ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οταν σε φτύνουν, δε βρέχει

Του ΣΤΑΘΗ από την «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»

Τι είναι αστική προπαγάνδα; Στην πρώτη σελίδα να «δίνεις» χίλια ευρώ σε 2 εκατομμύρια φτωχούς και στη δεύτερη σελίδα να ζητάς χίλια ευρώ από 10 εκατομμύρια πολίτες. Καταγράφηκε χτες στην «Απογευματινή».

Το ίδιο το θέμα της πρώτης σελίδας θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια ωραία διαδήλωση: Δύο εκατομμύρια δικαιούχοι έξω από το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας να ζητάνε αυτό που επώνυμα δηλώνει ο Αλογοσκούφης ότι τους ανήκει: τα χίλια ευρώ. Εκεί, να δει ο Ρουσόπουλος τι πάει να πει «πολιτική βία». Ξεφτίλες!

Να 'τανε, όμως, το μόνο ευτράπελο... Οταν φτάνει η ΠΑΣΠ να ψηφίζει τη φοιτητική παράταξη του Συνασπισμού, βλέποντας σ' αυτήν ένα καλύτερο ΠΑΣΟΚ, τα πράγματα δεν είναι μόνο για γέλια. Δηλώνουν... Οχι μόνο σοσιαλδημοκρατική συνάφεια, αλλά και την επερχόμενη νέα πολιτική απάτη.

Κατά τ' άλλα: Καλοί συνάδελφοι μελετούν τα δεδομένα, γράφουν με αγωνία για το προφανές, αλλά μόλις φτάνουν στο «διά ταύτα» κάνουν κωλοτούμπες. Οπως ότι τα παιδιά εθελοντικά βγαίνουν εκτός παραγωγής. Δεν είναι έτσι. Κανείς δεν επιλέγει να είναι άνεργος, κανείς δεν επιλέγει το κλειστό δωμάτιο, κανείς - ειδικά ένα παιδί - δεν επιλέγει την ασφάλεια του σπιτιού της μαμάς. Ενα σύστημα τούς πετάει έξω, για να μπορεί να τους έχει πιο κάτω και από φτηνούς. Και οι αστικές κυβερνήσεις δεν κωφεύουν στο πρόβλημα, συμβάλλουν στη δημιουργία του, γιατί είναι και αυτό μέρος της δουλιάς τους.

Οσο, λοιπόν, δε μιλάμε για το σύστημα που παράγει το έγκλημα, θα αφήνουμε το χώρο ανοιχτό για να αναπτύσσει τις μπούρδες του κάθε Alexis, που - πέρα από την αγιογραφία ενός δυνάστη - ψάχνει να βρει και λύση στο «μυστήριο», γιατί ένα πρώτο στέλεχος του ιμπεριαλισμού είχε ενεργητικό ρόλο στη σφαγή στο Ιράκ. Δηλαδή, θα μπορούσε να ήταν κι αλλιώς;

Ασχετο: Ωρα να μας πούνε ότι στη Βαγδάτη νιώθει πιο ασφαλής από την Αθήνα ο πρέσβης... Απλά, αφήνει καλή μαγιά πίσω του ο άνθρωπος και πάει για ανώτερα.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Η ΛΑΪΚΗ ΨΗΦΟΣ ΩΣ ΘΗΛΙΑ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ ΤΟΥ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥ

ΘΑ ΣΕ ΠΟΥΝ ΚΑΙ ...ΧΕΙΡΩΝΑΚΤΑ: «Σιγά σιγά επέρχεται διόρθωση στο πολιτικό σκηνικό και τα πράγματα επανέρχονται στην προτέρα κατάσταση (...) οι μεταρρυθμίσεις στα πανεπιστήμια, στον κόσμο της εργασίας, στους θεσμούς, όχι μόνο δεν αποδοκιμάστηκαν από τους φοιτητές, τους εργαζόμενους, τις τοπικές κοινωνίες, αλλά πήραν και ψήφο εμπιστοσύνης (...) οι μεταρρυθμίσεις έχουν τη λαϊκή ψήφο γιατί τα δυναμικά στρώματα της κοινωνίας έχουν τις προσδοκίες τους από τον Καραμανλή και είναι υψηλές (...) ο νόμος πλαίσιο πέρασε στα ΑΕΙ με την ψήφο του 40% των φοιτητών» (ο Μανώλης Κοττάκης στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»).

ΗΔΗ, ΖΗΤΑΝΕ ΚΑΙ ΤΟ ΒΟΔΙ: «Το δημόσιο χρέος έφτασε στο 108,5% (...) μόνο για τόκους πληρώνουμε σήμερα 9,5 δισ. ευρώ το χρόνο (...) δηλαδή σε κάθε πολίτη αντιστοιχούν περίπου χίλια ευρώ το χρόνο από τους τόκους αυτούς» (από το κύριο άρθρο στην «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»).

«ΜΑΚΑΡΙ» ΝΑ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΤΟΣΑ... «Η κάθε οικογένεια δαπανά 91,23 ευρώ τον μήνα για τις πάσης φύσεως εκπαιδευτικές ανάγκες των παιδιών της» (η εκτίμηση της ΓΣΕΕ στα «ΝΕΑ»).

ΟΤΑΝ Η ΠΑΣΠ ΨΗΦΙΖΕΙ ΣΥΝ: «Στην αρχή τα πράγματα κυλούσαν σχετικά ήρεμα (...) η κατάσταση εκτραχύνθηκε όταν η ροή των αποτελεσμάτων άρχισε να δείχνει ότι η ΠΑΣΠ όχι απλά θα μειώσει την εκλογική της δύναμη, αλλά θα κατρακυλήσει στην τρίτη θέση (πίσω από την ΠΚΣ). Τα αίτια της πτώσης εντοπίστηκαν αμέσως: Φταίει η εσωκομματική αντιπολίτευση, που σχεδόν σύσσωμη ψήφισε ΔΙΚΤΥΟ (η φοιτητική παράταξη του Συνασπισμού στις εκλογές). Η λύση δόθηκε επίσης ταχύτατα: Αγριο ξύλο από το κτίριο της Νομικής στη Μασσαλίας μέχρι το σταθμό του μετρό στην Πανεπιστημίου!» (το γλαφυρό στην περιγραφή ρεπορτάζ στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Κατάπτυστη ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΕ υπέρ των φιλοναζιστών της Εσθονίας

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: 1.000 ευρώ σε κάθε φτωχό πολίτη

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: «Βόμβα» Λαλιώτη στο ΠαΣοΚ

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ο Λαλιώτης παίρνει τη σκυτάλη

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΓΚΑΦΑ ΟΛΚΗΣ του ΠΑΣΟΚ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΝΤΡΙΠΛΕΣ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΕ ΛΑΛΙΩΤΗ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Τελεσίγραφο Χ. Αλμούνια

Ο ΛΟΓΟΣ: ΔΗΛΩΣΗ - ΣΟΚ από Αλμούνια

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Οι αρχές περιμένουν νέο αιματηρό κτύπημα

ΕΘΝΟΣ: ΞΗΛΩΝΟΥΝ τη μονιμότητα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΤΟΥΣ «ΕΠΕΙΣΕ» ο αρχιδικαστής

Η ΧΩΡΑ: Οριοθετούνται τα δάση μέσω του Εθνικού Κτηματολογίου

ΤΑ ΝΕΑ: Αγριοι εκβιασμοί με τη μαύρη βαλίτσα

Η ΑΥΓΗ: Δεσμεύσεις μετά την επιτήρηση

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΣΤΟ ΣΚΑΜΝΙ 8 ΕΦΕΤΕΣ για στημένες δίκες

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΔΑΣΙΚΟΙ ΧΑΡΤΕΣ απεγκλωβίζουν χιλιάδες ιδιοκτήτες

Δεν είναι εθελοντικά «αποκλεισμένοι»...

«Στη Βρετανία τους λένε Νιτς (NEETS - Not in Education, Employment, Training - νέοι έξω από την Εκπαίδευση, την Εργασία και την Επαγγελματική Κατάρτιση) στην Αμερική τους λένε Τουίξτερς (νέοι που παγιδεύτηκαν μεταξύ - betwixt, δηλαδή between - εφηβείας και ενήλικης ζωής), στην Ιαπωνία τους διαχωρίζουν σε "μοναχικά παράσιτα" (νέους που αποφεύγουν να δουλέψουν και συντηρούνται από τους γονείς ως τα 30 και κάτι), φρίτερς (freeters - νέους που υποαπασχολούνται σε θελήματα) και "χικικομόρι" (νέους που ζουν κλεισμένοι στα δωμάτιά τους, αποτραβηγμένοι από την κοινωνική ζωή). Στη χώρα μας δεν έχουν όνομα, αν και εξαιρετικά πολυπληθείς, ίσως γιατί είναι τόσο καλά προφυλαγμένοι από την οικογένεια (...) παιδιά που "είδαν" από νωρίς τις λίγες ευκαιρίες, τις ισοπεδωτικές συνθήκες της πρώτης ενήλικης ζωής (ολοήμερη δουλειά χωρίς προοπτικές για 700 ευρώ) και αναβάλλουν την "ενηλικίωση". Μια αυξανόμενη κατηγορία Ελλήνων που ομαδοποιούνται (και ξεχνιούνται) πίσω από την ετικέτα "άνεργος νέος" (...) μια ολάνθιστη ζωή που σκάει σαν σαπουνόφουσκα μόλις αγγίξει ένα σύστημα το οποίο δε θέλει "νέο αίμα", αλλά φτηνά χέρια. "Ευχαριστώ δε θα πάρω", λένε οι νέοι στις κυβερνήσεις. Αλλά εκείνες δεν τους ακούν (απασχολημένες όπως είναι στη μάσα, την κεχολωμένη κενολογία, την κακοήθη συναλλαγή) απασφαλίζοντας μια βόμβα μεγατόνων» (η Τασούλα Καραϊσκάκη στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

Πού είναι το μυστήριο;

«Ο Τόνι Μπλερ είναι ένας σημαντικός ηγέτης. Εβγαλε την κεντροαριστερά από τη ναφθαλίνη δύο δεκαετιών, είχε καθαρό πολιτικό λόγο και δε φοβόταν να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Ολα αυτά είναι σπάνια χαρακτηριστικά για Ευρωπαίο πολιτικό σε μια περίοδο κατά την οποία δεν ξεχώριζαν πραγματικοί ηγέτες. Εκείνο που δύσκολα κανείς μπορεί να καταλάβει είναι η στάση του στο Ιράκ (...) η ιστορία μπορεί κάποτε να δώσει απάντηση σε αυτό το μυστήριο» (ο Αλέξης Παπαχελάς στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).