Του Γιάννη Ιωάννου από το ΕΘΝΟΣ

Αλλά τους εργάτες φροντίζουν να τους εκπαιδεύουν οι καπιταλιστές καθημερινά, έτσι που να μη φτάνουν στη συνείδηση αυτής της ανάγκης κι ένα από τα αποτελεσματικότερα εργαλεία για την ποδηγέτησή τους είναι ο φόβος. Από τα πιο απλά της καθημερινής επιβίωσης ως και την ίδια την επιβίωση, που στη συνείδηση του εργάτη εξαρτάται απόλυτα από την ύπαρξη της ίδιας της αγοράς εργασίας. Οσο η αγορά λειτουργεί, ο εργάτης ελπίζει ότι έστω και με λίγα θα τα βγάλει πέρα. Οι καπιταλιστές γνωρίζουν καλά το αποτέλεσμα μιας τέτοιας εκπαίδευσης και φροντίζουν να γίνεται «διά βίου» αυτό το μάθημα.

Τα προβλήματα αρχίζουν, όταν η ίδια η αγορά εργασίας δεν μπορεί να τροφοδοτήσει στο ελάχιστο ακόμα κι αυτήν την ψευδή ελπίδα. Τότε η οργή αρχίζει να σέρνεται στους δρόμους. Σε κάθε περίπτωση, προκύπτει - για τις πολιτικές ισορροπίες που συντελούν στην κυριαρχία των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής - ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα νομιμοποίησης μέσα και από την εκπροσώπηση των από κάτω. Είναι η στιγμή που και τα πολιτικά αναχώματα, που έχουν στηθεί για να εμποδίσουν τη ριζοσπαστικοποίηση των συνειδήσεων, δεν είναι ικανά να λειτουργήσουν σαν βαλβίδες εκτόνωσης.

Εδώ το μεγαλύτερο αδιέξοδο για το σύστημα, αλλά και η αποκάλυψη: Είναι υποχρεωμένο να ζητήσει ακόμα μεγαλύτερη βαρβαρότητα. Αυτό σημαίνουν τα καλέσματα για επείγουσα απελευθέρωση όλων των αγορών, αυτό σημαίνουν και τα καλέσματα προς τη σοσιαλδημοκρατία να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να διαχειριστεί την οργή υπό καθεστώς ιμπεριαλισμού.

Ελπίζουν ότι μπορούν να κρατήσουν την οργή στα όρια της εφήμερης εκτόνωσης. Χρέος μας είναι η οργή να οργανωθεί έτσι που να γίνει συνείδηση για ανατροπή. Κι αυτό σημαίνει αναγκαστικά αδιάλλακτη πάλη όχι μόνο με τον καπιταλιστή, αλλά και με τα αναχώματα που στήνει.

Ασχετο: Κάτι παράξενα πράγματα: Το πετρέλαιο ανεβαίνει διαρκώς, οι εταιρείες του τρίβουν τα χέρια τους, αλλά κάτι άλλες ανησυχούν και ζητάνε βιοκαύσιμα, που μπορούν να γίνουν και από τους σπόρους που δίνουν ηλιέλαιο. Το οποίο, όλως τυχαία, βρέθηκε νοθευμένο με ορυκτέλαιο. Οπότε δεν ξέρεις ποιος τίτλος είναι πιο σημαντικός. Αυτός που μιλάει για κλονισμό στις αγορές από το πετρέλαιο ή αυτός που μιλάει για χάος στην αγορά από το ηλιέλαιο. Εξαρτάται, δηλαδή, με ποια πολυεθνική είσαι. Ο ΕΦΕΤ, για παράδειγμα, δεν είχε πρόβλημα. Διάλεξε μία πολυεθνική και της ανέθεσε να του φτιάξει το φυλλάδιο με τις οδηγίες για την καλή διατροφή. Ωσπου το λάδι της πολυεθνικής αποδείχτηκε ότι είχε ορυκτέλαιο. Πάπαλα και η υγιεινή διατροφή.