Να πείσει τους εκπροσώπους του ευρωπαϊκού κεφαλαίου για το «δίκαιο» των θέσεων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και κατ' επέκταση των τμημάτων της ελληνικής ολιγαρχίας που εκφράζονται από τις θέσεις αυτές, σε μια περίοδο όξυνσης των αντιθέσεων μεταξύ των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων για το ποια χώρα και ποια τμήματα του κεφαλαίου θα επωμισθούν τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, επιδίωξε ο υπουργός Οικονομικών, σε ομιλία του στο Παρίσι με θέμα «Ελληνική οικονομική κρίση - Οι βάσεις για μια νέα ώθηση». Παράλληλα, έδωσε εγγυήσεις ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι αποφασισμένη να «χύσει αίμα» και να περάσει διά πυρός και σιδήρου, προκειμένου να εφαρμόσει τις νέες βίαιες ανατροπές του «μεσοπρόθεσμου προγράμματος», μην υπολογίζοντας το «πολιτικό κόστος».

Αναπαράγοντας τα εκβιαστικά και τρομοκρατικά διλήμματα που θέτει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στον ελληνικό λαό, ο Γ. Παπακωνσταντίνου ισχυρίστηκε ότι η επιλογή σήμερα είναι «ανάμεσα σε ένα δύσκολο δρόμο και σε έναν καταστροφικό δρόμο»! Ο δύσκολος δρόμος είναι αυτός του εξανδραποδισμού του ελληνικού λαού και ο καταστροφικός δρόμος η αντίσταση του ελληνικού λαού στις βάρβαρες επιλογές ενός βάρβαρου και βαθιά αντιδραστικού πολιτικού συστήματος.

Στη συνέχεια, αφού εξέθεσε τις βασικές πλευρές της κυβερνητικής πολιτικής (μείωση μισθών, συντάξεων, αυξήσεις στη φορολογία, ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση και τις εργασιακές σχέσεις), εκθειάζοντας την κυβερνητική «αποφασιστικότητα» να συγκρουστεί και να τσακίσει το λαϊκό κίνημα, στη συνέχεια «εξέφρασε τα παράπονά του», επειδή η ελληνική προσπάθεια δεν έχει επαρκή στήριξη από κύκλους του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.

Ετσι, αναφέρθηκε στην «ευρωπαϊκή συζήτηση που επικεντρώνεται γύρω από το ζήτημα της αναδιάρθρωσης του χρέους». Αφού χαρακτήρισε μια τέτοια συζήτηση «επικίνδυνη», έθεσε στη συνέχεια το ερώτημα, αν γινόταν αύριο η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, θα οδηγούσε στην επίλυση του ελληνικού προβλήματος, για να δώσει ο ίδιος αρνητική απάντηση. Αυτό που «καίει» τον υπουργό Οικονομικών και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι αν η αναδιάρθρωση θα έλυνε το «ελληνικό πρόβλημα», αλλά ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα υποστεί σημαντικές ζημιές το ελληνικό τραπεζικό κεφάλαιο, τα συμφέροντα του οποίου εκφράζει τόσο ο ίδιος όσο και η κυβέρνησή του.

Εξέφρασε επίσης την όχλησή του για τις «λαϊκίστικες φωνές» που ακούγονται σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, οι οποίες αντιτίθενται στη χορήγηση οικονομικής βοήθειας στις χώρες του νότου (Φινλανδία, Αυστρία κλπ.). Ετσι, υποστήριξε πως «ο πραγματικός κίνδυνος είναι ότι συναντάμε τέτοιου είδους φωνές σε ορισμένες χώρες, μέσα από τα αποτελέσματα των εκλογών». Διερωτήθηκε επίσης αν η Ευρώπη «επιθυμεί να συνεχίσει με μία Ευρωζώνη όπως είναι», ενώ εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του για «το γεγονός ότι μπορούμε να καταστρέψουμε αυτό που δημιουργήσαμε». Πρόκειται για δηλώσεις, οι οποίες εκφράζουν την ανησυχία και τους φόβους της ελληνικής αστικής τάξης, ότι αν τα ευρωπαϊκά μονοπώλια, τα οποία όλα τα προηγούμενα χρόνια λεηλατούσαν την ελληνική οικονομία, θεωρήσουν τον ελληνικό καπιταλισμό «βαρίδι του ευρωπαϊκού οικοδομήματος», τότε είναι πολύ πιθανό να του δείξουν και την πόρτα της εξόδου.

Την αντίδρασή τους στο ενδεχόμενο αλλαγής του συστήματος εγγυημένης τιμής και απορρόφησης της ηλεκτροπαραγωγής από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) ή στην αναθεώρηση προς τα κάτω των σημερινών τιμών, εκφράζουν με κοινή ανακοίνωσή τους ο Ελληνικός Σύνδεσμος Ηλεκτροπαραγωγών από ΑΠΕ (ΕΣΗΑΠΕ) και η Ελληνική Επιστημονική Ενωση Αιολικής Ενέργειας (ΕΛΕΤΑΕΝ).

Το συγκεκριμένο σύστημα εφαρμόζεται σε αρκετές χώρες της ΕΕ, με το επιχείρημα ότι το κόστος εγκατάστασης μονάδων ΑΠΕ είναι υψηλό και απαιτεί συνακόλουθα υψηλό τραπεζικό δανεισμό, ο οποίος μάλιστα διακρίνεται και για τα μεγάλα επιτόκια. Στη βάση αυτή στήθηκε μια αλυσίδα σίγουρου και μεγάλου κέρδους, με τις τράπεζες και τις μεγάλες ενεργειακές εταιρείες, ντόπιες και ξένες, να καρπώνονται τη «μερίδα του λέοντος», και το λογαριασμό να πηγαίνει κυριολεκτικά, στους καταναλωτές μέσω του τέλους ΑΠΕ στους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος.

Η συζήτηση για κατάργηση του καθεστώτος αυτού, μέχρι και την αναθεώρηση υφιστάμενων συμβάσεων, βασίζεται στο επιχείρημα ότι η τεχνολογική ωρίμανση των αιολικών και φωτοβολταϊκών τεχνολογιών έχει μειώσει σημαντικά το κόστος των εγκαταστάσεων και δεν απαιτείται πλέον η «εξισορρόπηση» του επενδυτικού ρίσκου με τέτοιες διασφαλίσεις. Η σχετική επισήμανση στο πορτογαλικό «Μνημόνιο» αναζωπύρωσε τις συζητήσεις αλλά και τις ανησυχίες. Υπάρχει βεβαίως και η άποψη, ότι πίσω από τις συζητήσεις κρύβονται μεγάλες επιχειρήσεις που, αφού καρπώθηκαν τεράστια ποσά με τις διασφαλίσεις, κρίνουν ότι οι ίδιες μπορούν να αντεπεξέλθουν ακόμη και εάν αρθούν, σε αντίθεση με μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις που μ' αυτόν τον τρόπο θα «βγουν από τη μέση».

Οι δύο φορείς υποστηρίζουν ότι η εγγυημένη τιμή ανά μεγαβατώρα είναι μικρότερη από αυτή που διαμορφώνεται σε χώρες που εφαρμόζουν συστήματα «αγοράς», ενώ η προβλεψιμότητα των τιμών επιτρέπει τη δραστηριοποίηση και μικρότερων επιχειρήσεων. Αφήνουν να εννοηθεί ότι η συζήτηση για την άρση των εγγυήσεων προκύπτει από πιέσεις των ηλεκτροπαραγωγών από ορυκτά καύσιμα (πετρέλαιο, λιγνίτης, φυσικό αέριο).

Σημειώνουν ακόμη, ότι το τέλος ΑΠΕ υπολογίζεται με τρόπο που οδηγεί στην τεχνητή υπερτίμησή του, καθώς δε διοχετεύονται όλες οι εισπράξεις για τις ΑΠΕ και ότι απαιτείται διόρθωση του υπολογισμού.

Σε ρότα προκλητικής κερδοφορίας συνεχίζουν και για το α' τρίμηνο του 2011 οι ισχυροί επιχειρηματικοί όμιλοι, με την Εθνική Τράπεζα να αποσπά ακόμη 157 εκατ. ευρώ, τη ΔΕΗ - που η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ετοιμάζει για το σφυρί - 93,3 εκατ. ευρώ, τη «Γιούρομοπανκ» (όμιλος Λάτση) 74 εκατ. ευρώ, τη «Marfin Bank» 71 εκατ. ευρώ κ.ά.

Σύμφωνα με τους ισολογισμούς τους:

Ο όμιλος της Εθνικής απέσπασε 157 εκατ. ευρώ (από 21 εκατ. ευρώ στο α' τρίμηνο του 2010) με αύξηση 647% (!). Ζωτικός χώρος αποδείχνονται οι μπίζνες στην Τουρκία, όπου μέσω της θυγατρικής «Φινάσμπανκ» απέσπασαν 151 εκατ. ευρώ (από 112 εκατ. πέρυσι) με αύξηση 28%. Τα κέρδη τους στην ντόπια αγορά διαμορφώνονται στα 2 εκατ. ευρώ (έναντι ζημιάς 133 εκατ. ευρώ πέρυσι). Μεγάλη αύξηση εμφανίζει η μάζα των δανείων σε καθυστέρηση (πάνω από 3 μήνες) που η τράπεζα τη χαρακτηρίζει «διαχειρίσιμη». Το ποσοστό των κόκκινων δανείων σε σχέση με τα συνολικά δάνεια εκτινάχτηκε το Μάρτη του 2011 στο 9,4% από 8,4% το Δεκέμβρη του 2010.

ΔΕΗ: Τα κέρδη προ τόκων φόρων και αποσβέσεων (EBITDA) έφτασαν στα 327,7 εκατ. ευρώ (από 523,1 εκατ. ευρώ) και τα καθαρά κέρδη στα 93,3 εκατ. ευρώ (από 257,5 εκατ.).