Η πρόσφατη περιοδεία του Γκέρχαρντ Σρέντερ στην Αφρική ήταν σημαδιακή και το ειδικό της βάρος μετριέται στη σύνθεση της συνοδείας: η αφρόκρεμα του γερμανικού κεφαλαίου. O Γιούργκεν Σρεμπ από την «DaimlerChrysler», o Βόλφανγκ Μαϊρούμπερ από τη «Lufthansa», ο Ραλφ Κούνις από την «Beiersdorf» και ο επικεφαλής της «Commerzbank» ήταν ανάμεσα στους 23 «συνοδοιπόρους» του Σρέντερ στην αφρικανική περιοδεία του, ή καλύτερα στο «σαφάρι» του στην Αιθιοπία, στην Κένια, στην Γκάνα και στη Νότια Αφρική. Μία περιοδεία η οποία είχε προγραμματιστεί για το Νοέμβρη του 2001 και αναβλήθηκε εξαιτίας του πολέμου στο Αφγανιστάν και την άμεση ανάμειξη του γερμανικού στρατού σε αυτόν.

Η σύνθεση της γερμανικής αντιπροσωπείας αντανακλά την πραγματική σημασία της, το γεγονός ότι η περιοδεία αυτή και μάλιστα λίγες ημέρες πριν την επίσκεψη στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν απολύτως συνδεδεμένη με ευαίσθητα οικονομικά συμφέροντα. Εξάλλου, τα τελευταία χρόνια η υποσαχαρική Αφρική κυρίως, αλλά και όλη η ήπειρος λαμβάνει της συνεχώς αυξανόμενης ειδικής προσοχής εκ μέρους του «κλαμπ των μεγάλων δυνάμεων» και φυσικά η Γερμανία δε θα ήθελε επ' ουδενί για άλλη μία φορά να παραγκωνιστεί. Και δεν είναι άλλος από τον «πράσινο» υπουργό Εξωτερικών Γιόσκα Φίσερ που ηγείται των «γερμανικών προσπαθειών διείσδυσης», υπό το σκεπτικό ότι το ξαναμοίρασμα που σχεδιάζεται «δεν μπορεί να παραμείνει στα χέρια των δύο αποικιακών δυνάμεων». Ο Γερμανός ΥΠΕΞ έχει επιδείξει το ειδικό του ενδιαφέρον για την Αφρική εδώ και καιρό, σύμφωνα με το περιοδικό «Der Spiegel»: «Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να ξεφύγει της προσοχής μας η Αφρική», τόνισε ο Φίσερ κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο στρατηγείο του γερμανικού στρατού για τις διεθνείς επεμβάσεις.

Φαίνεται ότι το πάθημα της Διάσκεψης του Βερολίνου (1884-85) όταν Βρετανία και Γαλλία υπό τη διαμεσολάβηση του Οτο φον Μπισμάρκ χώρισαν το μεγαλύτερο μέρος της Αφρικής στα δύο και η Γερμανία απέμεινε σχεδόν με άδεια χέρια ή καλύτερα με το Καμερούν και την περιοχή που σήμερα είναι η Ναμπίμπια, δε θέλουν να επαναληφθεί ξανά.

Ετσι υφίσταται ένας ομολογουμένως διακριτικός, χειρουργικός σχεδιασμός στρατιωτικών επεμβάσεων που θα συνοδεύουν τις οικονομικές πρωτοβουλίες. Η Γερμανία, η Γαλλία και η Βρετανία, με αχαρακτήριστο εάν όχι ανήθικο τρόπο, στα ίδια ακριβώς βήματα για το ίδιο τέρμα. Στο ίδιο ακριβώς μονοπάτι που επιθυμούν να βαδίσουν και οι Ηνωμένες Πολιτείες, που με την «ιστορική» όπως χαρακτηρίστηκε επίσκεψη, το 1997, του Μπιλ Κλίντον άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου για τη βασανισμένη ήπειρο και επισφραγίστηκε εν μέρει και από την πρόσφατη επίσκεψη Μπους. Ειδικά μετά την κυριαρχία των ΗΠΑ στο Ιράκ, παρά τις λεκτικές αντιθέσεις κάποιων Ευρωπαίων, η Αφρική είναι πια το προτιμώμενο πεδίο δράσης ή και αντιπαράθεσης. Οι Γερμανοί τρέχουν λοιπόν να καλύψουν το σχετικό κενό που άφησαν οι Γάλλοι, εξαιτίας των συνεχών τους «ηττών» στην περιοχή των Μεγάλων Λιμνών, μετά τις αποκαλύψεις για την επαίσχυντη ανάμειξή τους είτε μέσω της υποδαύλισης ή της στήριξης στη σφαγή που έλαβε χώρα στη Ρουάντα.

Εν τω συνόλω, πάντως, οι Ευρωπαίοι δε φείδονται ούτε στο σχεδιασμό στρατιωτικών επεμβάσεων και η πρόσφατη αποκάλυψη των «Financial Times» περί γαλλοβρετανικών δυνάμεων ταχείας αντίδρασης, που επιχειρησιακά θα είναι έτοιμες το 2007, ίσως δοκιμαστούν ή δράσουν κυρίως στην Αφρική. Ενώ το «Der Spiegel» αποκαλύπτει ότι εδώ και μήνες ο Γάλλος Πρόεδρος Ζακ Σιράκ και ο Βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ πιέζουν ώστε «η παρουσία μας ως ενιαίος στρατός να είναι ένα τεστ και να αναδείξει την Ευρώπη ως παγκόσμια δύναμη παράλληλα με τις ΗΠΑ. Υπό αυτό το πρίσμα η Αφρική είναι ιδανική, γιατί αντιθέτως από τη Μέση Ανατολή οι περισσότερες περιφερειακές συγκρούσεις μπορεί να καταπνιγούν με μικρές δυνάμεις». Σύμφωνα πάντα με το γερμανικό περιοδικό, ήδη στις Βρυξέλλες τα σχέδια έχουν τεθεί επί τάπητος και ως πιθανοί στόχοι επέμβασης προβάλλουν το Μπουρούντι, η Ακτή του Ελεφαντόδοντος, η Γουινέα, η Σιέρα Λεόνε, το Σουδάν και η Ζιμπάμπουε, όπου η Γερμανία αναμένεται να παίξει στρατηγικό ρόλο με τη συμμετοχή 18.000 Γερμανών στρατιωτών, στο σύνολο των 60.000 που αναμένεται να είναι η ευρωπαϊκή δύναμη επέμβασης.

Ανάμεσα στα άλλα αντικείμενα της περιοδείας Σρέντερ είναι και ο σαφής προσδιορισμός του πολιτικού σκηνικού. Πρώτη στάση Αιθιοπία και συνάντηση όχι μόνο με τον πρωθυπουργό Ζενάουι, αλλά και με τους εκπροσώπους της Αφρικανικής Ενωσης, που η έδρα τους είναι στην αιθιοπική πρωτεύουσα. Μιλώντας λοιπόν ενώπιόν τους, ο Σρέντερ υποσχέθηκε μία «ειλικρινή συνεργασία»... Ουσιαστικά πρόκειται για ηθικό ερώτημα, όπως είπε, αλλά είναι επίσης ερώτημα πολιτικής και οικονομικής λογικής, αφού κατά τον Γερμανό καγκελάριο η έλλειψη ενότητας και οι συγκρούσεις στη «γειτονιά της Ευρώπης δεν της επιτρέπει να ζει ειρηνικά». Ανάλογες δηλώσεις είχαν κάνει και οι Γερμανοί αξιωματούχοι που προετοίμασαν την περιοδεία... Η αξίωση περί αστάθειας και βίας, που ενδέχεται να εκδηλωθεί και ως «τρομοκρατία» που θα διαχυθεί από την Αφρική και θα απειλήσει την Ευρώπη, χρησιμοποιείται ως επιχείρημα για να νομιμοποιήσει την επιθετική πολιτική και στρατιωτική επέμβαση στα αφρικανικά πεπραγμένα.

Μετά την Αιθιοπία, επόμενος σταθμός η Κένια, χώρα που κυβερνάται από την αρχή του χρόνου από το συνασπισμό του «Ουράνιου Τόξου» του Μουάι Κιμπάκι και χαρακτηριστικοί οι ύμνοι του Σρέντερ για τη μάχη κατά της διαφθοράς και την εγκαθίδρυση σταθερότητας, αφού αυτό σημαίνει την πολύ στενή συνεργασία της Κένιας με τη Δύση. Ο λόγος περί «προνομιακής συνεργασίας» εκ μέρους του Σρέντερ αφορά στο γεγονός της συμφωνίας για τη διεύρυνση της συνεργασίας με την αστυνομία και τις μυστικές υπηρεσίες, αλλά και στο γεγονός ότι μετά τη Βρετανία, η Γερμανία είναι πια ο μεγαλύτερος επενδυτής στη χώρα αυτή, που βρέχεται πλήρως από τον Ινδικό Ωκεανό...

Στη Νότια Αφρική, κύριο ζήτημα ήταν η κατάσταση στη Ζιμπάμπουε και τελευταίος σταθμός η Γκάνα, όπου επισκέφθηκε το στρατόπεδο εκπαίδευσης «Κόφι Ανάν» για τα αφρικανικά «ειρηνευτικά στρατεύματα», που μετά την εκπαίδευσή τους θα είναι έτοιμα για να αναλάβουν αποστολές και να συμμετάσχουν σε επεμβάσεις σε όλη την ήπειρο. Το στρατόπεδο εκπαίδευσης έχει αναγάγει την Γκάνα σε σημαντικό εταίρο για οποιαδήποτε χώρα επιθυμεί να αυξήσει την επιρροή της στη μαύρη ήπειρο, αφού έχει συνεισφέρει στρατεύματα σε όλες τις επεμβάσεις του ΟΗΕ από το 1960...

Αναφορικά, με την οικονομική διείσδυση είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του Κλάους Ε. Ντάουν, που ελέγχει ένα τραστ 16 εταιριών στη Νότια Αφρική, στην εφημερίδα «Frankfurter Rundschau». Ερωτώμενος για τα οικονομικά ενδιαφέροντα και την παραγωγή στην Αφρική έναντι της Κίνας, απάντησε: «Οταν κάποιος θέλει να παράγει προϊόντα ώστε να επανεισαχθούν στην αγορά της Γερμανίας, τότε μάλλον θα πρέπει κάνει επενδύσεις στην Κίνα. Δεδομένου του ύψους των ημερήσιων αποδοχών των Νοτιοαφρικανών, δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τους Κινέζους. Αλλά εάν η παραγωγή έχει στόχο την εγχώρια αγορά, τότε είμαστε στο σωστό σημείο. 45 εκατομμύρια ζουν στη Νότια Αφρική και το 80% αυτών είναι εν δυνάμει καταναλωτές. Οταν έχουν χρήματα, τότε θα αγοράσουν και μόνο το Δεκέμβρη η ανάπτυξη της οικονομίας κυμάνθηκε μεταξύ 15-20%»...