Στην εκδήλωση μίλησαν ο Γιώργος Καϊκής, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ και δημοτικός σύμβουλος Τρικάλων, ο οποίος στάθηκε στη διαχρονική προσπάθεια του ΚΚΕ για την ανάδειξη του έργου του Δημήτρη Κατσικογιάννη, και η Αννα Σπανοπούλου, μέλος της Πολιτιστικής Επιτροπής της ΕΠ Θεσσαλίας και ιστορικός Τέχνης, η οποία αναφέρθηκε στους καλλιτέχνες της Θεσσαλίας και τη συνεισφορά τους στην ΕΑΜική Αντίσταση.
Η Σαβίνα Λίτση, μέλος της Επιτροπής Πολιτισμού του ΚΣ της ΚΝΕ και ιστορικός Τέχνης, αναφέρθηκε αναλυτικά στη ζωή και το έργο του δημιουργού. Συνοψίζοντας σημείωσε ότι «στο επίκεντρο της τέχνης του είναι πάντα ο άνθρωπος και δη ο άνθρωπος του μόχθου και της βιοπάλης, ο απλός λαϊκός και καταπιεσμένος άνθρωπος, ο προλετάριος αγωνιστής και ο πρωτοπόρος στους ταξικούς αγώνες κομμουνιστής, σε αντιδιαστολή με το καπιταλιστικό σύστημα και τους φορείς του. Η έννοια του λαού, στο έργο του, δηλώνει το ταξικά προσδιορισμένο κοινωνικό σώμα της εργατικής τάξης, των φτωχών αγροτών και όσων συνολικά είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης από το καπιταλιστικό σύστημα. Το έργο του Κατσικογιάννη είναι από τις λίγες περιπτώσεις που είναι τόσο ξεκάθαρα ταξικά προσανατολισμένο, διαποτισμένο από τις αξίες και τα ιδανικά της κομμουνιστικής ιδεολογίας. Εξάλλου, και για τον ίδιο το ζητούμενο ήταν να συμβάλει με την τέχνη του στην επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας».
«Το κτίριο του μουσείου βρίσκεται έξω από τον αστικό ιστό των Τρικάλων, γεγονός που δυσκολεύει την πρόσβαση σε αυτό. Οι επισκέψεις στον χώρο γίνονται αποκλειστικά κατόπιν αδειοδότησης και προγραμματισμένου ραντεβού με τον δήμο, μόνο τις ώρες που λειτουργεί το εργοτάξιο της ΔΕΗ, ενώ δεν υπάρχει κάποια φροντίδα ή φύλαξη του χώρου του μουσείου.
Τα πάνω από 2.000 έργα του Δημήτρη Κατσικογιάννη που βρίσκονται εδώ - περίπου 1.200 έργα ζωγραφικής σε ξηρό παστέλ και πάνω από 120 ανάγλυφα και γλυπτά σε γύψο - παραμένουν αταξινόμητα, χωρίς καταλογογράφηση, σε έναν χώρο ακατάλληλο για μουσειακή και εκθεσιακή χρήση, ο οποίος συν τοις άλλοις έχει εγκαταλειφθεί στη φθορά του χρόνου και φέρει σοβαρές ζημιές. Τα έργα του Κατσικογιάννη - εκτιθέμενα και μη - βρίσκονται σε άσχημη κατάσταση, καθώς έχουν προσβληθεί από μούχλα, σε τόσο μεγάλο βαθμό, που κινδυνεύουν να καταστραφούν, εάν δεν συντηρηθούν από ειδικούς συντηρητές το συντομότερο δυνατό. Τόσο ο δήμος Τρικάλων όσο και το κράτος φέρουν ουσιαστική ευθύνη για την απαξίωση αυτής της δωρεάς των έργων του Δημήτρη Κατσικογιάννη.
Ως αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής, το έργο του αγωνιστή καλλιτέχνη παραμένει κατά κύριο λόγο άγνωστο στο ευρύ κοινό, ενώ και η ιστοριογραφία της Τέχνης μοιάζει να το αγνοεί, γεγονός που εγείρει πολλά ερωτήματα και προβληματισμούς για τη διαχείριση της ιστορικής μνήμης και της πολιτιστικής κληρονομιάς από τους επίσημους φορείς».
Η Μαργαρίτα Ζορμπαλά και ο Απόστολος Ρίζος, τιμώντας τη μνήμη αυτού του ξεχωριστού και τρυφερού μελωδού, παρουσίασαν ένα πρόγραμμα με επιλογές από το σύνολο των κύκλων τραγουδιών του. Τραγούδια που τους συγκινούν και τους καθηλώνουν δημιουργώντας μοναδική ατμόσφαιρα. Ενα ανεκτίμητο ρεπερτόριο που παραμένει ζωντανό γράφοντας νέες ιστορίες και χαράζοντας νέους δρόμους.
Τους δύο καλλιτέχνες συνόδευσαν τέσσερις σολίστες μουσικοί με μαέστρο και ενορχηστρωτή τον πιανίστα Νεοκλή Νεοφυτίδη.
Την παράσταση παρακολούθησε ο Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ και βουλευτής του ΚΚΕ, ο οποίος συναντήθηκε και συγχάρηκε θερμά τους συντελεστές του αφιερώματος. Συναντήθηκε ακόμα με την κόρη του Μ. Λοΐζου, Μυρσίνη, και την εγγονή του.
Το αγαπημένο παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά διασκευάζεται από τον ίδιο τον συγγραφέα για πρώτη φορά σε όπερα για όλη την οικογένεια. Η μουσική είναι του Γιώργου Δούση, η μουσική διεύθυνση του Νίκου Βασιλείου και η σκηνοθεσία της Νατάσας Τριανταφύλλη.
Σε μια χώρα μακρινή και μυθική, την Ουρανούπολη, ο άρχοντας Αρπατίλαος αποφασίζει να καταργήσει για τους υπηκόους του τις απόκριες, τα διαλείμματα στα σχολεία, τα πάρτι γενεθλίων, τις Κυριακές, τα καλά όνειρα. Γι' αυτό το τελευταίο, μάλιστα, ο πιστός ακόλουθός του, Βρισελιέ, κάνει μια καταχθόνια εφεύρεση: Το εφιαλτικό μαξιλάρι. Με αυτόν τον τρόπο οι διαμαρτυρίες σταματάνε, η παραγωγή σμαραγδιών αυξάνεται κατακόρυφα... Ομως, στην άκρη της πόλης κάποια παιδιά μαζί με τον δάσκαλό τους είναι αποφασισμένα να ξαναβρούν τα χαμένα τους όνειρα...
Ο συγγραφέας αναφέρει για το έργο: «Σε αντίθεση με πολλά έργα για παιδιά, που ήρωές τους είναι ατρόμητοι ιππότες, πρίγκιπες και νικηφόροι βασιλιάδες, κεντρικοί ήρωες στο έργο αυτό είναι ο δάσκαλος και οι μαθητές ενός υποβαθμισμένου σχολείου. Στην εποχή μας, ξεχνάμε συχνά ότι οι δάσκαλοι, πέρα από τη μετάδοση γνώσεων, έχουν τη δυνατότητα να διαγράφουν το μέλλον, ν' αλλάζουν ζωές, προσφέροντας οράματα, στόχους, όνειρα. Και όταν το επιτυγχάνουν, καθίστανται ηρωικότεροι από ατρόμητους ιππότες, μεγαλοπρεπείς πρίγκιπες και νικηφόρους βασιλιάδες (...) Εύχομαι όσοι παρακολουθήσουν τα "Μαγικά μαξιλάρια " να μην ξεχάσουν εύκολα τα λόγια του δάσκαλου στην παγωμένη αίθουσα του υποβαθμισμένου σχολείου: "Ο,τι κι αν σας πάρουν / πάντα κάτι μένει / που κανείς δεν το αγγίζει / κανείς δεν σας το παίρνει! Ελπίδα, όαση, παρηγοριά σας, / θησαυρός στη συμφορά σας / μένουνε τα όνειρά σας!"».
Προπώληση: Ταμεία ΕΛΣ (2130885700, καθημερινά 9.00-21.00), ticketservices.gr