Παπαγεωργίου Βασίλης

Το πολιτικό βέβαια στις μέρες μας σημαίνει αμερικανικό, μια και η αυτοκρατορία είναι αυτή που «κάνει παιχνίδι» και οι υποτακτικοί της ακολουθούν όπως τα πιστά σκυλιά τα αφεντικά τους. Κι αν καμιά φορά ο σκύλος γαυγίσει, είναι γνωστό ότι βρίσκεται στην πλήρη δικαιοδοσία του αφεντικού να το τιμωρήσει με ποινές πολύ αυστηρές. Οπως έχουμε αναφέρει πάμπολλες φορές, αν οι ΗΠΑ δε συνυπογράψουν τις όποιες αποφάσεις, είναι σαν να κάνουμε μια τρύπα στο νερό. Ευθύνονται για το μεγαλύτερο μέρος των παγκόσμιων ρύπων των αερίων του θερμοκηπίου και χωρίς αυτές, οι οποιεσδήποτε προσπάθειες είναι άνευ αποτελέσματος. Με δεδομένο ότι η συμπεριφορά της Ιαπωνίας, του Καναδά, της Αυστραλίας, της Ινδίας και της Κίνας είναι παρόμοια, οι όποιες προσδοκίες που καλλιεργούνται κάθε φορά στους πολίτες είναι πέρα και έξω από μια λύση έστω και λιγότερο αποτελεσματική. Γιατί με τις χώρες αυτές οι εκπομπές ξεπερνούν το 50% ίσως και το 60%. Κι αν όλες οι χώρες αυτές δε δεσμεύονται για ουσιαστικές περιστολές των ρύπων τους, τότε «φέξε μου και γλίστρησα».

Ατζέντα με πέντε σημεία όπου θα πρέπει να επικεντρωθούν οι προσπάθειες της παγκόσμιας κοινότητας για το έτος 2012, όταν θα παύσει η ισχύς του Πρωτοκόλλου του Κιότο, αποφασίστηκε στο Μπαλί. Για άλλη μια φορά δεν είναι δεσμευτική και αρκέστηκαν σε ένα καλοδιατυπωμένο και προσεγμένο ευχολόγιο, όπου στο τέλος έμειναν όλοι ευχαριστημένοι. Από τους εκπροσώπους των κυβερνήσεων, μέχρι τις πολυεθνικές και τις κρατικοδίαιτες ΜΚΟ. Ο καθένας από την πλευρά του είχε τους λόγους του. Οι πολυεθνικές γιατί άλλη μια φορά δε θίχτηκαν τα συμφέροντά τους στο παραμικρό. Οι κυβερνήσεις γιατί θα συνεχίζουν να «αναπτύσσονται» με το λιγότερο περιβαλλοντικό κόστος. Οι ΗΠΑ, γιατί αν και γιουχαΐστηκαν, στο τέλος υπέγραψαν ότι δε δεσμεύονται, αλλά θα κοιτάξουν τι μπορεί να γίνει μετά τις προεδρικές τους εκλογές. Η ΕΕ, γιατί το έπαιξε πράσινα και σε επίπεδο εντυπώσεων πήρε τα εύσημα. Και οι ΜΚΟ γιατί βρήκαν πασαρέλα να πουν τις συνήθεις κοινοτοπίες τους.

Μόνη ανήσυχη παραμένει η επιστημονική κοινότητα, που βλέπει τη μείωση των εκπομπών κατά 20% μέχρι το 2020 και πάλι να είναι ανέφικτη, αν και ο στόχος έπρεπε να προσεγγίσει το 40%!! Και φυσικά, οι πολίτες που γεύονται τις επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών στο πετσί τους και με τρόμο πλέον ακούν και διαβάζουν για τα εφιαλτικά σενάρια του μέλλοντος με το λιώσιμο των πάγων και την άνοδο της στάθμης της θάλασσας που θα πλήξουν τις παράκτιες χώρες και τα νησιωτικά συμπλέγματα. Για το τελευταίο μάλιστα μια πρόσφατη έρευνα που είδε το φως της δημοσιότητας ανέτρεψε τα μέχρι σήμερα δεδομένα που μιλούσαν για άνοδο της στάθμης μέχρι το τέλος του αιώνα από 0,18-0,59 μέτρα. Τώρα οι εκτιμήσεις αναφέρουν το 0,60-1,60 για άνοδο της μέσης θερμοκρασίας 3-5 βαθμών. Οι περιβαλλοντικές καταστροφές και οι ανθρώπινες απώλειες θα είναι σαφώς πολλαπλάσιες. Οι διαφωνίες με την έρευνα αυτή από μερίδα των επιστημόνων σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μας εφησυχάζει. Το αντίθετο θα λέγαμε...

Ποια είναι τα πέντε σημεία της τελικής απόφασης; Ας τα δούμε ένα-ένα. Περικοπή των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου και αναφορά στις επιστημονικές εκθέσεις που ζητούν μείωση 25-40% μέχρι το 2020. Πού βρίσκονται όμως οι στόχοι και τα συγκεκριμένα μέτρα για την επίτευξη της μείωσης; Πουθενά. Χώρες ρυπαντές - όπως σημειώσαμε - αρνούνται να δεσμευτούν, οι υπανάπτυκτες χώρες δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τροφή και στέγη στους πληθυσμούς τους και χωρίς την πλήρη ανεξαρτησία τους και ισχυρή βοήθεια από χρήματα που τους έχουν ληστέψει οι ιμπεριαλιστικές χώρες, είναι αδύνατο να ανταποκριθούν. Φαύλος (καπιταλιστικός) κύκλος. Σημείο δεύτερο. Τέσσερις μεγάλες διασκέψεις για το κλίμα θα γίνουν την επόμενη χρονιά. Ε και; Τόσες και τόσες έγιναν, τι θα αλλάξει; Τίποτα. Ευκαιρία για οικοτουρισμό των αντιπροσωπειών. Οι διαπραγματεύσεις είπαν ότι πρέπει να ολοκληρωθούν μέχρι το 2009. Βοήθειά τους.

Ο φτωχός Νότος πρέπει, είπαν, να κινηθεί για τον έλεγχο των εκπομπών που αυτές ευθύνονται και ο πλούσιος Βορράς να μειώσει τις εκπομπές του με τη σειρά του. Ποιος δημιούργησε όμως το πρόβλημα; Ο Νότος; Οι ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση είναι συγκεκριμένες κι αυτοί που πρέπει να πληρώσουν γνωστοί. Πώς ακριβώς εννοούν οι του Μπαλί ότι οι πλούσιες χώρες πρέπει να δώσουν φιλικές προς το περιβάλλον τεχνολογίες; Δωρεάν; Μα αν δεν κάνουμε λάθος, οι τεχνολογίες αυτές είναι πανάκριβες και πωλούνται από ιδιωτικές επιχειρήσεις. Κι αν χρηματοδοτηθούν οι χώρες αυτές, θα πρέπει να υπάρξουν ειδικοί που θα τις χρησιμοποιήσουν και υποδομές που δεν υπάρχουν. Την ίδια στιγμή εκατομμύρια παιδιά θα πεθαίνουν από την πείνα και τη λειψυδρία κοντά στις αντιρρυπαντικές τεχνολογίες του Βορρά..., αφού τις έχουν ακριβοπληρώσει με τον άλφα ή το βήτα τρόπο. Στο τέταρτο (και ασαφέστατο σημείο) γίνεται λόγος για βοήθεια στις υπανάπτυκτες χώρες (αναπτυσσόμενες επί το κομψότερο) για άμεσα μέτρα από τις επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών. Και γιατί δεν έγιναν τόσα χρόνια και κυρίως ποιος εγγυάται ότι θα γίνουν; Οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, ο Καναδάς ή η Αυστραλία, που μαζί με την ΕΕ ληστεύουν το υπέδαφος και το φυσικό πλούτο των χωρών αυτών και διαγκωνίζονται ποιος θα πουλήσει όπλα για να εξολοθρεύονται με εμφυλίους που οι ίδιες υποδαυλίζουν;

Το πέμπτο σημείο αναφέρεται στην αποψίλωση των δασών (βροχής) και την αναγκαιότητα της απόδοσης αποζημιώσεων για τη διατήρησή τους, μια και αποτελούν τον πνεύμονα του πλανήτη. Τι υποκρισία, αλήθεια; Οταν εκατομμύρια εκτάσεις αποψιλώνονται για να μετατραπούν σε λιβάδια για εκτροφή αγελάδων που το κρέας τους θα καταλήξει στα αμερικάνικα και ευρωπαϊκά Fast Food, όταν γίνονται καλλιέργειες με είδη που θα καταλήξουν στις πλούσιες χώρες, όταν εταιρείες ξυλείας αποδασώνουν τεράστιες εκτάσεις για τα έπιπλά μας κ.ο.κ. πώς ακριβώς εννοείται η προάσπιση των δασών του πλανήτη; Μήπως θα βάλουν φρένο στις πολυεθνικές που λειτουργούν ως οδοστρωτήρας (και) στο πεδίο αυτό; Και τι ακριβώς προσδοκάται με τις προσεχείς διασκέψεις που συμφωνήθηκε να γίνουν στην Πολωνία και τη Δανία;

Οσο για την παρουσία της Ελλάδας, ίδια γεύση. Με μια αντιπροσωπεία που μόνο γέλια προξενεί, χωρίς τον παραμικρό σχεδιασμό και κυρίως την πολιτική βούληση (σ.σ. όπως και στο παρελθόν με αφετηρία το Ρίο πριν από δεκατέσσερα χρόνια περίπου), ήταν ανύπαρκτη στη γενικότερη ανυπαρξία και ανυποληψία της χώρας. Αλλά να κάνει κριτική το ΠΑΣΟΚ, μέσω νεοεκλεγμένου βουλευτή πρώην στελέχους ΜΚΟ πάει πολύ. Γιατί οι δηλώσεις του μάλλον ενάντια στη Χ. Τρικούπη έπρεπε να στραφούν. Για τα ενεργοβόρα δημόσια κτίρια λ.χ. τι ακριβώς έκανε η παράταξή του; ΄Η για τις χωματερές; Οσο για τα κροκοδείλια δάκρυα για τη μη συμμετοχή ΜΚΟ, προφανώς αναφέρονταν σε παρέες που έστησαν εταιρείες και έκαναν γερές μπάζες με προμετωπίδα το περιβάλλον. Εδώ δεν άφησε τίποτα όρθιο στην εικοσαετία της εικοσαετούς καθεστωτικής περιόδου του. Τα πάντα έγιναν βορά στο κέρδος. Ζητούν και τα ρέστα σήμερα. Απλά η ΝΔ ακολουθεί σταθερά στο δρόμο που αυτοί χάραξαν. Στην περίπτωσή τους, λοιπόν, η σιωπή θα ήταν χρυσός. Αν οι κοινωνίες δεν ανατρέψουν τους υπάρχοντες συσχετισμούς, το μέλλον του πλανήτη θα είναι ζοφερό...