Γιορτή κι αγώνας, πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα, συνδυασμένο με την πολιτική επιλογή της σύγκρουσης, της ρήξης, του αγώνα για να αλλάξουμε τον κόσμο. Μοναδικό πολιτικό και πολιτιστικό γεγονός, φτιαγμένο από νέους για τους νέους. Αυτό είναι το Φεστιβάλ της ΚΝΕ, που φέτος έκλεισε τα 30 του χρόνια κι όπως λένε σήμερα τα παιδιά της ΚΝΕ, αυτά τα 30 χρόνια ήταν μόνο η αρχή. Ξεκίνησε χτες το 30ό Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» και για τρεις ακόμα μέρες οι προβολείς του θα φωτίζουν τα όνειρα και τις ανάγκες της νέας γενιάς, που δίνει μαζικά τα ραντεβού της για την Πανεπιστημιούπολη, στα Ιλίσια.

Ολα ήταν στη θέση τους, αν και λίγο καθυστερημένα, «με ρυθμούς Ολυμπιάδας... την τελευταία στιγμή τρέχουμε», όπως μας είπε ένας σύντροφος της ΚΝΕ για κάποια ταμπλό που «ντύνονταν» χτες το απόγευμα. Ο κόσμος, κυρίως η νεολαία, ήταν επίσης πιστοί στο ραντεβού τους με τη μεγάλη γιορτή. Ξέρουν, εξάλλου, πως είναι «η δική τους γιορτή, ο δικός τους αγώνας...» κι όχι ένας τυχαίος αγώνας, αλλά αυτός που έχει στόχο την εκπλήρωση των ονείρων της νέας γενιάς για ζωή με πλήρη δικαιώματα και το κεφάλι ψηλά, για μόρφωση, δουλιά, απόλαυση του πολιτισμού και του αθλητισμού, για ελεύθερη έκφραση και δημιουργία. Ο αγώνας για το σοσιαλισμό μπορεί να εμπνεύσει σήμερα τους νέους ανθρώπους.

Αυτό εκφράζει το φετινό Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή», αυτό βλέπεις στα μάτια των παιδιών της ΚΝΕ στα περίπτερα του Φεστιβάλ, στα μπαρ του χώρου, στις εξορμήσεις τους με τις κάρτες γνωριμίας και τον «Οδηγητή» στο χέρι. Είναι τα ίδια παιδιά που επί δεκαπέντε μέρες «έχτιζαν» αυτή την πολύχρωμη πολιτεία, με μόνο κίνητρο τα ιδανικά και το μεράκι τους και πέτυχαν να κάνουν για άλλη μια χρονιά ένα πολύ όμορφο Φεστιβάλ, που ξεκίνησε χτες με τους καλύτερους οιωνούς. Η τριαντάχρονη πείρα που κουβαλάει στην πλάτη του, αξιοποιήθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο κι η φετινή γιορτή είναι αντάξια αυτής ακριβώς της λαμπρής πορείας.

Εκατοντάδες περίπτερα, φροντισμένοι χώροι για όλα τα θέματα, εικαστικά και θεατρικά δρώμενα, δεκάδες καλλιτέχνες και συναυλίες περιλάμβανε το χτεσινό πρόγραμμα του Φεστιβάλ. Πλούσιος προβληματισμός αναπτύχθηκε επίσης στη συζήτηση που έγινε μετά τις 9 το βράδυ για τους μηχανισμούς παρακολούθησης που έχουν κατακλύσει την Αθήνα, με τη συμμετοχή του Αντώνη Σκυλλάκου, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, του Ηλία Νικολόπουλου, καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου, του Γιάννη Πανούση, καθηγητή Εγκληματολογίας του Πανεπιστημίου Αθήνας και του δημοσιογράφου Κώστα Αρβανίτη. Η συζήτηση, μάλιστα, απέκτησε ιδιαίτερη επικαιρότητα καθώς το μάτι του «Ζέπελιν» στράφηκε για πολλή ώρα στο χώρο του Φεστιβάλ, αποδεικνύοντας ποιον θεωρούν «ύποπτο».

Η συσσωρευμένη και πλούσια εμπειρία των 30 χρόνων, η εθελοντική εργασία εκατοντάδων νεολαίων της ΚΝΕ, είναι τα πρώτα και κύρια συστατικά της επιτυχίας και του φετινού Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Αλλαγές στη διαρρύθμιση του χώρου, νέα περίπτερα, νέες ποικιλόμορφες δραστηριότητες στοχεύουν στην ακόμα μεγαλύτερη και πιο ενεργό συμμετοχή του κόσμου σε αυτό το μεγάλο και πλούσιο διάλογο της ΚΝΕ και του Κόμματος με τους χιλιάδες επισκέπτες.

Αμέσως μετά την κεντρική είσοδο, δεσπόζει το ταμπλό - κάλεσμα για το μεγάλο συλλαλητήριο της 9ης Οκτώβρη.

Πρώτο μεγάλο περίπτερο αυτό του «ΟΔΗΓΗΤΗ», της εφημερίδας της νεολαίας «γιατί η αλήθεια γράφεται με κόκκινο».

Λίγο πιο πέρα τα βιβλιοπωλεία και το ειδικό περίπτερο, αφιερωμένο στο σοσιαλισμό.

Δεξιά, η κεντρική εξέδρα του Φεστιβάλ, πιο μεγάλη από ποτέ με το κεντρικό σύνθημα: ΚΝΕ «30 χρόνια Φεστιβάλ - Η δική σου γιορτή, ο δικός σου αγώνας για το σοσιαλισμό».

Στον ίδιο χώρο, τα περίπτερα του «Ριζοσπάστη», όπου γίνεται αναδρομή στα 30 χρόνια νόμιμης επανέκδοσης της εφημερίδας από τον Σεπτέμβρη του 1974, του «902», της «Κομμουνιστικής Επιθεώρησης», της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αντιστασιακών Οργανώσεων, του Συλλόγου Απογόνων και Φίλων της Εθνικής Αντίστασης.

«Από το σκληρό βράχο στο σκληρό δίσκο», είναι ο τίτλος ενός περίπτερου που έχει στηθεί απέναντι ακριβώς από την κεντρική εξέδρα. Περίπτερο με ιδιαίτερη σημασία και ενδιαφέρον, καθώς παρουσιάζει την εξέλιξη της γραφής και του βιβλίου από τους βράχους, το μετάξι, τα φύλλα των φοινικόδεντρων, μέχρι το χαρτί και την ηλεκτρονική γραφή.

Πάνω και δεξιά από την κεντρική σκηνή έχει στηθεί ο κινηματογράφος και ο παιδότοπος. Ιδιαίτερη προσπάθεια γίνεται στον παιδότοπο, ώστε «τα παιδιά να περάσουν καλά». Κόντρα στην απομόνωση, στα «βιντεοπαιχνίδια», τα παιδιά σ' αυτό το χώρο θα έχουν την ευκαιρία να τρέξουν, να πέσουν και να «ματώσουν».

Αριστερά από το χώρο της κεντρικής εξέδρας συναντάμε το χώρο του πολιτισμού, το χώρο του «ελεύθερου δημιουργικού χρόνου», όπως έχει ονομαστεί. Εκεί καθημερινά θα γίνονται σεμινάρια κρουστών, ενδιαφέρουσες συζητήσεις και θεατρικά δρώμενα. Επίσης, οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούν να απολαύσουν μια παρτίδα σκάκι. Στον ίδιο χώρο φιλοξενούνται το «Εθνικό Συμβούλιο Κατά των Ναρκωτικών», οι Σύλλογοι Γονέων των Θεραπευτικών Κοινοτήτων «18 Ανω», «Νόστος», «Ιθάκη», «Στροφή» καθώς και ο Θεραπευτικός Σύλλογος «Στροφή». Στο χώρο εκθέτονται τα έργα Μπατίκ της Μαρίας Ζαϊτωπούλου και τα έργα του Γιώργου Φαρσακίδη. Υπάρχουν, επίσης, περίπτερα των σωματείων των ηθοποιών και των νέων δημιουργών.

Στο χώρο αριστερά από την κεντρική είσοδο φιλοξενούνται το περίπτερο των Νέων Στρατευμένων, των μαθητών και των σπουδαστών των ΑΕΙ και ΤΕΙ. Πίσω σε αντίστοιχο χώρο υπάρχουν τα περίπτερα των νέων εργαζομένων, των καθηγητών και των σπουδαστών στα ιδιωτικά και δημόσια ΙΕΚ, καθώς και οι μεταναστευτικές κοινότητες των Αφγανών, των Παλαιστινίων, των μεταναστών από το Μπαγκλαντέζ, το Σουδάν καθώς και η Επιτροπή Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους Τουρκίας - Κουρδιστάν. Κάτω ακριβώς από αυτόν το χώρο βρίσκεται η «Νεανική Σκηνή» και πίσω της η «Διεθνούπολη», με τη συμμετοχή 29 ξένων αντιπροσωπειών. Για ακόμα μια χρονιά στο χώρο φιλοξενείται το ιδιαίτερα δημοφιλές «Κουβανέζικο μπαρ». Τέλος, το λαϊκό στέκι όπου κάθε βράδυ στήνεται γλέντι με πραγματικά γνήσια παραδοσιακή και λαϊκή μουσική.

Με «πατρίδα του το χρόνο», πιστός πάντα στο ραντεβού του εδώ και χρόνια ο Μίλτος Πασχαλίδης, «αγύριστο κεφάλι» στην ποιητική και ποιοτική διάθεση, με τις «αποσκευές» γεμάτες με τα καλύτερα τραγούδια του, αλλά και επιλογές από αγαπημένα του τραγούδια, έδωσε το σύνθημα της «έναρξης» στην Κεντρική Σκηνή. Μια έναρξη που σηματοδοτεί τον τρόπο που γιορτάζει τη μουσική και τα όνειρά της η ΚΝΕ και εμπεριέχει πάντα ενθουσιασμό και αυθορμητισμό συστατικά στοιχεία της νεανικής ορμής και της γιορτινής ατμόσφαιρας.

«Μια ζωή αλλού» ως «το τέλος τ' ουρανού» με καρδιά «παιδιού», ο Διονύσης Τσακνής μοιράστηκε και φέτος τα δικά του όνειρα με τους κάθε ηλικίας «συνομιλούντες», τα όνειρα που αντιστέκονται και τραγουδούν «σπάστα τα 'χεις πληρώσει, δραχμή και γρόσι και τώρα ευρώ», γιατί στ' αλήθεια «ποιος να χρεώσει ποιον». Οι επιλογές των τραγουδιών του, πάντως, μας «χρέωσαν» με την άσβεστη ελπίδα για έναν δικαιότερο κόσμο. Η μουσική, το τραγούδι μπορεί να ελπίζει όταν μοιράζεται με την ελπίδα των νέων, τον χτύπο της καρδιάς της.

Την Κεντρική Σκηνή και τις καρδιές μας μοιράστηκαν δύο σπουδαίες λαϊκές φωνές, η Γλυκερία και ο Κώστας Μακεδόνας που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα γιορτής μιας ξεχωριστής βραδιάς. Με τα ομορφότερα τραγούδια επιλεγμένα με την ποιοτική ματιά που διαθέτουν και οι δύο δημοφιλείς καλλιτέχνες, κράτησαν συντροφιά τους φίλους του φεστιβάλ μέχρι αργά το βράδυ, δημιουργώντας μια γιορτινή ατμόσφαιρα.