- Γιατί η κυβέρνηση προχωρά στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠ, μέσω Χρηματιστηρίου;

- Η κυβέρνηση Σημίτη ακολουθεί νεοσυντηρητική - νεοφιλελεύθερη πολιτική. Μια βασική αρχή αυτής της πολιτικής αποτελεί ο εξοβελισμός κάθε κρατικής παρέμβασης στην οικονομία και γενικά στην κοινωνία, με την κατάργηση του λεγόμενου "κράτους - πρόνοιας". Στα πλαίσια λοιπόν αυτής της πολιτικής η κυβέρνηση προχωρά στη διάλυση του Δημόσιου Τομέα Πετρελαίου με τη μερική ιδιωτικοποίηση σε πρώτο στάδιο. Βέβαια υπάρχουν και άλλοι λόγοι, όπως η εναρμόνιση με τις κατευθύνσεις του δυτικοευρωπαϊκού "λόμπι" πολυεθνικών πετρελαίου που απαιτούν πλήρη απελευθέρωση αγορών, ιδιωτικοποιήσεις, όπως και λόγοι εξυπηρέτησης της εγχώριας ολιγαρχίας που στο πετρέλαιο έχει σημαντικές προσβάσεις. Υπάρχουν τέλος και εισπρακτικοί λόγοι. Κάλυψη δηλαδή εξωτερικού χρέους, αναγκών προϋπολογισμού κλπ.

- Τι επιπτώσεις θα επιφέρει η ιδιωτικοποίηση στους εργαζόμενους και στην οικονομία;

- Παίρνοντας υπόψη τη μελέτη του χρηματοοικονομικού συμβούλου που είχε προσλάβει η κυβέρνηση για την αναδιοργάνωση του Ομίλου ΔΕΠ, αναδιάρθρωση που θα πραγματοποιηθεί ταυτόχρονα με την είσοδο στο Χρηματιστήριο, "διαπιστώνεται" ότι ένας αριθμός εργαζομένων στον όμιλο, θεωρείται"υπεράριθμος". Συγκεκριμένα η μελέτη προβλέπει ότι η νέα εταιρία που θα δημιουργηθεί στη θέση της ΔΕΠ, θα απασχολεί 2.095 εργαζόμενους αντί 2.945 που απασχολούνται σήμερα. Βέβαια η κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι δεν πρόκειται να θιγεί καμιά θέση εργασίας. Αλλά για ευνόητους λόγους μπορεί να μην θίγει θέσεις εργασίας, στην πορεία όμως και όσο προχωρά η αναδιάρθρωση, είναι σίγουρο ότι θα υπάρξουν προβλήματα απασχόλησης. Αλλωστε η πείρα ανάλογων αναδιαρθρώσεων σε διεθνές επίπεδο αλλά και στη χώρα μας δείχνει ότι οι αναδιαρθρώσεις συνοδεύτηκαν και από μαζικές απολύσεις.

Οσον αφορά την οικονομία, με δεδομένη τη βαρύτητα του πετρελαίου σε αυτήν, καταργείται κάθε έννοια παρεμβατισμού στο ζήτημα των τιμών, τα αποτελέσματα (κέρδη) θα διοχετεύονται στις τσέπες των "επενδυτών", θεσμικών ή μη, στερώντας το Δημόσιο αρκετά δισ. κάθε χρόνο. Το κύριο ωστόσο είναι ότι η χώρα δε θα μπορεί να ασκήσει πολιτική διασφάλισης των συμφερόντων της σε περιόδους πετρελαϊκών κρίσεων με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

- Γιατί επιβάλλεται η διατήρηση του Δημόσιου Τομέα Πετρελαίου;

- Με δεδομένη τη σημασία πετρελαίου στην ανάπτυξη μιας χώρας και τις εξελίξεις στο πετρέλαιο, όπως η συγχώνευση ΒΡ - MOBIL, η εξαγορά του 50% της "Μότορ - όιλ" από την ΑΡΑΜΚΟ, η διαφαινόμενη συγχώνευση SHELL - TEXACO, το νέο διακρατικό εταιρικό σχήμα του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, επιβάλλεται η ύπαρξη ενός ισχυρού δημόσιου τομέα πετρελαίου που θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει αυτές τις εξελίξεις και ταυτόχρονα να βοηθήσει στην παραπέρα ανάπτυξη της χώρας. Η ύπαρξη του δημοσίου τομέα κρίνεται αναγκαία και για τους παρακάτω λόγους:

• Για λόγους διασφάλισης αποθεμάτων σε περιπτώσεις εθνικής κρίσης (π.χ. Αιγαίο) αλλά και σε περιπτώσεις πετρελαϊκών κρίσεων.
• Για έλεγχο των τιμών σε λογικά επίπεδα, ώστε να εμποδίζονται φαινόμενα ανεξέλεγκτων τιμών από τις πολυεθνικές.
• Για να καλύπτονται οι ανάγκες σε καύσιμα όλων των ειδών και σε όλα τα γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας.
• Για να μπορέσει η χώρα με μοχλό και το δημόσιο τομέα πετρελαίου να προχωρήσει στις απαραίτητες παραγωγικές επενδύσεις σε κλάδους και τομείς (πετροχημικά - λιπαντικά) που θα εντάσσονται προς μία κατεύθυνση σύγχρονης παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Προϋπόθεση ωστόσο για το τελευταίο, αποτελεί η αλλαγή πολιτικής, αλλαγή συσχετισμών σε πολιτικοκοινωνικό επίπεδο, η αντίσταση στις επιλογές των Βρυξελλών, η άσκηση αριστερής στην πράξη πολιτικής, που μόνο ένα μέτωπο αντιιμπεριαλιστικών - αντιμονοπωλιακών δυνάμεων μπορεί να ασκήσει.

Χ.Λ.

Για όσους μάλιστα γνωρίζουν στοιχειωδώς τη νεοελληνική ιστορία, δεν είναι δυνατό να περάσει απαρατήρητη η προκλητική παραχάραξή της μέσω της παραχάραξης της ιστορίας του ΚΚΕ, όπως και η παραχάραξη της ιστορίας άλλων κομμουνιστικών κομμάτων, ιδιαίτερα αυτών που καθοδήγησαν στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Αλλά κι ο πιο ανίδεος ιστορικά τηλεθεατής δεν μπορεί να μη διακρίνει τον αντικομμουνιστικό παροξυσμό όταν σε εκπομπή, δήθεν ιστορική, της ΝΕΤ ακούει πως "αν ο Τσε είχε βγει αντάρτης στη Ρούμελη, ο Ζαχαριάδης θα τον είχε καταγγείλει ως δηλωσία και θα τον είχε διαγράψει"!!!

Τι συνιστούν άραγε όλα αυτά και γιατί πέρα από την προσοχή μας πρέπει να προκαλέσουν και την αντίδρασή μας; Το ερώτημα είναι εύλογο πολύ περισσότερο δε που ήδη άρχισε να ξεδιπλώνεται μια πλατιά, σε πανελλαδικό επίπεδο, αντίδραση από το εργατικό - λαϊκό κίνημα.

* * *

Είναι άραγε τυχαίο που όποτε εγκαθιδρύθηκε δικτατορία στη χώρα, της εγκαθίδρυσής της προηγήθηκε ξέφρενη αντικομμουνιστική υστερία; Είναι άραγε τυχαίο που οι ξένες επεμβάσεις στην Ελλάδα μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο - η επέμβαση των Βρετανών και στη συνέχεια αυτή των Αμερικανών - ως ιδεολογικοπολιτικό τους υπόβαθρο είχαν τον αντικομμουνισμό; Δεν αξίζει άραγε της προσοχής μας το γεγονός ότι η ελληνική αστική τάξη, μπρος στην παγκόσμια κρίση του Καπιταλισμού το 1929 προχώρησε στη θέσπιση του διαβόητου "Ιδιωνύμου" για να μπορεί να διώκει ανά πάσα στιγμή τους κομμουνιστές, συμπληρώνοντας έτσι το αντικομμουνιστικό της οπλοστάσιο; Μήπως μας λέει τίποτα το γεγονός ότι ολόκληρο το μετεμφυλιακό καθεστώς στη χώρα μας ως σημαία του είχε ακριβώς το μίσος κατά του κομμουνισμού; Αλλά και μεταπολιτευτικά, μήπως λίγες φορές έχουμε δει το φαινόμενο της αντικομμουνιστικής έξαρσης ως προάγγελο αντιλαϊκών πολιτικών; Το ΠΑΣΟΚ ειδικά υπήρξε μάστορας αυτού του συνδυασμού και συνεχίζει να διακρίνεται γι' αυτή του την ικανότητα. Κάθε αντιλαϊκή διολίσθηση της πολιτικής του, κάθε στροφή του προς τα δεξιά τη δεκαετία του '80, είχε ως προάγγελο και συνοδό το χυδαίο αντικομμουνισμό. Αυτό συμβαίνει και σήμερα και οι κομπασμοί της ηγεσίας αυτού του κόμματος, ότι κατάφερε να σταθεροποιήσει τις βασικές επιλογές της άρχουσας τάξης (ΝΑΤΟ, ΕΕ, βάσεις κλπ.) γιατί κατάφερε να ανακόψει την ανοδική πορεία της δύναμης του ΚΚΕ, είναι αρκετή απόδειξη για του λόγου το αληθές.

* * *

Κατατέθηκε ο νέος προϋπολογισμός στη Βουλή κι όλα επιβεβαιώνουν ότι, εισηγείται μια πολιτική βάρβαρης επίθεσης στα λαϊκά εισοδήματα. Η πρώτη φάση του περιβόητου "κοινωνικού διαλόγου" έφτασε στο τέρμα κι όσοι δεν κατάλαβαν τη σημασία του, θα την καταλάβουν τώρα που θα μπουν σε εφαρμογή τα μέτρα που συμφώνησαν η κυβέρνηση, ο ΣΕΒ και η εργοδοτική πτέρυγα του συνδικαλιστικού κινήματος. Επίσης η τελευταία παγκόσμια χρηματιστηριακή κρίση δείχνει περίτρανα ότι ο καπιταλισμός βρίσκεται διεθνώς σε βαθιά κρίση, την οποία δεν είναι σε θέση να ξεπεράσει. Οι υφέσεις θα διαπλέκονται με εκρήξεις κι αυτές με τη σειρά τους θα επιφέρουν ακόμη περισσότερα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων, που θα καλούνται να "πληρώνουν τα σπασμένα" της κερδοσκοπικής δραστηριότητας του κεφαλαίου. Ειδικότερα για τη χώρα μας, αυτή η κατάσταση σημαίνει πρόσθετα βάρη στις πλάτες του ελληνικού λαού λόγω δράσης του πολυεθνικού κεφαλαίου. Τέλος, η τοποθέτηση των λεγόμενων εθνικών ζητημάτων (Κυπριακό - Αιγαίο) κάτω από την αμερικανική "ομπρέλα", αλλά και η κυριαρχία της PAX AMERIKANA στα Βαλκάνια υποδηλώνουν ότι αργά ή γρήγορα ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός θα ζητήσει από τη χώρα μας - αν δεν το έχει κάνει ακόμη - την εκχώρηση κυριαρχικών της δικαιωμάτων, ούτως ώστε να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντά του στην περιοχή. Ολα αυτά δεν είναι δυνατό να περάσουν χωρίς λαϊκές αντιδράσεις κι είναι μάλιστα πιθανό, οι αντιδράσεις αυτές να είναι τέτοιες που το πεπτικό σύστημα του καθεστώτος να μην μπορεί να τις χωνέψει. Να γιατί χρειάζεται ο αντικομμουνισμός και να γιατί στη συνέχεια θα ενταθεί περισσότερο. Για να πέσει στα μάτια των εργαζομένων από τώρα η μόνη δύναμη που μπορούν άφοβα να εμπιστεύονται. Για να μην έχουν οι εργαζόμενοι καμιά ελπίδα - χωρίς ελπίδα, άλλωστε, δε γίνονται αγώνες - εφόσον κλονιστεί στη συνείδησή τους το όραμα ενός καλύτερου κόσμου.

* * *

Υπάρχει όμως κι ένας δεύτερος λόγος: Η κρατική τηλεόραση υπάρχει και λειτουργεί γιατί την πληρώνει ο ελληνικός λαός. Δικαιούται λοιπόν αυτός ο λαός και πρωτίστως οι άνθρωποι της δουλιάς να απολαμβάνουν τηλεοπτικές εκπομπές ποιοτικές, που θα σέβονται την αλήθεια και θα διακρίνονται για την εγκυρότητα και το υψηλό τους επίπεδο. Δικαιούται αυτός ο λαός να βλέπει την κρατική ραδιοτηλεόραση να ασχολείται με τα προβλήματά του, να προβάλλει τα αιτήματά του και τουλάχιστον να μην υπονομεύει τα συμφέροντά του.

Γιώργος ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Είναι ιστορικώς επιβεβαιωμένο πως κάθε φορά που... σήκωνε κεφάλι ο αντικομμουνισμός, ακολουθούσε η αφαίρεση εργασιακών κατακτήσεων, άλλοτε η αφαίρεση ακόμη και στοιχειωδών αστικοδημοκρατικών ελευθεριών, άλλοτε ο περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας για λογαριασμό ιμπεριαλιστικών συμφερόντων.