Σχεδόν μέχρι τις πρωινές ώρες κράτησε το πρόγραμμα στη Σκηνή Φοιτητών & Νέων Εργαζομένων, την Τετάρτη, που διαδοχικά πήραν τα μικρόφωνα οι Polkar, οι Babo Koro και οι Γκιντίκι.

Οταν ανέβηκαν οι Polkar, έκαναν αυτό που ξέρουν πολύ καλά να κάνουν. Με τη μουσική και τα τραγούδια τους να βάλουν φωτιά στο κοινό! Η πανηγυρτζίδικη balkan έκανε τα θαύματά της, έχοντας ως άξονα τη μουσικοθεατρική performance με διαδραστική επικοινωνία με το κοινό, περνώντας αβίαστα από τα μουσικά είδη όπως η folk/rock/indie/country/pop/gospel, χωρίς να ξεχνούν τα ρεμπέτικα ή την παραδοσιακή μουσική.

Ο Γιώργος Παπαγεωργίου, αφού πρώτα χαιρέτισε το Φεστιβάλ της ΚΝΕ, χαρακτηρίζοντάς το ως το καλύτερο που γίνεται όλα αυτά τα χρόνια, ερμήνευσε μεταξύ άλλων τα «Mαμά θα γίνω ροκ σταρ», «Κάνε με ό,τι θες», «Το τραγούδι της καλής παντρειάς», το ρεμπέτικο του Μάρκου Βαμβακάρη «Φάνταζες ως πριγκιπέσσα» σε ροκ-βαλκανική διασκευή, τη «Συννεφούλα» του Διονύση Σαββόπουλου, το «Ξωτικό» σε ικαριώτικο ρυθμό και το «Μην κλαις» της συντρόφισσας Σωτηρίας Μπέλλου, όπως την αποκάλεσε ο ίδιος. Η βραδιά των Polkar έκλεισε με το τραγούδι τους «Επανάσταση».

Το συγκρότημα πήρε το όνομά του, μετά από ταξίδι του στη Σερβία, το 2013. Στα σλάβικα «polkar» σημαίνει «μεθυσμένος χορευτής που τραγουδά φάλτσα». Ο Γιώργος Παπαγεωργίου ούτε μεθυσμένος ήταν, ούτε φάλτσα τραγουδούσε. Αλλά κατάφερε να μεθύσει το κοινό.

Κι έπειτα με τους Babo Koro άνοιξε την αυλαία στους παραδοσιακούς ήχους. Στην περίπτωση των Babo Koro αυτοί οι ήχοι, βαλκανικοί και μεσογειακοί, συνδυάζονται με σύγχρονα ακούσματα και τη φρέσκια ματιά των νέων δημιουργών.

«Είμαστε εδώ στο πολυαγαπημένο Φεστιβάλ που κλείνει 50 χρόνια, χαρούμενοι που είμαστε μαζί σας», δήλωσαν ανοίγοντας το πρόγραμμά τους.

Στη συνέχεια, διασκέδασαν και ταξίδεψαν το κοινό με ξεσηκωτικούς σκοπούς.

Με «καράβι» την παράδοση και «πυξίδα» τα πολύμορφα προσωπικά τους ακούσματα, συνέχισαν οι Γκιντίκι, που ταξίδεψαν τον κόσμο στον μουσικό πλούτο της χώρας μας, κλείνοντας με τον καλύτερο τρόπο την συγκλονιστική πρώτη μέρα του Φεστιβάλ. Παρά το προχωρημένο της ώρας, η φοιτητική σκηνή ήταν κατάμεστη και η παρέα από τη Θεσσαλονίκη, που γιορτάζει φέτος τα δέκα χρόνια της στο μουσικό στερέωμα, ξεσήκωσε το πολυπληθές κοινό.

Οι Τάσος Κοφοδήμος (λαούτο, τραγούδι), Κωνσταντίνος Λάζος (κλαρίνο, γκάιντα, κιθάρα, φωνή), Θοδωρής Σιούτης (βιολί, φωνή) και Αλέξανδρος Καρλής (κοντραμπάσο) με τη συνδρομή του Κωνσταντή Παπακωνσταντίνου στα κρουστά, μας ταξίδεψαν, μέσα από τις μουσικές και τα τραγούδια τους σε Ηπειρο, Μακεδονία, Θράκη, Αιγαίο κ.α. Από τις πρώτες κιόλας νότες, οι χοροί ξεκίνησαν και συνεχίστηκαν σε όλη τη συναυλία, με ένα ξέφρενο γλέντι να στήνεται μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες...

Με χορευτικούς ρυθμούς και επιτυχίες του ο Πάνος Μουζουράκης ξεσήκωσε την Τετάρτη τη Μαθητική Σκηνή του Φεστιβάλ. Με το που ακούστηκε ένα απόσπασμα από το τραγούδι του «Επαθα αγάπη», ο κόσμος άρχισε να πλησιάζει τη σκηνή για να υποδεχθεί θερμά τον καλλιτέχνη. Ανοιξε το καλλιτεχνικό του πρόγραμμα με το τραγούδι «Μπερδεμένος» και ακολούθησε το «Μεγαλώνω» που, όπως ενημέρωσε το κοινό, συμπεριλαμβάνεται στον τελευταίο δίσκο του.

Χαιρετώντας το κοινό, είπε χαρακτηριστικά ότι «είστε εδώ, εδώ και μέρες, εδώ και 50 χρόνια...», ενώ συνέδεσε και το τραγούδι του «Για μας μιλάμε» με τα 50 χρόνια του Φεστιβάλ, λέγοντας χαρακτηριστικά από τη σκηνή πως «προσπαθούμε, διεκδικούμε εδώ και 50 χρόνια».

Μετά πήρε «ένα φωτόσπαθο στο κακό ν' αντισταθεί», με το οποίο παρουσίασε με έναν ευφάνταστο και διασκεδαστικό τρόπο την μπάντα του και τους συνεργάτες του.

Ο Π. Μουζουράκης εμπλούτισε το πρόγραμμα της συναυλίας του με ξένα και ελληνικά τραγούδια άλλων ομοτέχνων του, όπως το «Ghostbusters» του Ρέι Πάρκερ Τζ. που αποτέλεσε και το μουσικό θέμα της ομώνυμης αμερικανικής ταινίας, αλλά και το όλο νόημα «Filtragram» των Locomondo που καυτηριάζει τον ψεύτικο κόσμο των social media.

Ενα γνήσιο γλέντι, όπως εκείνος ξέρει, έστησε ο Γιώργος Μαργαρίτης, την Τετάρτη, στη Λαϊκή Σκηνή του Φεστιβάλ.

Το «Εσύ μιλάς στην καρδιά μου», «Το καλύτερο μπεγλέρι» και το «Μα τι λέω» που τραγούδησε στην έναρξη του προγράμματός, ήταν αρκετά να ξεσηκώσουν όσους βρίσκονταν και περίμεναν να διασκεδάσουν με τα κομμάτια του, που έχουν γράψει ιστορία στην ελληνική δισκογραφία.

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε και στο τελευταίο τραγούδι του Μανώλη Ρασούλη, το «Εγκλημα και τιμωρία» που ερμήνευσε συγκινημένος! Δεν παρέλειψε βέβαια να πει και το «Πεθαίνω για σένα», του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, θυμίζοντας έτσι μια ιστορική συνεργασία των δυο τους.

Με τη γνωστή εμφάνισή του και ερμηνεία του, χάρισε απλόχερα το κέφι στην κατάμεστη Λαϊκή Σκηνή, με τον κόσμο να τραγουδάει κάθε τραγούδι, να χορεύει και να τον αποθεώνει.

Εκτός από τους άξιους μουσικούς του, τον συνόδευσαν ο Κώστας Μαργαρίτης και η Μαρίνα Νικολοπούλου.