Την ετοιμότητα της αστικής τάξης της Ιαπωνίας να εμπλακεί ακόμα πιο αποφασιστικά στον γεωπολιτικό ανταγωνισμό, που κλιμακώνεται με επίκεντρο τον Ινδο-Ειρηνικό, εξέφρασε ο πρωθυπουργός της χώρας Φ. Κισίντα, αναγγέλλοντας περαιτέρω «ενίσχυση» του «αμυντικού δόγματος» της χώρας.

Μετά τις αλλαγές που πριν κάποια χρόνια επανέφεραν τη «δυνατότητα» των ιαπωνικών Ενόπλων Δυνάμεων να αναλαμβάνουν δράση και εκτός συνόρων (με αλλαγή διατάξεων του Συντάγματος όπως είχαν διαμορφωθεί μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο), ο Κισίντα είπε τώρα σε ομιλία για την αμυντική πολιτική της χώρας ότι «θα εξετάσουμε όλες τις επιλογές, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας να κάνουμε επιθέσεις σε εχθρικές βάσεις», αλλά και ότι «θα ενισχύσουμε θεμελιωδώς την αμυντική μας στάση, με αίσθηση επείγοντος».

Ολα αυτά ενώ η Ιαπωνία πρωτοστατεί μαζί με ΗΠΑ, Ινδία και Αυστραλία στην ενίσχυση της συμμαχίας «Quad», με βασικό ζητούμενο την αντιμετώπιση της Κίνας.

Σημειωτέον, μετά τις τελευταίες αλλαγές στο Σύνταγμα η Ιαπωνία αναβάθμισε και την ετοιμότητά της να συμμετέχει σε «ειρηνευτικές» στρατιωτικές αποστολές στο εξωτερικό (καταρχάς του ΟΗΕ).

Στο μεταξύ ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας, Λ. Οστιν, επέλεξε να εστιάσει ξανά στο θέμα της Ταϊβάν για την αντιπαράθεση με την Κίνα. Ενώ ισχυρίστηκε από τη μία ότι «είμαστε σταθεροί στην τήρηση της πολιτικής και των δεσμεύσεων της "μίας Κίνας"», από την άλλη εξέφρασε «ανησυχία» για την «ικανότητα της Ταϊβάν να αμύνεται», διαμηνύοντας ξανά ότι αποτελεί προτεραιότητα το «να διατηρήσουμε την ικανότητά μας να αντιστεκόμαστε σε κάθε προσπάθεια χρήσης βίας που θα απειλούσε την ασφάλεια του λαού της Ταϊβάν».

Με φόντο την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών διεργασιών σε όλο τον Ινδο-Ειρηνικό, εκδηλώθηκαν και οι πρόσφατες αναταραχές στα Νησιά Σολομώντα, με αντιπολιτευόμενες δυνάμεις και προσκείμενους σε αυτήν διαδηλωτές να συγκρούονται με την κυβέρνηση Σογκαβάρε για την επιλογή της να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με την Κίνα, «παγώνοντας» στενότερους δεσμούς που ανέπτυσσε με την Ταϊβάν τα τελευταία χρόνια.

Η κυβέρνηση Σογκαβάρε επικράτησε κατά τη διενέργεια ψηφοφορίας για πρόταση μομφής εναντίον της, την οποία κατέθεσε η αντιπολίτευση. «Το αίτημα για παραίτηση και η πρόταση μομφής έγιναν στο πλαίσιο μιας παράνομης απόπειρας πραξικοπήματος», δήλωσε ο Σογκαβάρε, λέγοντας ότι δεν πρόκειται να υποκύψει «στους πράκτορες της Ταϊβάν». Πάντως, στο όνομα της «αποκατάστασης της τάξης» και της «αντιμετώπισης των ταραχών», η κυβέρνηση Σογκαβάρε δέχτηκε τη «συνδρομή» χωρών όπως η Παπούα Νέα Γουινέα, τα Νησιά Φίτζι αλλά και η Αυστραλία, που έστειλαν αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις στη χώρα, μετά και από ενεργοποίηση σχετικών διμερών συμφωνιών.

Την ίδια ώρα στελέχη του αντιπολιτευόμενου Ντ. Σουιντάνι, κυβερνήτη της επαρχίας Μαλάιτα των Νησιών Σολομώντα, ανέφεραν ότι θα ληφθούν πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση της διενέργειας δημοψηφίσματος για ανεξαρτητοποίηση της επαρχίας.

Η 54χρονη Βαλερί Πεκρές, η οποία έχει περιγράψει τον εαυτό της ως «ένα τρίτο Θάτσερ, δύο τρίτα Μέρκελ», επικράτησε στο δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών του παραδοσιακού συντηρητικού κόμματος «Οι Ρεπουμπλικάνοι» (LR) και θα είναι η υποψήφιά του στις προεδρικές εκλογές του 2022 στη Γαλλία.

Η Πεκρές, επικεφαλής της περιφέρειας του Παρισιού - Ιλ ντε Φρανς - και πρώην υπουργός επί διακυβέρνησης Σαρκοζί (2007 - 2012), έλαβε το 61% των ψήφων στον δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών, επικρατώντας του - θεωρούμενου ως πιο «σκληροπυρηνικού» - Ερίκ Σιοτί, ο οποίος πήρε το 39%.

Στον πρώτο γύρο είχαν αποκλειστεί τα «φαβορί», ο πρώην υπουργός Ξ. Μπερτράντ και ο πρώην επικεφαλής διαπραγματευτής της ΕΕ για το Brexit, Μ. Μπαρνιέ, οι οποίοι μετά τον αποκλεισμό τους υποστήριξαν την Πεκρές.

Σε κάθε περίπτωση, οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν «δρόμο» να διανύσουν στις ενδοαστικές διεργασίες για να παίξουν ρόλο στις προεδρικές εκλογές του ερχόμενου Απρίλη και να διεκδικήσουν είσοδο στον δεύτερο γύρο. Σχετικές δημοσκοπήσεις δίνουν στην Πεκρές το 11% των ψήφων, πολύ πίσω από τον νυν Πρόεδρο, Εμ. Μακρόν, αλλά και από τους δύο ακροδεξιούς υποψηφίους, την Μαρίν Λεπέν και τον Ερίκ Ζεμούρ.

Παρουσιαζόμενη ως «μετριοπαθής» για τα δεδομένα του LR, η Πεκρές θεωρείται ότι μπορεί να απευθυνθεί σε «κεντροδεξιούς» ψηφοφόρους στους οποίους στηρίζεται ο Μακρόν, την ίδια ώρα που σε έναν διαγκωνισμό αντιδραστικών και ρατσιστικών θέσεων στα ζητήματα της μετανάστευσης, της καταστολής κ.τ.λ. θα επιδιώξει να κερδίσει κοινό τόσο από τον Μακρόν που εφαρμόζει μια τέτοια πολιτική όσο και από τους Λεπέν και Ζεμούρ.

Χαρακτηριστικά, κατά την προεκλογική εκστρατεία της, η Πεκρές υποσχέθηκε να μειώσει κατά το ήμισυ τον αριθμό αδειών διαμονής για τους μετανάστες που δεν προέρχονται από την ΕΕ, να σκληρύνει τις δικαστικές ποινές στις λεγόμενες «σκληρές» συνοικίες και να απαγορεύσει στις γυναίκες που συνοδεύουν τα παιδιά τους σε σχολικές εκδρομές να φοράνε μουσουλμανική μαντίλα.

«Πακέτο» με τα παραπάνω βέβαια πάει και η κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, με την Πεκρές να δηλώνει πως θα αυξήσει την ηλικία συνταξιοδότησης στα 65 έτη και θα περικόψει 200.000 θέσεις εργασίας στον δημόσιο τομέα. Δηλώνει παράλληλα ότι θα καταργήσει και τυπικά ακόμα και αυτήν την ψευδεπίγραφη «35ωρη εργάσιμη εβδομάδα».

Την ίδια ώρα, την πρώτη του προεκλογική συγκέντρωση πραγματοποίησε ο ακροδεξιός υποψήφιος, Ερίκ Ζεμούρ, ανακοινώνοντας ότι το κόμμα του θα ονομάζεται «Reconquete» (Επανακατάκτηση). «Αν κερδίσω αυτές τις εκλογές, δεν θα είναι άλλη μία εναλλαγή εξουσίας, αλλά μια επανακατάκτηση της μεγαλύτερης χώρας στον κόσμο», ανέφερε, εξηγώντας μάλιστα ότι το όνομα του κόμματος παραπέμπει στη «Reconquista», την ιστορική περίοδο που ο χριστιανικός στρατός έδιωξε τους μουσουλμάνους από την Ιβηρική Χερσόνησο... Στο πλαίσιο της συγκέντρωσης του Ζεμούρ προκλήθηκαν επεισόδια, όταν διείσδυσαν σε αυτήν μέλη οργάνωσης με συνθήματα κατά του ρατσισμού.