ΔΑΜΑΣΚΟΣ - ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ.--

Κατακόρυφα ανέβηκε χτες το απόγευμα το θερμόμετρο της έντασης στη Συρία όταν επιβεβαιώθηκαν οι πληροφορίες περί ομηρίας 20 κυανόκρανων του ΟΗΕ, που είναι εγκαταστημένοι στην ουδέτερη ζώνη ανάμεσα στο συριακό έδαφος και στο κατεχόμενο από το Ισραήλ στα υψώματα του Γκολάν, από ένοπλους αντικαθεστωτικούς. Η είδηση ήρθε ως επιστέγασμα σε μια μέρα όπου σειρά εξελίξεων αποτελούν βήματα περαιτέρω ανοιχτής ενίσχυσης των αντικαθεστωτικών από κάθε άποψη.

Οι απαγωγείς ένοπλοι λένε ότι είναι μέλη «της αντικαθεστωτικής μεραρχίας αλ Γιαρμούκ» και κατηγορούν τους κυανόκρανους ότι «συνεργάζονται με το συριακό στρατό».

Η είδηση της απαγωγής των κυανόκρανων σήμανε συναγερμό στον ΟΗΕ, όπου συνεδρίασε εκτάκτως το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, το οποίο ομόφωνα ζητά την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωση των κυανόκρανων.

Της εξέλιξης αυτής είχε προηγηθεί η ιστορική απόφαση του Αραβικού Συνδέσμου, κατά πλειοψηφία, να παραχωρήσει τη θέση της συριακής ηγεσίας στο 22μελές συμβούλιό του σε κάποιο εκπρόσωπο της αντικαθεστωτικής «Εθνικής Συριακής Συμμαχίας», αμέσως μόλις αυτή εκλέξει «προσωρινή εκτελεστική επιτροπή». Η Συμμαχία καλείται να στείλει τον εκπρόσωπό της στην επόμενη σύνοδο του Συνδέσμου στην Ντόχα του Κατάρ, στις 26 - 27 Μάρτη, ενώ αναφέρεται ότι θα αντικατασταθεί από εκπρόσωπο της νόμιμης συριακής κυβέρνησης εφόσον αυτή εκλεγεί μετά το πέρας των συγκρούσεων. Η απόφαση του Αραβικού Συνδέσμου αποτελεί ντε φάκτο αναγνώριση των αντικαθεστωτικών. Από την απόφαση αποστάσεις πήραν η Αλγερία και το Ιράκ, εκτιμώντας ότι δε βοηθά στην προώθηση πολιτικής μετάβασης στη χώρα, ενώ διαφώνησε ο Λίβανος ακριβώς με την ίδια λογική.

Προχωρώντας ακόμη περισσότερο ο Αραβικός Σύνδεσμος, στο τελικό του ανακοινωθέν, αναφέρει ανοιχτά ότι όποια αραβική χώρα επιθυμεί «έχει το δικαίωμα να εξοπλίσει τους αντικαθεστωτικούς» νομιμοποιώντας, ουσιαστικά, οριστικά τη χορήγηση όπλων από τις πετρελαιομοναρχίες, που γινόταν εδώ και καιρό.

ΡΩΜΗ.--

Να πείσει, καταρχήν, το ίδιο του το κόμμα ότι μπορεί να επιτευχθεί, τελικά, μια συμφωνία για σχηματισμό κυβέρνησης, χωρίς να είναι ξεκάθαρο βέβαια με ποιον τρόπο θα γίνει αυτό, προσπάθησε, χτες, ο επικεφαλής του κεντροαριστερού συνασπισμού και του Δημοκρατικού Κόμματος. Ο Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι παρουσίασε σε στελέχη του κόμματός του τους βασικούς οχτώ άξονες επί των οποίων θα επιδιώξει να σχηματίσει κυβέρνηση, παραδεχόμενος ότι το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν «ήττα» εφόσον δε διασφάλισε τη δυνατότητα αυτοδύναμης διακυβέρνησης, αλλά συμπλήρωσε ότι μόνο ο συγκεκριμένος συνασπισμός μπορεί πραγματικά να κυβερνήσει τη χώρα στη βάση ενός συνεκτικού προγράμματος. Για άλλη μια φορά, «παζάρεψε» και με τον ηγέτη του «Κινήματος των πέντε αστέρων», Μπέπε Γκρίλο, επιδιώκοντας την υποστήριξή του, ενώ απέκλεισε και πάλι το ενδεχόμενο συνεργασίας με τον Μπερλουσκόνι.

Μεταξύ των αξόνων που παρουσίασε ο Μπερσάνι φιλοξενούνται ορισμένοι εξαιρετικά γνώριμοι και στην ελληνική πραγματικότητα αλλά και σε άλλες της ΕΕ, όπως, π.χ., στη Γαλλία. Ετσι, φιγουράρουν μεταξύ αυτών η δέσμευση για «διόρθωση» των ασκούμενων πολιτικών του Συμφώνου Σταθερότητας - θυμίζει πολύ τις προεκλογικές δεσμεύσεις Ολάντ, π.χ., που φυσικά δεν υλοποιήθηκαν ποτέ -, η καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, η καταπολέμηση της διαφθοράς μέσα από τη θέσπιση ασυμβίβαστου ανάμεσα στην πολιτική και στην επιχειρηματική δραστηριότητα, η αναδιάρθρωση της υπηρεσίας είσπραξης οφειλών προς το Δημόσιο, η στήριξη των πιο αδύναμων στρωμάτων, η μείωση του συνολικού αριθμού και των αποδοχών βουλευτών και γερουσιαστών, η στήριξη της δημόσιας Παιδείας.

Ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός, Μάριο Μόντι, από την άλλη, εξέφρασε την άποψη ότι καλύτερα θα ήταν να γίνουν νέες εκλογές παρά να προκύψει κάποια κυβέρνηση συνεργασίας που «δεν θα είναι φιλοευρωπαϊκή», ενώ απέφυγε να σχολιάσει τους «άξονες» του Μπερσάνι. Σύμφωνα με τον ιταλικό νόμο, το Κοινοβούλιο θα συγκροτηθεί σε σώμα στις 15 Μάρτη και από τις 16 ο Πρόεδρος Ναπολιτάνο θα αρχίσει τις διαβουλεύσεις για το σχηματισμό κυβέρνησης.