ΑΕΙ ΠΕΛΑΖΕΙ

«ΔΥΟ ΔΑΧΤΥΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΙ» Η ΔΙΑΦΟΡΑ: «Με δύο σαφείς κινήσεις - μηνύματα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δε φαίνεται να θέτει κάθετες διαχωριστικές γραμμές με το κυβερνητικό νομοσχέδιο για τις μεταρρυθμίσεις στην ανώτατη παιδεία, αλλά κινούμενος σε μια μη ομολογούμενη συναίνεση έσπευσε πίσω από τον εύλογο καταγγελτικό λόγο να συμφωνήσει εμμέσως με τον πυρήνα των αλλαγών που προτείνει η κυβέρνηση (...) επανέφερε το θέμα των μη κρατικών πανεπιστημίων και δε ζήτησε την απόσυρση του νομοσχεδίου» (το ρεπορτάζ στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

ΜΕ ΤΗΝ ΡΕΠΟΥΣΗ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΣΟΡΟΣ: «Οι ισχυρότεροι σύμμαχοι που διαθέτει η κυβέρνηση στην προσπάθειά της να αλλάξει τους κανόνες στα πανεπιστήμια δεν προέρχονται από τον φυσικό της χώρο. Στην "πρωτοβουλία των χιλίων" η οποία άσκησε καταλυτική παρέμβαση στις εξελίξεις, πρωτοστατεί η ελίτ της κεντροαριστερής διανόησης. Στη βιτρίνα της βρίσκονται αυστηρώς προσωπικές επιλογές στενών συνεργατών του κ. Γ. Παπανδρέου και επώνυμα στελέχη της "εκσυγχρονιστικής" πτέρυγας του ΣΥΝ. Δεν είναι τυχαίο ότι ο πολιορκητικός κριός της πρωτοβουλίας αποτελεί και τη "φρουρά" του βιβλίου ιστορίας της Στ' Δημοτικού που σηματοδοτεί τη μεγάλη αλλαγή στον τρόπο που η Ελλάδα προσδιορίζεται στον ενιαίο ευρωπαϊκό χώρο» (η Γιούλη Μανώλη στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ)

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Η ΝΙΚΗΦΟΡΑ ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ: «Εκπλήσσει το ΠΑΣΟΚ για την αδυναμία του να επιτελεί αυτό το κεντρικό αντιπολιτευτικό του καθήκον (...) εκπλήσσει λόγω της επιμονής της ηγεσίας του να αναζητεί συμπτώσεις και συναντήσεις με την κυβερνητική πολιτική. Οι διαφορές είναι τόσο δυσδιάκριτες που χρειάζεται ειδική προσπάθεια για να παρουσιάζονται αντιθέσεις ενώ η επιλογή είναι να "παίζει" και το ΠΑΣΟΚ στα ίδια θέματα με συγγενείς επιλογές» (η έκπληξη στο κύριο άρθρο στην ΑΥΓΗ)

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Απροκάλυπτη ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για τις αντιδραστικές αλλαγές

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Δειλό «ναι» Παπανδρέου στις αλλαγές για τα ΑΕΙ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Κουκουλοφόροι κράτησαν επί 5ωρο φυλακισμένους τους καθηγητές

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΔΡΑΚΟΝΤΕΙΟΣ ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΠΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ

ΤΟ ΒΗΜΑ: Σύνδρομο της Κίνας κλονίζει τις αγορές

Η ΑΥΓΗ: Αναγγελία εκλογών μέσω... Βρυξελλών

ΤΑ ΝΕΑ: Πρόωρες εκλογές προκήρυξε ο... Αλμούνια

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΚΡΥΦΟ ΧΑΡΤΙ για συντάξεις - φόρους

ΕΘΝΟΣ: ΠΑΙΧΝΙΔΙ και με τις Πανελλαδικές

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Πάει Λύκειο η Μαριέττα

Πάλεψε τώρα, γιατί αύριο...

«Οι σημερινοί σαραντάρηδες, οι τριαντάρηδες και οι νεότεροι μπορούν να τα περιμένουν όλα... (...) αυτό άλλωστε συνέβη και με τις μεταρρυθμίσεις της περιόδου 1990-93» (η πρόβλεψη για το Ασφαλιστικό στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»).

...έρχεται η πρόοδος!

«Τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη συντήρηση και την πρόοδο τράβηξε χθες στη βουλή ο Γιώργος Παπανδρέου (...) κατέθεσε τέσσερις προτάσεις που όπως είπε είναι ριζοσπαστικές, προοδευτικές και θα οδηγήσουν στην εκτόνωση της κρίσης (...) και συμπλήρωσε: "δε ζητάμε την απόσυρση του νομοσχεδίου αλλά την αντικατάσταση των διατάξεών του με τέσσερα λιτά, απλά και σαφή άρθρα που αντιπροσωπεύουν μια σύγχρονη και δημοκρατική πρόταση και θέτουν τις βάσεις για να αντιμετωπίσουν με ίσους όρους τα ελληνικά πανεπιστήμια τους ανταγωνιστές τους στο εξωτερικό» (το ρεπορτάζ στα «ΝΕΑ»).

Το πρότυπο ήδη υπάρχει

«Εκρηξη φτώχειας στις ΗΠΑ (...) πρωτοφανές άνοιγμα της ψαλίδας με τους πλούσιους (...) δεκαέξι εκατομμύρια ο αριθμός των Αμερικανών που ζουν σε ακραία φτώχεια, αριθμός ρεκόρ τα τελευταία 32 χρόνια (...) το συγκλονιστικό είναι ότι η ακραία φτώχεια καλπάζει με ρυθμό αύξησης 56% μεγαλύτερο απ' ό,τι το σύνολο όσων ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας (...) το άνοιγμα της ψαλίδας δεν είναι πρωτόγνωρο (...) ωστόσο αυτή τη φορά συντελέστηκε σε περίοδο ανάκαμψης της αμερικανικής οικονομίας (...) το πλουσιότερο πέμπτο των αμερικανικών νοικοκυριών απολαμβάνουν πάνω από το μισό του εθνικού εισοδήματος, ενώ το φτωχότερο πέμπτο γύρω στο 3,5% του εθνικού εισοδήματος» (τα στοιχεία στο «ΕΘΝΟΣ»).