Μιλήσαμε παραπάνω για πανοράματα. Αναφερόμαστε στο 28ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου της Αθήνας που διεξάγεται στις αίθουσες «Ααβόρα» και στην Ταινιοθήκη από τις 26/11 έως και τις 2/12, με πλούσιο πρόγραμμα, διαγωνιστικό και αφιερώματα και εισιτήριο 5 ευρώ/ προβολή.
Απόψε, επίσης, βγαίνει στις αίθουσες το δεύτερο - ατέλειωτο και ανιαρό - μέρος της επανάστασης, από την τετραλογία «Ηunger Games» της Σούζαν Κόλινς. «The Hunger Games: Επανάσταση - Μέρος ΙΙ» (2015) - (The Hunger Games: Mockingjay - Part 2), ο τίτλος της αμερικάνικης παραγωγής επιστημονικής φαντασίας, που κλίνει περισσότερο προς τη βία παρά την αφήγηση. Το εναρκτήριο λάκτισμα για την επανάσταση που τώρα συγκέντρωσε και τις 13 περιφέρειες της Πάνεμ, μιας μελλοντικής, δυστοπικής Αμερικής όπου κάποιοι λίγοι ζουν σε αμύθητο πλούτο, ενώ οι υπόλοιποι πολλοί, όλο και βυθίζονται σε εξαθλίωση. Με την Τζένιφερ Λόρενς να λάμπει στο ρόλο της επαναστάτριας Κάτνις...
Απόψε κάνει πρεμιέρα και η «Ασφαλτος» (2015) (Asphalte). Ετσι τιτλοφορείται το γαλλικό ευχάριστο και αισιόδοξο φιλμ του Σαμιουέλ Μπενσετρί, τρεις ιστορίες με θέμα το πώς μπορεί κανείς να «πέσει» και να ξανασηκωθεί. Για τον σκηνοθέτη «οι άνθρωποι στις φτωχογειτονιές είναι ειδικοί στο να πέφτουν και να ξανασηκώνονται». Εχοντας περάσει την παιδική του ηλικία σε φτωχογειτονιές ο Μπενσετρί ισχυρίζεται ότι ποτέ δεν ένιωσε την αλληλεγγύη τόσο δυνατή όσο σ' αυτά τα μέρη. «Παρ' όλο που με το πέρασμα του χρόνου και εκεί η μοναξιά και η απομόνωση εξαπλώνονται όλο και περισσότερο».
Τέλος, πρεμιέρα απόψε και για την τελευταία, βραβευμένη, «ανδροκρατούμενη» ταινία της Αθηνάς Τσαγγάρη «Chevalier» (2015) με τίτλο το όνομα ενός διασκεδαστικού και βαθιά ανταγωνιστικού παιχνιδιού...
Αξιόλογη η «ψυχροπολεμική» ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ, όπως εξάλλου όλες οι δουλειές του, αλλά καλύτερη, με την έννοια της πιο επίκαιρης και χρήσιμης για σκέψη και συζήτηση, ταινία της βδομάδας είναι αναμφισβήτητα τα «99 σπίτια»...
Ο Σπίλμπεργκ είναι ο σωστός σκηνοθέτης για τέτοιου τύπου ιστορίες γιατί έχει πλειστάκις αποδείξει τι εκπληκτικός αφηγητής ιστοριών είναι! Πολύ περισσότερο όταν οι ιστορίες κινούνται σε δεκαετίες που ο ίδιος «υπήρχε». Το '50 και το '60 ο Σπίλμπεργκ ήταν μικρός αλλά δεν μπορεί να μην κουβαλά μνήμες από τον διάχυτο φόβο ενός ατομικού πολέμου ή τον απόηχο των τηλεοπτικών εικόνων από τη σύλληψη και φυλάκιση του Αμερικανού πιλότου και την πολιτική ένταση που ακολούθησε.
Ο Σπίλμπεργκ υφαίνει σαν αράχνη μια ιστορία διάσπαρτη ίντριγκες για να γραπώσει το θεατή στον ιστό της, κάνοντάς τον να κάθεται σαν πάνω σε βελόνες. Ιδιαίτερα, στο δεύτερο μισό της ταινίας, στο Ανατολικό Βερολίνο, με όλα εκείνα τα στερεότυπα που ταυτίζονται με το όνομα της πόλης. Τα checkpoints, τον πανικό, τις προσπάθειες διαφυγής στην «ελεύθερη» Δύση...
Με τους: Τομ Χανκς, Μαρκ Ράιλανς, Εϊμι Ράιαν, Αλαν Αλντα, Σεμπάστιαν Κοχ, κ.ά.
Παραγωγή: «Bridge of Spies», ΗΠΑ (2015)
Ο Ρικ Κάρβερ, μεσίτης ακινήτων ειδικευμένος στις εξώσεις και πλειστηριασμούς φτωχόσπιτων, επιχειρηματίας «περπατημένος» και κυνικός, χωρίς ενδοιασμούς, πουλά τα σπίτια που έρχονται στην κατοχή του από παράνομες δουλειές και τσεπώνει χοντρά λεφτά. Αυτός δεν φτιάχνει σπίτια σαν τον Ντένις, σ' αυτόν τα σπίτια ανήκουν. Οι τύχες των δυο ανδρών διασταυρώνονται: στην αρχή σαν εχθροί - όταν ο Ρικ εμφανίζεται στην έξωση του Ντένις - κατόπιν σαν συνέταιροι, σ' ένα σκοτεινό παιχνίδι κερδοσκοπίας ακινήτων. Στη σχέση Ντένις - Ρικ, τίποτα δεν είναι δοσμένο: Ο εργοδότης εκμεταλλεύεται τον εργαζόμενο κι ο νεαρός, όσο μπορεί, το αφεντικό του. Ούτε σεβασμός ούτε δέος. Μόνο ανάγκη δένει τον έναν με τον άλλον.
«Η Αμερική δεν δανείζει τους χαμένους», γιατί «έχει φτιαχτεί από κερδισμένους, στηρίζεται από κερδισμένους και στηρίζει τους κερδισμένους». Ιστορία αξιόπιστη, καθόλου ασήμαντη, βαθιά χωμένη στο σημερινό ιστορικό, πολιτικό και κοινωνικό, αναγνωρίσιμο περίγραμμα που σημαδεύεται από άγχος, φόβο, δυσπιστία και, δυστυχώς, παραίτηση. Aνθρωποι πετάγονται στο δρόμο αφού λόγω κρίσης και περικοπών δεν μπορούν πια να ξεχρεώσουν μια υποθήκη. Ταινία με γρήγορο, επιθετικό ρυθμό και διαρκή κίνηση που επιστρέφει πάντα στο ίδιο σημείο: Τον ανταγωνισμό, στον βωμό του οποίου θυσιάζονται τα πάντα, με πρώτο την ανθρωπιά. Είναι αλήθεια ότι στην ταινία αλλάζουν τα πάντα χωρίς να αλλάζει τίποτα...
Με τους: Μάικλ Σάνον, Αντριου Γκάρφιλντ, Λόρα Ντερν, κ.ά.
Παραγωγή: «99 homes», ΗΠΑ (2014)