«Πόλεμος είναι αυτό που ζούμε σήμερα», κραυγάζει με γνώση, οργή και πείσμα ένας άνθρωπος του λαού, που υπερασπίζεται το δίκιο της Πόλης, του λαού δηλαδή. Δικαιόπολης λέγεται. Ετσι «βάφτισε» ο Αριστοφάνης τον πρωταγωνιστή της αντιπολεμικής κωμωδίας του «Αχαρνής». Αυτός ο Αχαρνιώτης, λοιπόν, «ερχόμενος» από το 425 π.Χ., την περασμένη Παρασκευή και το Σάββατο, εφόρμησε στο αρχαίο θέατρο Επιδαύρου με τη «σκευή» του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και προσωποποιημένος από τον Σταμάτη Κραουνάκη, ξεσπάθωσε ενάντια στο σημερινό «πόλεμο» που ζούμε. Πόλεμος, που σκάρωσαν «ληστές, εγκληματίες, μαυροφραγκάτοι, διαχειριστές της μπίζνας του μεγάλου χρέους», που παζαρεύουν να κάνουν και «την Ακρόπολη οικόπεδο με θέα» και επιβάλλουν στο λαό να πληρώσει για τα εγκλήματά τους.

Αναφερόμαστε στην παράσταση του ΚΘΒΕ με τους αριστοφανικούς «Αχαρνής», σε μετάφραση του Κ. Χ. Μύρη, με αρκετές εύστοχες και καυστικότατες για το σήμερα, κειμενικές παρεμβάσεις, σε σκηνοθεσία του Σωτήρη Χατζάκη, μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη, και με τον Κραουνάκη να πρωτοδοκιμάζεται, και μάλιστα εξαιρετικά επιτυχώς, ως ερμηνευτής του ρόλου του Δικαιόπολη (ο μεγαλύτερος σε μέγεθος αριστοφανικός ρόλος), με συμπρωταγωνιστές τον βετεράνο της κωμωδίας Κώστα Βουτσά και τον πάντα εύπλαστο και χυμώδη υποκριτικά Γρηγόρη Βαλτινό (στο ρόλο του πολεμοκάπηλου Λάμαχου).

Η αριστοφανική κωμωδία έσμιξε με τη μακρόχρονη δημιουργική σχέση με το θέατρο και διά της υποκριτικής οδού, και την ερμηνεία σημαντικών καλλιτεχνών καταγγέλλει την Ελλάδα που κατάντησε χώρα «του τηλεμάρκετινγκ, της τσόντας, του φραπέ, της αρπαχτής», το «μαύρου χρήματος» και του «φαγοπεδίου», τους Ελληνες «που άλλα βλέπουν, κι άλλα κάνουν, άλλα ακούνε κι άλλα καταλαβαίνουν, άλλα θέλουνε κι άλλα ψηφίζουνε». Ο Δικαιόπολης του σήμερα τολμά να πολεμήσει τον «πόλεμο», κι αν τον πουν «παλιοκομμούνι», δε φοβάται και φωνάζει συμβολικά «Αλέκα», υποδηλώνοντας το ρόλο των κομμουνιστών στη λαϊκή πάλη. Συνεπικουρούμενος από τον πεινασμένο Μεγαρίτη - Κώστα Βουτσά, που αναγκάζεται να πουλήσει τις κόρες του, με αντάλλαγμα λίγα σκόρδα, που με καημό λέει: «Αχ λαέ βασανισμένε, δε θα σηκώσεις ποτέ κεφάλι, γιατί σε κυβερνάνε δυο αδηφάγες πουτάνες. Η ψήφος και η μίζα, που πήρε γι' άντρα τον Οφσόρο και κάνανε ένα κωλοπαίδι, το ρουσφέτι», ο Δικαιόπολης φωνάζει την κατεπείγουσα ανάγκη: «Αντε πατριώτες. Οσοι δεν πεθάναμε ακόμα, σε άλλες μάχες να τραβήξουμε» για το δίκιο του λαού. Η παράσταση αυτή όπως και άλλες επιβεβαιώνουν την δύναμη της Τέχνης που μπορεί να συμβάλλει στην αφύπνιση και του λαού.

Η παράσταση θα παιχθεί: Θέατρο Βράχων Βύρωνα (28/7), Αρχαία Ολυμπία - Θέατρο Ολυμπία (30/7), Αμφιθέατρο Νέων Μουδανιών (7/8), Λάρισα - «Αλκαζάρ» (27/8), Ηρώδειο (8,9/9), Πετρούπολη - «Πέτρα» (11/9), Ελευσίνα - Παλαιό Ελαιουργείο (12/9), Αττική - Δήμος Αχαρνών (14/9), Θεσσαλονίκη - Βασιλικό Θέατρο (24/9-3/10).

Τον «Ορέστη» του Ευριπίδη θα παρουσιάσει το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία του καλλιτεχνικού διευθυντή Γιάννη Χουβαρδά, στην Επίδαυρο (30, 31/7).

Πρόκειται για έργο με βαθιά πολιτική σκέψη. Ο Ορέστης γίνεται μητροκτόνος υπακούοντας στη θεϊκή βούληση. Η πράξη του διασαλεύει την ηθική τάξη και τον βυθίζει στην παραφροσύνη. Ομως, παλεύει για την επιείκεια των συμπολιτών του και τη σωτηρία του. Λίγο πριν η Αθηναϊκή δημοκρατία καταρρεύσει, σε εποχή αμφιβολίας και αλλαγών, ο Ευριπίδης φέρνει το μύθο πιο κοντά στα ανθρώπινα μέτρα. Τη λύση δίνει(;) ο από μηχανής θεός, αλλά το έργο φωτίζει πολυσήμαντα θέματα ηθικής, πολιτικής πρακτικής, ατομικής και συλλογικής ευθύνης.

Στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, όπως σημειώνει ο Γ. Χουβαρδάς, «ο Ορέστης, η Ηλέκτρα και τα άλλα πρόσωπα είναι μυθικές οντότητες εγκλωβισμένες μέσα στο χρόνο και το χώρο. Σαν τον Τάνταλο κουβαλούν το άχθος της οικογενειακής τραγωδίας που δεν καθαίρεται. Απέναντι στα μυθικά πρόσωπα εμφανίζεται ένας χορός νέων γυναικών και ανδρών. Προερχόμενος από τη σημερινή εποχή, ο χορός αρχικά διστάζει, έπειτα συμπάσχει, ταυτίζεται και βιώνει την ιστορία των Ατρειδών, μια ιστορία γεμάτη συγκρούσεις, αίμα, ανατροπές, ενοχές και απολογίες. Η παράσταση ανιχνεύει το μύθο θέτοντας ερωτήματα για τις σχέσεις των γενεών, των φύλων, της κοινωνικής συνοχής και της επιβίωσης των νέων σε ένα εχθρικό κόσμο. Το τέλος του έργου, αριστοτεχνικά ειρωνικό από τον Ευριπίδη φέρνει την ομάδα των σημερινών νέων με τη σημασία της ιστορίας και του μύθου στη δική τους ζωή».

Μετάφραση: Στρατής Πασχάλης. Σκηνικά - κοστούμια: Γιοχάννες Σουτς. Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος. Τους ρόλους υποδύονται οι: Νίκος Κουρής, Στεφανία Γουλιώτη, Τάνια Τρύπη, Ακύλλας Καραζήσης, Χρήστος Στέργιογλου, Κώστας Βασαρδάνης, Μανώλης Μαυροματάκης, Νίκος Καραθάνος.

Την πετυχημένη μουσική παράστασή του «Οι φίλοι μου είμαι εγώ», μεταφέρει ο Διονύσης Τσακνής σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας και την Κύπρο, από τις 31/7- 27/8. Στις 31/7 στη Χίο (παραλία Βολισσού), 6/8 στη Νάουσα (θερινό δημοτικό θέατρο), 14/8 στον Αγιόκαμπο Λάρισας, 26/8 στον Τύρναβο (Βρύση Τυρνάβου), 27/8 στη Μεγαλόπολη (Ισωμα Καρυών). Στο πρόγραμμα περιλαμβάνονται όλες οι μεγάλες και διαχρονικές επιτυχίες του, τραγούδια δικά του αλλά και φίλων του από το δίσκο του «Οι φίλοι μου είμαι εγώ» («Λήσταρχος Νταβέλης», «Βουτιά» κ.ά.). Μαζί του τραγουδά η δεκαεννιάχρονη Κασσιανή Λειψάκη.