Είμαστε ήδη στην επόμενη μέρα κι όλα λέγονται ωμά: Η «Καθημερινή» λέει καθαρά πως ο κίνδυνος μετά την ανακοίνωση των μέτρων από την κυβέρνηση είναι να υπάρξει κοινωνική αναταραχή και τότε κινδυνεύει η ανάπτυξη. Ανάπτυξη ονομάζουν τα κέρδη των καπιταλιστών. Και αναταραχή τον αγώνα των εργατών για να μη πληρώσουν την καπιταλιστική κρίση.

Απλά πράγματα. Που προσπαθούν να τα συγκαλύψουν όσοι στις εφημερίδες της αστικής τάξης επιμένουν να εστιάζουν στο δίκαιο των μέτρων. Τα μέτρα είναι άδικα, έφτασε να το πει ωμά ως και ο Πρετεντέρης, για να περάσει την άποψη «άδικα μεν, αναγκαία δε». Αυτός κρύβει για ποιον είναι αναγκαία τα μέτρα. Το ίδιο κάνει και η «Ελευθεροτυπία» που χαρακτηρίζει «οδυνηρά» τα μέτρα, αλλά βάζει πλάτη να περάσουν, ανακαλύπτοντας και αυτήν την «πατρίδα». Για την πατρίδα - κράτος - ταμείο των καπιταλιστών νοιάζονται.

Τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση είναι ισοδύναμα με κήρυξη πολέμου από τους καπιταλιστές ενάντια στους εργάτες, ενάντια στο σύνολο των λαϊκών στρωμάτων. Και σ' αυτόν τον πόλεμο είναι υποχρεωμένοι να επιλέξουν στρατόπεδο άπαντες. Οι ενδείξεις ότι και ένα σημαντικό μέρος της λαϊκής βάσης τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ εμφανίζεται να ανακαλεί την ψήφο που είχε δώσει και δηλώνει πως κατεβαίνει στα συλλαλητήρια που οργανώνει το ΠΑΜΕ είναι ελπιδοφόρες.

Απέναντι στην ήδη ορατή προοπτική να ορθωθεί ένα παλαϊκό μέτωπο αντίστασης οι αστοί σπεύδουν να διακηρύξουν πως ακόμα κι αν έχει λόγο ο κόσμος να αντιδράσει, αυτοί οι αγώνες δεν μπορούν να φέρουν αποτέλεσμα.

Οι αστοί επαναλαμβάνουν απλά τον εαυτό τους. Και δε χρειάζεται να θυμηθούμε τη στάση τους στην Κατοχή. Είναι πολύ πιο σοβαρά τα πράγματα σήμερα.

Οι αστοί ξέρουν πως ο αγώνας φέρνει αποτέλεσμα, αυτό θέλουν να προλάβουν ειδικά σήμερα.

Γιατί ο αγώνας αυτός βάζει στόχο τα ίδια τα καπιταλιστικά κέρδη. Καθαρά στους δρόμους απλώνεται το σύνθημα «να πληρώσει η πλουτοκρατία».

Οι αστοί δεν καίγονται τυπικά να περάσουν τα μέτρα, θέλουν να μην περάσει η αντίληψη ότι πρέπει να πληρώσουν οι κεφαλαιοκράτες.

Ο τρόμος τους είναι ένας: ότι μέσα από την όξυνση της κρίσης αυτό που θα βγει στον αφρό είναι το αυτονόητο: Οτι με τους καπιταλιστές δεν υπάρχει προκοπή, ότι είναι καιρός για άλλο κόσμο, άλλη οικονομία, άλλη εξουσία.

Αυτό θέλουν να σβήσουν από το χάρτη όταν παρουσιάζουν σαν αδιέξοδο τον αγώνα.

Σκοντάφτουν σε μία ακόμα ενδιαφέρουσα εξέλιξη: Οτι εργάτες - μέσα από την επίμονη δράση των κομμουνιστών - διαμορφώνουν σαν κοινή τους συνείδηση ότι δε χρωστάνε σε κανέναν καπιταλιστή και άρα τους είναι αδιάφορο αν θα βρει διέξοδο το σύστημα. Νοιάζονται να βρουν διέξοδο οι ίδιοι έξω από την καπιταλιστική στρούγκα, όχι πρόβατα επί σφαγή, αλλά λεύτεροι να αναπτύξουν τις απεριόριστες δυνατότητες του ανθρώπου όταν παύει να είναι υποζύγιο και γίνεται αυτός καθαυτός.

Οι αγώνες που ξετυλίγονται ήδη στο δρόμο δηλώνουν αντίσταση αλλά και προοπτική. Δε χωράνε στη μάντρα των διαφόρων «θεσμών». Γι' αυτό μένουν παγερά αδιάφοροι απέναντι στην προχτεσινή έκκληση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να εμφανιστεί ο Παπανδρέου στη Βουλή και το ίδιο αδιάφοροι στην άμεση - χτεσινή - ανταπόκριση του Παπανδρέου να τα βρούνε οι «θεσμικοί» στη Βουλή.

Τα μέτρα πρέπει να αποσυρθούν. Οι καπιταλιστές πρέπει να πληρώσουν. Αυτό διαδηλώνουν οι εργάτες στο δρόμο. Γι' αυτό απεργούν αύριο ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ, ερήμην του έτερου «θεσμού», των εργατοπατέρων. Οι συνταξιούχοι εργάτες που διαδήλωσαν χτες ότι δε μάτωσαν μια ζωή για να παραδώσουν ρημαδιό στα εγγόνια τους, μπορούν να 'ναι σήμερα περήφανοι που η σκυτάλη βρίσκεται ήδη σε καλά χέρια...

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΝΑ ΤΡΑΝΤΑΞΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ αύριο τα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ

ΕΘΝΟΣ: ΓΟΛΓΟΘΑΣ χωρίς... αντίδωρο

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΑΓΡΙΑ ΛΙΤΟΤΗΤΑ με άφθονο λαϊκισμό

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΣΗΜΕΡΟΝ ΚΡΕΜΑΤΑΙ...

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Κόβονται έως 50% τα δώρα Πάσχα, Χριστουγέννων και το επίδομα αδείας

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ολονύχτιο θρίλερ για τον 14ο μισθό

Ο ΛΟΓΟΣ: ΧΑΙΡΕΤΑ τον 14ο μισθό που είχες...

ΤΑ ΝΕΑ: Θυσίες - Πόλεμος

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: «Κατάσταση πολέμου»

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Παπανδρέου: Μέτρα ή κατάρρευση

Η ΑΥΓΗ: Στα δύο το ΠΑΣΟΚ για τα αντικοινωνικά μέτρα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΤΕΛΙΚΑ... ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΜΕ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΚΟΜΙΣΙΟΝ: ΨΕΜΑΤΑ ΛΕΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΜΑΥΡΑ ΚΟΡΑΚΙΑ ΕΤΟΙΜΑ ΝΑ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΞΟΥΝ

«Οσο μακάβριο και αν ακούγεται, ο πρωθυπουργός εκφώνησε χθες τον επικήδειο της Ελλάδας όπως την ξέρουμε (...) για να δημιουργηθεί η νέα Ελλάδα θα χρειαστεί να αλλάξει το DNA ενός ολόκληρου λαού (...) και η ιστορία διδάσκει ότι οι αλλαγές αυτές δεν γίνονται χωρίς να χυθεί αίμα» (το σχόλιο στο ΕΘΝΟΣ).

Τέτοια σχόλια ξεφεύγουν από τα όρια του κυνικού. Δηλώνουν την πραγματική αντίληψη των καπιταλιστών. Γιατί αυτοί καλύτερα από κάθε άλλον γνωρίζουν πως πράγματι στο DNA του ελληνικού λαού - ακριβώς γιατί σπλάχνο από τα σπλάχνα του είχε κι έχει το ΚΚΕ - έχει περάσει πια ως αυτονόητη η αντίσταση, η αντεπίθεση, η επίθεση, η κατάκτηση. Κι αυτά, πράγματι, δεν τα ανατρέπεις χωρίς αγώνα με κάθε μέσο. Οι καπιταλιστές αναφέρονται στο αίμα των εργατών. Ηταν πάντα κιμπάρηδες σ' ό,τι δεν αφορούσε δική τους ζημιά. Η εργατική τάξη δεν έχει κανέναν λόγο να μη σηκώσει το γάντι της πρόκλησης. Αλλά θα το κάνει με τον τρόπο που εκείνη θέλει. Με την ταξική της συσπείρωση και την πολιτική της εκπροσώπηση. Για να ματώσουν πράγματι οι καπιταλιστές. Και να χαθεί η δυνατότητά τους να εκμεταλλεύονται εργάτες.

«Στον πόλεμο δεν προέχει ποιος θα ματώσει. Μετράει η σωτηρία της πατρίδας» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).

Αν διάβαζες κάπου αλλού αυτήν την έξαρση υπέρ πατρίδος, ίσως και ν' άφηνες να το πάρει το ποτάμι. Οταν όμως μιλά για πατρίδα το "Συγκρότημα", για νέα δεινά ετοιμάσου. Και στα δύο κεντρικά έντυπά του το "Συγκρότημα" κάνει καθαρό ότι πατρίδα του είναι το καπιταλιστικό κέρδος. Που για να υπάρξει πρέπει να ματώνουν οι εργάτες. Είναι χαρακτηριστικό το παρακάτω κείμενο που αναγγέλθηκε χτες από την πρώτη σελίδα στο ΒΗΜΑ:

«Πώς θα νικήσετε το αφεντικό (...) οι συμβουλές που δίνουν οι ειδικοί είναι ο εργαζόμενος να εντοπίσει τις θετικές πλευρές των αλλαγών (...) η διεθνής εμπειρία δείχνει οτι επιβιώνουν όσοι προσαρμόζονται εύκολα στις αλλαγές» (το θέμα στο ΒΗΜΑ).

Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που διδάσκονται οι εργάτες πως για να αντιμετωπίσουν το αφεντικό τους δεν έχουν άλλο να κάνουν παρά να γίνουν τα καλύτερα υποζύγιά του. Εχουν πολύ σοβαρούς λόγους οι αστοί να βγαίνουν με τέτοια πρωτοσέλιδα. Είναι η εποχή που τα υποζύγια, αργά, αλλά σταθερά, σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα και με εξάρσεις αγωνιστικότητας, επιλέγουν αντί για το "σφάξε με αγά μου", την ταξική συσπείρωσή τους, το χτύπημα του καπιταλιστή.