Πραγματικά πιστεύουμε ότι, τελικά, τα ντοκιμαντέρ προσφέρουν. Προσφέρουν και ενημέρωση και ψυχαγωγία. Και γνώση και απόλαυση. Την Παρασκευή στις 19.00 η ΕΤ - 2 θα μας ταξιδέψει σε μια κοντινή χώρα, σε μια μακρινή εποχή, όμως. Στην Αρχαία Αίγυπτο θα πάμε, σ' έναν κόσμο γοητευτικό, μυστηριώδη, συναρπαστικό, που συνεχίζει να μας μαγεύει, να μας γοητεύει, να μας κινεί το ενδιαφέρον και να προκαλεί την περιέργεια. Θα πάμε, λοιπόν, σ' έναν άλλον κόσμο που κατόρθωσε να περάσει στην αιωνιότητα. Σε έναν κόσμο που πίστεψε ότι με το "πλοίο της αιώνιας ζωής" θαδιέσχιζε τη μαύρη θάλασσα του θανάτου και θα έβγαινε στα καθαρά, τα διαυγή, τα καταγάλανα νερά της ζωής. Στην Αίγυπτο, λοιπόν, πριν 3.000 χρόνια, ο Μήνης ο διάδοχος του Νάρμερ γίνεται ο ιδρυτής του ενιαίου αιγυπτιακού κράτους με πρωτεύουσα τη Μέμφιδα, η οποία κτίστηκε στη συμβολή Ανω και Κάτω Αιγύπτου. Κοντά στην πρωτεύουσα, στη δυτική όχθη του Νείλου, κατασκευάστηκαν οι Πυραμίδες, τα εντυπωσιακά μνημεία της Αιγύπτου, τα σύμβολα του πολιτισμού και της θρησκείας των Αιγυπτίων.

Στα 2680 π. Χ. χτίστηκε η πρώτη πυραμίδα σε ύψος 62 μέτρων και προοριζόταν για τον βασιλιά Ζοσέρ από τον αρχιτέκτονα Ιμχοτέπ, ο οποίος αργότερα πήρε στη φαντασία των απλών ανθρώπων τις διαστάσεις ενός θεού. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, οι Πυραμίδες ήταν για την εποχή τους οι πρώτοι ουρανοξύστες. Οι πυραμίδες στέγαζαν τους νεκρούς που είχαν στόχο την αιωνιότητα..., ενώ οι σύγχρονοι ουρανοξύστες στεγάζουν τους ζωντανούς που έχουν στόχο μια εφήμερη, γρήγορη ζωή. Είναι, άραγε, το ίδιο νόμισμα σε δυο όψεις; Οι πυραμίδες χρησίμευαν ως νεκροταφεία των Φαραώ. Γι' αυτό δεν μπορούσαν να ήταν απλά νεκροταφεία για κοινούς, απλούς ανθρώπους. Περιείχαν νεκρικούς θαλάμους, κρύπτες με διαλυμένα πλοιάρια με τα οποία οι νεκροί βασιλείς θα έκαναν άνετα και με κάθε πολυτέλεια το αιώνιο ταξίδι... Πρώτη θέση φυσικά. Οι πιο ονομαστές είναι οι Πυραμίδες της Γκίζας που περιλαμβάνουν τη Μεγάλη Πυραμίδα του Χέοπα, την πυραμίδα και τη Σφίγγα του Χεφρήνου, την Πυραμίδα του Μυκερίνου και άλλες μικρότερες βασιλισσών, συγγενών και αυλικών τους.

Η πυραμίδα του Χέοπα έχει ύψος 147 μέτρα και αποτελείται από 2,3 εκατομμύρια ογκόλιθους που κάθε ένας από αυτούς ζυγίζει 2,5 τόνους. Η ανθρώπινη ματαιοδοξία θέλει και ύψος και βάρος! Βάρος, που κουβαλούν οι άλλοι... Πάντα. Ομως, ομολογούμε ότι χάρη σ' αυτήν την απατηλή λάμψη της ματαιοδοξίας των Φαραώ, που νόμισαν ότι επειδή γεννήθηκαν ή έγιναν βασιλιάδες κατέκτησαν αυτομάτως και την αθανασία..., χάρη σ' αυτήν την ανθρώπινη ανοησία, εμείς οι μεταγενέστεροι μένουμε άναυδοι, έκθαμβοι και μαγεμένοι από την τεχνική πλευρά και το εικαστικό θαύμα των πυραμίδων. Ας ξαναγυρίσουμε, όμως, στην πυραμίδα του Χέοπα που κατασκευάστηκε στο διάστημα 2589 - 2566, δηλαδή μέσα σε 23 χρόνια. Τι απαιτήθηκε για να κατασκευαστεί εκτός από την έμπνευση του μεγαλοφυούς αρχιτέκτονα; Ο καθημερινός μόχθος, που περνούσε τα όρια της ανθρώπινης αντοχής, χιλιάδων δούλων που έφτυναν στην κυριολεξία αίμα, που έχαναν το "δανεικό" δώρο που δόθηκε στον άνθρωπο, τη ζωή, που είναι μια και μοναδική, που είναι, αλίμονο, μιας χρήσης δυστυχώς. Ζωή πολλών χιλιάδων ανθρώπων χάθηκε για να νιώθει άνετα στην αιώνια ζωή του ο Φαραώ... Γύρω στο 2100 π.Χ. η περίοδος του παλαιού Βασιλείου της Αιγύπτου έφτασε στο τέλος της. Παρήκμασε η εξουσία και ένας καταστροφικός λιμός την αποτέλειωσε. Ο Νείλος, η πηγή της ζωής των Αιγυπτίων, έγινε ξαφνικά και πηγή θανάτου. Το ιερό ποτάμι στέρεψε και για 50 χρόνια η χώρα υπέφερε... Αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα περίοδο της αιγυπτιακής ιστορίας εξετάζει το ντοκιμαντέρ που δεν πρέπει με τίποτε να χάσουμε. Ο Ζακ Κεμποντιάν αλλά και άλλοιδιάσημοι αρχαιολόγοι, αρχιτέκτονες και επιγραφολόγοι που έκαναν την έρευνα στην Γκίζα και στη Σαχάρα, καταθέτουν τις απόψεις τους και επιχειρούν να αποκρυπτογραφήσουν τα μυστικά και τα μυστήρια των πυραμίδων αλλά και εξηγούν την απίστευτη περιπέτεια της κατασκευής τους.

Μια από τις πιο έξυπνες, τις πιο ευρηματικές, τις πιο διασκεδαστικές ελληνικές ταινίες θα παρουσιαστεί σήμερα στις 21.00 από τον ΣΚΑΪ. Πρόκειται για την ταινία του Αλέκου Σακελλάριου "Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες", με πρωταγωνιστές τα ιερά τέρατα της ελληνικής κωμωδίας: τον Ντίνο Ηλιόπουλο και τον Κώστα Χατζηχρήστο. Η ιστορία μοιάζει απλή, καθημερινή, τυπικά ελληνική, όμως δεν είναι έτσι. Ειναι μια σάτιρα, μια διακωμώδηση, μια καταγγελία αν θέλετε, της βεντέτας, του μίσους που διχάζει επί δεκαετίες οικογένειες, που τις καταστρέφει, που τις αφανίζει, και που στο τέλος οι απόγονοί τους ζουν κάτω από τη σκιά της "βεντέτας", αλλά χωρίς να θυμούνται ούτε ποιος την άρχισε, ούτε γιατί άρχισε. Εδώ, όμως, στην ιστορία μας, οι δυο απόγονοι είναι απλοί, φιλήσυχοι άνθρωποι, που δε θέλουν καμιά ανάμειξη με το μίσος και τον αλληλοσπαραγμό των οικογενειών τους. Ο ένας είναι ράφτης. Κρατά το ψαλίδι και τρέμει όταν ακούει από συγγενικό του πρόσωπο, ότι ο άλλος, ο "κακός", της τρομερής οικογένειας των Κοντογιώργηδων, που είχε σφάξει τον προπάππου του παππού του, ήρθε στην Αθήνα με σκοπό να πάρει το αίμα του πίσω... Και το αίμα του έρημου ράφτη παγώνει στις φλέβες του. Αποφασίζει να φύγει να κρυφτεί, να χαθεί από το πρόσωπο της Γης για να αποφύγει το πεπρωμένο του. Ομως πεπρωμένο φυγείν αδύνατον... Ο άλλος, ο κακός, που στην πραγματικότητα έχει έρθει για δουλιά στην Αθήνα, μαθαίνει από τη θεία του ότι ο κακός Μακρυκώστας θέλει πίσω το αίμα του προγόνου και ότι μόλις πληροφορήθηκε την άφιξή του ακονίζει τα ψαλίδια του για να τον σφάξει. Το αίμα ζητά αίμα... λέει η λαϊκή σοφία. Οι δυο άνθρωποι θα κρυφτούν σ' ένα ξενοδοχείο. Τυχαία, και εντελώς από ένα καπρίτσιο της μοίρας, στο ίδιο απομακρυσμένο ξενοδοχείο, οι δυο γνωστοί, άγνωστοι όμως μεταξύ τους, θα ενώσουν τις τύχες τους, θα μοιράσουν το φόβο τους, και θα ζήσουν μια νύχτα, ο ένας δίπλα στον άλλο. Γνωρίζονται, αναγνωρίζουν το λάθος τους και γίνονται αχώριστοι φίλοι. Η βεντέτα τελειώνει επιτέλους...