Ανάμεσα σε άλλα σημειώνουν στην ανακοίνωσή τους:

«Οι εικαστικοί καλλιτέχνες συμβάλλουν στη γενικότερη πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου, δημιουργούν καλλιτεχνικά έργα, διδάσκουν στην Εκπαίδευση, σχολική και εξωσχολική, στηρίζουν τα καλλιτεχνικά εργαστήρια στους δήμους, δημιουργούν έργα στο χώρο των εφαρμογών των εικαστικών τεχνών, καλλιτεχνικά αντικείμενα, συμβάλλουν γενικότερα με τη δουλειά τους στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση, στη διαφήμιση, στη διακόσμηση κ.ά.

Σήμερα, τα προβλήματά τους έχουν κατά πολύ οξυνθεί, πολλοί ωθούνται σε εξαφάνιση και κατάργηση και της επαγγελματικής τους υπόστασης, λόγω της φορολογικής πολιτικής του κράτους απέναντι στην Τέχνη και τους δημιουργούς, σε συνδυασμό με τα προβλήματα διακίνησης των έργων που δημιουργούν η κρίση και η πτώχευση μεγάλου μέρους του πληθυσμού, καθώς και η συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, η κατάργηση Πνευματικών Κέντρων και η ανασφάλιστη εργασία. Οι δημιουργοί εξοντώνονται. Η Τέχνη από κοινωνικό δικαίωμα έχει μετατραπεί σε ένα ακριβό εμπόρευμα που διαχειρίζονται ολοένα και περισσότερο οι κάθε λογής μεσάζοντες, "μαικήνες" επιχειρηματίες. Δημόσιες εκθέσεις δεν γίνονται, τα Μουσεία απλησίαστα για τους πολλούς αφού πλέον έχει μπει πανάκριβο εισιτήριο. Το κράτος θέλει να αγνοεί ότι ο μεγαλύτερος όγκος της καλλιτεχνικής παραγωγής παραμένει έξω από τις οικονομικές συναλλαγές, ως σώμα της εν δυνάμει νέας εικαστικής πραγματικότητας - και όχι μόνο. Αλλά, αυτό το "αδιάθετο καλλιτεχνικό προϊόν" είναι αυτό που κύρια προάγει τον πολιτισμό.

Η ληστρική αύξηση των φόρων και η γενίκευση του ΦΠΑ (στο 23%) πλήττουν το έργο τέχνης ως μέσο επικοινωνίας και συνολικά την τέχνη ως κοινωνικό δικαίωμα, "τιμωρώντας" τον καλλιτέχνη και την καλλιτεχνική δημιουργία...».

Ανάμεσα στα άλλα διεκδικούν:

«-- Λέμε "όχι" στις περικοπές μισθών και συντάξεων που έγιναν από το 2009. Διεκδικούμε καθολική λύση του Ασφαλιστικού - Συνταξιοδοτικού των δημιουργών.

-- Να καταργηθούν τα λεγόμενα "αντικειμενικά κριτήρια". Να καταργηθεί ο ΦΠΑ στα έργα Τέχνης, στις καλλιτεχνικές υπηρεσίες και τις καλλιτεχνικές εφαρμογές.

-- Να καταργηθεί το τέλος επιτηδεύματος.

-- Να μπορεί να πληρώνεται ο φόρος μεταβίβασης, από τους κληρονόμους των καλλιτεχνών σε έργα τέχνης προς το Δημόσιο.

-- Να μπορούν οι συνταξιούχοι καλλιτέχνες να ασκούν καλλιτεχνική δραστηριότητα χωρίς αυτό να περικόπτει τη σύνταξή τους, ανεξάρτητα από το σε ποιο Ταμείο υπάγονται.

-- Να επανέλθει το δικαίωμα οι καλλιτέχνες να "μοιράζουν" τα δηλωτέα εισοδήματά τους σε τέσσερα φορολογήσιμα χρόνια.

-- Να πάψει το έργο τέχνης να αποτελεί "τεκμήριο" πλουτισμού.

-- Να πάψουν τα χρώματα και τα υλικά ζωγραφικής και οι πρώτες ύλες της τέχνης να υπάγονται στο φόρο πολυτελείας μαζί με τα καλλυντικά».

Μια παράσταση που αποτελείται από τρεις κωμωδίες του Ρώσου θεατρικού συγγραφέα Αντον Τσέχοφ και συγκεκριμένα τις «Πρόταση γάμου», «Αρκούδα» και «Επέτειος». Είναι η πρώτη παράσταση του θεσμού «Αρμα Θέσπιδος», που στόχο έχει να περιοδεύσει στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοδυτικής Ελλάδας.

Η ιστορία...

Μια πρόταση γάμου καταλήγει σε έναν τρικούβερτο καβγά για αγελαδοβοσκές, με λιποθυμίες και φιλιά.

Μια όμορφη χήρα ταράζεται όταν στο σπίτι της μπαίνει θυμωμένος ένας χωριάτης που μοιάζει με αρκούδα και ζητάει τα χρέη του μακαρίτη άντρα της. Οι δυο τους μαλώνουν τόσο έντονα που καταλήγουν σε μονομαχία. Και τότε ερωτεύονται παράφορα.

Ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου μαζί με το λογιστή του προσπαθούν να γράψουν ένα λόγο για την επέτειο της τράπεζας στο γραφείο τους και ξαφνικά εισβάλλει μια ανήμπορη γυναίκα, που ζητάει τους μισθούς του άντρα της από τη νομαρχία...

Σκηνοθεσία: Χρήστος Στρέπκος. Μετάφραση: Λυκούργος Καλλέργης. Σκηνικά - κοστούμια: Θάλεια Ιστικοπούλου.

Παίζουν οι ηθοποιοί: Ελένη Καλαντζοπούλου, Κατερίνα Κολλυροπούλου, Βασίλης Κόκκαλης, Γιάννης Τσάκωνας.

Τιμή εισιτηρίου: 3 ευρώ, οικογενειακό: 5 ευρώ.

Διανομή: Κυρία Αλβινγκ: Ελένη Δημοπούλου, Πάστορας Μάντερς: Δημήτρης Ναζίρης, Οσβαλντ: Δημήτρης Φουρλής, Ρεγγίνε: Σοφία Αντωνίου, Εγκστραντ: Γιώργος Φράγκογλου.

Στους «Βρικόλακες» (1881), που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από τους συντηρητικούς κύκλους, όταν πρωτοπαίχτηκε, παρακολουθούμε τον αγώνα μιας γυναίκας να αποτινάξει τα δεσμά που της επιβάλλουν η κοινωνία, η εκκλησία και η οικογένεια, αλλά και το κόστος που καλείται να πληρώσει γι' αυτή της την «επανάσταση». Η δίψα για την κατάκτηση της ελευθερίας στέκεται απέναντι στην υποκρισία, στην άρνηση και τις κοινωνικές συμβάσεις. Η διεισδυτική ματιά του Ιψεν δεν αφήνει τίποτα όρθιο σε ένα αγέραστο κείμενο υψηλής δραματικής έντασης και αξεπέραστης ψυχογραφικής αλήθειας.