Για παράδειγμα, η κυβέρνηση, που, με την πολιτική της, παρέδωσε "ντάλα μεσημέρι" τον Οτσαλάν στους δημίους του και, ταυτόχρονα, πάλι κάτω από το φως του ήλιου, παραδίδει μπροστά σε εκατομμύρια μάρτυρες τα ελληνικά λιμάνια στις αρπαχτικές ΝΑΤΟικές διαθέσεις, πρέπει να μας πείσει, με εικονικές εντυπώσεις ή αλλότριους "προβληματισμούς", ότι δε βλέπουμε καλά, ή ό,τι άλλο βλέπουμε και καταλαβαίνουμε και άλλο είναι το πρόβλημα...

Για να καταφέρει τέτοια στροφή από την πραγματικότητα, η κυβέρνηση, αλλά και οι συνοδοιπόροι της στην ουσία της πολιτικής, δε φτάνει ο λόγος των στελεχών τους και οι μέχρι και δραματικές παρεμβάσεις κάποιων προσωπικοτήτων. Χρειάζεται τη συνδρομή των λεγόμενων ΜΜΕ, που, σε μερικές περιπτώσεις, καταφέρνουν μπροστά στα μάτια μας, στην κυριολεξία, να εμφανίζουν - εξαφανίζουν "λαγούς", ανάλογα με τις πολιτικές σκοπιμότητες, αλλά και τις διαθέσεις της αγοράς.

Χρειάζονται, για παράδειγμα, ειδικές ικανότητες, δυο βδομάδες τώρα, να έχει σχεδόν εξαφανιστεί και να μη "φαίνεται" ο στρατός κατοχής του ΝΑΤΟ, που περνάει από τα λιμάνια της Κεντρικής Μακεδονίας και κατευθύνεται στην ΠΓΔΜ, για να εκβιάσει την κυβέρνηση της Γιουγκοσλαβίας να δεχτεί την κατοχή του. Χρειάζεται "καπέλο ταχυδακτυλουργού", για να θαφτεί, όχι μόνο η γενική συνενοχή της κυβέρνησης στο έγκλημα, αλλά και η άμεση ομολογία της για συμμετοχή στη σχεδιαζόμενη κατοχή του Κοσσυφοπεδίου. Γι' αυτό δεν υπήρξε ανησυχία; Οι κίνδυνοι, που μας οδηγούν αυτές οι "προθυμίες" στον ιμπεριαλισμό, δεν είναι υπαρκτοί; Αν αφεθούν τα πράγματα όπως τα σχεδιάζει ο ιμπεριαλισμός με τη φανερή συνδρομή της ελληνικής κυβέρνησης, μετά τι θα λένε; Οτι κάποιοι λάθος "χειρισμοί" άλλαξαν τα σύνορα στα Βαλκάνια; Η κάποια "κινητά που δε δούλεψαν" στάθηκαν η αιτία για κάποια φέρετρα με Ελληνες στρατιώτες;

Ακόμα και όταν οι εξελίξεις είναι τέτοιες που δεν μπορούν να εξαφανιστούν, γιατί βρίσκονται κάποιοι, οι οποίοι, σκορπίζοντας τα σύννεφα της υποβολής, που επιβάλλουν τα ΜΜΕ, βλέπουν την πραγματικότητα και αγωνίζονται, πάλι το θέμα δε συνδέεται με την πολιτική, αλλά μένει στη σχεδόν ασύνδετη εντύπωση... "Κάποιον κομμουνιστή δημοτικό σύμβουλο συνέλαβαν, ή κάποιοι απέκλεισαν τη σιδηροδρομική γραμμή που θα περνούσε ο ΝΑΤΟικός στρατός κατοχής...". Ακόμα και σε τέτοιες περιπτώσεις, οι ειδήσεις αυτές έχουν θέση, συνήθως, μετά τους βιασμούς, τις διαρρήξεις, ή κάποια καινούρια λοσιόν για την τόνωση των μαλλιών...

Αυτή η στροφή έγινε σε όλους απότομα, πολιτικά στελέχη και ΜΜΕ. Τόσο απότομα, που ακόμα "την παίρνουν", με κίνδυνο "να φύγουν από το δρόμο...". Πάντως, είναι τόσο ολοφάνερη και βίαιη η αλλαγή πλεύσης, που μάλλον δε χρειάζεται άλλες αποδείξεις, για να ανακαλύψει ο οποιοσδήποτε προσυνεννοήσεις, πιέσεις, διαπλοκή, μεταξύ τους. Ο ίδιος ο πολιτικός λόγος και ο σχεδόν ομόφωνος χαρακτήρας των ειδήσεων και εκπομπών είναι η καλύτερη απόδειξη.

Η μαζική πάλη και όχι οι σκέτοι συναισθηματισμοί, έρμαια των διαθέσεων και σκοπιμοτήτων των ΜΜΕ, είναι αυτή, που μπορεί, να ανατρέψει και την επικίνδυνη πολιτική, που φορέας της τώρα είναι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και, επιτέλους, να βάλει σε εφαρμογή την πολιτική, που πραγματικά συγκινεί, αλλά και συμφέρει τον ελληνικό λαό.

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Χρειάζονται ειδικές ικανότητες, δυο βδομάδες τώρα, να έχει σχεδόν εξαφανιστεί και να μη "φαίνεται" ο στρατός κατοχής του ΝΑΤΟ, που περνάει από τα λιμάνια της Κεντρικής Μακεδονίας και κατευθύνεται στην ΠΓΔΜ, για να εκβιάσει την κυβέρνηση της Γιουγκοσλαβίας και να αποδεχτεί την κατοχική του παρουσία

- Αύριο, Πέμπτη, πραγματοποιείται το πανεργατικό συλλαλητήριο που έχει καλέσει η Συντονιστική Επιτροπή Σωματείων και Συνδικαλιστών Θεσσαλονίκης. Ποια η ανάγκη που ωθεί σ' αυτή την κινητοποίηση;

- Είναι η δραματική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι εργαζόμενοι μετά την ολομέτωπη επίθεση που δέχονται όλο αυτό το διάστημα με στόχο τις βασικές κατακτήσεις και δικαιώματά τους. Μιλάμε για μια επίθεση χωρίς προηγούμενο που ευτελίζει ακόμα πιο πολύ την εργατική δύναμη, προχωρεί στην αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, στη συνεχή λιτότητα, χωρίς ημερομηνία λήξης. Γι' αυτό αυτή τη στιγμή προβάλλει επιτακτικά η ανάγκη της αντίστασης, της σθεναρής υπεράσπισης των εργατικών κατακτήσεων και της διεκδίκησης του δικαιώματος ζωής των εργαζομένων.

- Ποιος είναι ο στόχος της κυβερνητικής πολιτικής, που έχει δημιουργήσει αυτή την κατάσταση;

- Στόχος της πολιτικής αυτής είναι να εντείνει την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, να δώσει όλο και περισσότερα κέρδη στην ολιγαρχία. Και βέβαια ο πολιτικός στόχος είναι ο κατακερματισμός της εργατικής τάξης, με τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την καθυπόταξή της, την ενσωμάτωσή της στο σύστημα, ώστε να μην υπάρχει καμία αμφισβήτηση στο καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα.

- Πού οδηγεί η γενικότερη κυβερνητική πολιτική τους εργαζόμενους, αλλά και τη χώρα;

- Οδηγεί στη γενικότερη υποταγή της χώρας, στην αύξηση της φτώχειας, της λιτότητας, της εξαθλίωσης από τη μια μεριά και στη συγκέντρωση του πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια. Στο εξωτερικό επίπεδο βέβαια, αυτή η πολιτική οδηγεί στην πλήρη υποταγή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά κέντρα, ΗΠΑ, ΕΕ, ΔΕΕ κλπ., με στόχο τον διαμελισμό της χώρας, τη μοιρασιά του Αιγαίου, τη συμμετοχή της χώρας, σαν μικρός ιμπεριαλιστής, στο παιχνίδι για το ξαναμοίρασμα των αγορών.

Οδηγεί γενικά στην παραχώρηση των λιμανιών και εδαφών της χώρας για επιθετικούς σκοπούς σε βάρος γειτονικών λαών.

- Ποια είναι η βασική απαίτηση των καιρών σήμερα για το συνδικαλιστικό κίνημα;

- Αναδεικνύεται όλο και περισσότερο η αναγκαιότητα του ταξικού προσανατολισμού του συνδικαλιστικού κινήματος και η απαίτηση είναι η αναγέννηση, η ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος σε ταξική αγωνιστική κατεύθυνση. Η απαίτηση αυτή γίνεται όλο και πιο καθαρή από την απήχηση που έχει η πρωτοβουλία του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, η πρωτοβουλία των εργαζομένων που στέκονται όρθιοι και παλεύουν για τοπικό και πανελλαδικό συντονισμό.

- Τα βασικά αιτήματα που θα προβάλλει το συλλαλητήριο ποια είναι;

- Είναι η υπεράσπιση του εισοδήματος των εργαζομένων, απέναντι σ' αυτή την επίθεση λιτότητας. Επίσης, η υπεράσπιση των εργασιακών σχέσεων και κατακτήσεων της εργατικής τάξης, ιδιαίτερα μετά τον αντεργατικό νόμο 2639, που καταργεί το 8ωρο και την πλήρη απασχόληση, η υπεράσπιση του κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος, των συνταξιοδοτικών ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Ακόμα τα φορολογικά αιτήματα της εργατικής τάξης, η απαίτηση για μη συμμετοχή στον "κοινωνικό διάλογο" και η υπεράσπιση της ειρήνης στην περιοχή, με άμεσο βασικό αίτημα να μην χρησιμοποιηθούν εθνικά εδάφη για τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, που πάνε να ανάψουν μπουρλότο στη Βαλκανική.

Σ. Μ.