Δυο φονικά χτες ήρθαν να αναδείξουν τα δυο μέτρα και δυο σταθμά του αστικού Τύπου.

Ενας ναυτεργάτης έγινε κομμάτια πάνω στο κρουαζιερόπλοιο «Ζενίθ». Η είδηση είναι εξαφανισμένη από τα αστικά μέσα ενημέρωσης. Γιατί;

Ενας υπάλληλος σκοτώθηκε στο κέντρο της Αθήνας. Το θέμα προβλήθηκε από τα αστικά μέσα ενημέρωσης.

Η διαφορά βρίσκεται στο γεγονός ότι στην πρώτη περίπτωση ο ένοχος έχει όνομα: Εφοπλιστής. Στη δεύτερη, οι ένοχοι είναι χρήσιμοι για να καλυφθεί το διαρκές έγκλημα της τάξης που καθημερινά σκοτώνει εργάτες.

Η αστική τάξη έχει τα μέσα ενημέρωσης στα χέρια της. Χειραγωγεί συνειδήσεις με τέτοιους απλούς τρόπους. Με το χειρισμό των ειδήσεων. Η δεύτερη είδηση είναι χρήσιμη για να οξύνεται η αντίθεση μεταξύ των θυμάτων του ίδιου ενόχου.

Η πρώτη είναι απ' αυτές που σε σπρώχνει να αντιμετωπίσεις τον ένοχο.

Η θλίψη για τις εργατικές οικογένειες είναι ίδια, και στη μια και στην άλλη περίπτωση. Δυο εργάτες λείπουν σήμερα από τα σπίτια τους.

Η διαφορά βρίσκεται στο πώς η αστική τάξη χειρίζεται το δικό μας χαμό για να βγάλει κέρδος, να εδραιώνει την εξουσία της.

Τα αστικά κανάλια συνέβαλαν χτες από το πρωί στην κινητοποίηση ακροδεξιών, οδήγησαν σε λιντσάρισμα ανθρώπων, αυτών των ανθρώπων που οι ιδιοκτήτες των καναλιών ως τάξη έχουν φτάσει στο κατώτατο στάδιο της εξαθλίωσης.

Ενα στάδιο χρήσιμο στους διάφορους Πρετεντέρηδες, που έσπευσαν για λογαριασμό της τάξης τους, της αστικής, να μιλήσουν για γκέτο ανομίας, να αξιώσουν, δηλαδή, περισσότερη αστυνομία, διακηρύσσοντας ότι «η μετανάστευση δεν είναι δικαίωμα».

Αφήνουμε στην άκρη την υποκρισία από αυτούς, που, με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, κατοχύρωσαν το δικαίωμα των καπιταλιστών να έχουν διαθέσιμους τους εργάτες, όπως τους θέλουν, όπου τους θέλουν με την περίφημη αρχή της «ελεύθερης διακίνησης εργαζομένων».

Το πρόβλημα είναι αρκετά σύνθετο, και το μόνο σίγουρο είναι πως δεν πρέπει να αφήσουμε στην αστική τάξη την ευχέρεια να το λύσει κατά πώς την συμφέρει: Βάζοντας την εργατική τάξη να φαγωθεί μεταξύ της. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να εγκαταστήσουν τον τρόμο στις συνειδήσεις των εργατών και το φόβο ότι εχθρός είναι ο άλλος, ο μετανάστης. Σήμερα με μεγαλύτερη επιμονή πρέπει να δείξουμε ότι εχθρός, και του μετανάστη, και του ντόπιου, είναι ο καπιταλιστής.

Η φιλολογία περί αποτυχίας του Μνημονίου και της κυβέρνησης είναι κάλπικη. Το βεβαιώνει η πραγματικότητα που βιώνει κάθε εργατική οικογένεια. Η αστική τάξη μπορεί να είναι περήφανη για την κυβέρνησή της και η κυβέρνηση περήφανη, γιατί κατάφερε σ' ένα χρόνο ό,τι δεκαετίες πριν δεν είχε πετύχει: Να γονατίσει απόλυτα τεράστιες μάζες εργαζομένων, να φέρει τις σχέσεις εργατών - καπιταλιστών έναν αιώνα πίσω υπέρ των καπιταλιστών.

Σ' ένα τέτοιο σκηνικό οι «διαφωνίες» διαφόρων στο ΠΑΣΟΚ δεν είναι τίποτα άλλο από μια προσπάθεια να σπρωχτούν ακόμα πιο συντηρητικά οι εξελίξεις, να ενταθεί η βαρβαρότητα στο όνομα της «σωτηρίας της χώρας»...

Το δεδομένο είναι ότι οι καπιταλιστές δεν μπορούν να ξεπεράσουν την κρίση τους. Δεδομένο, επίσης, ότι συναντάνε προβλήματα στη πολιτική διαχείρισή της.

Και τα δύο δεδομένα, ως αγωνία της αστικής τάξης, πρέπει να αφήνουν παγερά αδιάφορη την εργατική τάξη. Αντίθετα, οι εργάτες πρέπει να αξιοποιήσουν αυτά τα δεδομένα, έτσι ώστε με περισσότερη θέρμη να συμμετέχουν σε κάθε εκδήλωση του ταξικού κινήματος, έχοντας όλο και πιο καθαρό ότι το οικονομικό πρόβλημα θα λυθεί με πολιτικούς όρους. Με την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

Τόση φασαρία, με την παρέμβαση Λοβέρδου, για τίποτα: Ενας ανασχηματισμός, άντε να γίνουν κι εκλογές. Για να ντυθεί η αστική εξουσία με τη νομιμότητα της επανεκλογής της. Για να τρομοκρατηθούν κι άλλο οι εργαζόμενοι, να υποταχθούν.

Η απάντηση είναι ακόμα μεγαλύτερη οργάνωση, πιο αποφασιστικά στην αντεπίθεση.

Κάθε μικρό ή μεγάλο ρεπορτάζ που αφορά στη ζωή των εργαζομένων, ειδικά των νέων παιδιών, μαρτυρά ότι τα πράγματα θα πηγαίνουν στο χειρότερο, αν δεν υπάρξει διαρκής αντιπαράθεση με αυτήν την πολιτική ως και το επίπεδο της εξουσίας.

Κάθε πρόταση που διατυπώνεται για τη διαχείριση της κρίσης οδηγεί σε παράταση του προβλήματος. Λυτοί και δεμένοι έχουν πέσει πάνω να πείσουν το λαό όχι μόνον ότι είναι μονόδρομος αυτή η πολιτική, αλλά και ότι πρέπει να τη χειροκροτήσει.

Για το λαϊκό κίνημα ο στόχος παραμένει ίδιος: Να χρεοκοπήσει η αστική τάξη, να μη χάσει ο λαός.

Η σημερινή απεργία μπορεί να είναι ένα ακόμα βήμα μπροστά: Να κάνει ακόμα πιο καθαρό ότι η εργατική τάξη έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με τους καπιταλιστές. Οτι δεν αναγνωρίζει ούτε την ιδιοκτησία τους στα μέσα παραγωγής, ούτε την εξουσία τους. Βήμα για αλλαγή των συσχετισμών, έτσι που οι σημερινοί κυρίαρχοι να βρεθούν από κάτω.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Νέος τυφώνας αντιλαϊκών μέτρων ενόψει ελεγχόμενης καταστροφής κεφαλαίου

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Πλαφόν στις συντάξεις

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Λύση στο χείλος του γκρεμού. Παίζονται όλα για το Μνημόνιο Νο 2

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Οσμή εκλογών για νέο δάνειο 50-60 δισ. με ένα νέο Μνημόνιο

ΑΥΡΙΑΝΗ: Την κοπανάει με εκλογές ο Γιώργος

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ: Μυρίζουν πρόωρες εκλογές

Ο ΛΟΓΟΣ: Προάγγελος πολιτικών εξελίξεων; «Πονοκέφαλο» προκαλεί στο Μαξίμου παρέμβαση Λοβέρδου

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Τελεσίγραφο σε Παπανδρέου με αρχηγική εμφάνιση Λοβέρδου

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: Λοβέρδος: Γιώργο τι περιμένεις άλλαξέ τους όλους

ΕΘΝΟΣ: Τελείωσαν τα ψέματα! Προάγγελος εξελίξεων η παρέμβαση Λοβέρδου

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Δραματικό SOS από υπουργούς

Η ΑΥΓΗ: Παίζουν τα ρέστα μας

ΤΑ ΝΕΑ: Καθαρές λύσεις ψάχνει ο Γιώργος

«"Οταν ολόκληρος ο ελληνικός λαός βιώνει τη μείωση των μισθών και συντάξεων σε ποσοστό μέχρι και 30% η αναδρομική αύξηση των μισθών των ναυτικών της ακτοπλοΐας συνολικού ύψους περίπου 3% μόνο ως προκλητική για το κοινό περί δικαίου αίσθημα μπορεί να χαρακτηριστεί" αναφέρεται στην ανακοίνωση της Ενωσης Επιχειρήσεων Ναυτιλίας» (το θέμα στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«Δημοσίευμα του Guardian ανέφερε ότι αν και είχαν εντοπιστεί, πέθαναν αβοήθητοι 62 Αφρικανοί που είχαν φύγει με βάρκα από τη Λιβύη (...) η βάρκα παρασύρθηκε κοντά σε ένα αεροπλανοφόρο του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με τους επιζήσαντες, και δύο αεροσκάφη του πέταξαν πάνω από αυτήν, ενώ οι πρόσφυγες σήκωναν ψηλά δύο μωρά για να τα δουν οι πιλότοι τους. Εκτοτε, ωστόσο, δεν εμφανίστηκε κανείς κι οι επιβαίνοντες άρχισαν ο ένας μετά τον άλλον να πεθαίνουν από την πείνα και τη δίψα. Ο Guardian έγραψε ότι έπειτα από πολλές συζητήσεις κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το αεροπλανοφόρο ήταν μάλλον το γαλλικό "Σαρλ ντε Γκωλ" που επιχειρεί στη Μεσόγειο» (το θέμα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Στη βάση της Σούδας αναμένεται να καταπλεύσει από σήμερα μέχρι το Σάββατο το γαλλικό αεροπλανοφόρο "Σαρλ ντε Γκωλ", το οποίο συμμετέχει στις από θαλάσσης επιχειρήσεις στη Λιβύη. Το αεροπλανοφόρο, που απέπλευσε από τον ναύσταθμο της Τουλούζης στις 20 Μαρτίου και έκτοτε συμμετέχει στις επιχειρήσεις, θα σταθμεύσει στη Σούδα, καθώς επέλεξε τη βάση της Κρήτης για ανάπαυλα, λόγω της εγγύτητας με την περιοχή των επιχειρήσεων. Ετσι, εφόσον χρειαστεί, καθώς θα βρίσκεται σε διαρκή κατάσταση επιφυλακής, θα αποπλεύσει άμεσα για να επιστρέψει στα ανοιχτά της Λιβύης» (το θέμα, επίσης, στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).